According to Kaefer and Milner (200

According to Kaefer and Milner (2008) many ethnic cuisines are
today recognized for their reliance on “signature” herbs and spices.
Turmeric in Indian cuisine; basil, garlic, and oregano in Italian and Greek
cuisines; and lemongrass, ginger, cilantro, and chili peppers in Thai
food represent some of the cultural diversity in the use of herbs and
spices.
Inmost parts of southern Africa, there is little evidence of ancient
use of spices in food. Information on plant species used as spices and
condiments are inadequate or completely lacking. According to Van
Wyk (2011), spices are relatively rare in South Africa but some spices
such as Heteropyxis natalensis, Mentha longifolia, Myrothamnus
flabellifolia, Pelargonium graveolens, Siphonochilus aethiopicus and
Warburgia salutaris are of importance as potential sources of new flavours
for the food industry.
However, while the culinary evidence for the use of common herbs and spices have been scarce or lacking,
their beneficial effects in ethnomedicinal applications abound and are generally
encouraging.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาม Kaefer และมิลเนอร์ (2008) มีหลากหลายชาติพันธุ์วันนี้สำหรับ "ลายเซ็น" สมุนไพรและเครื่องเทศของตนพึ่งรู้จัก ขมิ้นชันในอาหารอินเดีย โหระพา กระเทียม และออริกาโนในอิตาลีและกรีกอาหาร และตะไคร้ ขิง ผักชี และพริกไทยอาหารเป็นตัวแทนของความหลากหลายทางวัฒนธรรมในการใช้สมุนไพร และเครื่องเทศ Inmost ส่วนของแอฟริกาใต้ มีหลักฐานน้อยของโบราณการใช้เครื่องเทศในอาหาร ข้อมูลเกี่ยวกับชนิดของพืชที่ใช้เป็นเครื่องเทศ และเครื่องปรุงรสมีไม่เพียงพอ หรือขาดอย่างสมบูรณ์ ตามรถตู้Wyk (2011), เครื่องเทศค่อนข้างหายากในไทยแต่เครื่องเทศบางอย่างเช่น Heteropyxis natalensis, Mentha longifolia, Myrothamnusflabellifolia, Pelargonium graveolens, Siphonochilus aethiopicus และWarburgia salutaris มีความสำคัญเป็นแหล่งที่รสชาติใหม่สำหรับอุตสาหกรรมอาหาร อย่างไรก็ตาม ในขณะที่หลักฐานการใช้สมุนไพรและเครื่องเทศทั่วไปทำอาหารได้รับการขาดแคลน หรือ ขาด ผลประโยชน์ในการใช้งาน ethnomedicinal มากมาย และโดยทั่วไปส่งเสริม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ Kaefer และมิลเนอร์ (2008) อาหารชาติพันธุ์จำนวนมากมี
วันนี้ได้รับการยอมรับสำหรับความเชื่อมั่นของพวกเขาใน "ลายเซ็น" สมุนไพรและเครื่องเทศ.
ขมิ้นในด้านอาหารอินเดีย; ใบโหระพา, กระเทียม, และออริกาโนในอิตาลีและกรีก
อาหาร; และตะไคร้ขิงผักชีและพริกในไทย
อาหารแทนบางส่วนของความหลากหลายทางวัฒนธรรมในการใช้สมุนไพรและ
เครื่องเทศ.
ไกลสุดทางตอนใต้ของทวีปแอฟริกามีหลักฐานเพียงเล็กน้อยของโบราณ
ใช้เครื่องเทศในอาหาร ข้อมูลเกี่ยวกับชนิดของพืชที่ใช้เป็นเครื่องเทศและ
เครื่องปรุงรสมีไม่เพียงพอหรือสมบูรณ์ขาด ตามที่ Van
Wyk (2011) เครื่องเทศจะค่อนข้างหายากในแอฟริกาใต้ แต่เครื่องเทศบางอย่าง
เช่น Heteropyxis natalensis, Mentha longifolia, Myrothamnus
flabellifolia, Pelargonium graveolens, Siphonochilus aethiopicus และ
salutaris Warburgia มีความสำคัญเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของรสชาติใหม่
สำหรับอุตสาหกรรมอาหาร .
อย่างไรก็ตามในขณะที่หลักฐานการทำอาหารสำหรับการใช้งานทั่วไปของสมุนไพรและเครื่องเทศที่ได้รับการขาดแคลนหรือขาด
ผลประโยชน์ของพวกเขาในการใช้งาน ethnomedicinal ดาษดื่นและโดยทั่วไปจะ
ให้กำลังใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตาม คีเฟอร์ มิลเนอร์ ( 2008 ) และอาหารประจําชาติมากมายวันนี้ได้รับการยอมรับสำหรับการพึ่งพาสมุนไพรลายเซ็น " และเครื่องเทศขมิ้นชันในอาหารอินเดีย ; โหระพา กระเทียม และออริกาโนในอิตาลีและกรีกอาหาร และ ตะไคร้ ขิง ผักชี และพริกไทยอาหารที่เป็นตัวแทนของความหลากหลายทางวัฒนธรรมในการใช้สมุนไพรและเครื่องเทศส่วนชั้นในสุดของแอฟริกาใต้ มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยของโบราณการใช้เครื่องเทศในอาหาร ข้อมูลเกี่ยวกับชนิดของพืชที่ใช้เป็นเครื่องเทศและเครื่องปรุงรสที่มีไม่เพียงพอ หรือสมบูรณ์ขาด ตามรถตู้wyk ( 2011 ) , เครื่องเทศจะค่อนข้างหายากในแอฟริกาใต้ แต่เครื่องเทศบางชนิดเช่น heteropyxis natalensis mentha longifolia myrothamnus , ,flabellifolia Pelargonium graveolens siphonochilus aethiopicus , , และwarburgia salutaris มีความสำคัญในฐานะเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของรสชาติใหม่สำหรับอุตสาหกรรมอาหารอย่างไรก็ตาม ในขณะที่หลักฐานชั้นดีสำหรับการใช้สมุนไพรและเครื่องเทศที่ได้รับร่วมกันบาง หรือขาดผลของพวกเขาที่เป็นประโยชน์ในการใช้งานและ ethnomedicinal ดาษดื่นโดยทั่วไปนิมิต