In many health-care facilities in d

In many health-care facilities in developing countries, patients have no access to sewer-based sanitation facilities.
In these places, human sanitation is often by pit latrines or something similar, and at worst by open defecation in
the grounds of the health-care facility or nearby. Excreta collected from patients is usually disposed of via the same
routes, creating a risk of infection to other people. This underlines the prime importance of providing access to
adequate sanitation in every health-care facility. Sufficient toilets should be available; the recommended minimum
is one toilet per 20 users for inpatient medical areas, and at least four toilets per outpatient location (one each for
male and female staff, one for female patients, one for male patients) (WHO, 2008). Ideally, the toilets should be
connected to a sewerage system. Where there are no sewerage systems, technically sound onsite sanitation should
be provided. Guidance on this is available in a number of publications (e.g. Franceys, Pickford & Reed, 1992;
Mara, 1996). These cover both simple techniques, such as the basic pit latrine, ventilated pit latrine and pour-flush
latrine, and more advanced options, such as a septic tank with soakaway or an aqua-privy. Waterless systems and
composting toilets are also now available.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการดูแลสุขภาพความสะดวกสบายในประเทศกำลังพัฒนา ผู้ป่วยมีไม่เข้าตามท่อระบายน้ำสุขาภิบาลในสถานเหล่านี้ สุขอนามัยมนุษย์มักจะเป็นหลุมห้องหรือสิ่งที่คล้ายกัน และที่เลวร้ายที่โล่งในเหตุผลของการดูแลสุขภาพ หรือใกล้เคียง ทางอุจจาระจากผู้ป่วยมักจะทิ้งของทางเดียวกันเส้นทาง การสร้างความเสี่ยงของการติดเชื้อให้ผู้อื่น นี้ขีดเส้นใต้ความสำคัญเฉพาะของการสุขอนามัยที่เพียงพอในทุกสถานที่ดูแลสุขภาพ ห้องสุขาเพียงพอควรมี ขั้นต่ำที่แนะนำเป็นห้องเดียวต่อ 20 ผู้ใช้สำหรับผู้ป่วยในพื้นที่ที่ทางการแพทย์ และสุขภัณฑ์น้อยสี่ต่อผู้ป่วยนอกสถานที่ (แต่ละคนสำหรับพนักงานชาย และหญิง หนึ่งผู้ป่วยหญิง หนึ่งผู้ป่วยชาย) (WHO, 2008) ห้องน้ำควรเชื่อมต่อกับระบบจำกัดของเสีย มีระบบจำกัดของเสียไม่ สุขาภิบาลภายเทคนิคเสียงควรสามารถให้ คำแนะนำนี้มีจำนวนของสิ่งพิมพ์ (เช่น Franceys, Reed, 1992; & Pickfordมาร 1996) เหล่านี้ครอบคลุมทั้งเทคนิคง่าย ๆ เช่นเองหรอกพื้นฐานหลุม หลุมอากาศเองหรอกเทล้างเองหรอก และตัวเลือกขั้นสูงเพิ่มเติม เช่นส้วมกับ soakaway หรือมีควาองคมนตรี ระบบ waterless และน้ำซึมก็ยัง available.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งอำนวยความสะดวกด้านการดูแลสุขภาพจำนวนมากในประเทศกำลังพัฒนาผู้ป่วยที่มีการเข้าถึงท่อระบายน้ำตามสถานที่สุขาภิบาล no.
ในสถานที่เหล่าสุขาภิบาลมนุษย์มักจะเป็นโดยส้วมหลุมหรือสิ่งที่คล้ายกันและที่เลวร้ายที่สุดโดยการถ่ายอุจจาระเปิดใน
พื้นที่ของการดูแลสุขภาพ สิ่งอำนวยความสะดวกหรือใกล้เคียง อุจจาระที่เก็บรวบรวมจากผู้ป่วยมักจะมีการจำหน่ายผ่านทางเดียวกัน
เส้นทางสร้างความเสี่ยงของการติดเชื้อไปยังคนอื่น ๆ นี้เน้นความสำคัญที่สำคัญของการให้การเข้าถึง
การสุขาภิบาลอย่างเพียงพอในทุกสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการดูแลสุขภาพ ห้องสุขาเพียงพอควรจะสามารถใช้ได้; ต่ำสุดที่แนะนำ
เป็นหนึ่งในห้องน้ำต่อผู้ใช้ 20 คนสำหรับพื้นที่ทางการแพทย์ผู้ป่วยและอย่างน้อยสี่ห้องสุขาต่อสถานที่ผู้ป่วยนอก (แต่ละคนสำหรับ
ชายและพนักงานหญิงหนึ่งสำหรับผู้ป่วยหญิงหนึ่งสำหรับผู้ป่วยชาย) (WHO, 2008) จะเป็นการดีที่ห้องน้ำควรมีการ
เชื่อมต่อกับระบบท่อน้ำทิ้ง ที่ไม่มีระบบท่อน้ำทิ้งสุขาภิบาลในสถานที่เสียงเทคนิคควร
จะให้ คำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้มีอยู่ในจำนวนสิ่งพิมพ์ (เช่น Franceys, Pickford และกก 1992;
มาร 1996) เหล่านี้ครอบคลุมทั้งเทคนิคง่ายๆเช่นส้วมหลุมพื้นฐานการระบายอากาศส้วมหลุมและเทล้าง
ส้วมและตัวเลือกที่สูงขึ้นเช่นถังบำบัดน้ำเสียด้วย soakaway หรือ Aqua-องคมนตรี ระบบ Waterless และ
ห้องสุขาปุ๋ยหมักนอกจากนี้ยังมีในขณะนี้ available.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเครื่องการดูแลสุขภาพมากในการพัฒนาประเทศ ผู้ป่วยไม่สามารถเข้าถึงท่อน้ำจากเครื่องสุขาภิบาลในสถานที่เหล่านี้ สุขาภิบาล มนุษย์มักจะโดยส้วมหลุมหรืออะไรที่คล้ายกัน และที่เลวร้ายที่สุดโดยการเปิดในเหตุผลของการดูแลสุขภาพ สถานที่ หรือบริเวณใกล้เคียง เก็บแบบสอบถามจากผู้ป่วยมักจะทิ้งผ่านเหมือนกันเส้นทาง สร้างความเสี่ยงของการติดเชื้อไปยังบุคคลอื่น นี้ขีดเส้นใต้ความสำคัญเฉพาะของการให้การเข้าถึงเพียงพอในการทำความสะอาดทุกสถานที่ ห้องน้ำเพียงพอควรจะพร้อมใช้งาน แนะนำขั้นต่ำเป็นหนึ่งห้องน้ำต่อ 20 ผู้ใช้พื้นที่ทางการแพทย์ของผู้ป่วยใน และอย่างน้อยสี่ห้องน้ำต่อผู้ป่วยนอก ( หนึ่งสำหรับแต่ละสถานที่พนักงานชายและหญิง สำหรับผู้ป่วยหญิง สำหรับผู้ป่วยชาย ) ( 2008 ) ใจกลาง ห้องน้ำควรเชื่อมต่อกับระบบระบายน้ำ . ที่ไม่มีระบบระบายน้ำ เสียง เทคนิคสะอาด ควรจอดมีให้ แนวทางนี้จะใช้ได้ในหลายสิ่งพิมพ์ เช่น franceys นอกจากนี้ & , รีด , 1992 ;มาร่า , 1996 ) เหล่านี้ครอบคลุมทั้งเทคนิคง่ายๆ เช่น ห้องส้วมหลุมหลุมส้วมและเทพื้นฐานโปร่งเปี่ยมห้องส้วมและตัวเลือกขั้นสูงเช่นถังเกรอะกับน้ำ soakaway หรือองคมนตรี . ระบบการเล่น และและห้องน้ำยังมี ตอนนี้ใช้ได้ .