It is an unfortunate reality that t

It is an unfortunate reality that the resources to support
mental health services in the United States fall far short
of the economic and human resources needed to address
mental health problems. It is even more unfortunate that
limits on these resources have contributed to conflict
among mental health professionals about the best way to
expend these limited resources. In particular, battle lines
have been drawn between proponents of prevention and
those who favor treatment (e.g., Albee, 1982, 1990).
With regard to adolescent depression, the battle between
proponents of prevention and treatment is one that
we cannot afford to fight. Services aimed at alleviating
the pain and misfortune associated with depression during adolescence must reflect a broad effort to provide coordinated
prevention and treatment programs. This position
is based on the assumption that no one approach to providing
services for adolescent depression will be sufficient
to address the problem. Although we fully expect that
primary prevention programs will be able to reduce levels
of depressed mood and perhaps deter the development of
some forms of depressive syndromes and disorders, they
will not provide a sufficient dose to interrupt the development
of depression in a substantial portion of the population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นความเป็นจริงที่โชคร้ายที่ทรัพยากรเพื่อสนับสนุนบริการสุขภาพจิตในสหรัฐอเมริกาสั้นมากทรัพยากรทางเศรษฐกิจ และมนุษย์ต้องอยู่ปัญหาสุขภาพจิต ก็โชคร้ายมากที่ข้อจำกัดในทรัพยากรเหล่านี้มีส่วนให้การขัดแย้งในหมู่ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตเกี่ยวกับการดูทรัพยากรเหล่านี้จำกัด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อสู้บรรทัดมีการดึงกุญแจของการป้องกัน และผู้ที่ชอบรักษา (เช่น Albee, 1982, 1990)เกี่ยวกับวัยรุ่นซึมเศร้า การต่อสู้ระหว่างกุญแจของการป้องกันและการรักษาเป็นที่เราไม่สามารถที่จะต่อสู้ บริการที่มุ่งบรรเทาความเจ็บปวดและโชคร้ายที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่นต้องสะท้อนความพยายามที่ดีเพื่อให้การประสานงานโปรแกรมการป้องกันและการรักษา ตำแหน่งนี้ตั้งอยู่บนสมมติฐานว่า ไม่มีวิธีการให้บริการสำหรับวัยรุ่นซึมเศร้าจะเพียงพอเพื่อแก้ไขปัญหา ถึงแม้ว่าเราคาดหวังอย่างเต็มที่โปรแกรมการป้องกันหลักจะสามารถลดระดับอารมณ์ซึมเศร้า และอาจขัดขวางการพัฒนาของบางรูปแบบของโรคซึมเศร้าและความผิดปกติ พวกเขาจะให้มีปริมาณเพียงพอเพื่อขัดขวางการพัฒนาของภาวะซึมเศร้าในประชากรส่วนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นความจริงที่โชคร้ายที่ทรัพยากรเพื่อสนับสนุน
บริการสุขภาพจิตในสหรัฐอเมริกาตกห่างไกล
ของทรัพยากรทางเศรษฐกิจและมนุษย์ที่จำเป็นเพื่อแก้ไข
ปัญหาสุขภาพจิต มันก็ยิ่งโชคร้ายมากขึ้นว่า
ข้อ จำกัด เกี่ยวกับทรัพยากรเหล่านี้มีส่วนร่วมในความขัดแย้ง
ในหมู่ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิตเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดที่จะ
ใช้จ่ายทรัพยากรที่ จำกัด เหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสายการสู้รบ
ได้รับการวาดระหว่างผู้เสนอในการป้องกันและ
ผู้ที่ชื่นชอบการรักษา (เช่น Albee 1982, 1990).
ในเรื่องเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าวัยรุ่นที่มีการต่อสู้ระหว่าง
ผู้เสนอของการป้องกันและการรักษาเป็นสิ่งหนึ่งที่
เราไม่สามารถที่จะต่อสู้ บริการมุ่งเป้าไปที่การบรรเทา
ความเจ็บปวดและความโชคร้ายที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าในช่วงวัยรุ่นจะต้องสะท้อนให้เห็นถึงความพยายามในวงกว้างเพื่อให้การประสานงาน
การป้องกันและรักษาโปรแกรม ตำแหน่งนี้
ตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่าไม่มีวิธีการหนึ่งที่จะให้
บริการสำหรับภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่นจะเพียงพอ
ที่จะแก้ไขปัญหา ถึงแม้ว่าเราจะคาดหวังอย่างเต็มที่ว่า
โปรแกรมการป้องกันหลักจะสามารถลดระดับ
ของอารมณ์ซึมเศร้าและอาจจะเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาของ
บางรูปแบบของอาการซึมเศร้าและความผิดปกติที่พวกเขา
จะไม่ให้มีปริมาณเพียงพอที่จะขัดขวางการพัฒนา
ของภาวะซึมเศร้าในส่วนที่สำคัญของ ประชากร.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นความจริงโชคร้ายที่ทรัพยากรเพื่อสนับสนุนบริการสุขภาพจิตในสหรัฐอเมริกาตกไกลระยะสั้นของเศรษฐกิจและทรัพยากรมนุษย์ต้องการที่อยู่ปัญหาสุขภาพจิต มันยิ่งโชคร้ายที่ข้อ จำกัด ทรัพยากรเหล่านี้มีส่วนในความขัดแย้งในสุขภาพจิตผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดใช้ทรัพยากรที่ จำกัด นี้ โดยเฉพาะศึกสายได้รับการวาดระหว่างผู้เสนอของการป้องกันและผู้ที่โปรดปรานการรักษา ( เช่น แอลบี , 2525 , 1990 )เกี่ยวกับอาการซึมเศร้าในวัยรุ่น การต่อสู้ระหว่างผู้เสนอของการป้องกันและการรักษานั้นเราไม่สามารถที่จะสู้ได้ การบริการต่างๆที่มุ่งแก้ไขความเจ็บปวดและความทุกข์ที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าในช่วงวัยรุ่นจะต้องสะท้อนให้เห็นถึงความพยายามที่กว้างเพื่อให้ประสานโปรแกรมป้องกันและการรักษา ตำแหน่งนี้ตั้งอยู่บนสมมติฐานว่า ไม่มีวิธีการหนึ่งที่จะให้บริการสำหรับอาการซึมเศร้าในวัยรุ่นจะเพียงพอเพื่อแก้ไขปัญหา ถึงแม้ว่าเราจะคาดหวังอย่างเต็มที่ว่าโปรแกรมการป้องกันปฐมภูมิ จะสามารถลดระดับภาวะซึมเศร้าและอาจขัดขวางการพัฒนาของบางรูปแบบของกลุ่มอาการซึมเศร้า ความผิดปกติของ พวกเขาจะไม่ให้ยาเพียงพอที่จะขัดขวางการพัฒนาของภาวะซึมเศร้าในส่วนที่สำคัญของประชากร