A HUNDRED PAIRS OF SHOESThe first t

A HUNDRED PAIRS OF SHOES

The first time I saw Chloe was at one of those refined cocktail parties given by the department of surgery. She was a concealed voluptuary in an astonishingly tailored black silk jacket and skirt. Personally, I find overly exposed body parts a turn off, since I think pleasures are greatest in anticipation. Beneath super sheer stockings, I could see that her legs were slender and strong. She wore a chic pair of black suede high heels that reminded me of those little night birds who flit flirtatiously in front of your car lights. I followed those sexy shoes with my eyes, almost spilling my very dry martini.

“Nice shoes,” I said, when I was really thinking ‘nice legs’.

Chloe looked at me evenly with a touch of doubt in her eyes. It was obviously not a pick up line she had heard before.

“You like my shoes?” she said complacently bored.

“Yes, I, I, I know it is odd but I have a thing about shoes.” I sometimes stutter when I’m nervous. Her eyes narrowed and I began to worry that she was taking me for a pervert.

“Oh, I, I, I don’t have a foot fetish or anything like that. I just love good leather. I appreciate stylish shoes on a woman.” I was glad that I had worn my Magli shoes to the party. It lent credence to my little speech.

“Really,” she emphasized the word, “I bought these in Italy last summer. I have to admit I have a weakness for shoes. I must have a hundred pairs in my closet.”

“Imelda, may I get you something to drink?” I asked.

“Merlot,” she said, “Thanks.”

As I made my way to the bar, I kept telling myself to go slowly; to stay in the present and in reality. It was agonizingly difficult. I think what we call coincidences are spiritual puns. I had taught the ‘Lens Model’ in my psychology class the previous week, and my behavior should have been more appropriate. However, there is no accounting for lust.

The Lens Model essentially says that what we think we see in others will determine for the most part, how we treat them and respond to them. The accuracy of what we think we see will dictate the appropriateness of the behavior we utilize or the actions we take and the productivity of the relationship.

What did I think I was seeing in Chloe? Obviously she was a sophisticated woman who provided generously for herself. I didn’t notice a ring. She smelled like the hyacinths in my garden and I wanted to draw closer and breathe her in. The classically beautiful face seemed air brushed to perfection like the faces one sees in fashion magazines. Dramatic black hair, bluntly cut in an oriental fashion contributed a touch of the exotic. She reminded me of a sleek black cat, aloof and looking for options.

Handing over the wine, I bit my tongue to control the stuttering, “At a party, one should drink wisely but not too well, and talk well but not too wisely. You go first.”

“Who said that?” she asked, “It sounds familiar.”

“Somerset, Maugham although it isn’t exactly what he said. So, so tell me about yourself. All I know is that you have a a a penchant for shoes.”

“I’ve just joined the department; I’m a general surgeon. Are you in the surgery department too?” she asked in a confident way that challenged me.

“Oh heavens no, I, I, I can’t stand the sight of blood. I’m just a lowly psychology professor.” I was hoping that she found that amusing and not too self effacing.

“Actually, I don’t know many people here,” she confessed as her deep set eyes scanned the room. It was a habit that came to irritate me. Chloe never seemed entirely present.

“Perhaps you will allow me to show you around the university? Maybe we could do lunch at the faculty club one day. It’s a quick walk from the hospital. Even doctors have to eat.”

She smiled coolly and I thought she was calculating the distance to the door. As a surgeon she was playing hard ball in what was basically a boy’s club. I began to see that this was a competent, highly intelligent woman who was probably extremely independent.

Much to my surprise and delight, we ended up having a relationship that was constantly in overdrive. Those first months were wildly exciting since she possessed tremendous energy and could match my spontaneity regardless of how little sleep she had. I often needed a nap after classes to keep up.

“Let’s fly to Paris for the long week-end. I feel like a change,” Chloe would say.

She would be back in the operating room Tuesday morning with all the enthusiasm of a cheer leader. Her dedication to her work was remarkable. I waited, not very patiently, on many nights for her to finish up in surgery, or make rounds on patients. How could I complain about someone saving lives and stamping out disease? Besides, I was addicted to the adrenalin rush; I felt electrified by her presence. She had a wry sense of humor and was great fun to be with most of the time. There were occasions when she could become quarrelsome if she didn’t get her way. Frequently, all I could do was stare at her with my awful thoughts. I have never enjoyed confrontation.

“Nick, you are really quite timid sometimes. Why don’t you stand up for yourself? I wonder about you when you are so quiet. Are you a little sneak too? Do you lurk around my apartment checking up on me? Because if you ever do that, we are finished,” she warned.

It never occurred to me to snoop. I thought Chloe was a complex personality but there was never an instance that made me suspicious. Looking back, I may have been oblivious by choice. One night when I called, her voice seemed odd as if she wasn’t free to talk.

“Are you busy? Do you have someone there?” I asked innocently enough. There was a pregnant pause but nothing remarkable was delivered. She was cold and abrupt.

“No Nick, I’m working on a paper. Call me tomorrow.”

I thought I heard a muffled cough, as if her hand was over the receiver. I hung up the phone with a heavy heart. I didn’t want to stay in with my wretched suspicions, so I called Neil Drake and invited him for a drink.

“You look a little bedraggled and down,” he said when I arrived at the bar.

“I need a drink. I think Chloe is giving me the run around,” I said bleakly

Neil and I have been friends since high school. He became an orthopedic surgeon with forceful hands and a determination that could set anything straight. Besides, I trusted him.

“Have you heard something?” I asked

“What are you talking about? You mean do I know anything about Chloe?”

“Yes, any hospital gossip you’d like to share,” I whispered, trying to make light of the situation.

“Nicky, Chloe is a bitch why don’t you just get rid of her?”

I was stunned. I took several big slugs of Scotch before I could look at him.
“Neil, I love her.”

He glanced away staring into the smoke filled room avoiding my eyes. Suspicion is a heavy stone to carry and I had a sinking feeling.

“Look Nicky, Chloe is trouble. I’m pretty sure she takes amphetamines. She’s hyped all the time, and I’ve heard some things about her surgeries that bother me. I think she is going to go before the board on this. Haven’t you ever noticed anything?”

“I’m not a doctor. I just thought she had a lot of energy. I know this drug thing is serious, but I can help her with that. God Neil, I thought you were going to tell me she is seeing someone at the hospital.”

“Nicky, Nicky,” he said shaking his head. “Chloe is a Zelig. She has been playing it fast and loose since she arrived.”

I looked at him stunned. He glanced away, his eyes skittering around the room looking for an escape from the truth.

“You too Neil?” I asked.

“Me too Nicky. But it was in the beginning when she first arrived. When I found out you liked her, I didn’t know how to tell you. You were so smitten. I apologise, I should have tried to explain. I hope you won’t hold this against me. We’ve been friends for too long.”

I stood up with the greatest effort and walked out feeling overwhelmingly drained and sad. I’m not a brave person. I abhor confrontation. Yet somehow I found myself driving to Chloe’s apartment. I needed to face her. When Chloe finally answered my insistent knocking, she was dressed in a silk robe, and wore an expression of surprised annoyance.

“This isn’t a good time Nick,” she said steadily.

The bathroom door was closed and I heard the flushing of the toilette. She glanced over her shoulder and back to me. Her eyes were uncomfortably bright.

“My sister is here. She’s upset. I want you to leave now,” she said.

I knew she was lying and I was frantically thinking of what I should do or say when the guy came out. The door opened and Chloe let out a long derisive sigh. Out stepped a tall, blonde woman arms waving with a big smile.

“Hi there, I’m Janie.”

“Hi Janie,” I said too cheerfully. “You don’t look like your sister.”

“Excuse me?” she said genuinely confused.

“Nick, would you please just go. I’ll talk to you tomorrow,” said Chloe authoritatively.

I couldn’t move. My brain was working so fast that I could see colors bearing down on me; welding me into place. Janie adjusted her robe and took up a position on the couch, patting the seat beside her in invitation.

“So you are the Nick. I know about you but my guess is you don’t know about me. Chloe thinks the hospital isn’t ready for a bisexual surgeon. What do you think Nick?”

I had a momentary vision of my students reciting the definition of the Lens Model to me. They were shaking their fingers and asking how a psychologist could get it so wrong. I hadn’t been cognizant of many things. My need to find love had clouded my perception.

“What are you doing here? Did you come to check up on me? Get out of here Nick. We are finished,” said Chloe through clenched teeth.

I began to see the humor in this little imbroglio, as if all this was my fault. I started to laugh. Janie joined me, and soon we were laughing so hard that she got the hiccups.

A HUNDRED PAIRS OF SHOES

The first time I saw Chloe was at one of those refined cocktail parties given by the department of surgery. She was a concealed voluptuary in an astonishingly tailored black silk jacket and skirt. Personally, I find overly exposed body parts a turn off, since I think pleasures are greatest in anticipation. Beneath super sheer stockings, I could see that her legs were slender and strong. She wore a chic pair of black suede high heels that reminded me of those little night birds who flit flirtatiously in front of your car lights. I followed those sexy shoes with my eyes, almost spilling my very dry martini.

“Nice shoes,” I said, when I was really thinking ‘nice legs’.

Chloe looked at me evenly with a touch of doubt in her eyes. It was obviously not a pick up line she had heard before.

“You like my shoes?” she said complacently bored.

“Yes, I, I, I know it is odd but I have a thing about shoes.” I sometimes stutter when I’m nervous. Her eyes narrowed and I began to worry that she was taking me for a pervert.

“Oh, I, I, I don’t have a foot fetish or anything like that. I just love good leather. I appreciate stylish shoes on a woman.” I was glad that I had worn my Magli shoes to the party. It lent credence to my little speech.

“Really,” she emphasized the word, “I bought these in Italy last summer. I have to admit I have a weakness for shoes. I must have a hundred pairs in my closet.”

“Imelda, may I get you something to drink?” I asked.

“Merlot,” she said, “Thanks.”

As I made my way to the bar, I kept telling myself to go slowly; to stay in the present and in reality. It was agonizingly difficult. I think what we call coincidences are spiritual puns. I had taught the ‘Lens Model’ in my psychology class the previous week, and my behavior should have been more appropriate. However, there is no accounting for lust.

The Lens Model essentially says that what we think we see in others will determine for the most part, how we treat them and respond to them. The accuracy of what we think we see will dictate the appropriateness of the behavior we utilize or the actions we take and the productivity of the relationship.

What did I think I was seeing in Chloe? Obviously she was a sophisticated woman who provided generously for herself. I didn’t notice a ring. She smelled like the hyacinths in my garden and I wanted to draw closer and breathe her in. The classically beautiful face seemed air brushed to perfection like the faces one sees in fashion magazines. Dramatic black hair, bluntly cut in an oriental fashion contributed a touch of the exotic. She reminded me of a sleek black cat, aloof and looking for options.

Handing over the wine, I bit my tongue to control the stuttering, “At a party, one should drink wisely but not too well, and talk well but not too wisely. You go first.”

“Who said that?” she asked, “It sounds familiar.”

“Somerset, Maugham although it isn’t exactly what he said. So, so tell me about yourself. All I know is that you have a a a penchant for shoes.”

“I’ve just joined the department; I’m a general surgeon. Are you in the surgery department too?” she asked in a confident way that challenged me.

“Oh heavens no, I, I, I can’t stand the sight of blood. I’m just a lowly psychology professor.” I was hoping that she found that amusing and not too self effacing.

“Actually, I don’t know many people here,” she confessed as her deep set eyes scanned the room. It was a habit that came to irritate me. Chloe never seemed entirely present.

“Perhaps you will allow me to show you around the university? Maybe we could do lunch at the faculty club one day. It’s a quick walk from the hospital. Even doctors have to eat.”

She smiled coolly and I thought she was calculating the distance to the door. As a surgeon she was playing hard ball in what was basically a boy’s club. I began to see that this was a competent, highly intelligent woman who was probably extremely independent.

Much to my surprise and delight, we ended up having a relationship that was constantly in overdrive. Those first months were wildly exciting since she possessed tremendous energy and could match my spontaneity regardless of how little sleep she had. I often needed a nap after classes to keep up.

“Let’s fly to Paris for the long week-end. I feel like a change,” Chloe would say.

She would be back in the operating room Tuesday morning with all the enthusiasm of a cheer leader. Her dedication to her work was remarkable. I waited, not very patiently, on many nights for her to finish up in surgery, or make rounds on patients. How could I complain about someone saving lives and stamping out disease? Besides, I was addicted to the adrenalin rush; I felt electrified by her presence. She had a wry sense of humor and was great fun to be with most of the time. There were occasions when she could become quarrelsome if she didn’t get her way. Frequently, all I could do was stare at her with my awful thoughts. I have never enjoyed confrontation.

“Nick, you are really quite timid sometimes. Why don’t you stand up for yourself? I wonder about you when you are so quiet. Are you a little sneak too? Do you lurk around my apartment checking up on me? Because if you ever do that, we are finished,” she warned.

It never occurred to me to snoop. I thought Chloe was a complex personality but there was never an instance that made me suspicious. Looking back, I may have been oblivious by choice. One night when I called, her voice seemed odd as if she wasn’t free to talk.

“Are you busy? Do you have someone there?” I asked innocently enough. There was a pregnant pause but nothing remarkable was delivered. She was cold and abrupt.

“No Nick, I’m working on a paper. Call me tomorrow.”

I thought I heard a muffled cough, as if her hand was over the receiver. I hung up the phone with a heavy heart. I didn’t want to stay in with my wretched suspicions, so I called Neil Drake and invited him for a drink.

“You look a little bedraggled and down,” he said when I arrived at the bar.

“I need a drink. I think Chloe is giving me the run around,” I said bleakly

Neil and I have been friends since high school. He became an orthopedic surgeon with forceful hands and a determination that could set anything straight. Besides, I trusted him.

“Have you heard something?” I asked

“What are you talking about? You mean do I know anything about Chloe?”

“Yes, any hospital gossip you’d like to share,” I whispered, trying to make light of the situation.

“Nicky, Chloe is a bitch why don’t you just get rid of her?”

I was stunned. I took several big slugs of Scotch before I could look at him.
“Neil, I love her.”

He glanced away staring into the smoke filled room avoiding my eyes. Suspicion is a heavy stone to carry and I had a sinking feeling.

“Look Nicky, Chloe is trouble. I’m pretty sure she takes amphetamines. She’s hyped all the time, and I’ve heard some things about her surgeries that bother me. I think she is going to go before the board on this. Haven’t you ever noticed anything?”

“I’m not a doctor. I just thought she had a lot of energy. I know this drug thing is serious, but I can help her with that. God Neil, I thought you were going to tell me she is seeing someone at the hospital.”

“Nicky, Nicky,” he said shaking his head. “Chloe is a Zelig. She has been playing it fast and loose since she arrived.”

I looked at him stunned. He glanced away, his eyes skittering around the room looking for an escape from the truth.

“You too Neil?” I asked.

“Me too Nicky. But it was in the beginning when she first arrived. When I found out you liked her, I didn’t know how to tell you. You were so smitten. I apologise, I should have tried to explain. I hope you won’t hold this against me. We’ve been friends for too long.”

I stood up with the greatest effort and walked out feeling overwhelmingly drained and sad. I’m not a brave person. I abhor confrontation. Yet somehow I found myself driving to Chloe’s apartment. I needed to face her. When Chloe finally answered my insistent knocking, she was dressed in a silk robe, and wore an expression of surprised annoyance.

“This isn’t a good time Nick,” she said steadily.

The bathroom door was closed and I heard the flushing of the toilette. She glanced over her shoulder and back to me. Her eyes were uncomfortably bright.

“My sister is here. She’s upset. I want you to leave now,” she said.

I knew she was lying and I was frantically thinking of what I should do or say when the guy came out. The door opened and Chloe let out a long derisive sigh. Out stepped a tall, blonde woman arms waving with a big smile.

“Hi there, I’m Janie.”

“Hi Janie,” I said too cheerfully. “You don’t look like your sister.”

“Excuse me?” she said genuinely confused.

“Nick, would you please just go. I’ll talk to you tomorrow,” said Chloe authoritatively.

I couldn’t move. My brain was working so fast that I could see colors bearing down on me; welding me into place. Janie adjusted her robe and took up a position on the couch, patting the seat beside her in invitation.

“So you are the Nick. I know about you but my guess is you don’t know about me. Chloe thinks the hospital isn’t ready for a bisexual surgeon. What do you think Nick?”

I had a momentary vision of my students reciting the definition of the Lens Model to me. They were shaking their fingers and asking how a psychologist could get it so wrong. I hadn’t been cognizant of many things. My need to find love had clouded my perception.

“What are you doing here? Did you come to check up on me? Get out of here Nick. We are finished,” said Chloe through clenched teeth.

I began to see the humor in this little imbroglio, as if all this was my fault. I started to laugh. Janie joined me, and soon we were laughing so hard that she got the hiccups.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

คู่ร้อยรองเท้าครั้งแรกที่ผมเห็น Chloe เป็นที่หนึ่งของผู้บริสุทธิ์ต้องกำหนด โดยภาควิชาศัลยกรรม เธอ voluptuary ปกปิดในการเปลี่ยนแปลงเฉพาะเสื้อผ้าไหมสีดำและกระโปรง ส่วนตัว พบสัมผัสมากเกินไปร่างกายส่วนเปิดปิด เนื่องจากคิดว่า ความสุขยิ่งใหญ่ที่สุดในความคาดหมาย ภายใต้ถุงน่องสุดแท้จริง ฉันได้เห็นว่า ขาของเธอถูกสเลนเดอร์ และแข็งแรง เธอสวมรองเท้าส้นสูงหนังนิ่มสีดำที่เตือนฉันคู่เก๋ของเหล่านกคืนน้อยที่ flit flirtatiously หน้าไฟรถของคุณ ฉันตามรองเท้าที่เซ็กซี่กับตา เกือบออกมากดรายมาร์ตินี่ของฉัน"รองเท้าสวย ฉันกล่าว เมื่อผมจริง ๆ คิด 'ขาสวย' Chloe มองฉันอย่างสม่ำเสมอ ด้วยข้อสงสัยในสายตาของเธอ ไม่ชัดรับรายการเธอก็ได้ยินมาก่อน"คุณชอบรองเท้าของฉัน" เธอบอกว่า เบื่อ complacently"ใช่ ฉัน ฉัน ฉันรู้ว่า มันแปลก แต่มีสิ่งที่เกี่ยวกับรองเท้า" บางครั้งฉัน stutter เมื่อฉันประสาท ตาเธอจำกัด และเริ่มกังวลว่า เธอคือการฉันในการบิดเบือน"โอ้ ฉัน ฉัน ไม่มีเครื่องรางเท้าหรือสิ่งที่ต้องการ ฉันรักหนังดี ฉันขอขอบคุณรองเท้าสไตล์ในผู้หญิง" ผมดีใจที่ฉันได้สวมใส่รองเท้าของฉัน Magli ไปงานปาร์ตี้ มันยืมเห็นเหมือนกับคำพูดของฉันเล็กน้อย"จริง ๆ เธอเน้นย้ำคำว่า "ฉันซื้อในอิตาลีร้อนสุดท้าย ฉันต้องยอมรับว่า มีจุดอ่อนสำหรับรองเท้า ฉันต้องมีเป็นร้อยคู่ในตู้เสื้อผ้าของฉัน""Imelda อาจเจ็บคุณให้ดื่มหรือไม่" ถาม"Merlot เธอกล่าวว่า "ขอบคุณ ด้วย"เป็นทำเพื่อแถบ ฉันเก็บไว้บอกตัวเองไปช้า การอยู่ ในปัจจุบัน และ ในความเป็นจริง Agonizingly ยากได้ ผมคิดว่า สิ่งที่เราเรียก coincidences มี puns จิตวิญญาณ ผมมีสอน 'เลนส์แบบ' ในระดับจิตวิทยาของฉันสัปดาห์ก่อนหน้านี้ และควรได้รับการทำงานของฉันที่เหมาะสม อย่างไรก็ตาม มีไม่บัญชีสำหรับลัสท์ แบบเลนส์หลักกล่าวว่า สิ่งที่เราคิดว่า เราเห็นคนอื่นจะกำหนดส่วนใหญ่ วิธีการที่เรารักษาพวกเขา และตอบสนองได้ ความถูกต้องของสิ่งที่เราคิดว่า เราจะเขียนตามคำบอกความ เกี่ยวกับลักษณะการทำงานที่เราใช้เราใช้และผลผลิตของความสัมพันธ์อะไรไม่ได้คิดว่า ฉันได้เห็นใน Chloe แน่นอนเธอเป็นผู้หญิงทันสมัยที่ให้ลงตัวสำหรับตัวเอง น่านเป็นแหวน เธอกลิ่นเช่นปัจจัยในสวนของฉัน และอยากจะวาดใกล้ชิด และหายใจเธอใน หน้าห้องสวยงามดูเหมือน อากาศทาสีเพื่อความสมบูรณ์แบบเช่นหน้าหนึ่งเห็นในนิตยสารแฟชั่น ผมดำละคร พูดตัดแบบตะวันออกที่เป็นส่วนของเอ็กโซติก เธอเตือนฉันของเงาดำแมว อยู่ห่าง ๆ และมองหาตัวเลือกผมชำระไวน์ บิตของฉันลิ้นควบคุมการพูดติดอ่าง "ในงานเลี้ยง หนึ่งควรดื่มอย่างชาญฉลาด แต่ไม่ดีเกินไป และพูดคุยกัน แต่ไม่มากเกินไปอย่างชาญฉลาด คุณไปครั้งแรก""ที่ว่ากันว่า " เธอถาม "มันเสียงคุ้นเคย""ซัมเมอร์ Maugham แม้ว่ามันไม่เป็นไปตามสิ่งที่เขากล่าวว่า ดังนั้น ดังนั้นบอกฉันเกี่ยวกับตัวเอง ทั้งหมดฉันรู้คือ คุณมีเป็นการเอาใจใส่ในรองเท้า ""ฉันได้เพียงเข้าร่วมฝ่าย ฉันเป็นแพทย์ทั่วไป มีคุณในแผนกผ่าตัดเกินไป "เธอถามแบบมั่นใจที่ท้าทายผม"โอ้ สวรรค์ไม่ ฉัน ฉัน ฉันไม่สามารถทนเห็นเลือดได้ ฉันเพียงศาสตราจารย์จิตวิทยาคนยากจน" ผมหวังว่า เธอพบที่สนุกและ effacing ตัวเองเกินไปไม่"จริง ๆ แล้ว ฉันไม่รู้ว่าผู้คนมากมายที่นี่ เธอสารภาพว่า เป็นดวงตาของเธอตั้งลึกสแกนห้อง มันเป็นนิสัยที่มาทำให้ระคายเคืองฉัน Chloe ไม่ประจักษ์อยู่ทั้งหมด "บางทีคุณจะให้ฉันแสดงรอบมหาวิทยาลัย บางทีเราสามารถทำอาหารกลางวันที่สโมสรคณะหนึ่งวัน จึงเดินอย่างรวดเร็วจากโรงพยาบาล แม้แต่แพทย์มีกิน"เธอยิ้ม coolly และฉันคิดว่า เธอถูกคำนวณระยะทางไปประตู เป็นศัลยแพทย์เธอได้เล่นลูกยากในสิ่งที่เป็นพื้นของบอยคลับ เริ่มมองเห็นว่า นี้คือความเชี่ยวชาญ อัจฉริยะสูงคนอิสระมากคง มากกับความประหลาดใจและความสุขของฉัน เราสิ้นสุดลงมีความสัมพันธ์ที่อยู่ตลอดเวลาใน overdrive ผู้แรกเดือนได้อาละวาดตื่นเต้นเนื่องจากเธอต้องมีพลังงานมหาศาล และอาจตรงกับฉัน spontaneity ว่านอนน้อยวิธีที่เธอ ฉันมักจะต้องนอนเล่นหลังเรียนให้ค่า"ลองบินไปปารีสสำหรับสุดสัปดาห์ที่ยาว ฉันรู้สึกอยากเปลี่ยนแปลง Chloe พูดเธอจะได้กลับไปในห้องปฏิบัติตอนเช้าวันอังคาร ด้วยความกระตือรือร้นทั้งหมดของผู้นำเชียร์ เธอทุ่มเทให้กับงานของเธอโดดเด่น ฉัน รอ ไม่ทนมาก อยู่หลายคืนเธอจบในการผ่าตัด หรือทำการปัดเศษในผู้ป่วย วิธีสามารถฉันบ่นคนบันทึกชีวิต และปั๊มออกโรค นอกจาก ผมติดรัช adrenalin ฉันรู้สึก electrified โดยสถานะของเธอ เธอมี wry ความตลก และก็สนุกมากจะ มีส่วนใหญ่แล้ว มีโอกาสเมื่อเธอสามารถกลายเป็นต่อสู้ถ้าเธอไม่ได้รับวิธีการของเธอ บ่อย ทั้งหมดที่ฉันไม่ได้มองเธอ ด้วยความคิดของฉันมาก ฉันไม่ได้เพลิดเพลินกับการเผชิญหน้ากัน"นิค คุณได้ค่อนข้างมากเป็นพิเศษบางครั้ง ทำไมไม่คุณยืนด้วยตัวเองหรือไม่ ไม่ทราบเกี่ยวกับคุณเมื่อคุณเงียบดังนั้น คุณใจแอบน้อยเกินไปหรือไม่ คุณ lurk ทั่วอพาร์ทเมนท์ของฉันตรวจสอบค่ากับฉัน เนื่องจากถ้าคุณเคยทำที่ เรามีสำเร็จรูป เธอเตือนมันเคยเกิดขึ้นกับฉันจุ้น ฉันคิดว่า Chloe มีลักษณะซับซ้อน แต่ไม่มีอินสแตนซ์ที่ทำให้ฉันสงสัย มองย้อนกลับ ฉันอาจได้ลืมเลือน โดยเลือก คืนหนึ่งเมื่อฉันเรียก เสียงของเธอดูแปลกเหมือนกับว่าเธอไม่สามารถพูดคุย"ยุ่งไหม มีใครมีไหม" Innocently พอถาม มีหยุดการตั้งครรภ์ แต่ไม่มีอะไรโดดเด่นถูกส่ง เธอเย็น และอย่างทันทีทันใด"นิคไม่ ฉันกำลังทำงานบนเอกสาร ติดต่อพรุ่งนี้"ฉันคิดว่า ฉันได้ยินไอ muffled ว่ามือของเธอได้รับการ ผมแขวนโทรศัพท์ด้วยใจหนัก ฉันไม่อยากอยู่ ด้วยสงสัยความ wretched ของฉัน ดังนั้นฉันเรียกว่าแดรกนีล และเชิญเขาดื่ม "คุณดูน้อย bedraggled และลง เขากล่าวว่า เมื่อฉันมาถึงแถบ "ต้องดื่ม ผมคิดว่า Chloe มีให้ฉันวิ่งรอบ ผมพูด bleaklyนีลและได้เพื่อนตั้งแต่มัธยม เขากลายเป็นศัลยแพทย์กระดูกมือที่พลังและความมุ่งมั่นที่จะตั้งค่าอะไรตรง จึง ฉันเชื่อเขา"คุณเคยได้ยินอะไร" ถาม"สิ่งคุณพูดหรือไม่ คุณหมายถึง ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับ Chloe " "ใช่ นินทาใด ๆ โรงพยาบาลที่คุณต้องการใช้ร่วมกัน ผมกระซิบ พยายามที่จะทำให้แสงของสถานการณ์"นิคกี้ Chloe คือ บ้าทำไมไม่คุณเพียงแค่กำจัดเธอผมตกตะลึงไป ผมเอา slugs หลายใหญ่ของ Scotch ก่อนที่ฉันได้มองไปที่เขา"นีล ฉันรักเธอ"เขา glanced เก็บคู่ห้องเต็มสูบบุหรี่หลีกเลี่ยงสายตาของฉัน ความสงสัยคือ หินหนักเพื่อดำเนินการ และมีการจมความรู้สึก"ดูโรง Chloe เป็นปัญหา ฉันรักเธอจะกำหนดโทษ เธอมี hyped ตลอดเวลา และผมเคยได้ยินบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับศัลยกรรมเธอรำคาญฉัน ผมคิดว่า เธอจะไปก่อนคณะนี้ ไม่ได้คุณเคยสังเกตอะไร""ฉันไม่ได้เป็นหมอ ฉันคิดว่า เธอมีของพลังงาน ฉันรู้ว่า สิ่งนี้ยาเสพติดร้ายแรง แต่ฉันสามารถช่วยเธอกับ พระนีล ฉันคิดว่า คุณกำลังจะบอกเธอจะเห็นคนที่โรงพยาบาล""นิคกี้ นิคกี้ เขากล่าวว่า สั่นศีรษะของเขา "Chloe ได้ Zelig เธอได้รับเล่นอย่างรวดเร็ว และหลวมตั้งแต่เธอมาถึง"ฉันมองเขาตกตะลึงไป เขา glanced ตา skittering รอบ ๆ ห้องหาหนีจากความจริง "คุณไปนีล? " ถาม"ฉันไปนิคกี้ แต่มันอยู่ในจุดเริ่มต้นเมื่อเธอมาถึงก่อน เมื่อฉันพบคุณชอบเธอ ฉันไม่ทราบวิธีที่จะบอกคุณ คุณเคยตกหลุมรักดังนั้น ฉัน apologise ควรได้พยายามที่จะอธิบาย หวังว่า คุณจะไม่ค้างนี้กับฉัน เราเคยถูกเพื่อนนานเกินไป"ฉันลุกขึ้นยืน ด้วยความพยายามยิ่งใหญ่ที่สุด และเดินเข้าออกรู้สึกเศร้า และระบายน้ำ overwhelmingly ฉันไม่คนกล้า ฉันเกลียดชังการเผชิญหน้า แต่ อย่างใดพบตัวเองขับรถในอพาร์ทเมนท์ของ Chloe ฉันต้องเจอะเธอ เมื่อ Chloe สุดท้ายตอบเคาะ insistent ของฉัน เธอได้แต่งตัวในเสื้อคลุมผ้าไหม และสวมนิพจน์ของความประหลาดใจรำคาญ"นี้ไม่ใช่เวลาดีนิค เธอกล่าวอย่างต่อเนื่องปิดประตูห้องน้ำ และผมได้ยินการลบรายการบัญชีของการ toilette นาง glanced เหนือไหล่ของเธอ และ ให้ฉันกลับไป ตาของเธอสดใส uncomfortably ได้"น้องสาวของฉันอยู่ที่นี่ เธอจะทุกข์ร้อน อยากให้ปล่อยเดี๋ยวนี้ เธอกล่าวฉันรู้ว่า เธอกำลังนอน และผมเมามันคิดว่า ฉันควรทำ หรือพูดเมื่อคนออกมา เปิดประตู แล้วให้ Chloe ออกแยกกันยาวเชิงเยาะเย้ย ออกก้าวแขนผู้หญิงสูง สีบลอนด์ที่โบกกับยิ้ม"สวัสดี ฉัน Janie""สวัสดี Janie, " ผมพูดเกินไป cheerfully "คุณดูไม่เหมือนน้องสาวของคุณ""ขอโทษได้ไหม" เธอบอกว่า จริงใจสับสน"นิค คุณจะต้องไปพัก ฉันจะพูดคุยกับคุณวันพรุ่งนี้ กล่าวว่า Chloe authoritatively ฉันไม่สามารถย้าย สมองของฉันทำงานรวดเร็วที่สามารถเห็นสีลูกปืนลงบนฉัน เชื่อมเราเข้า Janie ปรับปรุงเสื้อคลุมของเธอ และเอาขึ้นมาบนโซฟา patting นั่งข้างเธอเชิญ "เพื่อคุณนิคได้ ผมทราบเกี่ยวกับคุณ แต่ฉันเดาคือ คุณไม่รู้ว่าเกี่ยวกับฉัน Chloe คิดว่า โรงพยาบาลไม่พร้อมสำหรับศัลยแพทย์ bisexual สิ่งที่คุณคิดว่า นิค" ผมมองจดของนักเรียนของผมอ่านคำจำกัดความของรุ่นเลนส์ผม พวกเขาถูกสั่นนิ้วมือของพวกเขา และถามว่า จิตวิทยาที่สามารถรับผิดดังนั้น ฉันไม่ได้รับซึ่งรู้ถึงสิ่งต่าง ๆ มากมาย ฉันจำเป็นต้องค้นหาความรักได้เค้ารับรู้ของฉัน "จะทำอะไรที่นี่ ไม่ได้มาตรวจกับฉัน ได้จากที่นี่นิค เรามีสำเร็จรูป กล่าวว่า Chloe ผ่านฟันกัดเริ่มดูในนี้ imbroglio น้อย ว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน ผมเริ่มหัวเราะ Janie ร่วมฉัน และเร็ว ๆ นี้ เราได้หัวเราะอย่างหนักดังนั้นเธอมี hiccups

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

แสนคู่รองเท้าครั้งแรกที่ผมเห็นโคลอี้เป็นที่หนึ่งในงานเลี้ยงค็อกเทลผู้กลั่นที่ได้รับจากแผนกของการผ่าตัด เธอเป็นปกปิดมัวเมาในกามในแจ็คเก็ตผ้าไหมที่เหมาะอย่างน่าอัศจรรย์สีดำและกระโปรง ส่วนตัวผมพบว่าการสัมผัสส่วนต่างๆของร่างกายมากเกินไปเปิดออกเพราะผมคิดว่ามีความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในความคาดหมาย ภายใต้ถุงน่องที่แท้จริงซุปเปอร์ฉันจะได้เห็นว่าขาของเธอเป็นเรียวและแข็งแรง เธอสวมคู่เก๋ของรองเท้าส้นสูงสีดำหนังนิ่มที่ทำให้ผมนึกถึงบรรดานกคืนน้อยที่โผ flirtatiously ในด้านหน้าของไฟรถของคุณ ผมทำตามรองเท้าเซ็กซี่ผู้ที่มีสายตาของฉันเกือบหกมาร์ติแห้งมากฉัน. "รองเท้าดี" ผมพูดว่าเมื่อฉันถูกจริงๆคิด 'ขาดี. โคลอี้มองมาที่ผมอย่างสม่ำเสมอด้วยการสัมผัสที่มีข้อสงสัยในสายตาของเธอ มันเห็นได้ชัดว่าไม่รับสายเธอเคยได้ยินมาก่อน. "คุณชอบรองเท้าของฉัน" เธอบอกว่าเบื่อเอม. "ใช่ฉันฉันฉันรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่แปลก แต่ฉันมีสิ่งที่เกี่ยวกับรองเท้า." บางครั้งผมพูดติดอ่างเมื่อ ฉันประสาท ดวงตาของเธอลดลงและฉันเริ่มกังวลว่าเธอเป็นคนพาผมสำหรับในทางที่ผิด. "โอ้ฉันฉันฉันไม่ได้มีเครื่องรางเท้าหรืออะไรเช่นนั้น ฉันรักหนังที่ดี ฉันขอขอบคุณที่ทันสมัยในรองเท้าผู้หญิง. "ผมดีใจที่ฉันได้สวมใส่รองเท้า Magli ของฉันไปงานเลี้ยง มันยืมเชื่อคำพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน. "จริงเหรอ" เธอเน้นคำว่า "ฉันซื้อเหล่านี้ในอิตาลีฤดูร้อนครั้งล่าสุด ผมต้องยอมรับว่าผมมีความอ่อนแอสำหรับรองเท้า ผมต้องมีร้อยคู่ในตู้เสื้อผ้าของฉัน. "" อีเมลดาผมอาจจะให้คุณได้รับสิ่งที่จะดื่ม? "ฉันถาม." Merlot "เธอกล่าวว่า" ขอขอบคุณ. "ขณะที่ผมทำวิธีของฉันไปที่บาร์ผมเก็บไว้บอกตัวเอง ไปอย่างช้า ๆ ; ที่จะอยู่ในปัจจุบันและในความเป็นจริง มันเป็นเรื่องยากเจ็บปวดรวดร้าว ผมคิดว่าสิ่งที่เราเรียกว่าบังเอิญมีจิตวิญญาณของการเล่น ผมเคยสอน 'เลนส์รุ่นในระดับจิตวิทยาของฉันในสัปดาห์ก่อนหน้าและพฤติกรรมของฉันควรจะได้รับที่เหมาะสมมากขึ้น แต่มีการบัญชีเกี่ยวกับความต้องการทางเพศไม่มี. เลนส์รุ่นหลักกล่าวว่าสิ่งที่เราคิดว่าเราเห็นในที่คนอื่น ๆ จะเป็นตัวกำหนดส่วนใหญ่วิธีการที่เราปฏิบัติต่อพวกเขาและตอบสนองต่อพวกเขา ความถูกต้องของสิ่งที่เราคิดว่าเราเห็นจะกำหนดความเหมาะสมของพฤติกรรมที่เราใช้หรือการกระทำที่เราใช้และผลผลิตของความสัมพันธ์ที่. โดยสิ่งที่ผมคิดว่าผมได้เห็นในChloe? เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีความซับซ้อนที่ให้อย่างไม่เห็นแก่ตัวเอง ผมไม่ได้สังเกตเห็นแหวน เธอกลิ่นเหมือนผักตบชวาในสวนของฉันและฉันต้องการที่จะวาดใกล้ชิดและหายใจของเธอใน. ใบหน้าที่สวยงามคลาสสิกดูเหมือนอากาศแปรงเพื่อความสมบูรณ์แบบเช่นเดียวกับใบหน้าที่เห็นในนิตยสารแฟชั่น ละครผมสีดำตัดตรงไปตรงมาในแฟชั่นที่โอเรียนเต็ลมีส่วนสัมผัสของแปลกใหม่ เธอทำให้ผมนึกถึงแมวดำเงาห่างและกำลังมองหาตัวเลือก. ส่งมอบไวน์ที่ผมกัดลิ้นของฉันในการควบคุมการพูดติดอ่าง "ในงานปาร์ตี้หนึ่งควรดื่มน้ำอย่างชาญฉลาด แต่ไม่ดีเกินไปและพูดคุยกัน แต่ไม่มากเกินไปอย่างชาญฉลาด . คุณไปก่อน. "" ใครบอกว่า? "เธอถามว่า" มันฟังดูคุ้นเคย. "" ตีลังกา Maugham แม้ว่ามันจะไม่ตรงกับสิ่งที่เขากล่าวว่า ดังนั้นบอกฉันเกี่ยวกับตัวเอง ทั้งหมดที่ผมรู้ก็คือว่าคุณมีใจชอบสำหรับรองเท้า AAA "." ผมได้เข้าร่วมเพียงแผนก; ผมเป็นศัลยแพทย์ทั่วไป คุณอยู่ในแผนกการผ่าตัดด้วยหรือไม่ "เธอถามในทางที่ท้าทายความมั่นใจว่าฉัน." โอ้ชั้นฟ้าทั้งหลายไม่ฉันฉันฉันไม่สามารถยืนสายตาของเลือด ฉันแค่ศาสตราจารย์จิตวิทยาต่ำต้อย. "ผมหวังว่าเธอพบว่าสนุกและไม่มากเกินไป effacing ตัวเอง." จริงๆแล้วผมไม่ทราบว่าหลาย ๆ คนที่นี่ "เธอสารภาพเป็นตาของเธอลึกสแกนห้องพัก มันเป็นนิสัยที่มาถึงทำให้ระคายเคืองฉัน Chloe ไม่ลำบากในปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง. "บางทีคุณอาจจะช่วยให้ผมแสดงรอบมหาวิทยาลัย? บางทีเราสามารถทำรับประทานอาหารกลางวันที่สโมสรคณะหนึ่งวัน มันเดินอย่างรวดเร็วจากโรงพยาบาล แม้แพทย์จะต้องกิน. "เธอยิ้มเฉยและฉันคิดว่าเธอได้รับการคำนวณระยะทางไปที่ประตู ในฐานะที่เป็นศัลยแพทย์ที่เธอกำลังเล่นลูกยากในสิ่งที่เป็นพื้นสโมสรเด็กผู้ชาย ผมเริ่มที่จะเห็นว่าเรื่องนี้เป็นอำนาจของผู้หญิงฉลาดมากที่อาจจะเป็นอิสระมาก. แปลกใจมากและความสุขของเราจบลงด้วยการมีความสัมพันธ์ที่ได้รับอย่างต่อเนื่องในพิกัด ผู้ที่เดือนแรกเป็นที่น่าตื่นเต้นอย่างดุเดือดตั้งแต่เธอมีพลังงานอย่างมากและอาจไม่ตรงกับความเป็นธรรมชาติของฉันโดยไม่คำนึงถึงวิธีการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอได้มีการนอนหลับ ฉันมักจะจำเป็นต้องงีบหลังเรียนเพื่อให้ทัน. "ให้บินไปยังกรุงปารีสสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ยาว ฉันรู้สึกเหมือนมีการเปลี่ยนแปลง "โคลอี้จะบอกว่า. เธอจะกลับมาในห้องปฏิบัติการเช้าวันอังคารกับความกระตือรือร้นของผู้นำเชียร์ ความทุ่มเทของเธอในการทำงานของเธอเป็นที่น่าทึ่ง ฉันรอไม่มากอดทนในหลายคืนสำหรับเธอที่จะเสร็จสิ้นในการผ่าตัดหรือทำรอบกับผู้ป่วย ฉันจะบ่นเกี่ยวกับการช่วยชีวิตใครสักคนและปั๊มออกโรค? นอกจากนี้ผมได้รับการติดยาเสพติดวิ่ง adrenalin นั้น ผมรู้สึกไฟฟ้าโดยการปรากฏตัวของเธอ เธอมีความรู้สึกเบี้ยวของอารมณ์ขันและก็สนุกดีที่จะมีมากที่สุดของเวลา มีโอกาสได้เมื่อเธออาจจะกลายเป็นทะเลาะวิวาทถ้าเธอไม่ได้รับทางของเธอ ที่พบบ่อย, ทั้งหมดที่ฉันสามารถทำคือจ้องมองเธอด้วยความคิดอันยิ่งใหญ่ของฉัน ผมไม่เคยมีความสุขกับการเผชิญหน้า. "นิคคุณเป็นจริงบางครั้งค่อนข้างขี้อาย ทำไมคุณไม่ยืนขึ้นสำหรับตัวเอง? ฉันสงสัยเกี่ยวกับคุณเมื่อคุณมีความเงียบสงบเพื่อให้ คุณเป็นคนที่แอบน้อยเกินไป? คุณแฝงตัวอยู่ทั่วพาร์ทเมนต์ของฉันตรวจสอบขึ้นกับฉัน? เพราะถ้าคุณเคยทำอย่างนั้นเราจะเสร็จสิ้น "เธอเตือน. มันไม่เคยเกิดขึ้นกับผมในการสอดแนม ฉันคิดว่าโคลอี้เป็นบุคลิกที่ซับซ้อน แต่ไม่เคยมีตัวอย่างที่ทำให้ฉันน่าสงสัย มองย้อนกลับไปผมอาจจะได้รับการลบเลือนโดยทางเลือก คืนหนึ่งเมื่อฉันเรียกว่าเสียงของเธอดูเหมือนแปลกราวกับว่าเธอไม่เป็นอิสระที่จะพูดคุย. "คุณไม่ว่าง? คุณมีคนที่นั่น? "ฉันถามอย่างบริสุทธิ์ใจพอ มีการหยุดการตั้งครรภ์เป็นที่โดดเด่น แต่ไม่มีอะไรที่ถูกส่ง เธอเป็นคนที่หนาวเย็นและทันทีทันใด. "ไม่มีนิคผมทำงานบนกระดาษ โทรหาฉันวันพรุ่งนี้. "ฉันคิดว่าฉันได้ยินไออู้อี้เช่นถ้ามือของเธอถูกกว่าการรับ ผมวางหูโทรศัพท์ด้วยหัวใจที่หนัก ผมไม่ได้ต้องการที่จะอยู่กับความสงสัยอนาถของฉันดังนั้นฉันเรียกว่านีลเป็ดและเชิญเขาสำหรับการดื่ม. "คุณดูสกปรกเล็ก ๆ น้อย ๆ และลง" เขากล่าวเมื่อฉันมาถึงที่บาร์. "ผมต้องการเครื่องดื่ม ผมคิดว่าโคลอี้ให้ฉันวิ่งไปรอบ ๆ "ผมพูด bleakly นีลและฉันได้รับเพื่อนตั้งแต่มัธยม เขาก็กลายเป็นศัลยแพทย์กระดูกด้วยมือมีพลังและความมุ่งมั่นที่จะตั้งอะไรตรง นอกจากนี้ฉันไว้ใจเขา. "คุณเคยได้ยินอะไร?" ฉันถาม"สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง? คุณหมายถึงฉันจะรู้อะไรเกี่ยวกับโคลอี้? "" ใช่โรงพยาบาลนินทาคุณต้องการที่จะร่วมกัน "ผมกระซิบพยายามที่จะทำให้แสงของสถานการณ์." นิคกี้โคลอี้เป็นผู้หญิงเลวทำไมคุณไม่เพียง แต่ได้รับการกำจัด ของเธอ? "ผมตะลึง ผมเอาทากขนาดใหญ่หลายแห่งสก็อตก่อนที่ฉันจะมองไปที่เขา. "นีล, ฉันรักเธอ." เขามองออกไปจ้องมองเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยควันหลีกเลี่ยงสายตาของฉัน สงสัยเป็นหินหนักที่จะดำเนินการและผมก็มีความรู้สึกจม. "มองนิคกี้โคลอี้เป็นปัญหา ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเธอจะใช้เวลายาบ้า เธอ hyped ตลอดเวลาและผมเคยได้ยินบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการผ่าตัดเธอว่ารำคาญฉัน ฉันคิดว่าเธอจะไปก่อนที่คณะกรรมการในครั้งนี้ ยังไม่ได้คุณเคยสังเกตเห็นอะไร? "" ผมไม่ได้เป็นหมอ ผมแค่คิดว่าเธอมีพลังงานมาก ฉันรู้ว่าสิ่งนี้เป็นยาเสพติดร้ายแรง แต่ฉันสามารถช่วยให้เธอกับที่ พระเจ้านีลผมคิดว่าคุณจะบอกผมว่าเธอเป็นคนที่เห็นที่โรงพยาบาล. "" นิคกี้, นิคกี้ "เขากล่าวสั่นศีรษะของเขา "โคลอี้เป็น Zelig เธอได้รับการเล่นได้อย่างรวดเร็วและหลวมตั้งแต่ที่เธอมาถึง. "ผมมองไปที่เขาตะลึง เขามองไปที่ดวงตาของเขา skittering ไปรอบ ๆ ห้องที่กำลังมองหาที่หลบหนีจากความจริง. "คุณนีลเกินไป?" ฉันถาม. "ฉันเกินไปนิคกี้ แต่มันก็เป็นจุดเริ่มต้นในเมื่อเธอมาถึงครั้งแรก เมื่อฉันพบคุณชอบเธอฉันไม่ทราบวิธีที่จะบอกคุณ คุณเป็นคนอ่อนไหวดังนั้น ฉันขอโทษฉันควรจะได้พยายามที่จะอธิบาย ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือนี้กับฉัน เราเคยเป็นเพื่อนกันมานานเกินไป. "ผมยืนขึ้นกับความพยายามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและเดินออกมาจากความรู้สึกที่ระบายน้ำได้อย่างท่วมท้นและเศร้า ฉันไม่ได้เป็นคนที่กล้าหาญ ฉันเกลียดการเผชิญหน้า แต่อย่างใดฉันพบว่าตัวเองขับรถไปที่อพาร์ทเม้นโคลอี้ ฉันต้องการที่จะเผชิญกับเธอ เมื่อโคลอี้ในที่สุดก็ตอบยืนหยัดของฉันเคาะเธออยู่ในชุดเสื้อคลุมผ้าไหมและสวมแสดงออกของความประหลาดใจที่น่ารำคาญ. "นี้ไม่ได้เป็นเวลาที่ดีที่นิค" เธอกล่าวอย่างต่อเนื่อง. ประตูห้องน้ำถูกปิดและผมได้ยินมาล้างของ Toilette เธอเหลือบมองข้ามไหล่ของเธอและกลับมาให้ฉัน ดวงตาของเธอมีความสดใสไม่สบาย. "น้องสาวของฉันอยู่ที่นี่ เธอไม่พอใจ ฉันต้องการให้คุณที่จะออกตอนนี้ "เธอกล่าว. ฉันรู้ว่าเธอกำลังนอนอยู่และฉันก็เมามันคิดของสิ่งที่ฉันควรจะทำหรือพูดเมื่อคนที่แต่งตัวประหลาดออกมา ประตูเปิดและโคลอี้ให้ออกถอนหายใจยาวดูถูก ก้าวออกสูงแขนผู้หญิงสีบลอนด์โบกด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่. "สวัสดีครับผมเจนี่." "สวัสดีเจนี่" ผมพูดมากเกินไปมีความสุข "คุณไม่ได้มีลักษณะเหมือนน้องสาวของคุณ." "ขอโทษนะ?" เธอกล่าวสับสนอย่างแท้จริง. "นิคคุณจะกรุณาเพียงแค่ไป ฉันจะพูดคุยกับคุณในวันพรุ่งนี้ "โคลอี้ authoritatively. กล่าวว่าผมไม่สามารถย้าย สมองของฉันเป็นคนที่ทำงานอย่างรวดเร็วว่าฉันจะได้เห็นสีแบกลงฉัน; เชื่อมฉันเข้าไปในสถานที่ เจนี่ปรับเสื้อคลุมของเธอและเอาขึ้นตำแหน่งบนโซฟาตบที่นั่งข้างๆเธอในหนังสือเชิญ. "ดังนั้นคุณเป็นนิค ฉันรู้เกี่ยวกับคุณ แต่ฉันเดาคุณไม่ทราบเกี่ยวกับฉัน Chloe คิดว่าโรงพยาบาลไม่พร้อมสำหรับศัลยแพทย์เสือใบ คุณคิดอย่างไรกับนิค? "ผมมีวิสัยทัศน์ชั่วขณะของนักเรียนของฉันท่องนิยามของรุ่นเลนส์ให้ฉัน พวกเขาถูกสั่นมือของพวกเขาและถามว่าเป็นนักจิตวิทยาได้รับมันผิดดังนั้น ผมไม่ได้รับรู้ถึงหลายสิ่งหลายอย่าง ความต้องการของผมที่จะได้พบกับความรักฟุ้งรับรู้ของฉัน. "คุณกำลังทำอะไรที่นี่? คุณมาเพื่อตรวจสอบกับฉัน? ออกจากที่นี่นิค เราจะเสร็จสิ้น "กล่าวว่าโคลอี้ผ่านฟัน clenched. ฉันเริ่มที่จะเห็นอารมณ์ขันในเรื่องนี้สับสนเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นถ้าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉัน ผมเริ่มที่จะหัวเราะ เจนี่เข้าร่วมฉันและเร็ว ๆ นี้เราได้หัวเราะอย่างหนักเพื่อที่เธอจะได้สะอึก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ร้อยคู่

เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นโคลอี้เป็นหนึ่งในบรรดากลั่นค๊อกเทลปาร์ตี้ให้ โดยภาควิชาศัลยศาสตร์ เธอยังเป็นผู้มีกิเลสมาก ในการปกปิดเรื่องปรับแต่งสีดำผ้าไหมเสื้อ และ กระโปรง เป็นต้น โดยส่วนตัวแล้ว ผมว่าเกินไปร่างกายสัมผัสส่วนปิด เนื่องจากฉันคิดว่า ความสุขมีมากที่สุดในความคาดหมาย ใต้ ซูเปอร์เชียร์ถุงน่องผมจะดูที่ขาของเธอเรียวยาวและแข็งแรง เธอสวมรองเท้าส้นสูงคู่เก๋ สีดำ หนังนิ่ม ทำให้ฉันนึกถึงไอ้นกกลางคืนที่โผ flirtatiously ในด้านหน้าของไฟรถยนต์ของคุณ ฉันติดตามพวกรองเท้าเซ็กซี่กับดวงตาของฉันเกือบหก Martini แห้งมาก

" รองเท้าสวย " ผมพูด ผมคิดจริงๆ ขาสวย

โคลอี้ มองฉันอย่างเท่าเทียมกันกับสัมผัสของความสงสัยในแววตาของเธอ มันก็เห็นได้ชัดว่าไม่รับสาย เธอเคยได้ยินมาก่อน

" คุณชอบรองเท้าของฉัน ? " เธอบอกว่าเบื่อ complacently

" ใช่ ผม ผม ผมรู้ว่ามันแปลก แต่ฉันมีสิ่งที่เกี่ยวกับรองเท้า " บางครั้งฉันพูดตะกุกตะกักเมื่อผมเครียด ตาของเธอลดลงและฉันเริ่มที่จะกังวลว่า เธอจะพาฉันโรคจิต

" โอ้ ฉัน ฉันฉันไม่ได้มีเครื่องรางเท้าหรืออะไรทำนองนั้น ผมชอบดีหนัง ผมชอบรองเท้าสไตล์ผู้หญิง " ฉันดีใจที่ฉันได้สวมใส่รองเท้า magli ของฉันไปงานเลี้ยง มันยืมไปเชื่อคำพูดของฉัน

" จริงๆ " เธอเน้นคำว่า " ฉันซื้อเหล่านี้ใน อิตาลี เมื่อช่วงหน้าร้อนที่แล้ว ฉันต้องยอมรับว่าฉันมีความอ่อนแอสำหรับรองเท้า ต้องมีในตู้เสื้อผ้าของฉันเป็นร้อยคู่ เมล "

" ,ผมหาอะไรให้คุณดื่ม " ฉันถาม

" เมอโล , " เธอกล่าวว่า " ขอบคุณ "

ฉันทำวิธีของฉันไปที่บาร์ ฉันพร่ำบอกตัวเองไปอย่างช้าๆ ให้อยู่ในปัจจุบัน และในความเป็นจริง มันคือก้าวที่ยาก ฉันคิดว่าสิ่งที่เราเรียกว่าบังเอิญมี puns มโนมัย ผมสอนในชั้นเรียนแบบ ' เลนส์ ' สัปดาห์ก่อนหน้า จิตวิทยาและพฤติกรรมของฉันน่าจะเหมาะกว่าแต่ไม่มีบัญชี กามา

เลนส์แบบถึงแก่น ว่า สิ่งที่เราคิดว่าเราเห็นผู้อื่นจะเป็นตัวกำหนดส่วนใหญ่ วิธีที่เราปฏิบัติต่อพวกเขาและตอบสนองต่อพวกเขา ความถูกต้องของสิ่งที่เราคิดว่าเราเจอจะบอกให้เขียนตามความเหมาะสมของพฤติกรรมที่เราใช้ หรือการกระทำที่เราใช้เวลา และผลผลิตของความสัมพันธ์ .

แล้วฉันคิดว่าฉันได้เห็นในโคลอี้ ?เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ซับซ้อนให้แก่ตัวเองนะ ผมไม่ได้สังเกตเห็นแหวน เธอมีกลิ่นเหมือนงานที่สวนของฉันและฉันต้องการที่จะวาดใกล้ชิดและหายใจเธอ ใบหน้าที่สวยงามคลาสสิกดูอากาศแปรง เพื่อความสมบูรณ์ เช่น ใบหน้าที่เห็นในนิตยสารแฟชั่น ผมสีดำอย่างโผงผางตัดในแฟชั่นตะวันออกส่วนสัมผัสของความแปลกใหม่มันทำให้ฉันนึกถึงแมวเงาสีดำอยู่ห่าง ๆ และมองหาตัวเลือก

มอบไวน์ ฉันกัดลิ้นตัวเองเพื่อควบคุมพูดติดอ่าง " ในงานเลี้ยง หนึ่งควรดื่มอย่างมีสติ แต่ไม่ค่อยดี และพูดดี แต่ไม่ค่อยฉลาด คุณไปก่อนเถอะ "

" ใครพูดอย่างนั้น ? " เธอถามว่า " มันฟังดูคุ้นๆนะ "

" Somerset Maugham , แม้ว่ามันจะไม่ใช่สิ่งที่เขาพูด งั้น บอกฉันเกี่ยวกับตัวคุณ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.