Huo Rong gave his chest a hard hamm

Huo Rong gave his chest a hard hammer in regret and walked to his little brother, “Huo Qu…”Before he finished speaking, he saw Huo Qu suddenly stop and looked at him with excitement, “Rong, I, if I let Qinghuan see my fish, would he feel better?”These two goldfish were the most precious and favorite things given to him by Yu Qinghuan. Since Qinghuan was his good friend, he would like them as well.Qinghuan would definitely feel better, thought Huo Qu.Huo Rong was stunned at first, then his tears gushed out.His younger brother had isolated himself from the world since he was born. Whether illness, sadness, happiness... all his conditions and emotions, he would refrain from telling others.Even his closest family could not enter his world.For more than 20 years, his family had made great efforts, but Huo Qu, like a rock, had always stuck to his own small world and refused to open his heart to anyone else.Now, he was finally like a small snail with its tentacles carefully outstretched but with good expectations, and began to share his likes and feelings with the people around him.Huo Rong wiped her eyes severely, held Huo Qu, and said firmly in a dumb voice, “Yes.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Huo ร่องให้หน้าอกของเขาค้อนหนักในความเสียใจและเดินไปที่น้องชายคนเล็กของเขา“Huo Qu ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาเห็น Huo Qu จู่ ๆ ก็หยุดและมองไปที่เขาด้วยความตื่นเต้น“ร่องผมถ้าผมปล่อยให้ Qinghuan ดู ปลาของฉันเขาจะรู้สึกดีขึ้นหรือไม่”

ทั้งสองปลาทองเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดและชื่นชอบให้กับเขาโดย Yu Qinghuan ตั้งแต่ Qinghuan เป็นเพื่อนที่ดีของเขาเขาจะชอบพวกเขาเช่นกัน

Qinghuan แน่นอนจะรู้สึกดีขึ้นคิดว่า Huo Qu

Huo ร่องตะลึงในตอนแรกแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

น้องชายของเขาได้แยกตัวเองออกจากโลกตั้งแต่เขาเกิด ไม่ว่าจะเจ็บป่วย, เศร้า, ความสุข ... เงื่อนไขและทุกอารมณ์ของเขาเขาจะละเว้นจากการบอกคนอื่น

แม้ครอบครัวสนิทของเขาไม่สามารถเข้าสู่โลกของเขา

กว่า 20 ปีที่ผ่านมาครอบครัวของเขาได้พยายามทำดี แต่ Huo Qu เช่นร็อคได้ติดอยู่เสมอเพื่อโลกเล็ก ๆ ของตัวเองและปฏิเสธที่จะเปิดหัวใจของเขากับคนอื่น

ตอนนี้ในที่สุดเขาก็เหมือนหอยทากขนาดเล็กที่มีหนวดยื่นออกมาอย่างระมัดระวัง แต่ด้วยความคาดหวังที่ดีและเริ่มที่จะแบ่งปันชอบและความรู้สึกของเขากับคนที่อยู่รอบตัวเขา

Huo ร่องเช็ดดวงตาของเธออย่างรุนแรงจัด Huo Qu และกล่าวว่ามั่นในเสียงใบ้“ใช่.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Huo Rong ให้หน้าอกของเขามีค้อนยากในความเสียใจและเดินไปยังพี่ชายเล็กๆของเขา "Huo Qu ..."

ก่อนที่เขาจะจบการพูดเขาเห็น Huo Qu จู่ๆก็หยุดและมองไปที่เขาด้วยความตื่นเต้น "ร่องผมถ้าฉันปล่อยให้ Qinghuan เห็นปลาของฉันเขาจะรู้สึกดีขึ้นหรือไม่"

ปลาทองทั้งสองเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดและเป็นที่ชื่นชอบของเขาโดย Yu Qinghuan เพราะ Qinghuan เป็นเพื่อนที่ดีของเขา, เขาจะชอบพวกเขาเช่นกัน.

แน่นอนว่าจะรู้สึกดีขึ้น, คิด Huo Qu.

Huo Rong ถูก stun ในตอนแรกแล้วน้ำตาของเขา gushed ออก

พี่ชายของเขาได้แยกตัวเองจากโลกตั้งแต่เขาเกิด ไม่ว่าจะเป็นการเจ็บป่วย, ความเศร้า, ความสุข ... ทุกสภาวะและอารมณ์ของเขา, เขาจะละเว้นจากการบอกผู้อื่น.

แม้ครอบครัวที่ใกล้ชิดของเขาไม่สามารถเข้าสู่โลกของเขา

เป็นเวลากว่า20ปีครอบครัวของเขาได้ทำความพยายามอย่างมากแต่ Huo Qu เช่นหินเคยติดอยู่กับโลกเล็กๆของเขาเองและปฏิเสธที่จะเปิดใจให้คนอื่น

ตอนนี้, เขาก็เหมือนหอยทากขนาดเล็กที่มีหนวดอย่างระมัดระวังยืดแต่มีความคาดหวังที่ดี, และเริ่มที่จะแบ่งปันชอบและความรู้สึกของเขากับคนรอบตัวเขา.

Huo Rong เช็ดตาของเธออย่างรุนแรงถือ Huo Qu และพูดอย่างมั่นคงในเสียงใบ้, "ใช่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮั่วหรงเสียใจที่ตีเท้าของเขากับค้อนและเดินไปหาพี่ชายของเขา
ก่อนที่เขาจะจบคำพูดของเขาเขาเห็นฮั่วหยุดกะทันหันและมองเขาด้วยความตื่นเต้น ”
เหล่านี้สองปลาทองยู qinghuan ให้เขามีค่ามากที่สุดและสิ่งที่รักมากที่สุด ตั้งแต่ qinghuan เป็นเพื่อนที่ดีของเขาเขาจะชอบมัน
ฉันแน่ใจว่าเธอจะไม่เป็นไรฮั่วคิด
ฮั่วหรงชะงักก่อนแล้วน้ำตาจะไหลออกมา
พี่ชายของเขาถูกแยกออกจากโลกตั้งแต่เกิด ไม่ว่าจะเป็นโรคความเศร้าความสุข เขาปฏิเสธที่จะบอกใครเกี่ยวกับสถานการณ์และอารมณ์ของเขา
แม้แต่ครอบครัวที่ใกล้ที่สุดของเขาไม่สามารถเข้าสู่โลกของเขา
ยี่สิบปีสมาชิกในครอบครัวได้จ่ายมากของความพยายามแต่ฮั่วไปเหมือนหินมักจะยึดติดกับโลกเล็กๆของตัวเองปฏิเสธที่จะเปิดใจให้คนอื่น
ตอนนี้เขาเป็นเหมือนหอยทากเล็กๆน้อยๆอย่างระมัดระวังขยายหนวดของเขาแต่ด้วยความหวังที่ดีกว่านี้เขาเริ่มที่จะแบ่งปันความรักและความรู้สึกกับคนรอบข้าง
ฮั่วหรงเช็ดตาของเขาอย่างรุนแรงและถือมันไว้ในอ้อมแขนของเขาแหบแห้งและพูดอย่างมั่นคงครับ