though patients are undergoing an a

though patients are undergoing an acute crisis, the danger
for suicide attempts or self-harm is still very high six months
after a self-harm episode [45], and it is important to prevent
suicide. Many patients bring equilibrium into their lives and
achieve peace through self-harm, but because of physiological
dependency the need for physical pain increases. Simeon et
al. [46] found that cutting can create a dream-like condition
for an individual, which can be compared to illicit drug use,
and that this can promote repetitive self-harm because of
the need to experience this mood change. Consequently, a
systematic evaluation of suicide risk should be included in
normal treatment routines.
A nonjudgmental approach by MHNs emerged as being
central to the creation of a dialogue with patients where
patients feel accepted. It can be inhibitory if MHNs do not
know the patient they are caring for and follow-up care can
become more provisional. It is also important for MHNs to
have a professional role and balance closeness and distance
in nurse-patient relationships, which should be predictable
and supportive over time. This way of relating to patients
promotes participation and empowerment. A partnership,
as part of a therapeutic relationship, where mutual trust,
humanistic caring, and a nonjudgmental attitude exist, promotes
person-centered nursing [47, 48].
The participants believed in patients’ abilities and rational
sides and bore hope for their recovery, even when the
patients themselves did not have such hope. Lindgren et
al. [49] stressed the importance of hopefulness and that
patients feel confirmed and receive support as determinants
in the reduction and discontinuation of self-harm. Weber
[50] found that patients have hope in the construction of their
identity, something that supports that MHNs should use hope
as an intervention. By showing hope in relation to patients,
trust and faith are demonstrated in patients and patients’ own
resources.
Person-centered mental health nursing is more than the
therapeutic relationship; it also includes the way services and
organizations work [51]. It is problematic that most units do
not allocate time for follow-up. Preventing repetitive selfharm
requires follow-up from all members of the health care
team over time and, primarily, from the MHN who cared for
the self-harm patient during the patient’s acute phase [52].
The participants in this study described the nurse-patient
relationship as being very challenging.Through their manner,
patients stimulate feelings in MHNs that can awaken powerful
extremes: from compliance to chaos. The actual study also
shows the importance of the care philosophy of the nursing
community as a whole and even nurses’ ability to cooperate
among themselves so that patients do not perceive any staff
disagreement, which can promote patient anxiety. Earlier
studies have shown that the greatest stress factor to affect
MHNs is their feelings of responsibility for patients’ selfharm
[53]. In this study the participants facilitated a reflective
dialogue with their patients and experienced that, over time,
their own feelings toward patients were transformed into
greater compassion through the relationship. Patients must
be allowed to feel difficult emotions and express emotions
without being judged in order to develop positive self-esteem
and get in contact with themselves [54].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่า ผู้ป่วยที่ผ่าตัดเป็นภาวะวิกฤตเฉียบพลัน อันตรายสำหรับความพยายามฆ่าตัวตาย หรือทำร้ายตนเองยังคงเป็นหกเดือนสูงมากหลังจากตอนที่เป็นอันตรายต่อตนเอง [45], และมันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อป้องกันฆ่าตัวตาย ผู้ป่วยนำสมดุลในชีวิตของเขา และบรรลุสันติภาพถึงอันตรายด้วยตนเอง แต่เนื่องจากสรีรวิทยาอ้างต้องการความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น เผ่าสิเมโอนและal. [46] พบว่า ตัดสามารถสร้างเงื่อนไขเหมือนฝันสำหรับบุคคล ซึ่งสามารถเปรียบเทียบการใช้ยาเสพติดที่ผิดกฎหมายและที่นี้สามารถส่งเสริมซ้ำเสียหายเนื่องจากตนเองต้องการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ ดังนั้น การระบบประเมินความเสี่ยงฆ่าตัวตายควรรวมอยู่ในปกติการรักษาตามปกติวิธี nonjudgmental โดย MHNs เกิดเป็นศูนย์กลางการพูดคุยกันกับผู้ป่วยที่ผู้ป่วยรู้สึกยอมรับ ได้ลิปกลอสไขถ้าไม่ MHNsทราบว่าจะแห่งนี้สำหรับผู้ป่วย และแพทย์สามารถเป็นสำรองมากขึ้น เป็นสิ่งสำคัญสำหรับ MHNs การมีความสมดุลและบทบาทอย่างมืออาชีพใกล้เคียงและระยะทางในความสัมพันธ์พยาบาลผู้ป่วย ซึ่งควรจะได้และสนับสนุนเวลา วิธีนี้เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยส่งเสริมการมีส่วนร่วมและอำนาจ ห้างหุ้นส่วนเป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์บำบัด ตำแหน่งและความน่าเชื่อถือดูแล humanistic และทัศนคติ nonjudgmental อยู่ ส่งเสริมแปลกคนพยาบาล [47, 48]คนที่เชื่อ ในความสามารถของผู้ป่วย และเชือดฝั่ง และแบกความหวังสำหรับการกู้คืนของพวกเขา แม้การผู้ป่วยเองไม่ได้มีความหวังดังกล่าว Lindgren ร้อยเอ็ดal. [49] เน้นความสำคัญของ hopefulness และที่ผู้ป่วยรู้สึกได้รับการยืนยัน และรับการสนับสนุนเป็นดีเทอร์มิแนนต์ในการลดและ discontinuation ของการเป็นอันตรายต่อตนเอง เวเบอร์[50] พบว่า ผู้ป่วยมีความหวังในการก่อสร้างของพวกเขาตัวตน สิ่งที่สนับสนุนที่ MHNs ควรใช้ความหวังเป็นการแทรกแซง โดยแสดงความหวังเกี่ยวกับผู้ป่วยความน่าเชื่อถือและศรัทธาแสดงในผู้ป่วยและผู้ป่วยเองทรัพยากรการพยาบาลสุขภาพจิตบุคคลน่าจะ มากกว่านี้รักษาความสัมพันธ์ นอกจากนี้ยังมีบริการทาง และองค์กรทำงาน [51] เป็นหน่วยที่ส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาไม่จัดสรรเวลาการติดตามผล ป้องกันไม่ให้ selfharm ซ้ำต้องติดตามจากสมาชิกทั้งหมดของการดูแลสุขภาพทีมงานเวลา และ หลัก จาก MHN ผู้อุปการะตนเองเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยของผู้ป่วยระยะเฉียบพลัน [52]ผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้กล่าวถึงการพยาบาลผู้ป่วยความสัมพันธ์เป็นความท้าทายมาก โดยลักษณะของพวกเขาผู้ป่วยกระตุ้นความรู้สึกใน MHNs ที่สามารถปลุกให้มีประสิทธิภาพที่สุด: จากปฏิบัติการความวุ่นวาย ที่จริงศึกษายังแสดงความสำคัญของปรัชญาการดูแลของพยาบาลที่ชุมชนทั้งหมดและแม้แต่ความสามารถการให้ความร่วมมือระหว่างกันเองเพื่อให้ผู้ป่วยสังเกตพนักงานใด ๆกัน ซึ่งสามารถส่งเสริมผู้ป่วยวิตกกังวล ก่อนหน้านี้ศึกษาแสดงให้เห็นที่ตัวความเครียดยิ่งมีผลต่อMHNs คือ ความรู้สึกของความรับผิดชอบสำหรับผู้ป่วย selfharm[53] . ในการศึกษานี้ ผู้เข้าร่วมอำนวยการสะท้อนแสงพูดคุยกับผู้ป่วยของพวกเขา และประสบการณ์ที่ ช่วงเวลาความรู้สึกของตนเองต่อผู้ป่วยได้เปลี่ยนเป็นคุณค่ามากขึ้นผ่านความสัมพันธ์ ผู้ป่วยต้องได้รับอนุญาตให้รู้สึกยากอารมณ์และแสดงอารมณ์โดยไม่มีการตัดสินการพัฒนาบวกนับถือตนเองและติดต่อเอง [54]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ผู้ป่วยที่กำลังอยู่ระหว่างวิกฤตเฉียบพลันอันตรายสำหรับการฆ่าตัวตายหรือพยายามทำร้ายตัวเองยังคงสูงมากหกเดือนหลังจากเหตุการณ์การทำร้ายตัวเอง[45] และมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะป้องกันการฆ่าตัวตาย ผู้ป่วยหลายคนนำความสมดุลในชีวิตของพวกเขาและบรรลุสันติภาพผ่านการทำร้ายตัวเองแต่เป็นเพราะทางสรีรวิทยาการพึ่งพาความจำเป็นในการเพิ่มขึ้นของความเจ็บปวดทางกายภาพ ไซมอนเอล [46] พบว่าการตัดสามารถสร้างสภาพเหมือนฝันสำหรับบุคคลซึ่งสามารถเทียบกับการใช้ยาที่ผิดกฎหมายและที่นี้สามารถส่งเสริมการทำร้ายตัวเองซ้ำๆ เพราะความจำเป็นที่จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงอารมณ์นี้ ดังนั้นการประเมินผลอย่างเป็นระบบของความเสี่ยงการฆ่าตัวตายควรรวมอยู่ในขั้นตอนการรักษาตามปกติ. วิธี nonjudgmental โดย MHNs โผล่ออกมาในฐานะที่เป็นศูนย์กลางในการสร้างบทสนทนากับผู้ป่วยที่ผู้ป่วยรู้สึกได้รับการยอมรับ มันอาจจะยับยั้งถ้า MHNs ไม่ทราบว่าผู้ป่วยที่พวกเขาจะดูแลและการดูแลติดตามสามารถกลายเป็นมากขึ้นชั่วคราว นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับ MHNs ที่จะมีบทบาทเป็นมืออาชีพและความใกล้ชิดความสมดุลและระยะทางในความสัมพันธ์พยาบาลผู้ป่วยซึ่งควรจะคาดเดาได้และให้การสนับสนุนในช่วงเวลา วิธีการที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยนี้ส่งเสริมการมีส่วนร่วมและเพิ่มขีดความ หุ้นส่วน A, เป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ในการรักษาที่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน, การดูแลเห็นอกเห็นใจและทัศนคติ nonjudgmental อยู่ส่งเสริมการพยาบาลคนเป็นศูนย์กลาง[47, 48]. ผู้เข้าร่วมประชุมที่เชื่อในความสามารถของผู้ป่วยและมีเหตุผลด้านข้างและเบื่อความหวังสำหรับการกู้คืนของพวกเขาแม้เมื่อผู้ป่วยที่ตัวเองไม่ได้มีความหวังดังกล่าว ลินด์เกรนและอัล [49] เน้นความสำคัญของความหวังและการที่ผู้ป่วยรู้สึกว่าได้รับการยืนยันและได้รับการสนับสนุนเป็นปัจจัยในการลดและหยุดการทำร้ายตัวเอง เวเบอร์[50] พบว่าผู้ป่วยมีความหวังในการก่อสร้างของพวกเขาตัวตนของบางสิ่งบางอย่างที่สนับสนุนว่าควรใช้MHNs หวังเป็นแทรกแซง โดยแสดงความหวังในความสัมพันธ์กับผู้ป่วยความไว้วางใจและความเชื่อที่จะแสดงให้เห็นในผู้ป่วยและผู้ป่วยเองทรัพยากร. คนเป็นศูนย์กลางการพยาบาลสุขภาพจิตมากกว่าความสัมพันธ์ของการรักษา; ก็ยังมีการให้บริการทางและองค์กรทำงาน [51] มันเป็นปัญหาที่หน่วยงานส่วนใหญ่ไม่ได้จัดสรรเวลาสำหรับการติดตาม ป้องกัน selfharm ซ้ำต้องติดตามจากสมาชิกทุกคนในการดูแลสุขภาพของทีมในช่วงเวลาและหลักจากMHN ที่ได้รับการดูแลผู้ป่วยทำร้ายตัวเองในช่วงที่ผู้ป่วยระยะเฉียบพลัน[52]. ผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้อธิบาย nurse- ผู้ป่วยที่มีความสัมพันธ์ในฐานะที่เป็นมากchallenging.Through ลักษณะของพวกเขาผู้ป่วยที่กระตุ้นให้เกิดความรู้สึกในMHNs ที่สามารถปลุกที่มีประสิทธิภาพสุดขั้ว: จากการปฏิบัติไปสู่ความวุ่นวาย การศึกษาที่เกิดขึ้นจริงนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของปรัชญาการดูแลของพยาบาลชุมชนโดยรวมและแม้กระทั่งความสามารถในการพยาบาลให้ความร่วมมือระหว่างกันเพื่อให้ผู้ป่วยไม่ได้รับรู้ใดๆ ที่พนักงานไม่เห็นด้วยซึ่งสามารถส่งเสริมความวิตกกังวลของผู้ป่วย ก่อนหน้านี้การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าปัจจัยความเครียดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่จะส่งผลกระทบต่อMHNs เป็นความรู้สึกของตนของความรับผิดชอบสำหรับ selfharm ผู้ป่วย[53] ในการศึกษาครั้งนี้ผู้เข้าร่วมการอำนวยความสะดวกการสะท้อนการเจรจากับผู้ป่วยของพวกเขาและมีประสบการณ์ว่าเมื่อเวลาผ่านไปความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อผู้ป่วยที่ถูกเปลี่ยนเป็นความเห็นอกเห็นใจมากขึ้นผ่านความสัมพันธ์ ผู้ป่วยจะต้องได้รับอนุญาตให้รู้สึกอารมณ์ที่ยากลำบากและอารมณ์ด่วนโดยไม่ต้องถูกตัดสินเพื่อพัฒนาความนับถือตนเองในเชิงบวกและได้รับในการติดต่อกับตัวเอง[54]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าผู้ป่วยจะได้รับวิกฤติรุนแรง อันตราย
เพื่อพยายามฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตนเองยังคงสูงมาก 6 เดือน
หลังจากตอนที่ทำร้ายตนเอง [ 45 ] , และมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะป้องกัน
ฆ่าตัวตาย ผู้ป่วยหลายคนที่นำความสมดุลในชีวิตของพวกเขาและบรรลุสันติภาพผ่านอันตราย
ด้วยตนเอง แต่เนื่องจากทางสรีรวิทยา
พึ่งพาความต้องการเพิ่มขึ้น ความเจ็บปวดทางร่างกาย สิเมโอนและ
อัล[ 46 ] พบว่าการตัดสามารถสร้างความฝันเหมือนกับเงื่อนไข
สำหรับแต่ละคน ซึ่งสามารถเปรียบเทียบได้กับการใช้ยาที่ผิดกฏหมาย และนี้สามารถส่งเสริม

ทำร้ายตนเองซ้ำเพราะต้องการประสบการณ์นี้อารมณ์เปลี่ยน ดังนั้น ,
ประเมินค่าความเสี่ยงของการฆ่าตัวตายควรจะรวมอยู่ในกิจวัตรการรักษาปกติ
.
วิธีการ nonjudgmental โดย mhns กลายเป็นถูก
กลางเพื่อสร้างการสนทนากับผู้ป่วยที่
ผู้ป่วยเป็นที่ยอมรับ มันสามารถยับยั้งถ้า mhns ไม่ได้
รู้ว่าผู้ป่วยมีการดูแล และการติดตามดูแลสามารถ
กลายเป็นชั่วคราวเพิ่มเติม ยังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับ mhns

มีบทบาทวิชาชีพและความสมดุลในความสัมพันธ์ใกล้ชิดและระยะทาง
พยาบาลผู้ป่วย ซึ่งควรทาย
และสนับสนุนตลอดเวลาวิธีนี้เกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการมีส่วนร่วม และการเสริมสร้างพลังอำนาจในผู้ป่วย
. เป็นหุ้นส่วน
เป็นส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ที่ไว้วางใจซึ่งกันและกันในการรักษา , การดูแล
มนุษยและทัศนคติ nonjudgmental มีอยู่ส่งเสริม
ยึดบุคคลเป็นศูนย์กลาง พยาบาล [ 47 , 48 ] .
ผู้เชื่อในความสามารถของผู้ป่วยและด้านเหตุผล และแสดงความหวังสำหรับการกู้คืนของพวกเขา

แม้เมื่อผู้ป่วยเองไม่ได้มีความหวัง ลินด์เกรน et
อัล [ 49 ] เน้นความสำคัญของความหวังและผู้ป่วยรู้สึกได้รับการยืนยันและรับ

เป็นปัจจัยสนับสนุนในการลดและหยุดทำร้ายตัวเอง เวเบอร์
[ 50 ] พบว่าผู้ป่วยยังมีความหวังในการสร้างอัตลักษณ์ของพวกเขา
, สิ่งที่สนับสนุนว่า mhns ควรใช้หวังว่า
เป็นการแทรกแซงโดยแสดงความหวังในความสัมพันธ์กับผู้ป่วย
ความไว้วางใจและความเชื่อพบว่า มีผู้ป่วยและผู้ป่วยเอง

คนเป็นศูนย์กลางทรัพยากร การพยาบาลสุขภาพจิตมากกว่า
สัมพันธภาพเพื่อการบำบัด แต่ยังรวมถึงวิธีการบริการและ
องค์กร [ 51 ] มันเป็นปัญหาที่หน่วยงานส่วนใหญ่
ไม่จัดสรรเวลาเพื่อติดตาม การป้องกัน selfharm
ๆต้องติดตามจากสมาชิกทั้งหมดของการดูแล
ทีมสุขภาพตลอดเวลา และหลักจาก mhn ที่จะดูแลตนเองทำร้ายผู้ป่วยระหว่าง
คนไข้ระยะเฉียบพลัน [ 52 ] .
ผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้อธิบายพยาบาลผู้ป่วย
ความสัมพันธ์เป็นการท้าทายมาก โดยลักษณะของพวกเขา
ผู้ป่วยกระตุ้นความรู้สึกที่สามารถปลุกพลัง mhns สุดขั้ว
: จากความสอดคล้องของความสับสนวุ่นวายการศึกษาที่แท้จริงยัง
แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการดูแล ปรัชญาของการพยาบาลชุมชน
เป็นทั้งพยาบาล แม้ความสามารถในการร่วมมือ
กันเองเพื่อให้ผู้ป่วยไม่รับรู้ใด ๆพนักงาน
ข้อขัดแย้งซึ่งสามารถส่งเสริมความอดทน ก่อนหน้านี้
การศึกษามีแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ปัจจัยที่มีผลต่อความเครียด
mhns คือความรู้สึกของความรับผิดชอบต่อผู้ป่วย selfharm
[ 53 ]ในการศึกษานี้ผู้เข้าร่วมสนับสนุนการสนทนาสะท้อนแสง
กับผู้ป่วย และพบว่า เวลาเปลี่ยน ความรู้สึกที่มีต่อผู้ป่วยของพวกเขาเอง

ยิ่งกลายเป็นเมตตาผ่านความสัมพันธ์ ผู้ป่วยต้อง
ได้รับอนุญาตถึงอารมณ์ที่ยากและอารมณ์
โดยไม่ถูกตัดสินเพื่อพัฒนาความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง
บวกและได้รับในการติดต่อกับตัวเอง [ 54 ]