AbstractThis paper evaluates altern

Abstract
This paper evaluates alternative accrual-based models for detecting earnings management. The evaluation compares the specification and power of commonly used test statistics across the measures of discretionary accruals generated by the models and provides the following major insights. First, all of the models appear well specified when applied to a random sample of firm-years. Second, the models all generate tests of low power for earnings management of economically plausible magnitudes (e.g., one to five percent of total assets). Third, all models reject the null hypothesis of no earnings management at rates exceeding the specified test-levels when applied to samples of firms with extreme financial performance. This result highlights the importance of controlling for financial performance when investigating earnings management stimuli that are correlated with financial performance. Finally, a modified version of the model developed by Jones (1991) exhibits the most power in detecting earnings management.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อกระดาษนี้ประเมินรุ่นตามการรับรู้ทางเลือกสำหรับการตรวจสอบการจัดการรายได้ การประเมินผลเปรียบเทียบข้อมูลจำเพาะ และของทั่วไปใช้สถิติทดสอบข้ามวัด discretionary การค้างรับค้างจ่ายที่สร้างขึ้น โดยรูปแบบ และมีความเข้าใจหลักการต่อไปนี้ ทุกรุ่นได้ครั้งแรก ดีระบุเมื่อใช้กับตัวอย่างที่สุ่มของบริษัทปีนี้ สอง รุ่นทั้งหมดสร้างการทดสอบพลังงานต่ำสำหรับการจัดการกำไรของ magnitudes รับมือทางเศรษฐกิจ (เช่น 1-5 ร้อยละของสินทรัพย์รวม) ที่สาม ทุกรูปแบบปฏิเสธสมมติฐานว่างไม่จัดการกำไรที่ราคาเกินที่ระบุทดสอบระดับเมื่อใช้ตัวอย่างของบริษัทที่มีผลมาก ผลลัพธ์นี้เน้นความสำคัญของการควบคุมการปฏิบัติงานการเงินเมื่อสิ่งเร้าการจัดการรายได้ที่มี correlated กับผลการตรวจสอบ ในที่สุด ปรับเปลี่ยนรูปแบบที่พัฒนา โดย Jones (1991) จัดแสดงอำนาจมากที่สุดในการตรวจสอบการจัดการรายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่องานวิจัยนี้ประเมินรุ่นคงค้างตามทางเลือกสำหรับการตรวจสอบการบริหารจัดการรายได้ การประเมินผลการเปรียบเทียบคุณสมบัติและอำนาจในการที่ใช้กันทั่วไปสถิติทดสอบทั่วมาตรการของรายการคงค้างการตัดสินใจที่เกิดจากรูปแบบและให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญดังต่อไปนี้ ครั้งแรกที่ทุกรูปแบบจะปรากฏขึ้นที่ระบุได้ดีเมื่อนำไปใช้กับกลุ่มตัวอย่างแบบสุ่มของ บริษัท ปี ประการที่สองรุ่นทุกสร้างการทดสอบของการใช้พลังงานต่ำสำหรับรายได้การบริหารจัดการที่เป็นไปได้ขนาดทางเศรษฐกิจ (เช่นหนึ่งถึงร้อยละห้าของสินทรัพย์รวม) ประการที่สามทุกรุ่นปฏิเสธสมมติฐานไม่มีการจัดการรายได้ในอัตราที่เกินระดับการทดสอบที่ระบุเมื่อนำไปใช้กับกลุ่มตัวอย่างของ บริษัท ที่มีผลประกอบการที่รุนแรง ผลที่ได้นี้ไฮไลท์สำคัญของการควบคุมในการดำเนินงานทางการเงินเมื่อตรวจสอบสิ่งเร้าการจัดการรายได้ที่มีความสัมพันธ์กับผลการดำเนินงานทางการเงิน สุดท้ายรุ่นที่ปรับเปลี่ยนรูปแบบการพัฒนาโดยโจนส์ (1991) การจัดแสดงนิทรรศการอำนาจมากที่สุดในการตรวจสอบการบริหารจัดการรายได้