It was a bottle gourd.It was stuck

It was a bottle gourd.

It was stuck between two rocks, battered by the elements, having soaked in the river water for countless years. It was thoroughly dilapidated and apparently on the verge of rotting to pieces completely. It floated there quietly, as if it were waiting for someone to come along and pick it up.

Perhaps, were it not for the two rocks that kept it stuck in place, the bottle gourd would have floated away long ago. Perhaps… it would have made it to the Great Tang.

Meng Hao began to tremble. The bottle gourd looked ordinary, but it was something he would never be able to forget.

Back when he was a young scholar, he had yet again failed in the Imperial examinations, then stood atop Mount Daqing, where he wrote something on a slip of paper, stuck it in a bottle gourd, and threw it into the river at the bottom of the mountain. 2

That river had been said to flow all the way to the Eastern Lands, but Meng Hao had long since learned that it connected not to the Eastern Lands, but to the Milky Way Sea.

It was as if, over the years, there were some power that had guided the bottle gourd across the Milky Way Sea and all the way to the Eastern Lands, where it got stuck in this river.

Meng Hao stared at the bottle gourd with its familiar aura. He had never imagined that one day he would once again see this bottle gourd. He had assumed that it had long since sunk to the bottom of the river or the sea, or had been picked up by someone.

“I threw this bottle into the river before I began to practice cultivation. Now, just when I’m about to leave, I’ve run into it again….” He walked quietly over to the bottle-gourd, then bent down to pick it up.

It was rotting, and as he held it in his hand, he felt as if he didn’t even need to expend any effort to break it open.

“But how… could it possibly still be around after hundreds of years…? It’s just an ordinary bottle gourd. It should have vanished long ago.” After looking at it for a long moment, he uncorked the gourd. Inside, it was slightly damp, but there was no water. Meng Hao turned it upside down, and a rolled up strip of paper fell out.

When he saw the paper, an emotional expression of reminiscence appeared on his face. He thought back to the youthful version of himself, standing there on Mount Daqing, and the bellowing rage he had flown into after each time he failed the Imperial examinations.

He also thought about his life in Yunjie County, and all the things that had happened there.

He gingerly uncurled the strip of paper. Although the words were somewhat blurry, he was able to vaguely make out the grand aspiration that he had written down that year….

He looked at the piece of paper, and as he smiled, it seemed as if the bottle gourd no longer bore the weight of his desire, and it transformed into ash. The strip of paper also gradually disintegrated into tiny pieces that drifted through his fingers and vanished with the wind.

Meng Hao then felt that familiar aura fade away.

He stood there quietly for a moment, saying nothing. Finally, he closed his eyes. Time passed. One day after another went by, until an entire week passed. The river water flowed, the sun and moon rose and set. Birds and beasts scampered to and fro along the river bank.

Seven days later, Meng Hao opened his eyes, and they shone with enlightenment.

“There is a mysterious power in the world….” he murmured.

“And that power is desire.

“That ordinary bottle gourd was able to survive down to this day because it was sustained from within by my desire. As a cultivator, the desire that I had back then has grown stronger even as I have grown stronger, however far away the realization of it was.

“It was my own familiar aura which helped that bottle gourd… to survive all these years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็เป็นน้ำเต้ามันเป็นจมระหว่างหินสอง ทารุณ โดยองค์ประกอบ มีแช่ในน้ำในแม่น้ำปีนับไม่ถ้วน ก็ศัทธาอย่างละเอียดและเห็นได้ชัด บนปากเหวของเน่าเปื่อยชิ้นอย่างสมบูรณ์ มันลอยมีเงียบ ๆ ว่ามันรอผู้อื่นมา และรับมันบางที ถูกไม่ได้สำหรับทั้งสองหินเรียกว่าติดอยู่ในสถานที่ น้ำเต้าจะมีลอยห่างกันนาน บางที...มันจะได้ทำการแทงดีเมงเฮาเริ่มสั่นเครือ งให้ดูธรรมดา แต่มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยจะลืมกลับเมื่อเขาเป็นนักวิชาการหนุ่ม เขาได้อีกครั้งล้มเหลวในการสอบที่อิมพีเรียล จาก นั้นยืนอยู่บนยอดภูเขา Daqing ที่เขาเขียนบางสิ่งบางอย่างในใบกระดาษ ติดอยู่ในเป็นน้ำเต้า และโยนลงในแม่น้ำที่ด้านล่างของภูเขา 2ที่ได้รับกล่าวว่า แม่น้ำจะไหลไปยังดินแดนตะวันออก แต่เฮาเมงมียาวตั้งแต่รู้ว่า มันเชื่อมต่อไม่ดิน แดนตะวันออก แต่ ทะเลทางช้างเผือกว่า ปี มีพลังที่มีงให้ ข้าม ทะเลทางช้างเผือก และไป ยังดิน แดนตะวันออก ที่มันได้ติดอยู่ในแม่น้ำนี้ ได้เฮา เมงจ้องที่น้ำเต้ามีกลิ่นอายของความคุ้นเคย นอกจากนี้เขาไม่เคยที่คิดว่า วันหนึ่งเขาจะเห็นอีกครั้งนี้น้ำเต้า เขาได้สันนิษฐานว่า มันมีตั้งแต่จมอยู่ด้านล่างของแม่น้ำหรือทะเล หรือได้รับเลือกขึ้น โดยคน"ฉันโยนขวดนี้เป็นน้ำแม่ก่อนเริ่มการเพาะปลูกการปฏิบัติ ตอนนี้ เมื่อฉันจะออกจาก ฉันลงชื่อเข้าใช้มันอีก..." เขาเดินเงียบ ๆ กว่าไปน้ำเต้า จาก นั้นงอลงจะรับได้มีการเน่าเปื่อย และเป็นเขามันในมือของเขา เขารู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นต้องใช้จ่ายทุกวิถีทางเพื่อทำลายเปิด"แต่ว่า...มันอาจจะยังคงเป็นสถานที่สำคัญหลังจากหลายร้อยปี... มันเป็นเพียงการสามัญน้ำเต้า มันควรมีลือมานาน" หลังจากมองมันช่วงยาว เขา uncorked ตำลึง ภายใน ก็เปียกหมาดเล็กน้อย แต่มีไม่มีน้ำ เมงเฮาคว่ำมัน และแถบสะสมกระดาษหลุดเมื่อเขาเห็นกระดาษ การแสดงออกทางอารมณ์ของความทรงจำปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาคิดว่า กลับไปรุ่นเยาว์ของตัวเอง ยืนบนภูเขา Daqing และความโกรธ bellowing เขาก็บินมาหลังจากแต่ละครั้งเขาไม่สอบอิมพีเรียลนอกจากนี้เขายังคิดว่า เกี่ยวกับชีวิตของเขาในเขต Yunjie และทุกสิ่งที่เกิดมีเขา gingerly uncurled ของกระดาษ แม้คำได้ค่อนข้างเบลอ เขาก็สามารถที่จะทำให้ความทะเยอทะยานแกรนด์ที่เขาเขียนลงราง...เขามองไปที่เศษกระดาษ และเป็นยิ้ม เหมือนเป็นถ้างให้ไม่แบกน้ำหนักของความปรารถนาของเขา และมันกลายเป็นเถ้า ของกระดาษยังค่อย ๆ ชำรุดทรุดโทรมเป็นชิ้นเล็ก ๆ ที่ลอยผ่านนิ้วมือของเขา และหายไปกับสายลมMeng Hao then felt that familiar aura fade away.He stood there quietly for a moment, saying nothing. Finally, he closed his eyes. Time passed. One day after another went by, until an entire week passed. The river water flowed, the sun and moon rose and set. Birds and beasts scampered to and fro along the river bank.Seven days later, Meng Hao opened his eyes, and they shone with enlightenment.“There is a mysterious power in the world….” he murmured.“And that power is desire.“That ordinary bottle gourd was able to survive down to this day because it was sustained from within by my desire. As a cultivator, the desire that I had back then has grown stronger even as I have grown stronger, however far away the realization of it was.“It was my own familiar aura which helped that bottle gourd… to survive all these years.