British Journal of Sociology, vol. 55, 2004, pp. 317-333
Imagining The Sociological Imagination: the biographical
context of a sociological classic*
John D Brewer
Department of Sociology
University of Aberdeen
Old Aberdeen AB24 3QY
01224 272171
j.brewer@abdn.ac.uk
*Work on this paper has been greatly facilitated by a visiting appointment in the Research School of Social Sciences at the Australian National University, which I am very grateful to acknowledge.
Word count 7992 27 April 2004
Abstract
Charles Wright Mills’s arguments in The Sociological Imagination are very popular and this paper focuses on the biographical context in which his programmatic statements were occasioned. This breaks new ground by locating The Sociological Imagination and earlier programmatic statements in the professional and personal travails that motivated them. This approach is adopted in order to display the intersection between biography and sociology in Mills’s life and career, a feature that he made a central part of sociology’s promise. The paper utilises this approach to reflect on the reasons why The Sociological Imagination became so popular and was able to transcend Mills’s general unpopularity at the time of his death; and as part of the explanation of why the dismissal of the book on its publication contrasts with the contemporary view, enabling it to transpose successfully to a time significantly different than at its writing.
Key words: C. Wright Mills, the sociological imagination, biography
INTRODUCTION
Charles Wright Mills’s The Sociological Imagination (2000[1959]) is one of the classic statements of the discipline. It was named the second most popular book of the twentieth century by members of the International Sociological Association (after Weber’s Economy and Society), translated into seventeen languages and reprinted many times, having a new edition nearly forty years after Mills’s death. Denzin (1990) revisited the notion in his 1988 Presidential address to the Midwest Sociological Association and Brewer (2003) employed it to offer a sociological analysis of the peace processes in Northern Ireland and South Africa. Undergraduate students are still routinely exposed to Mills’s book, despite it being nearly fifty years old, and many of the discipline’s teachers deploy his phrases in their attempts to convey to new intakes of students the idea that sociology is distinctive; student orientated web sites abound distilling his work to new generations. Mills’s vision of sociology is kept alive by the annual C. Wright Mills Award sponsored by the Society for the Study of Social Problems, which has been held annually since 1964; winners represent some of the greatest figures in US sociology.
The popularity of the book has both transcended Mills’s other work – in the poll of ISA members The Sociological Imagination was well ahead of his other books – and his general unpopularity in the discipline at the time of his death in 1962. Key sociologists of the period saw him primarily as a journalist (Wrong 1968) or political scientist (Lipset and Smelser 1961; Parsons 1976: 96), the latter reinforced by Mills’s popularity today in International Relations theory (see Halliday 1994; Rosenberg 1994). Recent assessments by sociologists of Mills’s career have been unflattering. Runciman reminded us that Mills’s public image then was as a sharp practised journalist rather than scholar (1999: 3-4), Becker that he was a ‘difficult smart ass’ who had marginalised himself (1994) and Oakes and Vidich (1999) document the accusations of unethical behaviour that were then current. Mills was a champion to a younger generation of social critics outside the discipline and had to die young to become a hero in sociology. It was The Sociological Imagination that did most to sanctify him, assisting in making the sociological rebel respectable. In consequence, he is remembered in sociology mostly for his statements about the distinctiveness of the discipline than substantive analyses of American society and politics. This has ensured that his reputation as a polemical social critic has diminished in favour of his claim to symbolise the methodological distinctiveness of sociology. He is still recognised as a radical (Casin 1990; Merrifield 2001), but more for his challenge to sociology than systems of power and stratification.
This is not incompatible with the observation that The Sociological Imagination was a product of its time. It is modernist in its language, not just the use of male pronouns but primarily its engagement with the concerns of classical sociology (on which see Binns 1977; Denzin 1990; Hearn 1985; Rosenberg 1994; Seidman 1998). Brewer (2003), for example, positions it in terms of Mills’s ambition to return sociology to the great European tradition of nineteenth-century sociology in which the discipline was the diagnosis and palliative for the whole social condition. Hearn (1985) and Binns (1977) identify its Weberian roots, with its emphasis on the dangers of rationalisation to human freedom and dignity, which positions Mills’s sociology as the study of the public issues that are premised on the personal travails this causes for ordinary people. Denzin attacks the book precisely for its promulgation of a modernist meta-narrative that post-modernism makes inimical, seeing the ‘grand narratives of classical sociology’ as now dead (1990: 13). Younger generations of students schooled in a background of post-modernism, feminism and post-colonialism, can find its modernist narrative and language to be out of time, yet teachers of the mainstream sociological tradition still propagate the book as a classic statement that speaks to new generations of students, transposing it to the contemporary period.
There is another sense in which The Sociological Imagination was a product of its time, for it has a strong biographical context tied to the personalities and debates Mills engaged with in its writing. Again however, the book has risen above its biographical referents to be seen by mainstream practitioners as a universal statement of the distinctiveness of sociology. The purpose of this paper is to explore this biographical context in order to document how it affected the short-term reputation of the book but not the long-term one. It failed to do so in part because Mills made the link between biography and sociology a central concern of The Sociological Imagination in ways that the mainstream sociological tradition still finds relevant. It is argued that this is a strength owed to the book’s biographical context.
The evidence on how Mills positions The Sociological Imagination within his autobiographical narrative is taken from his recently published letters and writings (Mills and Mills 2000) and whilst the letters are incomplete and subject to his daughters’ selection biases, they are sufficient in number and detail to permit this focus. In one sense, by drawing on previously published letters the arguments here are not new, but the letters have not been utilised before to draw attention to the biographical context of what has become Mills’s major sociological legacy. Secondary analysis of them not only serves his daughters’ purposes in publishing them by keeping his work alive, with respect to his writings on sociological methodology it enables us to better understand that work. These letters show that he was led into making these programmatic statements in large part because of the negative biographical experiences provoked by the rejection of his broader sociology by colleagues at the time, such that the occasion of his imagining of sociology was shaped only indirectly by his substantive sociological concerns. The biographical context to the book only served to reinforce its iconoclastic character. By making The Sociological Imagination a broadside against his colleagues Mills extenuated his reputation in the discipline as a renegade, affecting its short-term popularity, but over time the fame the book has gathered has also transformed his image into a radical critic of sociology rather than of modern systems of power. First it is worth briefly reminding ourselves of Mills’s argument.
THE PROMISE OF SOCIOLOGY
Mills famously made sociology the study of the public issues that derive from the private troubles of people. Public issues are important for what they signify sociologically, for they bear on ordinary people’s biography, and reflect the historical, political and social structural milieux in which people live. Faced with issues they do not understand, with structural forces they cannot comprehend and over which it appears they have no power, ordinary people withdraw into apathy or anxiety (2000[1959]: 3 passim). Mills recognised ontological insecurity as an inevitable feature of the modern condition before it was made a defining feature of reflexive modernisation (Beck, Giddens and Lash, 1994). In the context of the fear at the time about the rise of mass society – Kornhauser’s book The Politics of Mass Society was published the same year as Mills’s manifesto – the social condition was one where ontologically insecure people were open to exploitation by elites. Mills saw sociology being employed ethically to allow ordinary people some sense of control over events by showing how public issues are interconnected with people’s ordinary lives, their history, biographical experiences and social structural milieux. Sociology in the service of the ‘small’ person unravels the connections and makes public the way in which ‘big’ institutions have taken over control of people’s ordinary lives, which is the sociologist’s ‘foremost political and intellectual task’ (2000[1959]: 13). It is a sociology that seeks information ‘in order to know what can and what must be structu
British Journal of Sociology, vol. 55, 2004, pp. 317-333
Imagining The Sociological Imagination: the biographical
context of a sociological classic*
John D Brewer
Department of Sociology
University of Aberdeen
Old Aberdeen AB24 3QY
01224 272171
j.brewer@abdn.ac.uk
*Work on this paper has been greatly facilitated by a visiting appointment in the Research School of Social Sciences at the Australian National University, which I am very grateful to acknowledge.
Word count 7992 27 April 2004
Abstract
Charles Wright Mills’s arguments in The Sociological Imagination are very popular and this paper focuses on the biographical context in which his programmatic statements were occasioned. This breaks new ground by locating The Sociological Imagination and earlier programmatic statements in the professional and personal travails that motivated them. This approach is adopted in order to display the intersection between biography and sociology in Mills’s life and career, a feature that he made a central part of sociology’s promise. The paper utilises this approach to reflect on the reasons why The Sociological Imagination became so popular and was able to transcend Mills’s general unpopularity at the time of his death; and as part of the explanation of why the dismissal of the book on its publication contrasts with the contemporary view, enabling it to transpose successfully to a time significantly different than at its writing.
Key words: C. Wright Mills, the sociological imagination, biography
INTRODUCTION
Charles Wright Mills’s The Sociological Imagination (2000[1959]) is one of the classic statements of the discipline. It was named the second most popular book of the twentieth century by members of the International Sociological Association (after Weber’s Economy and Society), translated into seventeen languages and reprinted many times, having a new edition nearly forty years after Mills’s death. Denzin (1990) revisited the notion in his 1988 Presidential address to the Midwest Sociological Association and Brewer (2003) employed it to offer a sociological analysis of the peace processes in Northern Ireland and South Africa. Undergraduate students are still routinely exposed to Mills’s book, despite it being nearly fifty years old, and many of the discipline’s teachers deploy his phrases in their attempts to convey to new intakes of students the idea that sociology is distinctive; student orientated web sites abound distilling his work to new generations. Mills’s vision of sociology is kept alive by the annual C. Wright Mills Award sponsored by the Society for the Study of Social Problems, which has been held annually since 1964; winners represent some of the greatest figures in US sociology.
The popularity of the book has both transcended Mills’s other work – in the poll of ISA members The Sociological Imagination was well ahead of his other books – and his general unpopularity in the discipline at the time of his death in 1962. Key sociologists of the period saw him primarily as a journalist (Wrong 1968) or political scientist (Lipset and Smelser 1961; Parsons 1976: 96), the latter reinforced by Mills’s popularity today in International Relations theory (see Halliday 1994; Rosenberg 1994). Recent assessments by sociologists of Mills’s career have been unflattering. Runciman reminded us that Mills’s public image then was as a sharp practised journalist rather than scholar (1999: 3-4), Becker that he was a ‘difficult smart ass’ who had marginalised himself (1994) and Oakes and Vidich (1999) document the accusations of unethical behaviour that were then current. Mills was a champion to a younger generation of social critics outside the discipline and had to die young to become a hero in sociology. It was The Sociological Imagination that did most to sanctify him, assisting in making the sociological rebel respectable. In consequence, he is remembered in sociology mostly for his statements about the distinctiveness of the discipline than substantive analyses of American society and politics. This has ensured that his reputation as a polemical social critic has diminished in favour of his claim to symbolise the methodological distinctiveness of sociology. He is still recognised as a radical (Casin 1990; Merrifield 2001), but more for his challenge to sociology than systems of power and stratification.
This is not incompatible with the observation that The Sociological Imagination was a product of its time. It is modernist in its language, not just the use of male pronouns but primarily its engagement with the concerns of classical sociology (on which see Binns 1977; Denzin 1990; Hearn 1985; Rosenberg 1994; Seidman 1998). Brewer (2003), for example, positions it in terms of Mills’s ambition to return sociology to the great European tradition of nineteenth-century sociology in which the discipline was the diagnosis and palliative for the whole social condition. Hearn (1985) and Binns (1977) identify its Weberian roots, with its emphasis on the dangers of rationalisation to human freedom and dignity, which positions Mills’s sociology as the study of the public issues that are premised on the personal travails this causes for ordinary people. Denzin attacks the book precisely for its promulgation of a modernist meta-narrative that post-modernism makes inimical, seeing the ‘grand narratives of classical sociology’ as now dead (1990: 13). Younger generations of students schooled in a background of post-modernism, feminism and post-colonialism, can find its modernist narrative and language to be out of time, yet teachers of the mainstream sociological tradition still propagate the book as a classic statement that speaks to new generations of students, transposing it to the contemporary period.
There is another sense in which The Sociological Imagination was a product of its time, for it has a strong biographical context tied to the personalities and debates Mills engaged with in its writing. Again however, the book has risen above its biographical referents to be seen by mainstream practitioners as a universal statement of the distinctiveness of sociology. The purpose of this paper is to explore this biographical context in order to document how it affected the short-term reputation of the book but not the long-term one. It failed to do so in part because Mills made the link between biography and sociology a central concern of The Sociological Imagination in ways that the mainstream sociological tradition still finds relevant. It is argued that this is a strength owed to the book’s biographical context.
The evidence on how Mills positions The Sociological Imagination within his autobiographical narrative is taken from his recently published letters and writings (Mills and Mills 2000) and whilst the letters are incomplete and subject to his daughters’ selection biases, they are sufficient in number and detail to permit this focus. In one sense, by drawing on previously published letters the arguments here are not new, but the letters have not been utilised before to draw attention to the biographical context of what has become Mills’s major sociological legacy. Secondary analysis of them not only serves his daughters’ purposes in publishing them by keeping his work alive, with respect to his writings on sociological methodology it enables us to better understand that work. These letters show that he was led into making these programmatic statements in large part because of the negative biographical experiences provoked by the rejection of his broader sociology by colleagues at the time, such that the occasion of his imagining of sociology was shaped only indirectly by his substantive sociological concerns. The biographical context to the book only served to reinforce its iconoclastic character. By making The Sociological Imagination a broadside against his colleagues Mills extenuated his reputation in the discipline as a renegade, affecting its short-term popularity, but over time the fame the book has gathered has also transformed his image into a radical critic of sociology rather than of modern systems of power. First it is worth briefly reminding ourselves of Mills’s argument.
THE PROMISE OF SOCIOLOGY
Mills famously made sociology the study of the public issues that derive from the private troubles of people. Public issues are important for what they signify sociologically, for they bear on ordinary people’s biography, and reflect the historical, political and social structural milieux in which people live. Faced with issues they do not understand, with structural forces they cannot comprehend and over which it appears they have no power, ordinary people withdraw into apathy or anxiety (2000[1959]: 3 passim). Mills recognised ontological insecurity as an inevitable feature of the modern condition before it was made a defining feature of reflexive modernisation (Beck, Giddens and Lash, 1994). In the context of the fear at the time about the rise of mass society – Kornhauser’s book The Politics of Mass Society was published the same year as Mills’s manifesto – the social condition was one where ontologically insecure people were open to exploitation by elites. Mills saw sociology being employed ethically to allow ordinary people some sense of control over events by showing how public issues are interconnected with people’s ordinary lives, their history, biographical experiences and social structural milieux. Sociology in the service of the ‘small’ person unravels the connections and makes public the way in which ‘big’ institutions have taken over control of people’s ordinary lives, which is the sociologist’s ‘foremost political and intellectual task’ (2000[1959]: 13). It is a sociology that seeks information ‘in order to know what can and what must be structu
การแปล กรุณารอสักครู่..
อังกฤษวารสารสังคมวิทยา ฉบับที่ 55 , 2004 , pp . 317-333
จินตนาการจินตนาการทางสังคมวิทยา : บริบทชีวประวัติ
ของสังคมวิทยาคลาสสิก *
จอห์น D
เบียร์ภาควิชาสังคมวิทยามหาวิทยาลัยอเบอร์ดีนอเบอร์ดีน ab24 3qy
เก่า 01224 272171
j.brewer @ abdn ac.uk
.* ทำงานบนกระดาษนี้ได้รับความสะดวกอย่างมากโดยการเยี่ยมชมนัดในบัณฑิตวิทยาลัยการวิจัยด้านสังคมศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย ซึ่งผมดีใจมากที่จะรับทราบ
คำนับ 7992 27 เมษายน 2547
บทคัดย่อชาร์ลส์ไรท์มิลล์เป็นอาร์กิวเมนต์ในจินตนาการทางสังคมวิทยาเป็นที่นิยมมากและกระดาษนี้จะเน้นที่บริบทชีวประวัติที่งบการเขียนโปรแกรมของเขามาจาก . นี้แบ่งพื้นใหม่โดยการจินตนาการทางสังคมวิทยาและงบการเขียนโปรแกรมก่อนหน้านี้ในอาชีพและส่วนบุคคลโอกาสที่กระตุ้นพวกเขาวิธีการนี้ถูกนำมาใช้เพื่อแสดงจุดตัดระหว่างชีวประวัติและสังคมวิทยาในโรงสีของชีวิตและอาชีพ , คุณลักษณะที่เขาทำให้เป็นส่วนหนึ่งกลางของสังคมวิทยาของสัญญา กระดาษที่ใช้วิธีการนี้เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงเหตุผลที่จินตนาการทางสังคมวิทยากลายเป็นที่นิยมดังนั้นและสามารถเอาชนะโรงสีทั่วไป unpopularity ในเวลาของการตายของเขาและเป็นส่วนหนึ่งของคำอธิบายว่าทำไมการเลิกจ้างในหนังสือสิ่งพิมพ์แตกต่างกับมุมมองร่วมสมัยที่ทำให้มันต้องย้ายเรียบร้อยแล้วเวลาที่แตกต่างจากงานเขียนของ
คำสำคัญ : C . Wright Mills , จินตนาการทางสังคมวิทยา ชีวประวัติ
แนะนำชาร์ลส์ไรท์มิลล์เป็นจินตนาการทางสังคมวิทยา ( 2000 [ 1959 ] ) เป็นหนึ่งของงบการเงินที่คลาสสิกของวินัย มันเป็นชื่อหนังสือที่ได้รับความนิยมมากที่สุดที่สองของศตวรรษที่ยี่สิบโดยสมาชิกของสมาคมสังคมวิทยาระหว่างประเทศ ( หลังจาก เวเบอร์ เศรษฐกิจและสังคม ) แปลเป็น 17 ภาษา และพิมพ์หลายครั้งมีรุ่นใหม่เกือบสี่สิบปีหลังจากการตายของโรงสี . denzin ( 1990 ) เยือนความคิดของเขาใน 1988 ประธานาธิบดีที่อยู่กับมิดเวสต์สมาคมสังคมวิทยา brewer ( 2003 ) และใช้มันเพื่อเสนอการวิเคราะห์ทางสังคมวิทยาของกระบวนการสันติภาพในไอร์แลนด์เหนือ และ แอฟริกาใต้ นักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ยังตรวจเปิดรับจองมิลส์ ,ถึงจะเป็นเกือบห้าสิบปี และหลายของครูวินัยใช้วลีของเขาในความพยายามที่จะถ่ายทอดให้กับภาคใหม่ของนักศึกษาว่าสังคมวิทยาเป็นที่โดดเด่น ; นักเรียน orientated เว็บไซต์ดาษดื่นกลั่นงานของเขาเพื่อให้คนรุ่นใหม่ โรงสี วิสัยทัศน์ของสังคมวิทยา คือ มีชีวิตอยู่โดยปีค .ไรท์มิลล์รางวัลสนับสนุนโดยสมาคมเพื่อการศึกษาปัญหาของสังคม ซึ่งได้จัดขึ้นตั้งแต่ปี 1964 ; ผู้ชนะเป็นตัวแทนของตัวเลขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราในสังคมวิทยา
ความนิยมของหนังสือ มีทั้งต่อโรงงานของงานอื่น ๆซึ่งในโพลล์ของสมาชิกจินตนาการทางสังคมวิทยา ISA เป็นอย่างดีก่อนหนังสืออื่น ๆของเขา ) และ unpopularity ทั่วไปของเขา ในวินัย ในเวลาของการตายของเขาในปี 1962 . นักสังคมวิทยาที่สําคัญของเวลาเห็นเขาเป็นหลักเป็นนักข่าว ( ผิดหรือนักรัฐศาสตร์ ( 1968 ) และ lipset smelser 1961 ; พาร์สัน 1976 : 96 )หลังเสริมด้วยโรงงานของวันนี้ความนิยมในทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ( เห็นฮอลลิเดย์ 1994 ; Rosenberg 1994 ) ล่าสุดการประเมินโดยนักสังคมวิทยาของอาชีพโรงสีได้รับ unflattering . รันเซอเมิ่นเตือนเราว่ามิลเป็นภาพแล้วก็เป็นคมฝึกนักข่าวมากกว่าบัณฑิต ( 2542 : 3-4 )เบคเกอร์เขาเป็นสมาร์ทตูด ' ' ยากที่ละเลยตัวเอง ( 2537 ) และ โอคส์ และ vidich ( 1999 ) เอกสารข้อกล่าวหาของพฤติกรรมที่ผิดจรรยาบรรณที่เป็นปัจจุบัน มิลล์แชมป์เป็นรุ่นน้องของ นักวิจารณ์สังคมนอกวินัย และต้องตาย ยังเป็นฮีโร่ในสังคมวิทยา มันเป็นสังคมวิทยาจินตนาการที่ทำส่วนใหญ่นับถือเขาช่วยในการต่อต้านสังคมที่น่านับถือ ในผลที่ตามมา เขาจะถูกจดจำในทางสังคมวิทยาส่วนใหญ่สำหรับงบเกี่ยวกับความพิเศษของวินัยมากกว่าคำนามวิเคราะห์สังคมอเมริกันและการเมือง นี้มั่นใจว่าชื่อเสียงของเขาเป็น polemical สังคมนักวิจารณ์ได้ลดลงในความโปรดปรานของการเรียกร้องของเขาที่จะเป็นสัญลักษณ์ของความพิเศษในสังคมวิทยาเขายังได้รับการยอมรับเป็นอนุมูลอิสระ ( casin 1990 ; แมร์รี่ฟิลด์ 2544 ) แต่สำหรับความท้าทายของเขากับสังคมวิทยากว่าระบบของอำนาจและชนชั้น .
นี้ไม่สอดคล้องกับการสังเกตว่าจินตนาการทางสังคมวิทยาเป็นผลิตภัณฑ์ของเวลาของ เป็นสมัยใหม่ในภาษาของไม่เพียง แต่การใช้สรรพนามเพศชาย แต่เป็นหลักคู่กับความกังวลของสังคมวิทยาคลาสสิก ( ที่เห็นบินส์ 1977 ; denzin 1990 ; เฮิร์น 1985 ; Rosenberg 1994 ; ไซด์เมิน 1998 ) เหล้า ( 2003 ) , ตัวอย่างตำแหน่งในแง่ของความทะเยอทะยาน โรงสีก็กลับสังคมวิทยากับประเพณียุโรปยอดเยี่ยมของยุคศตวรรษที่ - สังคมวิทยาที่วินัยคือการวินิจฉัยและการสำหรับเงื่อนไขทางสังคมทั้งหมด เฮิร์น ( 1985 ) และบินส์ ( 1977 ) ระบุรากของเวเบอเรียน กับเน้นอันตรายของหลวงไกรเพื่อเสรีภาพของมนุษย์ และสมศักดิ์ศรีซึ่งตำแหน่งสังคมวิทยาโรงสีเป็นการศึกษาของประชาชนในประเด็นที่ premised travails ส่วนบุคคลสำหรับสาเหตุของคนธรรมดา denzin โจมตีหนังสือไว้เพื่อประกาศใช้เป็นคนสมัยใหม่ meta ของเรื่องเล่าที่หลังสมัยใหม่ทำให้ซึ่งไม่เป็นมิตร , เห็น ' เรื่องเล่าแกรนด์สังคมวิทยา ' คลาสสิกเป็นแล้วตาย ( 2533 : 13 )รุ่นน้องของนักเรียน schooled ในพื้นหลังของสตรีนิยมหลังสมัยใหม่และหลังอาณานิคม , สามารถค้นหาเรื่องเล่าสมัยใหม่และภาษาที่จะหมดเวลา แต่ครูหลักทางสังคมวิทยาประเพณียังคงเผยแพร่หนังสือที่เป็นคลาสสิก ชี้แจงว่า ที่พูดเพื่อคนรุ่นใหม่ของนักศึกษา , การย้ายกับสมัยปัจจุบัน
มีอีกความรู้สึกที่จินตนาการทางสังคมวิทยาเป็นผลิตภัณฑ์ของเวลา มันมีแรงชีวประวัติบริบทเชื่อมโยงกับบุคลิกและการอภิปรายโรงสีร่วมด้วย ในการเขียนของ อีกครั้ง แต่หนังสือเล่มนี้ได้เพิ่มขึ้นสูงกว่าของชีวประวัติ referents ให้เห็นหลัก ประกอบเป็นข้อความสากลของความพิเศษของสังคมวิทยาการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทชีวประวัติเพื่อเอกสารวิธีการมันมีผลต่อชื่อเสียงระยะสั้นของหนังสือแต่ไม่ยาวหนึ่ง มันล้มเหลวที่จะทำเช่นนั้น ส่วนหนึ่งเป็นเพราะโรงสี ทำให้การเชื่อมโยงระหว่างชีวประวัติและสังคมวิทยาเป็นกังวล กลางของจินตนาการทางสังคมวิทยาในวิธีการหลักสังคมวิทยา ประเพณีที่ยังคงหาที่เกี่ยวข้องมันแย้งว่า นี่เป็นพลังที่เป็นหนี้ของหนังสือชีวประวัติบริบท
หลักฐานว่าโรงงานตำแหน่งจินตนาการทางสังคมวิทยาในเรื่องเล่าอัตชีวประวัติของเขาถูกพรากไปจากเขาเพิ่งเผยแพร่และเขียนจดหมาย ( โรงงานและโรงงาน 2000 ) และในขณะที่ตัวอักษรไม่สมบูรณ์ และ เรื่องของลูกสาวเขาเลือก biases ,พวกเขามีเพียงพอในหมายเลขและรายละเอียดเพื่อให้โฟกัสนี้ ในแง่หนึ่ง โดยวาดก่อนหน้านี้เผยแพร่ตัวอักษรอาร์กิวเมนต์ที่นี่จะไม่ใหม่ แต่ตัวอักษรที่ไม่ได้ใช้ก่อนเพื่อดึงดูดความสนใจกับบริบทชีวประวัติของสิ่งที่ได้กลายเป็นโรงงานของสาขาสังคมวิทยามรดกการวิเคราะห์ข้อมูลทุติยภูมิของพวกเขาไม่เพียงให้บริการเพื่อวัตถุประสงค์ของลูกสาวของเขาในการเผยแพร่พวกเขาโดยการรักษางานของเขายังมีชีวิตอยู่ ด้วยความเคารพพระวิธีการทางสังคมวิทยา มันช่วยให้เราเข้าใจการทํางานตัวอักษรเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าเขาถูกนำในการทำงบการเขียนโปรแกรมเหล่านี้ส่วนใหญ่เนื่องจากของเชิงลบเกี่ยวกับชีวประวัติประสบการณ์กระตุ้นโดยการของเขากว้างสังคมวิทยาโดยเพื่อนร่วมงานในเวลาเช่นว่าโอกาสของเขาจินตนาการรูปร่างของสังคมวิทยาโดยอ้อมเท่านั้น โดยความกังวลของเขาสำคัญเชิงสังคมวิทยาบริบทเกี่ยวกับชีวประวัติในหนังสือเพียงทำหน้าที่เพื่อเสริมสร้างบุคลิก iconoclastic ของมัน โดยการจินตนาการทางสังคมวิทยาคาดไม่ถึงกับโรงสี เพื่อนร่วมงานของเขา extenuated ชื่อเสียงของเขาในระเบียบวินัยเป็นคนทรยศที่มีผลต่อความนิยมของระยะสั้นแต่เมื่อเวลาผ่านไป ชื่อเสียง หนังสือเล่มนี้ได้รวบรวมได้เปลี่ยนภาพลักษณ์ของเขาเป็นนักวิจารณ์ที่รุนแรงของสังคมมากกว่าของระบบที่ทันสมัยของอำนาจ แรกเป็นมูลค่าสั้นเตือนตนเองของอาร์กิวเมนต์มิล .
สัญญาของโรงสีสังคมวิทยา
ได้สร้างสังคมวิทยาการศึกษาของประชาชน ปัญหาที่เกิดขึ้นจากปัญหาส่วนตัวของคนประเด็นสาธารณะที่มีความสำคัญสำหรับสิ่งที่พวกเขาหมายถึง sociologically สำหรับพวกเขาไว้ในชีวประวัติของผู้คนทั่วไป และสะท้อนให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ การเมือง และสังคม milieux โครงสร้างที่ผู้คนอาศัยอยู่ ต้องเผชิญกับปัญหาที่พวกเขาไม่เข้าใจกับโครงสร้างกองกำลังพวกเขาไม่สามารถเข้าใจ และซึ่งดูเหมือนจะไม่มีอำนาจ คนธรรมดาถอนตัวออกเป็นอารมณ์หรือความวิตกกังวล ( 2000 [ 1959 ] :3 passim ) โรงงาน , ภววิทยา insecurity เป็นคุณลักษณะที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของเงื่อนไขที่ทันสมัยก่อนที่จะได้กำหนดคุณลักษณะของสะท้อนความทันสมัย ( เบ็ค กิดเดน และขนตา , 1994 )ในบริบทของความกลัวในเวลาที่เกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของสังคมมวลหนังสือ เพื่อ kornhauser การเมืองของสังคม มวลชนถูกตีพิมพ์ปีเดียวกับแถลงการณ์โรงสีเพื่อเงื่อนไขทางสังคมที่ ontologically ไม่ปลอดภัยคนถูกเปิดใช้โดยชนชั้นสูง .โรงสีเห็นสังคมวิทยาการจ้างงานมีจริยธรรม เพื่อให้ประชาชนทั่วไปสามารถควบคุมความรู้สึกบางอย่างของเหตุการณ์แสดงให้เห็นว่าประเด็นสาธารณะที่เชื่อมโยงกับชีวิตคนธรรมดาของประวัติศาสตร์ของพวกเขา ประสบการณ์ ชีวประวัติ และโครงสร้างทางสังคม milieux .สังคมวิทยาในบริการของ ' เล็ก ' คน unravels การเชื่อมต่อและทำให้ประชาชนที่สถาบันใหญ่ ' ' ยึดการควบคุมของชีวิตคนธรรมดา ซึ่งเป็นนักสังคมวิทยาการเมือง ' ชั้นดีและงานด้าน ' ( 2000 [ 1959 ] : 13 ) มันเป็นสังคมที่แสวงหาข้อมูล เพื่อรู้สิ่งที่สามารถและสิ่งที่ต้อง structu
การแปล กรุณารอสักครู่..