3. ResultsAt the end of the trial,

3. Results
At the end of the trial, no differences in survival were detected among different experimental groups with values ranging from 98.8 to 99.2% (P N 0.05; Table 2). The inclusion of the immunostimulant in diets at both tested levels (10 and 20 μgLPSpkgBW
−1
day
)significantly promoted growth in SL
f
and BW
in comparison to the group fed the C diet (P b 0.001; Table 2), although growth performance was similar in fish fed 10 and 20 IS diets. The mean BW
f
f
and SL
in fish fed both IS diets were ca. 17.4 and 6.4% higher than in the control group. In this sense, statistically significant differences in SGR and FCR values were detected between experimental groups (P b 0.001, n =3;Table 2).
f
The inclusion of the IS in the diet significantly affected final fish size distribution in BW
f
and SL
of rainbow trout fingerlings (Fig. 1a, b). Although fish fed all tested diets showed a unimodal and symmetric distribution of BW
f
and SL
f
f
, animals fed both IS diets showed a left-skewed distribution of values in comparison to fish fed the C diet. The proportion of larger animals in terms of BW
(51–70 g) was observed among fish fed the 10 and 20 IS diets (43.0 ± 2.1% and 38.4 ± 5.5%, respectively), whereas it was only 13.0 ± 5.1% in fish fed the C diet (P b 0.001). In addition, the proportion of larger animals (15–17 cm in SL
f
) was ca. 2.8–2.4 times higher in fish fed 10 and 20 IS diets (47.1 ± 5.3% and 40.4 ± 2.1%, respectively) in comparison to the control group (16.9 ± 6.1%) (P b 0.001). Regarding the Fulton's condition factor, statistically significant differences were detected among trout fed C and both IS diets (Table 2). In this sense, rainbow trout fingerlings fed 10 and 20 IS diets showed a higher proportion of specimens with K values comprised between 1.5 and 1.7 (80.3 ± 2.1% and 74.8 ± 5.2%, respectively) than fishfedtheCdiet(56.3±5.3%)(P b 0.001). Inversely, fish fed the control diet resulted in a higher proportion of fish of lower Kvalues(1.2−1.4) (31.9 ± 4.3%) in comparison to those fed 10 and 20 IS diets (16.9 ± 3.1% and 18.5 ± 1.2%, respectively) (P b 0.001) (Fig. 2).
−1
f

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์เมื่อสิ้นสุดการทดลอง ไม่มีความแตกต่างในการอยู่รอดพบระหว่างกลุ่มทดลอง มีค่าตั้งแต่ 98.8 99.2% (N P 0.05 ตาราง 2) รวม immunostimulant ในอาหารในระดับผ่านการทดสอบทั้งสอง (10 และ 20 μgLPSpkgBW−1วัน) significantly ส่งเสริมการเจริญเติบโตใน SLfและ BWโดยได้เลี้ยงอาหาร C (b P 0.001 ตาราง 2), ถึงแม้ว่าประสิทธิภาพการเจริญเติบโตที่ใน fish เลี้ยง 10 และ 20 คือ อาหาร หมายความว่า BWffและ SLใน fish เลี้ยง อาหารทั้ง IS มี ca. 17.4 และ 6.4% สูงกว่าในกลุ่มควบคุม ในความรู้สึกนี้ ทางสถิติ significant ความแตกต่างในค่า SGR และ FCR พบระหว่างกลุ่มทดลอง (b P 0.001, n = 3ตาราง 2)fรวมของ IS ใน significantly อาหารได้รับผลกระทบ final fish ขนาดกระจายใน BWfและ SLของ fingerlings เรนโบว์เทราต์ (Fig. 1a, b) แม้ว่า fish ที่ได้รับอาหารที่ผ่านการทดสอบทั้งหมดพบ unimodal และกระจายสมมาตรของ BWfและ SLffสัตว์เลี้ยงทั้งอาหาร IS แสดงการแจกแจงแบบเบ้ซ้ายค่าโดย fish เลี้ยงอาหาร C สัดส่วนของสัตว์ใหญ่ในแง่ของ BW(51 – 70 กรัม) ถูกตรวจสอบระหว่าง fish เลี้ยงอาหาร IS 10 และ 20 (43.0 ± 2.1% และ 38.4 ± 5.5% ตามลำดับ), ใน ขณะที่มันเป็นเฉพาะ 13.0 ± 5.1% ใน fish เลี้ยงอาหาร C (P b 0.001) นอกจากนี้ สัดส่วนของสัตว์ใหญ่ (15-17 ซม. SLf) มี ca สูง 2.8 – 2.4 ครั้งใน fish เลี้ยงอาหาร IS 10 และ 20 (47.1 ± 5.3% และ 40.4 ± 2.1% ตามลำดับ) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม (16.9 ± 6.1%) (P b 0.001) เกี่ยวกับปัจจัยเงื่อนไขของฟุลตัน ทางสถิติแตกต่าง significant ตรวจพบระหว่างเทราต์เลี้ยง C และอาหารทั้ง IS (ตาราง 2) ในความรู้สึกนี้ fingerlings เรนโบว์เทราต์เลี้ยงอาหาร IS 10 และ 20 พบสัดส่วนสูงของไว้เป็นตัวอย่างกับค่า K ที่ประกอบด้วยระหว่าง 1.5 และ 1.7 (80.3 ± 2.1% และ 74.8 ± 5.2% ตามลำดับ) มากกว่า fishfedtheCdiet(56.3±5.3%) (P b 0.001) Inversely, fish รับการควบคุมอาหารทำให้เกิดสัดส่วนที่สูงของ fish ล่าง Kvalues(1.2−1.4) (31.9 ± 4.3%) โดยผู้ที่ได้รับอาหาร IS 10 และ 20 (3.1 ± 16.9% และ 18.5 ± 1.2% ตามลำดับ) (P b 0.001) (Fig. 2)−1f

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผล
ในตอนท้ายของการพิจารณาคดีความแตกต่างในการอยู่รอดไม่ได้รับการตรวจพบในกลุ่มทดลองที่แตกต่างกันมีค่าตั้งแต่ 98.8-99.2% (PN 0.05 ตารางที่ 2) รวมของภูมิคุ้มกันในอาหารในระดับที่ผ่านการทดสอบทั้งสอง (10 และ 20 μgLPSpkgBW
-1
วัน
) อย่างมีนัยสำคัญการส่งเสริมการเจริญเติบโตใน SL
ฉ
และ BW
ในการเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ได้รับอาหารที่ C (P ข 0.001; ตารางที่ 2) แม้ว่าการเจริญเติบโตเป็น ที่คล้ายกันในการดวลจุดโทษไฟเลี้ยง 10 และ 20 เป็นอาหาร เฉลี่ย BW
ฉ
ฉ
และ SL
ในสายดวลจุดโทษเลี้ยงทั้งเป็นอาหารที่มีแคลิฟอร์เนีย 17.4 และ 6.4% สูงกว่าในกลุ่มควบคุม ในแง่นี้มีนัยสำคัญทางสถิติที่แตกต่างลาดเทใน SGR และค่า FCR ถูกตรวจพบระหว่างกลุ่มทดลอง (P ข 0.001, n = 3; ตารางที่ 2).
ฉ
รวมของที่อยู่ในอาหารอย่างมีนัยสำคัญได้รับผลกระทบไฟ NAL ในสายการกระจายขนาดดวลจุดโทษใน BW
ฉ
และ SL
ของ ngerlings Fi เรนโบว์เทราท์ (รูป. 1a b) แม้ว่าสายดวลจุดโทษที่ได้รับอาหารที่ผ่านการทดสอบทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าการกระจาย unimodal และสมมาตรของ BW
ฉ
และ SL
ฉ
ฉ
สัตว์เลี้ยงทั้งเป็นอาหารที่แสดงให้เห็นการกระจายซ้ายเบ้ของค่าเมื่อเทียบกับสายการดวลจุดโทษเลี้ยงอาหาร C สัดส่วนของสัตว์ขนาดใหญ่ในแง่ของ BW
(51-70 กรัม) ถูกพบในหมู่ดวลจุดโทษไฟเลี้ยง 10 และ 20 เป็นอาหาร (43.0 ± 2.1% และ 38.4 ± 5.5% ตามลำดับ) ในขณะที่มันเป็นเพียง 13.0 ± 5.1% ในสายการดวลจุดโทษ เลี้ยงอาหาร C (P ข 0.001) นอกจากนี้สัดส่วนของสัตว์ขนาดใหญ่ (15-17 ซม. ใน SL
ฉ
) เป็นแคลิฟอร์เนีย 2.8-2.4 เท่าสูงในสายดวลจุดโทษเลี้ยง 10 และ 20 เป็นอาหาร (47.1 ± 5.3% และ 40.4 ± 2.1% ตามลำดับ) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม (16.9 ± 6.1%) (P ข 0.001) เกี่ยวกับปัจจัยสภาพของฟุลตัน, มีนัยสำคัญทางสถิติที่แตกต่างกันไม่สามารถตรวจพบในหมู่ปลาเทราท์เลี้ยง C และทั้งสองเป็นอาหาร (ตารางที่ 2) ในแง่นี้ ngerlings เรนโบว์เทราท์ไฟเลี้ยง 10 และ 20 เป็นอาหารที่พบว่ามีสัดส่วนที่สูงขึ้นของตัวอย่างที่มีค่า K ประกอบด้วยระหว่าง 1.5 และ 1.7 (80.3 ± 2.1% และ 74.8 ± 5.2% ตามลำดับ) มากกว่า Fi shfedtheCdiet (56.3 ± 5.3%) (P ข 0.001) ผกผัน, ดวลจุดโทษไฟเลี้ยงด้วยอาหารการควบคุมส่งผลให้สัดส่วนของสายดวลจุดโทษของ Kvalues ​​ต่ำ (1.2-1.4) (31.9 ± 4.3%) เมื่อเทียบกับผู้ที่เลี้ยง 10 และ 20 เป็นอาหาร (16.9 ± 3.1% และ 18.5 ± 1.2% ตามลำดับ ) (P ข 0.001) (รูปที่ 2)..
-1
ฉ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลลัพธ์
เมื่อสิ้นสุดการทดลอง ไม่พบความแตกต่างในการอยู่รอดในที่แตกต่างกันกลุ่มที่มีค่าตั้งแต่ 98.8 ถึง 99.2% ( P + n ; ตารางที่ 2 ) รวมของสารกระตุ้นภูมิคุ้มกันในอาหารทั้งในการทดสอบระดับ ( 10 และ 20 μ glpspkgbw
− 1 วัน

) signi จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตใน SL
f
และ BW
เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ได้รับอาหาร ( P B = C ; ตารางที่ 2 )แม้ว่าการเจริญเติบโตใกล้เคียงกันในการดวลจุดโทษ 10 และ 20 จึงเลี้ยงเป็นอาหาร ค่าเฉลี่ยน้ำหนักตัว
f
f

ใน SH SL และจึงได้รับอาหารทดลองทั้ง CA และเป็นแหล่งท่องเที่ยว 6.4% สูงกว่าในกลุ่มควบคุม ในความรู้สึกนี้ , สถิติ signi จึงไม่แตกต่างกัน และพบว่ามีเมล็ดเปลี่ยนค่าระหว่างกลุ่มทดลอง ( P = B , n = 3 ; ตาราง F

2 )รวมอยู่ในอาหาร signi จึงได้รับผลกระทบจึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อนาลจึง Sh กระจายขนาดใน BW
f

ของปลาเรนโบว์เทราท์และ SL จึง ngerlings ( รูปที่ 1A , B ) แม้ว่าเฟดจึง SH ทดสอบทั้งหมดแสดง unimodal อาหารและการกระจายสมมาตรของ BW
f

F F

และ SL , สัตว์เลี้ยงทั้งสองสูตรมีการแจกแจงแบบเบ้ซ้าย ค่านิยมในการถ่ายทอด SH C อาหารอาหารสัดส่วนของสัตว์ขนาดใหญ่ในแง่ของ BW
( 51 - 70 กรัม ) พบว่าระหว่าง 10 และ 20 จึงอาจกินเป็นอาหาร ( 43.0 ± 2.1 ร้อยละ 38.4 ± 5.5 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ) ในขณะที่มันเป็นเพียง 3.2 ± 5.1% จึงเลี้ยงอาหารใน SH C ( P B 0.001 ) นอกจากนี้ สัดส่วนของสัตว์ขนาดใหญ่ ( 15 – 17 ซม. ใน SL
f
) คือประมาณ 2.8 – 2.4 เท่าสูงกว่าในอาหารจึงอาจเป็นอาหาร ( 10 และ 20 ตาม± 5.3% และ 40.4 ± 2.1 %ตามลำดับ ) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม ( 16.9 ± 6.1 % ) ( P B 0.001 ) เกี่ยวกับฟุลตันเงื่อนไขปัจจัย พบว่า signi จึงไม่สามารถตรวจพบความแตกต่างระหว่างทั้งสองเป็นอาหารเลี้ยงปลาเทราท์และ C ( ตารางที่ 2 ) ในความรู้สึกนี้ , ปลาเรนโบว์เทราท์จึง ngerlings เฟด 10 และ 20 เป็นอาหารมีสัดส่วนที่สูงของชิ้นงานที่มีค่า K ประกอบด้วยระหว่าง 1.5 และ 1.7 ( สัดส่วน± 2.1 % และสะท้อน± 5.2 %ตามลำดับ ) มากกว่าจึง shfedthecdiet ( 56.3 ± 5.3% ) ( P B 0.001 ) จากอังกฤษ จึงเลี้ยงอาหารควบคุม ( ในสัดส่วนที่สูงของ SH ของ kvalues จึงลดลง ( 1.2 − 1 ) ( ปี± 4.3 % ) ในการเปรียบเทียบกับผู้เลี้ยง 10 และ 20 คืออาหาร ( 16.9 ± 3.1% และ 18.5 ± 1.2% ตามลำดับ ) ( p = B
) ( รูปที่ 2 )
F − 1