Seagrasses are marine flowering pla

Seagrasses are marine flowering plants (Les et al., 1997), which
are globally distributed and well recognised for the ecosystem
services they provide such as high rates of productivity, coastal
nutrient cycling, and supporting diverse ecosystems as a habitat
and food source (Orth et al., 2006). Most seagrass species have relatively
high light requirements compared to algae and phytoplankton,
and this usually constrains them to shallow waters (Dennison
et al., 1993) except for some deepwater specialists (Duarte, 1991).
Declining water quality and reduced light penetration have further
constrained seagrass colonisation depths to even shallower waters
(Abal and Dennison, 1996; Dennison et al., 1993) where vulnerability
to thermal extremes is highest (Anthony and Kerswell, 2007;
Jimenez et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Seagrasses มีทะเลพืช (Les และ al. 1997), ซึ่งกระจายทั่วโลก และด้วยการยอมรับสำหรับระบบนิเวศบริการจะให้เช่นราคาของผลผลิต ชายฝั่งขี่จักรยานสารอาหาร และการสนับสนุนระบบนิเวศที่หลากหลายเป็นที่อยู่อาศัยและแหล่งอาหาร (Orth et al. 2006) ชนิดหญ้าทะเลส่วนใหญ่ได้ค่อนข้างความต้องการแสงสูงเมื่อเทียบกับสาหร่ายและแพลงก์ตอนพืชและนี้มักจะจำกัดให้การตื้น (Dennisonet al. 1993) ยกเว้นผู้เชี่ยวชาญบางลึก (Duarte, 1991)ลดลงน้ำคุณภาพ แสงลดลงการเจาะมีเพิ่มเติมหญ้าทะเลจำกัดเนื้อที่ลึกให้ตื้นขึ้นแม้น้ำ(Abal และ Dennison, 1996 Dennison et al. 1993) ที่ช่องโหว่สุดขั้วความร้อนจะสูงสุด (Anthony และ Kerswell, 2007ออก et al. 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หญ้าทะเลเป็นพืชออกดอกทะเล (เล et al., 1997) ซึ่ง
ได้รับการเผยแพร่ไปทั่วโลกและเป็นที่ยอมรับสำหรับระบบนิเวศที่ดี
พวกเขาให้บริการเช่นอัตราการผลิต, ชายฝั่ง
หมุนเวียนของธาตุอาหารและการสนับสนุนระบบนิเวศความหลากหลายเป็นที่อยู่อาศัย
และแหล่งอาหาร (Orth et al., 2006) สายพันธุ์หญ้าทะเลมีความ
ต้องการแสงสูงเมื่อเทียบกับสาหร่ายและแพลงก์ตอนพืช
และสิ่งนี้มักจะกัดพวกเขาที่จะน้ำตื้น (เดนนิสสัน
et al., 1993) ยกเว้นสำหรับผู้เชี่ยวชาญบางน้ำลึก (อาร์เต, 1991).
คุณภาพน้ำที่ลดลงและการลดการเจาะแสงมีต่อไป
จำกัด ระดับความลึกหญ้าทะเลตั้งรกรากที่จะได้ตื้นน้ำ
(Abal และเดนนิสสัน 1996;. เดนนิสสัน, et al, 1993) ที่ช่องโหว่
สุดขั้วความร้อนสูงสุด (แอนโธนีและ Kerswell 2007;
. เมเนซ, et al, 2012)