This illusion of narrative structur

This illusion of narrative structure is reinforced by the titles. Undoubtedly one could ignore them, but most people, when confronted with a picture, want to know what it depicts. The representational character remains present only in the titles whereas the material object denies locating
the photographed object. The representational demand of photography is at the same time made unmasked and annihilated as it exposes it as a simple illusion with far-reaching consequences.
But photographs are not just simply phantasmatic. If photographs were mere fantasies of light and shadow, captions would just be phantoms of real information. It seems, as if Sugimoto wished to make visible this aspect of his work. He could also have called his images "Untitled Seascape", but he did not. The naming words in the titles animate to resonate. Regarding concrete titles as “Rebun Island, Rügen, Aegean Sea, Cascade River,” etc. Sugimoto reinforces our desire for denotation and creates a moment of deprivation knowing that it can never be redeemed.
Again in order to link again Deleuze here we could argue that the philosopher created new terms such as the crystal-image as a reaction to the inconvenience of traditional verbal systems. He created the term to express his idea of an image outside of traditional verbal denotation. Sugimoto resists in the same way to traditional denotation when he gives more value to visual appearance. He is not so much concerned of documentation of the seas but of revealing specific photographic qualities. To make this idea clear, it is interesting to see what Sugimoto said about the desire to do this series:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้ภาพลวงตาของโครงสร้างบรรยายเป็นเสริม ด้วยชื่อเรื่อง ไม่ต้องสงสัยหนึ่งสามารถละเว้น แต่คนส่วนใหญ่ เมื่อ มีรูปภาพ ต้องการทราบอะไรที่มันแสดงให้เห็น อักขระ representational ยังคงอยู่ในชื่อเท่านั้นในขณะที่วัตถุวัสดุปฏิเสธตำแหน่ง
วัตถุ photographed Representational ความต้องการของการถ่ายภาพเป็นเวลาเดียวกันทำเป็นมันยอมให้มันเป็นภาพลวงตาอย่างกับผับผลการอำพราง และกำจัด
แต่รูปถ่ายไม่เพียงแค่ phantasmatic ถ้าภาพได้เพียง fantasies ของแสงและเงา อธิบายเพียงจะสูงกว่าซึ่งสนับสนุนข้อมูลจริง ดูเหมือนว่า ประหนึ่ง Sugimoto ปรารถนาเพื่อทำให้การมองเห็นของเขาทำงานด้านนี้ เขาไม่ได้เรียกว่าภาพของเขา "ไม่มีชื่อซีสเคป" แต่เขาไม่ คำตั้งชื่อในชื่อการเคลื่อนไหวให้ดังก้อง เกี่ยวกับชื่อคอนกรีตเป็น "เกาะ Rebun, Rügen สวยมาก ๆ คาสเคดริเวอร์ ฯลฯ Sugimoto reinforces denotation ความของเรา และสร้างครู่รู้เลยมาที่มันสามารถไม่ใช้
อีกครั้ง เพื่อเชื่อมโยงอีก Deleuze นี่ เราสามารถโต้แย้งว่า นักปราชญ์ที่สร้างเงื่อนไขใหม่เช่นรูปผลึกเป็นปฏิกิริยากับความไม่สะดวกของระบบแบบดั้งเดิมด้วยวาจา เขาสร้างคำเพื่อแสดงความคิดของเขาเป็นรูปภาพนอก denotation ดั้งเดิมด้วยวาจา Sugimoto พยายามขัดขวางเช่นเดียวกับ denotation ดั้งเดิมเมื่อเขาให้ค่าลักษณะที่ปรากฏ เขาไม่ได้กังวลมากเอกสารทะเล แต่เปิดเผยคุณสมบัติการถ่ายภาพ ให้ยกเลิกความคิดนี้ เป็นที่น่าสนใจดู Sugimoto พูดเกี่ยวกับความปรารถนาที่จะทำชุดนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพลวงตาของโครงสร้างการเล่าเรื่องนี้จะเสริมด้วยชื่อ ไม่ต้องสงสัยหนึ่งอาจจะไม่สนใจพวกเขา แต่คนส่วนใหญ่เมื่อต้องเผชิญกับภาพที่ต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่แสดงให้เห็น ตัวละครที่ยังคงดำเนินการในปัจจุบันเท่านั้นในชื่อในขณะที่วัตถุวัสดุที่ปฏิเสธตำแหน่งของ
วัตถุที่ถ่ายภาพ ต้องการดำเนินการของการถ่ายภาพในเวลาเดียวกันทำให้ตีแผ่และเป็นวินาศมันก็หมายความว่ามันเป็นภาพลวงตาที่เรียบง่ายกับผลกระทบกว้างไกล
แต่รูปถ่ายที่ไม่เพียง แต่ phantasmatic เพียง ถ้าถ่ายเป็นเพียงจินตนาการของแสงและเงาคำอธิบายก็จะภูตผีข้อมูลจริง มันดูเหมือนเป็นถ้า Sugimoto อยากจะให้มองเห็นแง่มุมของการทำงานของเขานี้ เขาอาจจะยังเรียกว่าภาพของเขา "ชื่อซีสเคป" แต่เขาไม่ได้ การตั้งชื่อคำในชื่อเคลื่อนไหวจะสะท้อน เกี่ยวกับชื่อที่เป็นรูปธรรมเป็น "เกาะ Rebun, Rügenทะเลอีเจียนน้ำตกแม่น้ำ" ฯลฯ Sugimoto ตอกย้ำความปรารถนาของเราสำหรับความหมายและสร้างช่วงเวลาของการกีดกันรู้ว่ามันไม่สามารถนำมาแลก
อีกครั้งเพื่อที่จะเชื่อมโยงอีกครั้ง Deleuze ที่นี่เราสามารถยืนยัน ที่นักปรัชญาที่สร้างเงื่อนไขใหม่เช่นคริสตัลภาพเป็นปฏิกิริยาตอบสนองต่อความไม่สะดวกของระบบทางวาจาแบบดั้งเดิม เขาสร้างคำในการแสดงความคิดของเขาในภาพด้านนอกของความหมายคำพูดแบบดั้งเดิม Sugimoto ต่อต้านในลักษณะเดียวกับความหมายแบบดั้งเดิมเมื่อเขาให้ค่ามากขึ้นในลักษณะที่มองเห็น เขาไม่ได้กังวลมากของเอกสารของทะเล แต่เผยให้เห็นคุณภาพของการถ่ายภาพที่เฉพาะเจาะจง ที่จะทำให้ความคิดนี้ชัดเจนเป็นที่น่าสนใจเพื่อดูสิ่งที่ Sugimoto กล่าวว่าเกี่ยวกับความปรารถนาที่จะทำชุดนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้ภาพลวงตาของโครงสร้างการเล่าเรื่อง จะเสริมด้วยชื่อ ไม่ต้องสงสัยหนึ่งอาจไม่สนใจพวกเขา แต่คนส่วนใหญ่ เมื่อเผชิญกับภาพ อยากทราบว่ามันแสดงให้เห็น . อักขระตัวแทนยังคงเสนอเฉพาะในชื่อเรื่อง ส่วนวัสดุวัตถุปฏิเสธตำแหน่ง
ถ่ายภาพวัตถุต้องการตัวแทนของการถ่ายภาพได้ในเวลาเดียวกัน ทำให้เผยและทำลายมันให้มันเป็นภาพลวงตาที่เรียบง่ายที่มีผลกระทบกว้างขวาง .
แต่รูปถ่ายไม่เพียงแค่ phantasmatic . ถ้าภาพเป็นเพียงจินตนาการของแสงและเงา คำบรรยายภาพก็จะเป็นผีของข้อมูลที่แท้จริง มันดูเหมือนเป็นถ้าซูกิโมโตะ อยากจะทำให้มองเห็นแง่มุมของการทำงานของเขาเขาอาจจะเรียกภาพ " ของเขาชื่อทะเล " แต่เขาไม่ได้ ชื่อคำพูดในชื่อเคลื่อนไหวที่จะยอมรับ เกี่ยวกับชื่อคอนกรีต " รีบันเกาะ R ü gen ทะเลอีเจียน , น้ำตก , แม่น้ำ , " ฯลฯ ซูกิโมโตะตอกย้ำความปรารถนาของเราสำหรับการอ้างอิงและสร้างช่วงเวลาแห่งการสูญเสีย รู้ว่ามันไม่สามารถไถ่ .
อีกครั้งเพื่อเชื่อมโยงอีกเดอลูซที่นี่เราอาจโต้เถียงว่า ปราชญ์สร้างเงื่อนไขใหม่ เช่น รูปผลึกเป็นปฏิกิริยากับความไม่สะดวกของระบบทางวาจาแบบดั้งเดิม เขาสร้างเงื่อนไขเพื่อแสดงแนวคิดของภาพภายนอกของการชี้บอกวาจาแบบดั้งเดิม ซึงิโมโตะ ต่อต้านในลักษณะเดียวกันกับความหมายดั้งเดิมเมื่อเขาให้คุณค่ามากขึ้นในลักษณะที่ปรากฏภาพเขาไม่กังวลมากของเอกสารของทะเล แต่เปิดเผยคุณสมบัติการถ่ายภาพที่เฉพาะเจาะจง เพื่อให้แนวคิดนี้ชัดเจนว่ามันเป็นที่น่าสนใจเพื่อดูสิ่งที่ ซูกิโมโตะ พูดถึงความปรารถนาที่จะทำชุดนี้ :