'Stay inside, Watson,' he said. 'Yo

'Stay inside, Watson,' he said. 'You are tired, dear fellow, and you cannot help me.'
'I am coming with you,' I said. 'Nothing will stop me.' 'Come, then. But we must hurry. Moriarty is near. I can feel it.'
It began to rain. He walked fast and I almost had to run to keep up with him. His eyes moved restlessly from side to side. Suddenly he stopped, and stared into the darkness.
'Twice, Watson,' he said softly. 'He will kill twice tonight.
We stopped him killing a woman last time, so he must kill two tonight.'
Before I could answer, he was moving again. Then he stopped, and pulled me into a dark corner. Someone was coming towards us. Holmes spoke in a low voice, bur I shook with fear at his words. 'It is Moriarty.'
A man passed our corner and disappeared into another street. I could not see his face.
'Run to the police station and fetch Lestrade. He knows what to do,' Holmes said. 'I shall follow Moriarty. Hurry, man, hurry!'
Then he was gone. I cannot explain why I did not do what I was told. The fact is, instead of going to the police station, I followed Holmes. Perhaps I was afraid that my friend could not fight Moriarty on his own.
I ran to the corner of the street. I could just see Moriarty, walking straight on. Then, to my great surprise, Holmes turned left, and disappeared into a house, while Moriarty reached the end of the street and turned the corner. I could not understand what was happening, or what I should do next. What if Holmes, realizing that someone was following him, thought I was one of Moriarty's men? Some minutes later, I was still wondering what to do when I heard a door close. A man came out into the street. It was Holmes. He was now richly dressed, in a hat and a long, dark coat. He had changed his appearance in several small and clever ways, but I knew him.
I wanted to call to him, but was afraid he would not be pleased. Instead, I decided to follow secretly, ready to help him if he needed me.
We walked and walked. The rain became heavier and the streets emptied of people. Then a short fat man passed me, and soon afterwards a girl. She looked like a woman of the streets, but younger and
prettier than most I had seen that night. She seemed a little drunk, and could not walk straight.
As she came near to Holmes, he stopped and spoke to her.
They both laughed. Further along the street I saw the short fat man, now standing outside a pub, watching them. Then Holmes and the girl walked off together and a few seconds later the man followed them. How I feared for Holmes's safety! I was sure that the man and the girl were working for Moriarty. They had some plan, I knew, to hurt my friend. Perhaps only I could save him.
Holmes and the girl walked on, the man followed them, and I followed all three. At last Holmes and the girl stopped at the entrance to a yard. I heard the woman's voice. I could not hear Holmes's words, bur to my surprise I clearly saw him kiss her face. Then they entered the yard, and the fat man crossed the street and went into a house further along. Had he gone to fetch Moriarty, who would now appear and kill my friend?
Slowly and carefully, I made my way into the yard. It was dark, but I could see a light at a window. Then I heard Holmes's voice. He was in that room.
As quietly as I could, I went to the window. The curtains were a little too short, and I could just see into the room. The woman was lying on the bed, drinking from a bottle. Holmes sat with his back to the window, taking snuff from a little silver box. He seemed to be in no danger, but who could say when Moriarty would arrive?
It was cold and wet in the yard, but I felt calm again. If Moriarty came, I was ready to save my friend. I sat down with my back to the wall to wait.
I am ashamed to say what happened next, but I must say it.
I fell asleep. I was asleep for two hours. As I woke up, cold and uncomfortable, Holmes's words came back to me, 'He will kill twice tonight.'
I ran to the window, afraid of what I should see. At first I could not understand what terrible thing had happened there. Was it possible, I wondered, for a person to explode? There was blood everywhere. Then I recognized the body as the woman who I had seen drinking and talking with Sherlock Holmes. He was
still with her, bur he was not dead. No, much worse than dead. He was alive. He had a knife in his hand, and he was cutting up her face and her body. Even as I watched, he was carefully cutting the leg down to the bone, taking off a long piece of meat in his other hand.
And as he cut the woman to pieces, he was singing .

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'Stay inside, Watson,' he said. 'You are tired, dear fellow, and you cannot help me.''I am coming with you,' I said. 'Nothing will stop me.' 'Come, then. But we must hurry. Moriarty is near. I can feel it.'It began to rain. He walked fast and I almost had to run to keep up with him. His eyes moved restlessly from side to side. Suddenly he stopped, and stared into the darkness.'Twice, Watson,' he said softly. 'He will kill twice tonight.We stopped him killing a woman last time, so he must kill two tonight.'Before I could answer, he was moving again. Then he stopped, and pulled me into a dark corner. Someone was coming towards us. Holmes spoke in a low voice, bur I shook with fear at his words. 'It is Moriarty.'A man passed our corner and disappeared into another street. I could not see his face.'Run to the police station and fetch Lestrade. He knows what to do,' Holmes said. 'I shall follow Moriarty. Hurry, man, hurry!'Then he was gone. I cannot explain why I did not do what I was told. The fact is, instead of going to the police station, I followed Holmes. Perhaps I was afraid that my friend could not fight Moriarty on his own.I ran to the corner of the street. I could just see Moriarty, walking straight on. Then, to my great surprise, Holmes turned left, and disappeared into a house, while Moriarty reached the end of the street and turned the corner. I could not understand what was happening, or what I should do next. What if Holmes, realizing that someone was following him, thought I was one of Moriarty's men? Some minutes later, I was still wondering what to do when I heard a door close. A man came out into the street. It was Holmes. He was now richly dressed, in a hat and a long, dark coat. He had changed his appearance in several small and clever ways, but I knew him.I wanted to call to him, but was afraid he would not be pleased. Instead, I decided to follow secretly, ready to help him if he needed me.We walked and walked. The rain became heavier and the streets emptied of people. Then a short fat man passed me, and soon afterwards a girl. She looked like a woman of the streets, but younger andprettier than most I had seen that night. She seemed a little drunk, and could not walk straight.As she came near to Holmes, he stopped and spoke to her.They both laughed. Further along the street I saw the short fat man, now standing outside a pub, watching them. Then Holmes and the girl walked off together and a few seconds later the man followed them. How I feared for Holmes's safety! I was sure that the man and the girl were working for Moriarty. They had some plan, I knew, to hurt my friend. Perhaps only I could save him.โฮล์มส์และหญิงสาวเดินบน คนตาม และผมทำตามทั้งสาม ในที่สุด โฮลมส์และสาวหยุดที่ประตูทางเข้าบ้าน ผมได้ยินเสียงของผู้หญิง ฉันไม่สามารถได้ยินคำพูดของโฮลมส์ เบอร์แปลกใจของฉันฉันเห็นเขาจูบใบหน้าของเธออย่างชัดเจน แล้ว พวกเขาป้อนลาน และชายอ้วนข้ามถนน และเข้าไปในบ้านเพิ่มเติมพร้อม เขาได้ไปดึงในมุมไบ ที่จะปรากฏในขณะนี้ และฆ่าเพื่อนของฉันอย่างช้า ๆ และอย่างระมัด ระวัง เราก็มาเข้าลาน มัน แต่ฉันไม่สามารถเห็นแสงที่หน้าต่าง จากนั้น ผมได้ยินเสียงของโฮลมส์ เขาได้ในห้องที่เงียบ ๆ ผมไม่ ผมไปหน้าต่าง ม่านสั้นเกินไปเล็กน้อย และฉันสามารถเพียงดูในห้องกัน ผู้หญิงก็นอนอยู่บนเตียง ดื่มจากขวด โฮลมส์เสาร์กับเขากลับไปที่หน้าต่าง การ snuff จากกล่องสีเงินเล็ก ๆ เขาดูเหมือนจะไม่มีอันตราย แต่ที่อาจพูดได้ว่า เมื่อในมุมไบจะมาถึงเย็น และเปียกในบ้าน แต่รู้สึกสงบอีกครั้ง หากในมุมไบ ผมพร้อมที่จะช่วยเพื่อนของฉัน ผมนั่งลงกับฉันกลับไปที่ผนังเพื่อรอฉันละอายที่จะพูดต่อไป แต่ฉันต้องพูดมันฉันตกนอนหลับ ผมหลับไปสองชั่วโมง เป็นฉันตื่น อึดอัด และเย็น คำพูดของโฮลมส์กลับมาให้ฉัน 'เขาจะ ฆ่าสองคืนนี้'ฉันวิ่งไปหน้าต่าง กลัวฉันจะเห็นอะไร ตอนแรก ผมอาจไม่เข้าใจสิ่งที่สิ่งชั่วร้ายได้เกิดขึ้นมี เป็นไปได้มัน ฉันสงสัย สำหรับคนที่จะระเบิดหรือไม่ ได้เลือดทุก แล้ว ฉันรู้จักร่างกายเป็นหญิงที่ผมเห็นดื่ม และพูดคุยกับเชอร์ล็อกโฮลมส์ เขา still with her, bur he was not dead. No, much worse than dead. He was alive. He had a knife in his hand, and he was cutting up her face and her body. Even as I watched, he was carefully cutting the leg down to the bone, taking off a long piece of meat in his other hand.And as he cut the woman to pieces, he was singing .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ภายในห้องพักวัตสัน' เขากล่าวว่า 'คุณจะเหนื่อยเพื่อนที่รักและคุณไม่สามารถช่วยฉัน.'
'ฉันกำลังมากับคุณ' ผมบอกว่า 'ไม่มีอะไรที่จะหยุดฉัน. 'มาแล้ว. แต่เราต้องรีบ อริอาร์ตี้อยู่ใกล้ ฉันรู้สึกได้ว่ามัน.
ฝนจะเริ่มตก เขาเดินอย่างรวดเร็วและฉันเกือบจะต้องวิ่งไปให้ทันกับเขา ดวงตาของเขาย้ายพล่านจากทางด้านข้าง ทันใดนั้นเขาหยุดและจ้องมองไปในความมืด.
'สองครั้งวัตสัน' เขาพูดเบา ๆ 'เขาจะฆ่าสองครั้งในคืนนี้.
เราหยุดเขาฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งที่เวลาที่ผ่านมาดังนั้นเขาจะต้องฆ่าสองคืนนี้.'
ก่อนที่ฉันจะตอบเขาได้รับการเคลื่อนไหวอีกครั้ง จากนั้นเขาก็หยุดและดึงฉันเข้าไปในมุมมืด มีคนมาต่อเรา โฮล์มส์พูดเสียงต่ำ, Bur ผมสั่นด้วยความกลัวในคำพูดของเขา 'มันเป็นอริอาร์ตี้.
ผู้ชายคนหนึ่งผ่านมุมของเราและหายเข้าไปในสถานที่อื่น ผมมองไม่เห็นใบหน้าของเขา.
'เรียกไปที่สถานีตำรวจและเรียกเลสเตรด เขารู้ว่าจะทำอย่างไร 'โฮล์มส์กล่าวว่า 'ฉันจะทำตามอริอาร์ตี้ รีบชายรีบ! '
จากนั้นเขาก็หายไป ฉันไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมผมไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมได้บอก ความจริงก็คือแทนที่จะไปสถานีตำรวจผมทำตามโฮล์มส์ บางทีผมกลัวว่าเพื่อนของฉันไม่สามารถต่อสู้กับอริอาร์ตี้กับตัวเขาเอง.
ฉันวิ่งไปที่มุมของถนน ฉันเพิ่งจะได้เห็นอริอาร์ตี้เดินตรง แล้วจะแปลกใจที่ยิ่งใหญ่ของโฮล์มส์หันซ้ายและหายเข้าไปในบ้านในขณะที่อริอาร์ตี้ถึงจุดสิ้นสุดของถนนและเปิดมุม ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นหรือสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไรต่อไป เกิดอะไรขึ้นถ้าโฮล์มส์ที่รู้ว่ามีคนมาต่อไปนี้เขาคิดว่าฉันเป็นผู้ชายคนหนึ่งของอริอาร์ตี้? บางนาทีต่อมาผมก็ยังสงสัยว่าจะทำอย่างไรเมื่อฉันได้ยินเสียงประตูปิด ชายคนหนึ่งออกมาไปที่ถนน มันเป็นโฮล์มส์ ตอนนี้เขาได้รับการแต่งกายหรูหราในหมวกและยาวเสื้อสีเข้ม เขามีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างหน้าตาของเขาในรูปแบบที่มีขนาดเล็กและฉลาดหลาย แต่ผมรู้ว่าเขา.
ผมอยากจะเรียกร้องให้เขา แต่ก็กลัวว่าเขาจะไม่ยินดี แต่ฉันตัดสินใจที่จะทำตามแอบพร้อมที่จะช่วยให้เขาถ้าเขาต้องการฉัน.
เราเดินและเดิน กลายเป็นฝนหนักและถนนอบของผู้คน แล้วเป็นคนอ้วนสั้นผ่านฉันและหลังจากนั้นไม่นานหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมองเหมือนผู้หญิงของถนน แต่อายุน้อยกว่าและ
สวยกว่ามากที่สุดที่ผมเคยเห็นมาในคืนนั้น เธอดูเหมือนเมาเล็กน้อยและไม่สามารถเดินตรง.
ขณะที่เธอเข้ามาใกล้โฮล์มส์เขาหยุดและพูดกับเธอ.
พวกเขาทั้งสองหัวเราะ ไปตามถนนที่ผมเห็นคนอ้วนสั้นตอนนี้ยืนอยู่ข้างนอกผับดูพวกเขา จากนั้นโฮล์มส์และหญิงสาวที่เดินออกไปด้วยกันและไม่กี่วินาทีต่อมาชายคนที่ใช้พวกเขา ฉันกลัวเพื่อความปลอดภัยของโฮล์มส์! ผมมั่นใจว่าชายและหญิงสาวที่ทำงานให้กับอริอาร์ตี้ พวกเขาแผนบางอย่างผมรู้ว่าจะทำร้ายเพื่อนของฉัน บางทีเดียวที่ฉันจะช่วยเขา.
โฮล์มส์และหญิงสาวที่เดินบนคนที่ใช้พวกเขาและผมทำตามทั้งสาม ที่สุดท้ายที่โฮล์มส์และหญิงสาวหยุดที่ทางเข้าลาน ผมได้ยินเสียงของผู้หญิง ฉันไม่สามารถได้ยินคำพูดของโฮล์มส์, Bur แปลกใจของฉันฉันชัดเจนเห็นเขาจูบใบหน้าของเธอ จากนั้นพวกเขาเข้าไปในบ้านและคนอ้วนข้ามถนนและเดินเข้าไปในบ้านต่อไปตาม เขาหายไปดึงข้อมูลอริอาร์ตี้ที่ตอนนี้จะปรากฏและฆ่าเพื่อนของฉันได้อย่างไร
อย่างช้าๆและระมัดระวังผมทำวิธีของฉันเข้าไปในบ้าน มันมืด แต่ฉันจะได้เห็นแสงที่หน้าต่าง จากนั้นผมได้ยินเสียงของโฮล์มส์ เขาอยู่ในห้องนั้น.
ในฐานะที่เป็นอย่างเงียบ ๆ เท่าที่จะทำได้ผมก็ไปที่หน้าต่าง ผ้าม่านเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ สั้นเกินไปและฉันก็จะได้เห็นการเข้ามาในห้อง ผู้หญิงคนนั้นกำลังนอนอยู่บนเตียงดื่มจากขวด โฮล์มส์นั่งอยู่กับเขากลับไปยังหน้าต่างเอากลิ่นจากกล่องสีเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะตกอยู่ในอันตราย แต่ใครจะบอกว่าเมื่ออริอาร์ตี้จะมาถึง?
มันหนาวและเปียกในบ้าน แต่ผมรู้สึกสงบอีกครั้ง หากอริอาร์ตี้มาผมก็พร้อมที่จะช่วยเพื่อนของฉัน ฉันนั่งลงกับหลังของฉันไปที่ผนังรอ.
ผมละอายใจที่จะพูดในสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป แต่ผมต้องบอกว่า.
ฉันผล็อยหลับไป ผมก็หลับไปสองชั่วโมง ขณะที่ผมตื่นขึ้นมาอากาศหนาวเย็นและอึดอัดคำโฮล์มส์กลับมากับผมว่าเขาจะฆ่าในคืนนี้เป็นครั้งที่สอง. '
ฉันวิ่งไปที่หน้าต่างกลัวในสิ่งที่ฉันควรจะเห็น ตอนแรกผมไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่สิ่งที่เลวร้ายที่เคยเกิดขึ้นที่นั่น มันเป็นไปได้ผมสงสัยสำหรับคนที่จะระเบิด? มีเลือดคือทุกที่ แล้วฉันจะได้รับการยอมรับร่างกายเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันได้เห็นการดื่มและการพูดคุยกับ Sherlock Holmes เขาก็
ยังคงอยู่กับเธอ Bur เขาไม่ได้ตาย ไม่มีมากยิ่งกว่าตาย เขายังมีชีวิตอยู่ เขามีมีดในมือของเขาและเขาก็ตัดใบหน้าและร่างกายของเธอ แม้ในขณะที่ผมเฝ้าดูเขาก็ระมัดระวังการตัดขาลงไปที่กระดูกถอดชิ้นยาวของเนื้อสัตว์ในมืออื่น ๆ ของเขา.
และในขณะที่เขาตัดผู้หญิงคนนั้นเป็นชิ้น ๆ เขากำลังร้องเพลง