An infinitive form, that uses the p

An infinitive form, that uses the plain form of the verb and the preposition to, is used for verbal clauses that are syntactically subordinate to a finite verbal clause. Finite verbal clauses are those that are formed around a verb in the present or preterit form. In clauses with auxiliary verbs they are the finite verbs and the main verb is treated as a subordinate clause. For example, he has to go where only the auxiliary verbhave is inflected for time and the main verb to go is in the infinitive, or in a complement clause such as I saw him leave, where the main verb is to seewhich is in a preterite form, and leave is in the infinitive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การรูปอกรรม ที่ใช้กริยาและวิเศษณ์ที่แบบธรรมดา ใช้สำหรับส่วนคำสั่งด้วยวาจาที่ข้อย่อยส่วนคำสั่งด้วยวาจาจำกัด ส่วนจำกัดวาจาเป็นที่เกิดขึ้นรอบ ๆ กริยาในแบบปัจจุบัน หรือ preterit ในประโยคมีกริยาเสริม คือคำกริยาที่มีจำกัด และกริยาหลักจะถือว่าเป็นอนุประโยค ตัวอย่าง เขาไปที่เฉพาะ verbhave เสริมเป็น inflected ครั้ง และกริยาหลักไปเป็น infinitive หรือในส่วนส่วนเติมเต็มเช่นเห็นเขาปล่อย การที่กริยาหลักคือ seewhich เป็นฟอร์ม preterite และปล่อยเป็น infinitive

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง