Different concentrations of tin bet

Different concentrations of tin between syrup
and fruit were observed. Samples of canned mandarins
and pineapple were used for this experiment.
The content of can was separated into syrup and
solid parts. Some amount of tin was determined
in both. 52–64 mg/kg of tin for syrup samples and
65–133 mg/kg of tin were observed for solid part.
The concentration of tin was higher in solid part
than syrup. As syrup of pineapple contained very
small parts was filtered and amount of tin was
determined in pure syrup and small part from the
filter. The amount of tin in syrup was 48 mg/kg,
but in the filtered parts 728 mg/kg. However, these
small parts composed less than 1% of total content
of can. These results might be accounted for by
the adsorption capacity of tin on the surface.
Relationship between the concentration and
time period after opening was studied. For this
experiment were used samples of canned mandarins,
pineapple and peaches. The content of
can was separated into two parts. In the first part
was immediately determined concentration of tin
in syrup and fruit. The second part of can was
stored at 6°C. The concentration of tin in syrup
after 1, 3, 6 and 24 h was determined by duration
of experiment. Amount of tin in both parts was
determined after 48 hours. All results are summarised
in Figure 1. The corrosion of the tinplate
surface was accelerated by air and the amount of
dissolved tin was significantly increasing in syrup
as well as fruit when cans were opened and stored
for two days at 6°C.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นแตกต่างกันของดีบุกระหว่างน้ำเชื่อมและผลไม้ถูกตั้งข้อสังเกต ตัวอย่างกระป๋องแมนดารินและใช้สับปะรดในการทดลองนี้เนื้อหาสามารถแบ่งออกเป็นน้ำเชื่อม และส่วนที่เป็นของแข็ง กำหนดเงินบางส่วนของดีบุกทั้งนี้ใน 52-64 มิลลิกรัม/กิโลกรัมของดีบุกสำหรับตัวอย่างน้ำ และ65 – 133 มิลลิกรัม/กิโลกรัมของดีบุกถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับส่วนที่เป็นของแข็งความเข้มข้นของดีบุกเป็นสูงในส่วนที่เป็นของแข็งกว่าน้ำเชื่อม เป็นน้ำเชื่อมของสับปะรดที่มีอยู่มากชิ้นส่วนขนาดเล็กถูกกรอง และแก้ไขจำนวนเงินดีบุกกำหนดไว้ในน้ำเชื่อมบริสุทธิ์และส่วนเล็ก ๆ จากการตัวกรอง จำนวนกระป๋องในน้ำเชื่อมคือ 48 มิลลิกรัม/กิโลกรัมแต่ในการกรองส่วน 728 มิลลิกรัม/กิโลกรัม อย่างไรก็ตาม เหล่านี้ประกอบด้วยชิ้นส่วนขนาดเล็กน้อยกว่า 1% ของเนื้อหาทั้งหมดความสามารถ ผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะลงบัญชีโดยความจุการดูดซับของดีบุกบนพื้นผิวความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้น และเป็นศึกษาระยะเวลาหลังจากการเปิด สำหรับเรื่องนี้ได้ทดลองใช้ตัวอย่างกระป๋องแมนดารินสับปะรดและลูกพีช เนื้อหาของสามารถแบ่งออกเป็นสองส่วนได้ ในส่วนแรกแก้ไขทันทีกำหนดความเข้มข้นของดีบุกในน้ำเชื่อมและผลไม้ ส่วนที่สองของสามารถแก้ไขเก็บที่อุณหภูมิ 6 องศาเซลเซียส ความเข้มข้นของกระป๋องในน้ำเชื่อมหลัง 1, 3, 6 และ 24 h กำหนด โดยระยะเวลาทดลอง จำนวนของดีบุกในทั้งสองส่วนคือกำหนดหลังจาก 48 ชั่วโมง สรุปผลทั้งหมดในรูปที่ 1 การกัดกร่อนของ tinplateพื้นผิวที่เร่ง โดยอากาศและจำนวนดีบุกละลายเกิดขึ้นมากในน้ำเชื่อมเช่นเดียวกับผลไม้เมื่อกระป๋องเปิด และเก็บไว้สองวันที่ 6 องศาเซลเซียส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นแตกต่างกันของดีบุกระหว่างน้ำเชื่อม
และผลไม้ที่ถูกตั้งข้อสังเกต ตัวอย่างของแมนดารินกระป๋อง
สับปะรดและถูกนำมาใช้สำหรับการทดสอบนี้.
เนื้อหาของกระป๋องที่ถูกแยกออกเป็นน้ำเชื่อมและ
ของแข็งชิ้นส่วน เงินบางส่วนของดีบุกถูกกำหนด
ทั้งใน 52-64 mg / kg ดีบุกสำหรับตัวอย่างน้ำเชื่อมและ
65-133 mg / kg ดีบุกถูกตั้งข้อสังเกตส่วนที่เป็นของแข็ง.
ความเข้มข้นของดีบุกสูงในส่วนที่เป็นของแข็ง
กว่าน้ำเชื่อม ในฐานะที่เป็นน้ำเชื่อมสับปะรดมีมาก
ชิ้นส่วนขนาดเล็กถูกกรองและปริมาณของดีบุกถูก
กำหนดในน้ำเชื่อมบริสุทธิ์และส่วนเล็ก ๆ จาก
ตัวกรอง ปริมาณของกระป๋องในน้ำเชื่อมที่ได้คือ 48 มิลลิกรัม / กิโลกรัม
แต่ในส่วนที่กรอง 728 mg / kg แต่เหล่านี้
ชิ้นส่วนขนาดเล็กประกอบด้วยน้อยกว่า 1% ของเนื้อหาทั้งหมด
ของกระป๋อง ผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะมีการคิดโดย
ความสามารถในการดูดซับของดีบุกบนพื้นผิว.
ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้นและ
ระยะเวลาหลังจากการเปิดการศึกษา สำหรับวันนี้
การทดลองถูกนำมาใช้ตัวอย่างของแมนดารินกระป๋อง
สับปะรดและลูกพีช เนื้อหาของ
สามารถถูกแยกออกเป็นสองส่วน ในส่วนแรก
ถูกกำหนดความเข้มข้นของดีบุกทันที
ในน้ำเชื่อมและผลไม้ ส่วนที่สองของ Can ถูก
เก็บไว้ที่ 6 ° C ความเข้มข้นของดีบุกในน้ำเชื่อม
หลังวันที่ 1, 3, 6 และ 24 ชั่วโมงที่ถูกกำหนดโดยระยะเวลา
ของการทดลอง ปริมาณของดีบุกในทั้งสองส่วนถูก
กำหนดหลังจาก 48 ชั่วโมง ผลทั้งหมดจะสรุป
ในรูปที่ 1. การกัดกร่อนของเหล็กวิลาด
พื้นผิวที่ถูกเร่งโดยอากาศและปริมาณของ
ดีบุกละลายเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในน้ำเชื่อม
เช่นเดียวกับผลไม้กระป๋องเมื่อถูกเปิดและเก็บไว้
เป็นเวลาสองวันที่ 6 ° C

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีบุกระหว่างน้ำเชื่อมความเข้มข้นต่าง ๆและผลไม้ลดลง ตัวอย่างของแมนดารินบรรจุกระป๋องและสับปะรดที่ใช้ในการทดลองนี้เนื้อหาจะแบ่งเป็น น้ำเชื่อม และส่วนที่เป็นของแข็ง มีปริมาณดีบุกถูกกำหนดทั้งในการ 52 – 64 มิลลิกรัม / กิโลกรัม สำหรับตัวอย่าง น้ำเชื่อม และดีบุก65 – 133 มก. / กก. ดีบุกพบสำหรับส่วนที่เป็นของแข็ง .ความเข้มข้นของสังกะสีสูงกว่าในส่วนที่เป็นของแข็งกว่าด้วย เช่นน้ำเชื่อมสับปะรดที่มีอยู่มากชิ้นส่วนขนาดเล็กถูกกรองและปริมาณดีบุกคือมุ่งมั่นในน้ำเชื่อมบริสุทธิ์และส่วนเล็ก ๆ จากตัวกรอง ปริมาณดีบุกในน้ำเชื่อมเป็น 48 มิลลิกรัม / กิโลกรัมแต่ในกรองส่วน 728 มิลลิกรัม / กิโลกรัม อย่างไรก็ตาม , เหล่านี้ชิ้นส่วนขนาดเล็กประกอบด้วยน้อยกว่าร้อยละ 1 ของปริมาณทั้งหมดของสามารถ ผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะคิดโดยการดูดซับสังกะสีบนพื้นผิวความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณ และระยะเวลาหลังเปิดเรียน สำหรับนี้การทดลองใช้ตัวอย่างของแมนดารินบรรจุกระป๋องสับปะรด และลูกพีช เนื้อหาของสามารถแบ่งออกเป็นสองส่วน ในส่วนแรกรีบพิจารณาความเข้มข้นของกระป๋องในน้ำเชื่อมผลไม้ ส่วนที่สองจะเป็นอุณหภูมิ 6 องศา ความเข้มข้นของกระป๋องในน้ำเชื่อมหลังจาก 1 , 3 , 6 และ 24 ชั่วโมง ถูกกำหนด โดยระยะเวลาการทดลอง ปริมาณดีบุกในทั้งสองส่วน คือกำหนดหลังจาก 48 ชั่วโมง ผลทั้งหมดจะสรุปในรูปที่ 1 การกัดกร่อนของเหล็กวิลาดพื้นผิวที่ถูกเร่งโดยอากาศและปริมาณของละลายดีบุกเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในน้ำเชื่อมเช่นเดียวกับผลไม้กระป๋องที่ถูกเปิดไว้ เมื่อสำหรับสองวันที่ 6 องศา