has traditionally been typified by

has traditionally been typified by wooden structures, elevated slightly off the ground, with tiled or thatched roofs. Sliding doors (fusuma) were used in place of walls, allowing the internal configuration of a space to be customized for different occasions. People usually sat on cushions or otherwise on the floor, traditionally; chairs and high tables were not widely used until the 20th century. Since the 19th century, however, Japan has incorporated much of Western, modern, and post-modern architecture into construction and design, and is today a leader in cutting-edge architectural design and technology.

The earliest Japanese architecture was seen in prehistoric times in simple pit-houses and stores that were adapted to a hunter-gatherer population. Influence from Han Dynasty China via Korea saw the introduction of more complex grain stores and ceremonial burial chambers.

The introduction into Japan of Buddhism in the sixth century was a catalyst for large-scale temple building using complicated techniques in wood. Influence from the Chinese T'ang and Sui Dynasties led to the foundation of the first permanent capital in Nara. Its checkerboard street layout used the Chinese capital of Chang'an as a template for its design. A gradual increase in the size of buildings led to standard units of measurement as well as refinements in layout and garden design. The introduction of the tea ceremony emphasised simplicity and modest design as a counterpoint to the excesses of the aristocracy.

During the Meiji Restoration of 1868 the history of Japanese architecture was radically changed by two important events. The first was the Kami and Buddhas Separation Act of 1868, which formally separated Buddhism from Shinto and Buddhist temples from Shinto shrines, breaking an association between the two which had lasted well over a thousand years and causing, directly and indirectly, immense damage to the nation's architecture.[1]

Second, it was then that Japan underwent a period of intense Westernization in order to compete with other developed countries. Initially architects and styles from abroad were imported to Japan but gradually the country taught its own architects and began to express its own style. Architects returning from study with western architects introduced the International Style of modernism into Japan. However, it was not until after the Second World War that Japanese architects made an impression on the international scene, firstly with the work of architects like Kenzo Tange and then with theoretical movements like Metabolism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีประเพณีการ typified โดยโครงสร้างไม้ ยกระดับเล็กน้อยออก มีหลังคามุงจาก หรือกระเบื้อง ประตูบานเลื่อน (fusuma) ถูกใช้แทนผนัง ช่วยให้การกำหนดค่าภายในพื้นที่การกำหนดเองที่แตกต่าง คนมักจะนั่งบนหมอนหรือบนพื้น ประเพณี เก้าอี้และโต๊ะสูงไม่มากใช้จนถึงศตวรรษ 20 ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 ไร ญี่ปุ่นได้รวมส่วนของสถาปัตยกรรมตะวันตก ทันสมัย และหลังสมัยใหม่ในการก่อสร้างและออกแบบ และวันนี้ ผู้นำสถาปัตยกรรมทันสมัยและเทคโนโลยีสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นแรกสุดที่เห็นในยุคก่อนประวัติศาสตร์ในเรื่องหลุมบ้านและร้านค้าที่ถูกดัดแปลงเพื่อประชากร hunter-gatherer อิทธิพลจากจีนสมัยราชวงศ์ฮั่นผ่านเกาหลีเห็นแนะนำร้านข้าวซับซ้อนและหอพิธีงานศพนำเข้าญี่ปุ่นของพุทธศาสนาในศตวรรษที่ 6 มี catalyst สำหรับอาคารขนาดใหญ่วัดโดยใช้เทคนิคที่ซับซ้อนในไม้ อิทธิพลจากจีน T'ang และนำไปสู่รากฐานของเมืองหลวงถาวรแรกในนาราราชวงศ์สุย เค้าโครงของถนนลายสก็อตใช้ทุนจีนของฉางอานเป็นแม่แบบสำหรับการออกแบบ เพิ่มขึ้นในขนาดของอาคารนำมาตรฐานหน่วยวัดเป็น refinements ในการออกแบบเค้าโครงและสวน แนะนำพิธีชา emphasised ความเรียบง่ายและออกแบบเจียมเนื้อเจียมตัวเป็น counterpoint การ excesses ของขุนนางระหว่างคางของ 1868 ประวัติของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นก็เปลี่ยนตามเหตุการณ์สำคัญสองไป ครั้งแรกคามิและพระบัญญัติแยกของ 1868 ที่คั่นพระพุทธศาสนาจากวัดชินโตและพุทธศาสนาจากศาลเจ้าชินโต ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองซึ่งก็กินเวลาดีกว่าพันปี และก่อให้ เกิด โดยตรง และโดย อ้อม ความเสียหายอันยิ่งใหญ่ของสถาปัตยกรรมของประเทศอย่างเป็นกิจจะลักษณะ [1]ที่สอง มันถูก แล้วที่ญี่ปุ่นแต่ละระยะรุนแรง Westernization เพื่อแข่งขันกับประเทศที่พัฒนาแล้ว เริ่มต้นด้วยสถาปนิกและรูปแบบจากต่างประเทศนำเข้าญี่ปุ่น แต่ค่อย ๆ ประเทศสอนสถาปนิกของตัวเอง และเริ่มการแสดงสไตล์ของตัวเอง สถาปนิกที่กลับจากศึกษากับสถาปนิกตะวันตกแนะนำสไตล์นานาชาติสมัยในญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม ไม่จนกระทั่งหลังจากสงครามโลกสองครั้งที่ว่า สถาปนิกญี่ปุ่นทำภาพบนฉากอินเตอร์เนชั่นแนล ประการแรก กับการทำงานของสถาปนิกเช่นเค็นโซ Tange และ ด้วยทฤษฎีการเคลื่อนไหวเช่นการเผาผลาญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีประเพณีตรึงตราโครงสร้างไม้สูงเล็กน้อยออกจากพื้นดินที่มีหลังคามุงกระเบื้องหรือ ประตูบานเลื่อน (fusuma) ถูกนำมาใช้ในสถานที่ของผนังที่ช่วยให้การกำหนดค่าภายในของพื้นที่ที่จะได้รับการปรับแต่งสำหรับโอกาสที่แตกต่างกัน คนมักจะนั่งอยู่บนเบาะหรืออื่น ๆ บนพื้นประเพณี; เก้าอี้และโต๊ะที่สูงไม่ได้ถูกใช้กันอย่างแพร่หลายจนกระทั่งศตวรรษที่ 20 ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 แต่ญี่ปุ่นได้รวมมากของตะวันตกที่ทันสมัยและสถาปัตยกรรมหลังสมัยใหม่ในการก่อสร้างและการออกแบบและในวันนี้เป็นผู้นำในการตัดขอบการออกแบบสถาปัตยกรรมและเทคโนโลยี. สถาปัตยกรรมญี่ปุ่นที่เก่าแก่ที่สุดที่เห็นในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ใน ง่ายหลุมบ้านและร้านค้าที่ได้รับการปรับให้เข้ากับประชากรเธ่อรวบรวม อิทธิพลจากราชวงศ์ฮั่นประเทศจีนผ่านทางเกาหลีได้เห็นการเปิดตัวของร้านค้าธัญพืชที่ซับซ้อนมากขึ้นและห้องฝังศพพระราชพิธี. แนะนำเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นของพุทธศาสนาในศตวรรษที่หกเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการสร้างพระวิหารขนาดใหญ่โดยใช้เทคนิคที่ซับซ้อนในไม้ อิทธิพลจากจีนและ T'ang หมี่ราชวงศ์นำไปสู่การวางรากฐานของเงินทุนถาวรครั้งแรกในนารา รูปแบบตารางหมากรุกถนนที่ใช้เงินทุนของจีนช้างเป็นแม่แบบสำหรับการออกแบบของ ค่อยๆเพิ่มขึ้นในขนาดของอาคารที่จะนำไปสู่หน่วยมาตรฐานการวัดเช่นเดียวกับการปรับแต่งในรูปแบบและการออกแบบสวน การแนะนำของพิธีชงชาที่เน้นความเรียบง่ายและการออกแบบที่เจียมเนื้อเจียมตัวเป็นความแตกต่างกับความตะกละของขุนนาง. ในระหว่างการฟื้นฟูเมจิของ 1868 ประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงสองเหตุการณ์สำคัญ อันแรกก็คือคามิและพระพุทธรูปพระราชบัญญัติแยก 1868 ซึ่งแยกออกจากกันอย่างเป็นทางการพุทธศาสนาจากศาสนาชินโตและวัดทางพุทธศาสนาจากศาลเจ้าชินโตทำลายความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองซึ่งกินเวลานานกว่าพันปีและก่อให้เกิดโดยตรงและทางอ้อมความเสียหายอันยิ่งใหญ่ให้กับ สถาปัตยกรรมของประเทศ. [1] ที่สองก็ถูกแล้วที่ญี่ปุ่นขนานระยะเวลาของการตะวันตกที่รุนแรงเพื่อให้สามารถแข่งขันกับประเทศที่พัฒนาอื่น ๆ ตอนแรกสถาปนิกและรูปแบบจากต่างประเทศนำเข้าญี่ปุ่น แต่ค่อยๆประเทศสอนสถาปนิกของตัวเองและเริ่มที่จะแสดงสไตล์ของตัวเอง สถาปนิกที่กลับมาจากการศึกษากับสถาปนิกตะวันตกแนะนำสไตล์นานาชาติสมัยใหม่เข้ามาในประเทศญี่ปุ่น แต่มันไม่ได้จนกว่าหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองที่สถาปนิกชาวญี่ปุ่นสร้างความประทับใจบนเวทีระหว่างประเทศเป็นครั้งแรกกับการทำงานของสถาปนิกเช่น Kenzo Tange และจากนั้นมีการเคลื่อนไหวทางทฤษฎีเช่นการเผาผลาญอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามเนื้อผ้าแล้ว typified โดยโครงสร้างไม้ยกระดับเล็กน้อยปิดพื้นด้วยกระเบื้องหรือมุงหลังคา ประตูบานเลื่อน ( ฟุซุมะ ) ถูกใช้ในสถานที่ของผนังที่ช่วยให้การตั้งค่าภายในของพื้นที่ที่จะสามารถปรับแต่งสำหรับโอกาสที่แตกต่างกัน คนมักจะนั่งอยู่บนเบาะหรือบนพื้นผ้า เก้าอี้และโต๊ะสูงไม่ได้ใช้กันอย่างแพร่หลาย จนกระทั่งศตวรรษที่ 20ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 อย่างไรก็ตาม ญี่ปุ่นได้รวมมากของตะวันตกสมัยใหม่และหลังสมัยใหม่สถาปัตยกรรมในการก่อสร้างและการออกแบบ และถือเป็นผู้นำในการออกแบบสถาปัตยกรรมที่ทันสมัยและเทคโนโลยี .

สถาปัตยกรรมญี่ปุ่นเก่าที่เห็นในยุคก่อนประวัติศาสตร์ในบ้านและร้านค้าที่เป็นหลุมที่ง่ายเหมาะกับนักล่าผู้รวบรวมประชากรอิทธิพลจากราชวงศ์ฮั่นของจีนผ่านทางเกาหลีเห็นการแนะนำของร้านข้าวที่ซับซ้อนมากขึ้นและพิธีการฝังศพ แชมเบอร์ .

แนะนำในญี่ปุ่นของพุทธศาสนาในศตวรรษที่ 6 เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการสร้างวิหารขนาดใหญ่ที่ใช้เทคนิคที่ยุ่งยากซับซ้อนในไม้ อิทธิพลจาก t'ang จีนและซุ่ยราชวงศ์นำไปสู่รากฐานของเมืองหลวงถาวรแห่งแรกในนารารูปแบบตารางหมากรุก ใช้ถนนของเมืองหลวงจีนของฉางอันเป็นแม่แบบสำหรับการออกแบบ ค่อยๆเพิ่มขนาดของอาคารเป็นหน่วยมาตรฐานในการวัด รวมทั้งการปรับแต่งในรูปแบบและการออกแบบสวน . การแนะนำของพิธีชงชาเน้นความเรียบง่ายและออกแบบเจียมเนื้อเจียมตัวเป็น counterpoint excesses ของชนชั้นสูง .

ในระหว่างการฟื้นฟูเมจิของ 1868 ประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมญี่ปุ่นได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง โดยสองเหตุการณ์สำคัญ คนแรกคือพระเจ้าและพระพุทธเจ้าแยกการกระทำของ 1868 ซึ่งเป็นแยกออกจากวัดพุทธและชินโตพระพุทธศาสนาจากศาลเจ้าชินโต ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสองที่กินเวลากว่า 1 , 000 ปี สาเหตุโดยตรงและทางอ้อมความเสียหายมหาศาลกับสถาปัตยกรรมของประเทศ [ 1 ]

สอง ตอนนั้นญี่ปุ่นรับรอบระยะเวลาของตะวันตกที่รุนแรงเพื่อให้สามารถแข่งขันกับประเทศพัฒนาอื่นๆ ตอนแรกสถาปนิกและรูปแบบจากต่างประเทศ ถูกนำเข้าประเทศญี่ปุ่น แต่ค่อยๆสอนสถาปนิกของตัวเองและเริ่มที่จะแสดงสไตล์ของตัวเองกลับมาจากเรียนกับสถาปนิกสถาปนิกตะวันตกแนะนำรูปแบบของความทันสมัยนานาชาติในญี่ปุ่น แต่มันไม่ได้จนกว่าหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่สนามมวยราชดำเนินสร้างความประทับใจในระดับนานาชาติ เริ่มแรกด้วยผลงานของสถาปนิกอย่าง เคนโซ ทังเงะแล้วกับการเคลื่อนไหวเชิงทฤษฎี เช่น การเผาผลาญอาหาร