ISSTH – Book 4 – Chapter 356Previou

ISSTH – Book 4 – Chapter 356

Previous Chapter Next Chapter

Chapter 356: How Unforeseen….

Flood Dragons are food for ancient Flying Rain-Dragons, who will chomp them down merrily!

Meng Hao’s Flying Rain-Dragon phantom flew through the air, its massive illusory frame shaking everything.

Dozens of nearby Flood Dragons let out fierce shrieks that were filled with dread. Their bodies trembled, and they were about to flee in all directions when the illusory Flying Rain-Dragon let out another soundless roar. The wolves on the ground began to shake and then lie prone. The enormous blue lions also lowered their trembling heads and let out subservient grunts.

The Flood Dragons seemed to be filled with despair. However, they didn’t dare to move. Meng Hao’s Flying Rain-Dragon phantom swooped down and swallowed one of them up.

The battlefield was deathly quiet. Everyone gaped in shock at the scene which was playing out in the sky. The Flying Rain-Dragon swallowed one Flood Dragon after another.

Soon, each and every Flood Dragon had been swallowed up, after which, the Flying Rain-Dragon flew back to Meng Hao and then vanished.

Everything was as quiet as death.

Meng Hao cleared his throat, and then proceeded along toward Hanxue Shan. When he arrived in front of her, he saw her face covered with disbelief and dread, as was the face of the young man standing next to her.

“I saved your life,” he said, looking a bit embarrassed. “You still haven’t paid me back. Before you do, is it really appropriate to go running off?” He felt a little bit awkward saying words like this to a young woman.

Hanxue Shan quivered, her beautiful eyes brimming with terror. In her anxiety, she wasn’t sure how to respond.

It was at this moment, however, that her eyes suddenly went wide. It wasn’t just her. Everyone on the battlefield who had been paying attention to Meng Hao were now panting.

A roar echoed out behind Meng Hao as a ninety meter tall giant charged toward him, waving its enormous sword in the air.

This sword seemed capable of slashing a hole through the air itself. A piercing sound filled the air as it slashed down toward Meng Hao. It didn’t emanate ripples, but instead seemed to be sucking in the surrounding air. The mist surrounding Meng Hao began to churn.

All of this takes some time to describe, but actually happened in only a moment. By the time Meng Hao finished speaking, the enormous sword was only about thirty meters away from his head!

The sword in its entirety was around three hundred meters long. The giant was ninety meters tall, and bursting with immense power. Although it didn’t have a Cultivation base, it was clearly powerful enough to cause anyone to shake in fear.

The sword descended toward Meng Hao’s head, causing the mist surrounding him to roil out in all directions. This made Meng Hao even more conspicuous on the battlefield.

However, even as the sword was almost upon him, Meng Hao, without even lifting his head up, reached his right hand out and physically grabbed the sword. A huge boom echoed out.

A massive energy shot from the sword into Meng Hao, causing his bones to creak, and massive cracks to appear around him in the ground. The enormous amount of energy even caused his feet to sink about eight inches down into the soil.

Meng Hao’s expression never changed. He turned to look at the enormous giant.

“Time!” he said coolly, and ten Wooden Time Swords flew out from his bag of holding to form the Lotus Sword Formation. It rotated in the air, circling around the giant.

The giant howled and tried to wrench back its sword, but it was astonished to find that no matter how much power it used, the sword remained stuck in Meng Hao’s grip. There was no way to take it back.

The giant’s eyes glowed with a green light as it howled. It let go of the sword and then curled its hand into a fist which smashed down toward Meng Hao.

“Interesting,” said Meng Hao with a laugh. “It would be a real pity to kill you.” Tossing the greatsword to the side, he retrieved his Wooden Time Swords and then used the Bloodburst Flash to disappear right before the enormous fist slammed down. When he reappeared, he was on top of the giant’s head. He pointed down with the finger of his left hand.

“Righteous Bestowal!”

Immediately, Meng Hao saw ghost images spring up everywhere on the battlefield. Visible only to him were strand after strand of Qi which rushed to pour into the head of the giant.

The giant howled, reaching toward Meng Hao with both of its hands. However, the Bloodburst Flash flickered, and he evaded completely. No matter how many times the giant tried to grab him, it couldn’t, and he continued to use the art of Righteous Bestowal. This sight caused the eyes of all the onlookers to fill with shock.

“

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ISSTH –หนังสือเล่มที่ 4 – บท 356บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบทที่ 356: วิธีขจัด...น้ำท่วมมังกรเป็นอาหารสำหรับโบราณบินฝนมังกร ที่จะชอมป์ให้ลง merrilyผีเมงเฮาบินฝนมังกรบินผ่านอากาศ โครงกรอบจริงใหญ่สั่นทุกหลายสิบของมังกรน้ำท่วมใกล้เคียงให้ออก shrieks รุนแรงที่เต็มไป ด้วยกลัว Trembled ร่างกายของพวกเขา และพวกเขาจะเปิดเปิงเมื่อจริงบินฝนมังกรให้ออกเสียงคำราม soundless อื่น หมาป่าบนพื้นดินเริ่มสั่นแล้ว ราบ สิงโตสีฟ้ามหาศาลยังลดลงหัว trembling และให้ออกเสียงคำราม subservientน้ำท่วมมังกรที่ดูเหมือนจะเต็มไป ด้วยความสิ้นหวัง อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าที่จะย้าย ผีเมงเฮาบินมังกรฝนค่าคบ และกลืนหนึ่งของพวกเขาสนามรบถูกเงียบคล้ายความตาย คนดำในช็อตที่ฉากที่เล่นออกมาในท้องฟ้า ฝนมังกรบินกลืนกินหนึ่งน้ำท่วมมังกรหลังจากที่อื่นเร็ว ๆ นี้ ทุกน้ำท่วมมังกรได้ถูกกลืน หลัง ฝนมังกรบินเพื่อเมงเฮากลับ และจะ หายไปทุกอย่างก็เงียบเป็นเป็นตายเฮา เมงล้างคอของเขา และจากนั้น ก็เดินตามไปทางชาน Hanxue เมื่อเขามาถึงด้านหน้าของเธอ เขาเห็นใบหน้าของเธอที่ปกคลุม ด้วยศรัทธาและกลัว เป็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ"บันทึกชีวิตของคุณ เขากล่าวว่า บิตอาย "คุณยังไม่ได้เงินฉันกลับ ก่อนที่จะทำ คือมันเหมาะสมที่จะไปทำงานออกจริง ๆ เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อยพูดคำนี้กับหญิงสาวHanxue ชาน quivered ดวงตาของเธอสวยงามเต็มไป ด้วยความหวาดกลัว ในความวิตกกังวลของเธอ เธอไม่แน่ใจว่าวิธีการตอบสนองได้ในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม ว่า ดวงตาของเธอก็ไปกว้าง มันไม่ได้เพียงแค่เธอ ทุกคนในสนามรบที่มีการสนใจกับเฮาเมงตอนนี้หอบมีเสียงคำรามดังก้องออกหลังเฮาเมงเป็นสูงเมตรเก้าสิบยักษ์คิดไปทางเขา โบกเป็นดาบขนาดใหญ่ในอากาศดาบนี้ดูเหมือนความสามารถอย่างเจ็บแสบรูผ่านอากาศเอง เสียงเจาะเติมอากาศ ตามมันเฉือนลงไปทางเมงเฮา มันไม่โชยมาระลอก แต่แทน ที่ดูเหมือนจะ ถูกดูดไปในอากาศ ทะเลหมอกโดยรอบเมงเฮาเริ่มปั่นทั้งหมดนี้ใช้เวลาในการอธิบาย แต่เกิดขึ้นจริง ในช่วงเวลา โดยเวลาที่เฮาเมงพูดจบ ดาบใหญ่มากเท่าห่างจากศีรษะประมาณสามสิบเมตรดาบทั้งหมดยาวประมาณสามร้อยเมตรได้ ยักษ์ได้เก้าสิบเมตรสูง และเต็มไป ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ แม้ว่าจะไม่มีฐานการเพาะปลูก ได้อย่างชัดเจนมีประสิทธิภาพพอที่จะทำให้เกิดการสั่นกลัวใครดาบที่สืบเชื้อสายต่อหัวเมงเฮา ก่อให้เกิดหมอกเขา roil ในทุกทิศทาง นี้ทำงเฮายิ่งชัดเจนในสนามรบอย่างไรก็ตาม แม้เป็นดาบเกือบพระองค์ เมงเฮา โดยไม่ต้องยกศีรษะของเขา แม้เอื้อมมือขวาของเขา และร่างกายคว้าดาบ บูมใหญ่สะท้อนเสียงออกพลังงานมหาศาลที่ยิงจากดาบเมงเฮา สาเหตุกระดูกของเขาเพื่อ creak และรอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏอยู่รอบเขาดิน พลังงานจำนวนมหาศาลแม้เกิดจากเท้าของเขาจมน้ำประมาณแปดนิ้วลงในดินเมงเฮานิพจน์ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เขาหันมามองที่ยักษ์ใหญ่"เวลา" เขากล่าวว่า เฉย และสิบไม้ดาบเวลาบินออกจากกระเป๋าของเขาจำนวนการถือในรูปแบบการก่อตัวดาบโลตัส มันหมุนในอากาศ วงรอบยักษ์ยักษ์ส่งเสียงโหยหวน และพยายามกลับประแจดาบของมัน แต่มันประหลาดใจจะหาว่า ไม่ว่าที่ไหนมันใช้ ดาบยังคงติดอยู่ในเมงเฮาจับ วิธีที่จะใช้มันกลับไม่ได้ดวงตาของยักษ์สวมกับไฟสีเขียวมันเห่าหอน มันปล่อยให้ไปของดาบ และม้วนงอเป็นมือเป็นกำปั้นที่ทุบลงไปทางเมงเฮาแล้ว"น่าสนใจ กล่าวว่า เฮาเมงพร้อมกับหัวเราะ "มันจะน่าเสียดายที่จริงการฆ่าคุณ" เขาโยน greatsword ด้านข้าง ดึงดาบของเขาเวลาไม้ และใช้แฟลช Bloodburst หายอยู่ก่อนกำปั้นใหญ่ถาโถมลงไป เมื่อเขากลับมา เขาได้ด้านบนของหัวของยักษ์ เขาชี้ลง ด้วยนิ้วของมือซ้าย"ชอบธรรม Bestowal"ทันที เมงเฮาเห็นภาพผีสปริงขึ้นทุกที่ในสนามรบ มองเห็นได้เท่ากับเขาได้สาระหลังจากของ Qi ซึ่งวิ่งไปเทลงในหัวของยักษ์ยักษ์ส่งเสียงโหยหวน ถึงไปทางเมงเฮา ด้วยมือทั้งสอง อย่างไรก็ตาม แฟลช Bloodburst flickered และเขาหลบอย่างสมบูรณ์ ไม่ว่ากี่ครั้งที่ยักษ์พยายามคว้าเขา มันไม่ได้ และเขายังคงใช้ศิลปะของผู้ชอบธรรม Bestowal ภาพนี้เกิดจากสายตาของคดีทั้งหมด มีช็อต“

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล่ม 4 บทที่ 356 issth ––ก่อนหน้าบทบทถัดไปตอนที่ 356 : วิธีการจัดการกับเหตุการณ์ . . . . . . .มังกรน้ำเป็นอาหารโบราณบินฝนมังกร ใครจะกินลงกันอย่างสนุกสนาน !เหม็ง ฮาวบินฝนมังกรผีบินผ่านอากาศ , กรอบลวงตาขนาดใหญ่สั่นไปหมดทุกอย่างนับสิบของมังกรที่ดุร้าย น้ำท่วมมากรีดร้องที่เต็มไปด้วยความกลัว ร่างกายสั่นสะท้าน และพวกเขากำลังเตลิดเปิดเปิงเมื่อไม่จริงบินฝนมังกรปล่อยออกมาอีก เสียงคำราม หมาป่าบนพื้นเริ่มสั่นแล้วนอนได้ง่าย ยักษ์สีฟ้าสิงโตยังลดลง หัวสั่น และปล่อยออกมาจึง . .น้ำท่วมมังกรที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าที่จะย้าย เหม็ง เฮาฝนมังกรผีบินโฉบลงมา และกลืนเป็นหนึ่งของพวกเขาสนามรบคือ เค้าก็เงียบ ทุกคน gaped ช็อกที่เกิดเหตุซึ่งถูกเล่นออกมาในท้องฟ้า บินมังกรกลืนฝนน้ำท่วมมังกรหนึ่งหลังจากที่อื่นเร็ว ๆ นี้ แต่ละคนและทุกน้ำท่วมมังกรถูกกลืนหายไป หลังจากที่บินมังกรบินกลับไป เมิ่งฮ่าวฝนแล้วก็หายตัวไปทุกอย่างเงียบยิ่งกว่าความตายเมิ่งเฮ่าล้างคอของเขา แล้วเดินตามไป hanxue ฉาน เมื่อมาถึงตรงหน้าเธอ เขาเห็นใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยการปฏิเสธศรัทธาและความกลัว เป็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ" ฉันรักษาชีวิตของคุณ " เขากล่าว มองอายนิดๆ " คุณยังไม่ได้จ่ายผมคืนมา ก่อนที่คุณจะทำมันจริง ๆ ที่เหมาะสมไป วิ่งออกไป ? " เขารู้สึกเป็นบิตอึดอัดพูดคำแบบนี้กับหญิงสาวhanxue ฉาน quivered ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในความกังวลของเธอ เธอไม่แน่ใจว่าวิธีการตอบสนองมันเป็นในช่วงเวลานี้ อย่างไรก็ตาม สายตาของเธอพลันก็กว้าง มันไม่ได้เป็นเพียงแค่เธอ ทุกคนในสนามรบที่เคยให้ความสนใจกับ เมิ่งฮ่าว ตอนนี้ . . .เสียงคำรามดังก้องออกข้างหลังเมิ่งฮ่าวเป็นเมตร 90 สูงยักษ์คิดต่อเขา แกว่งดาบขนาดใหญ่ของมันในอากาศดาบเล่มนี้จะสามารถฟันทะลุอากาศนั่นเอง เสียงแหลมที่เต็มไปอากาศมันเฉือนลงต่อเมิ่งเฮ่า มันไม่ได้ไหลกระเพื่อม แต่ดูเหมือนจะถูกดูดในอากาศโดยรอบ The mist เมิ่งฮ่าวก็เริ่มปั่นทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาเพื่ออธิบาย แต่เกิดขึ้นจริงในช่วงเวลานั้น โดยเวลาเมิ่งฮ่าวพูดจบ ดาบใหญ่อยู่ห่างจากศีรษะเพียงประมาณสามสิบเมตรดาบของคณะอยู่ที่ประมาณสามร้อยเมตรยาว ยักษ์สูง 90 เมตร และเปี่ยมด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ . แม้ว่าจะไม่ได้มีฐานการเพาะปลูกมันชัดเจนมีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะทำให้ใครสั่นด้วยความกลัวดาบที่สืบทอดต่อ หัวเมิงเฮา ก่อให้เกิดหมอกรอบตัวเขาจะทอยออกในทุกทิศทาง นี้ ทำให้เมิ่งฮ่าวจะชัดเจนมากขึ้นในสนามรบอย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นดาบที่เกือบจะขึ้นเขา เมิ่งฮ่าว โดยไม่ยกศีรษะของเขาขึ้นถึงมือขวาของเขาออกและร่างกายคว้าดาบ บูมใหญ่สะท้อนออกมาเป็นพลังงานมหาศาลที่ยิงจากดาบเป็น เมิ่งฮ่าว ทำให้กระดูกของเขา . และขนาดใหญ่รอยแตกปรากฏรอบตัวเขาในพื้นดิน จำนวนมหาศาลของพลังงาน ทำให้เท้าของเขาจมประมาณแปดนิ้วลงไปในดินสีหน้าของ เมิ่งฮ่าวไม่เคยเปลี่ยน เขาหันไปมองเจ้ายักษ์ใหญ่" เวลา " เขาพูดอย่างใจเย็น และสิบดาบไม้เวลาบินออกมาจากกระเป๋าของเขาถือเป็นรูปดาบ บัวเกิด มันหมุนในอากาศ วงรอบของยักษ์ยักษ์หอนและพยายามประแจกลับดาบของมัน แต่มันตกใจมากที่พบว่าไม่ว่าเท่าใดพลังงานมันใช้ดาบยังคงติดอยู่ใน เมิ่งฮ่าวจับ ไม่มีทางที่จะเอามันคืนมาของยักษ์ตาเรืองแสงด้วยสีเขียวอ่อน มันหอนออกมา มันปล่อยดาบแล้วดัดมือของมันลงกำปั้นที่ทุบลงไปทางเมิ่งเฮ่า" น่าสนใจ " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าวด้วยเสียงหัวเราะ " มันก็น่าเสียดายจริงจะฆ่าคุณ " โยน greatsword ข้างๆ เขาดึงดาบไม้ เสียเวลา แล้วใช้แฟลช bloodburst หายไปก่อนที่หมัดใหญ่กระแทกลง เมื่อเขากลับมา เขาอยู่ด้านบนของหัวของยักษ์ เขาชี้ลงด้วยนิ้วของมือซ้ายของเขา" บิซโทชอบธรรม ! "ทันที เมิ่งฮ่าวเห็นภาพผีขึ้นทุกที่ในสนามรบ มองเห็นเพียงเขาเป็นเส้นเกลียวหลังฉีซึ่งรีบเทใส่หัวของยักษ์ยักษ์หอนถึงต่อเมิ่งฮ่าวกับทั้งสองมือของมัน อย่างไรก็ตาม แฟลช bloodburst ริบหรี่ลง และเขาก็หนีหมด ไม่ว่ากี่ครั้งยักษ์พยายามที่จะคว้าตัวเขา มันทำไม่ได้ และเขายังคงใช้ศิลปะของบิซโทชอบธรรม ภาพนี้ทำให้สายตาของผู้ชมทั้งหมดกรอกข้อมูล ด้วยความตกใจ"