How well my friend Arthur Conan Doy

How well my friend Arthur Conan Doyle would tell this
story! How exciting and interesting he would make it.
I cannot do that. I am no writer. I have been a
doctor and a soldier. All I can do is make my report.
But who will read my words? What will the world be
like in 1976? Perhaps by then nobody will know the
names of Sherlock Holmes and Jack the Ripper.
Perhaps all Conan Doyle's wonderful stories will be
forgotten. There is so much to explain. I must ask my
reader to be patient!
I had known and worked with Sherlock Holmes for
almost four years when I first met Arthur Conan Doyle
- ACD I always called him. Like me, he was a doctor,
and we quickly became old friends. He told me
amusing stories of hospital life, and I raid him about
my life as an army doctor in Afghanistan.
I often talked to him about Sherlock Holmes. At that
time most people had never heard of him. Only the
police and some criminals knew what a great
detective he was. ACD seemed to enjoy my stories
very much. He was never too tired to hear 3.bout
another of Holmes's cases.
We met many times and enjoyed many good
dinners together before I realized that ACD had a
special interest in Holmes. He wanted to be a writer,
and had already enjoyed a little success. Now he
wanted to write about Holmes, using -Le facts of a
real case, but adding his own ideas to the story.
I found this an excellent idea. I was happy to think
that my dear friend would become famous.
I explained the plan to Holmes. He listened in silence,
his pipe in his hand. Then he said, 'Can he write, this
friend of yours? Can he tell a true story? Does he
understand the difference between facts and lies?'
'I think so,' I said. 'He has just begun to write, but
already he is becoming fashionable.'
'Fashionable!' Holmes said coldly. 'How can it interest
me that he is fashionable? Can a fashionable writer
have a serious interest in the facts of one of my
cases?'
I could not reply. Holmes sat silently, looking into the
fire. At last he said, 'Well, he may try. Let him do what
he can. You may send him your notes on the Hope
case, Watson.'
I wrote to ACD the next day, and he began work on
the story.
He called it A Study in Scarlet. When it appeared in
the shops, I hurried out to buy it, and then sat for
hours in a park reading it. The story was excellent -
fast -moving, exciting and clever. I ran back to Baker
Street. I could not wait to give the book to Holmes.
He looked up quickly as I entered the room.
'You're late, Watson,' he said. 'Were you ashamed to
come here with that book in your hand?'
'Ashamed, Holmes?' I cried. 'No! ACD has done well. I
see you have read it. Why don't you like it?'
I was soon sorry that I had spoken.
'Like it? It is rubbish, wild and fantastic rubbish. He has
been careless with the facts, added all kinds of
unnecessary lies, and made the most stupid
mistakes.'
'But Holmes ... ' 'I wonder what kind of doctor he is. I
am sorry for his patients. I would not be surprised to
hear that he had cut off a man's leg because the
man had a stomach ache. He is clearly not
interested in facts.'
'Holmes,' I said as calmly as I could, 'a writer does not
just report facts. He must make sure that the story is
interesting to read. I am sure you understand that.'
Holmes smiled at me sweetly.
'My dear fellow,' he said. 'I forget. You know all about
fine writing. How stupid of me to worry about a few
careless mistakes! But your friend Mr Doyle has shown
that he does not understand how important my work
is. He thinks that the criminals I fight against are
stupid, miserable little beings. They are not. I fight
against evil itself. He has failed to understand that.
The book is worthless. Away with it, and with your
friend the writer!'
I wondered what to say to ACD, but there was no
need to worry. A Study in Scarlet was not a success,
and he began to write about other things. Several
years later he decided to write about Holmes again,
but at that time 1 had other things to think about. I
had fallen in love with Miss Mary Morstan. When she
agreed to become my wife, I hurried to tell Holmes. I
was full of happiness.
I can still hear the cold surprise in his voice as he said,
'I cannot pretend to be happy about this.'
This hurt me terribly, but I tried to laugh.
'Well, Holmes,' I said, 'I hope you won't be too lonely
When. I go home to my wife.'
A shadow passed over his face.
'Oh no, Watson,' he said. 'I still have my cocainebottle.'
Was he asking me for help? Was it still
possible, then, to save him? Perhaps. In my heart I
know only that my dear friend needed me, and that I
failed him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีที่ดีเพื่อน Arthur โคนันดอยล์จะบอกนี้เรื่อง น่าสนใจ และน่าตื่นเต้นว่าเขาจะทำให้มันฉันทำไม่ ผมเขียนไม่ มีการแพทย์และทหาร ทำรายงานทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้แต่ที่จะอ่านคำพูดของฉัน โลกจะได้คืออะไรชอบใน 1976 บางทีแล้ว ใครจะรู้ว่าการชื่อของเชอร์ล็อกโฮลมส์และแจ็ค Ripper ที่ทีอาจจะเป็นเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดโคนันดอยล์ลืม มีมากที่จะอธิบาย ขอของฉันอ่านอดฉันได้รู้จัก และร่วมงานกับเชอร์ล็อกโฮลมส์สำหรับเมื่อฉันแรกพบ Arthur โคนันดอยล์เกือบสี่ปี-ACD ฉันเรียกเสมอว่าเขา เช่นฉัน เขาเป็นแพทย์และเราได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นเพื่อนเก่า เขาบอกสนุกเรื่องราวของชีวิตโรงพยาบาล และฉันจะบุกเขาเกี่ยวกับชีวิตของฉันเป็นการแพทย์ทหารในอัฟกานิสถานฉันมักจะพูดกับเขาเกี่ยวกับเชอร์ล็อกโฮลมส์ ที่ที่เวลาที่คนส่วนใหญ่ไม่เคยได้ยินของเขา เฉพาะตำรวจและอาชญากรบางคนรู้ว่าสิ่งดีนักสืบเขา ACD เหมือนกับเรื่องราวของฉันมาก ๆ เขาไม่เคยได้ยินแข่งขัน 3.เหนื่อยเกินไปอีกกรณีของโฮล์มส์เราพบกันหลายครั้ง และบริการดีมากอาหารเย็นร่วมกันก่อนที่ฉันตระหนักว่า ACD มีการความสนใจพิเศษในโฮล์มส์ เขาอยากจะเป็นนักเขียนและได้มีความสุขความสำเร็จเล็กน้อย ตอนนี้เขาอยากจะเขียนเกี่ยวกับโฮล์มส์ ใช้ - เลอข้อเท็จจริงของการกรณีจริง แต่ความคิดของเขาเองลงในเรื่องพบนี้มีความคิดที่ดี ผมมีความสุขการคิดว่า เพื่อนรักจะกลายเป็นมีชื่อเสียงฉันสามารถอธิบายแผนการโฮล์มส์ เขาฟังในความเงียบท่อของเขาในมือของเขา เขากล่าว ว่า, ' สามารถเขียน นี้เพื่อนของคุณ เขาจะบอกเรื่องจริงหรือไม่ ไม่เขาเข้าใจความแตกต่างระหว่างข้อเท็จจริงและอยู่ได้อย่างไร 'ผมบอกว่า 'ผมนะ ' เขาได้เริ่มการเขียน แต่แล้วเขาจะกลายเป็นแฟชั่น ''แฟชั่น' โฮล์มส์กล่าวว่า จ้างงาน ' วิธีมันจะสนใจฉันว่า เขาเป็นแฟชั่น สามารถเป็นนักเขียนที่ทันสมัยมีความสนใจข้อเท็จจริงหนึ่งร้ายแรงของฉันกรณี?'ฉันไม่สามารถตอบกลับ โฮลมส์นั่งเงียบ มองเข้าไปในตัวไฟ ในที่สุด เขากล่าวว่า, ' ดี เขาอาจลอง ปล่อยให้เขาทำอะไรเขาสามารถทำ คุณอาจส่งบันทึกย่อของคุณในความหวังกรณี Watson .'ผมเขียนการ ACD ในวันถัดไป และเขาเริ่มทำงานบนเรื่องราวเขาเรียกว่ามันศึกษา A ในสีแดง เมื่อมันปรากฏในร้านค้า ผมรีบออกไปซื้อมัน และเสาร์แล้ว สำหรับชั่วโมงในการอ่าน เรื่องราวถูกดี-รวดเร็ว - ย้าย ตื่นเต้น และฉลาด ผมวิ่งกลับไปเบถนน ฉันไม่สามารถรอให้หนังสือถึงโฮล์มส์เขามองขึ้นอย่างรวดเร็วฉันได้ใส่ห้อง'คุณกำลังช้า วัตสัน เขากล่าวว่า ' คุณละอายมาที่หนังสือในมือ?'' ละอาย โฮล์มส์?' ฉันร้องไห้ ' ไม่มี ACD ได้ทำดี ผมดูคุณได้อ่าน ทำไมคุณไม่ชอบจะ?'ผมเร็ว ๆ นี้ขอให้ฉันได้พูด' ชอบ มันเป็นขยะ ขยะป่า และยอดเยี่ยม เขามีการประมาทข้อเท็จจริง เพิ่มทุกประเภทของไม่จำเป็นอยู่ และโง่ที่สุดข้อผิดพลาด.'' แต่โฮล์มส์... ' ' ฉันสงสัยอะไรของหมอที่เขาเป็น ผมน.ขออภัยสำหรับผู้ป่วยของเขา ผมจะไม่แปลกใจการได้ยินว่า เขาได้ตัดขาของมนุษย์เพราะการคนที่มีอาการปวดท้อง เขาไม่ชัดเจนสนใจในข้อเท็จจริง ''โฮลมส์ ว่า ใจเย็นผมไม่, ' นักเขียนไม่เพียงรายงานข้อเท็จจริง เขาต้องให้แน่ใจว่าเรื่องราวการอ่านน่าสนใจ แน่ใจว่าคุณเข้าใจว่าการ 'โฮลมส์ยิ้มที่หวาน'ฉันรักเพื่อน เขากล่าวว่า ' ลืม คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเขียน วิธีโง่ของผมที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งความผิดพลาดประมาท แต่เพื่อนนายดอยล์ได้แสดงที่เขาไม่เข้าใจความสำคัญงานของฉันwsp เขาคิดว่า ฉันต่อสู้กับอาชญากรสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ โง่ ความสุข พวกเขาไม่ได้ ฉันต่อสู้กับความชั่วร้ายตัวเอง เขาไม่ทำความเข้าใจหนังสือเป็นสามหาว เก็บ กับมัน และของคุณเพื่อนผู้เขียน!'ฉันสงสัยว่า สิ่งที่พูดกับ ACD แต่มีไม่มีจำเป็นต้องกังวล แรงพยาบาทความสำเร็จไม่มีและเขาเริ่มที่จะเขียนเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ หลายปีต่อมาเขาตัดสินใจที่จะเขียนเกี่ยวกับโฮลมส์อีกแต่ที่ 1 มีสิ่งอื่น ๆ ที่ต้องคิด ผมได้ตกหลุมรักกับนางสาวมารีย์ Morstan เมื่อเธอยอมรับการเป็น ภรรยาของฉัน รีบบอกโฮลมส์สามารถทำ ผมก็เต็มไป ด้วยความสุขฉันยังคงได้ยินแปลกใจเย็นในเสียงของเขาเขากล่าว'ฉันไม่หลอกว่าจะมีความสุขเรื่องนี้'นี้ทำให้ฉันเจ็บชะมัด แต่พยายามหัวเราะ'ดี โฮล์มส์ ว่า, ' ฉันหวังว่า คุณจะไม่เหงาเกินไปเมื่อ ไปบ้านภรรยาของฉัน.'เงาผ่านใบหน้าของเขา' โอ้ ไม่ วัตสัน เขากล่าวว่า 'ยังได้ cocainebottle ของฉัน'ถูกเขาขอความช่วยเหลือ มันยังเป็นไปได้ แล้ว การบันทึกเขา บางที ในใจของฉันทราบเพียงว่า เพื่อนรักต้องฉัน และที่ฉันเหลวเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีที่ดีที่เพื่อนของฉันอาร์เธอร์โคนันดอยล์จะบอกนี้
เรื่อง! วิธีที่น่าตื่นเต้นและน่าสนใจว่าเขาจะทำให้มัน.
ฉันไม่สามารถทำเช่นนั้น ผมไม่มีนักเขียน ฉันได้รับ
แพทย์และทหาร ทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้คือการทำรายงานของฉัน.
แต่ผู้ที่จะอ่านคำของฉันได้อย่างไร สิ่งที่โลกจะเป็น
เช่นในปี 1976? บางทีตอนนั้นไม่มีใครจะรู้ว่า
ชื่อของ Sherlock Holmes และแจ็คเดอะริปเปอร์.
บางทีโคนันดอยล์เรื่องราวที่ยอดเยี่ยมจะได้รับการ
ลืม มีมากที่จะอธิบาย ผมต้องขอให้ฉัน
! ผู้อ่านจะเป็นผู้ป่วย
ที่ฉันเคยรู้จักและทำงานร่วมกับ Sherlock Holmes สำหรับ
เกือบสี่ปีที่ผ่านมาเมื่อผมได้พบกับอาร์เธอร์โคนันดอยล์เป็นครั้งแรก
- ACD ฉันมักจะเรียกเขาว่า เหมือนผมเขาเป็นแพทย์
และเราอย่างรวดเร็วกลายเป็นเพื่อนเก่า เขาบอกผมว่า
เรื่องราวสนุกของชีวิตที่โรงพยาบาลและฉันโจมตีเขาเกี่ยวกับ
ชีวิตของฉันเป็นแพทย์กองทัพในอัฟกานิสถาน.
ผมมักจะพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับ Sherlock Holmes ที่ว่า
เวลาที่คนส่วนใหญ่ไม่เคยได้ยินจากเขา เฉพาะ
ตำรวจและอาชญากรบางรู้ว่าสิ่งที่ดี
นักสืบเขาเป็น ACD ดูเหมือนจะสนุกกับเรื่องราวของฉัน
มาก เขาไม่เคยเหนื่อยเกินไปที่จะได้ยิน 3.bout
อื่นในกรณีที่โฮล์มส์.
เราพบกันหลายครั้งและมีความสุขดีมาก
อาหารเย็นด้วยกันก่อนที่ฉันตระหนักว่า ACD มี
ความสนใจเป็นพิเศษในโฮล์มส์ เขาอยากจะเป็นนักเขียน
และมีความสุขอยู่แล้วประสบความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนนี้เขา
อยากจะเขียนเกี่ยวกับโฮล์มส์โดยใช้ข้อเท็จจริงเลอของ
กรณีจริง แต่เพิ่มความคิดของตัวเองกับเรื่อง.
ฉันพบความคิดที่ดี ฉันมีความสุขที่จะคิด
ว่าเพื่อนรักของฉันจะกลายเป็นที่มีชื่อเสียง.
ผมอธิบายแผนการโฮล์มส์ เขาฟังในความเงียบ
ท่อของเขาในมือของเขา จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "เขาสามารถเขียนนี้
เพื่อนของคุณ? เขาสามารถบอกเล่าเรื่องราวที่เป็นจริง? เขาไม่
เข้าใจความแตกต่างระหว่างข้อเท็จจริงและโกหกหรือไม่? '
' ผมคิดว่าเป็นเช่นนั้น 'ผมบอกว่า 'เขาได้เพิ่งเริ่มต้นที่จะเขียน แต่
แล้วเขาจะกลายเป็นแฟชั่น.'
'แฟชั่น! โฮล์มส์กล่าวว่าอย่างเย็นชา 'วิธีที่จะสามารถสนใจ
ผมว่าเขาเป็นแฟชั่น? นักเขียนที่ทันสมัยสามารถ
มีความสนใจอย่างจริงจังในข้อเท็จจริงของหนึ่งในของฉัน
กรณี? '
ฉันไม่สามารถตอบกลับ โฮล์มส์นั่งเงียบ ๆ มองเข้าไปใน
ไฟ ที่สุดท้ายที่เขากล่าวว่า 'ดีเขาอาจจะลอง ปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่
เขาสามารถทำได้ คุณอาจจะส่งเขาบันทึกของคุณหวัง
กรณีวัตสัน.
ผมเขียนถึง ACD ในวันถัดไปและเขาก็เริ่มทำงานใน
เรื่องนี้.
เขาเรียกมันว่าแรงพยาบาท เมื่อมันปรากฏอยู่ใน
ร้านค้าผมรีบออกไปซื้อมันแล้วนั่ง
ชั่วโมงในสวนสาธารณะอ่านมัน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม -
-moving รวดเร็วและฉลาดที่น่าตื่นเต้น ฉันวิ่งกลับไปที่เบเกอร์
สตรีท ฉันไม่สามารถรอที่จะให้หนังสือไปยังโฮล์มส์.
เขามองขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเข้ามาในห้อง.
'คุณสายวัตสัน' เขากล่าวว่า ถูกคุณละอายใจที่จะ
มาที่นี่ด้วยการอ่านหนังสือที่อยู่ในมือของคุณหรือไม่ '
' ละอายใจโฮล์มส์ ' ฉันร้องไห้. 'ไม่! ACD ได้ทำดี ผม
เห็นคุณได้อ่านมัน ทำไมคุณไม่ชอบมัน? '
ฉันไม่ช้าก็ขอโทษที่ฉันได้พูด.
' ชอบหรือไม่ มันเป็นขยะป่าและขยะที่ยอดเยี่ยม เขาได้
รับการประมาทกับข้อเท็จจริงเพิ่มทุกชนิดของ
การโกหกที่ไม่จำเป็นและทำให้โง่ที่สุด
ความผิดพลาด. '
' แต่โฮล์มส์ ... '' ผมสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของหมอเขาเป็น ฉัน
ขอโทษสำหรับผู้ป่วยของเขา ผมจะไม่แปลกใจที่
ได้ยินว่าเขาได้ตัดขาของผู้ชายคนหนึ่งเพราะ
คนที่มีอาการปวดท้อง เขาเป็นอย่างชัดเจนไม่
สนใจในข้อเท็จจริง. '
' โฮล์มส์ 'ผมบอกว่าเป็นอย่างใจเย็นเท่าที่จะทำได้' นักเขียนไม่ได้
เป็นเพียงแค่รายงานข้อเท็จจริง เขาจะต้องให้แน่ใจว่าเป็นเรื่องที่
น่าสนใจที่จะอ่าน ผมแน่ใจว่าคุณเข้าใจว่า.
โฮล์มส์ยิ้มให้ฉันหวาน.
'เพื่อนรักของฉัน "เขากล่าวว่า 'ฉันลืม. คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับการ
เขียนที่ดี วิธีการโง่ของผมที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับไม่กี่
ข้อผิดพลาดประมาท! แต่เพื่อนของคุณนายดอยล์ได้แสดงให้เห็น
ว่าเขาไม่เข้าใจวิธีการที่สำคัญการทำงานของฉัน
คือ เขาคิดว่าอาชญากรที่ผมต่อสู้กับเป็น
โง่สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสังเวช พวกเขาจะไม่. ฉันต่อสู้
กับความชั่วร้ายของตัวเอง เขาล้มเหลวที่จะเข้าใจว่า.
หนังสือเล่มนี้จะไร้ค่า ไปกับมันและกับ
เพื่อนนักเขียน! '
ฉันสงสัยว่าสิ่งที่จะพูดกับ ACD แต่ก็ไม่มี
ความจำเป็นที่จะต้องกังวล แรงพยาบาทก็ไม่ประสบความสำเร็จ
และเขาก็เริ่มจะเขียนเกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ หลาย
ปีต่อมาเขาตัดสินใจที่จะเขียนเกี่ยวกับโฮล์มส์อีกครั้ง
แต่ในเวลาที่ 1 มีสิ่งอื่น ๆ ที่จะคิดเกี่ยวกับ ฉัน
เคยตกหลุมรักกับนางสาวแมรี่ Morstan เมื่อเธอ
ตกลงที่จะกลายเป็นภรรยาของฉันฉันรีบไปบอกโฮล์มส์ ฉัน
ก็เต็มไปด้วยความสุข.
ฉันยังคงสามารถได้ยินเสียงแปลกใจที่หนาวเย็นในเสียงของเขาในขณะที่เขากล่าวว่า
"ผมไม่สามารถหลอกว่าจะมีความสุขเกี่ยวกับเรื่องนี้.
นี้ทำให้ฉันเจ็บชะมัด แต่ผมพยายามที่จะหัวเราะ.
'ดีโฮล์มส์' ฉันกล่าวว่า 'ฉันหวังว่าคุณจะไม่เหงาเกินไป
เมื่อ ผมกลับบ้านกับภรรยาของฉัน.
เงาผ่านใบหน้าของเขา.
'โอ้ไม่วัตสัน' เขากล่าวว่า 'ฉันยังคงมี cocainebottle ฉัน.'
เขาขอให้ฉันเพื่อขอความช่วยเหลือ? คือมันยังคง
เป็นไปได้แล้วจะช่วยเขา? บางที ในหัวใจของฉันฉัน
รู้เพียงว่าเพื่อนรักของฉันต้องการฉันและที่ฉัน
ล้มเหลวเขา