Recalling the love affair yesterday

Recalling the love affair yesterday, Yuuto cleared his throat.

「Err, that. Nice weather」
「R-Right. Nice weather」

Asuka who walks next to him also answered awkwardly.

They had done it five times after that. It’s the best record of Yuuto that day.

(Awkwardー. What the hell? It’s so awkward. What’s going on?)

Having the last night her cross in her mind, Asuka shook her face.
Did she get on the her feelings and was washed away by the mood? Anyway, she fawned over him to her heart’s content yesterday.

She shook her waist on top of Yuuto, kissed, did in front and back, again and again.

Furthermore she kept calling Yuuto’s name in the midst of it, Asuka’s face warped.

(Isn’t that? What to call it, aren’t we like lovers? No good. That’s no good. It’s too embarrassing)

The master and treasure tool. She has to make that clear, Asuka tightened her spirit.

「It’s not like I like your or anything like that」
「Eh? Ah, Yes」

Asuka said then Yuuto replied short. Yuuto before would be depressed but she’s wondering if it’s okay now.

The girl he gives his heart to, piled up the body. Hoping more than that is already a luxury.

With his face completely loose, Yuuto looked at the hallway of the castle absent-mindedly.

「It’s only Asuka-sama today right?」
「Right. You can kill time somewhere. Let’s buy snacks when we return」

Asuka is the one called for business today. There’s no need for Yuuto to come but Yuuto isn’t as troublesome as before.

「Right. Should we go to Asuka-sama’s favorite store?」

Imagining the shopping at return, Yuuto smiled. Asuka’s breathing was clogged because of that expression.

Scratching her cheeks, Asuka pouted and replied.

「T-Today, you see. …Don’t go to Captain okay?」

Hearing the slender voice, Yuuto’s heart jumped out. That’s his intention even if he’s not told but It’s the first time Asuka is finding fault at Yuuto’s female relationships.

Feeling that she’s finding fault at him, Yuuto shook his arm in panic.

「N-No I won’t! There’s no way I can go!」

Catching the glimpse of the panicking Yuuto, Asuka looked away bashfully.

「It’s not like I mind who you meet or go out with. Just for today, I want you to remember me」

Saying that, Asuka waved her right hand and said 「Later」 Yuuto absent-mindedly sent off Asuka’s back that’s advancing bashfully.

「…Yes」

His delayed answer didn’t reach Asuka who disappeared at the corridor of the castle.

「Oh, Yuuto-kun. What a coincidence1」

When Asuka’s back disappeared at the corner, a voice called out Yuuto from the back.
Turning back, Thunderbolt is walking towards Yuuto.

「Ah, Thunderbolt-san. It’s been a while」

Of course it’s not a coincidence but she timed when to call out Yuuto but Yuuto has no way of knowing so he bowed.

Looking at Thunderbolt’s left arm, Yuuto spoke in a worried tone.

「Uhm…How’s your wound?」
「Fufu, it’s fine. It still hurts but it’ll heal completely after a few days」

Thunderbolt raised her left arm while smiling at Yuuto. Showing her palm to tell that there’s no problem, Yuuto felt relieved.

「I’m glad. I was worried」

Those words made Thunderbolt’s cheek blush. Applying her hand to her waist bashfully, Thunderbolt turned her eyes over the eyemask.

「Can you come with me for a bit?」

Thunderbolt’s glance can be seen through but Yuuto nodded with a smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นึกถึงเรื่องรัก ๆ ใคร่เมื่อวานนี้ยูโตะกระแอม. 「ข้อผิดพลาดที่ สภาพอากาศที่ดี」「 R-ขวา สภาพอากาศที่ดี」ซึกะที่เดินไปกับเขายังตอบอย่างเชื่องช้า. พวกเขาได้ทำมันห้าครั้งหลังจากนั้น มันเป็นสถิติที่ดีที่สุดของยูโตะในวันนั้น. (อึดอัดー. อะไรหรือไม่มันอึดอัด. สิ่งที่เกิดขึ้น?) มีคืนที่ผ่านมาข้ามของเธอในใจของเธออะซึกะส่ายใบหน้าของเธอ. เธอได้รับในความรู้สึกของเธอและเป็น ล้างออกไปจากอารมณ์? อย่างไรก็ตามเธอ fawned เหนือเขาไปที่เนื้อหาหัวใจของเธอเมื่อวานนี้. เธอส่ายเอวของเธออยู่ด้านบนของยูโตะ, จูบได้ในด้านหน้าและด้านหลังอีกครั้งและอีกครั้ง. นอกจากนี้เธอก็ยังคงเรียกชื่อยูโตะในท่ามกลางของมันใบหน้าอะซึกะเหย. ( ไม่ว่าอะไรจะเรียกมันว่าจะไม่ได้ที่เราชอบคนรัก? ไม่ดี. ที่ไม่ดี. มันน่าอายเกินไป) เครื่องมือหลักและสมบัติ เธอมีที่จะทำให้ที่ชัดเจนรัดกุมซึกะจิตวิญญาณของเธอ. 「ก็ไม่ชอบผมชอบอะไรที่คุณหรือชอบที่」「ใช่มั้ย? โอ้ใช่」ซึกะกล่าวว่าแล้วยูโตะตอบสั้น ๆ ยูโตะก่อนที่จะมีความสุข แต่เธอก็สงสัยว่าถ้ามันโอเคตอนนี้. หญิงสาวที่เขาจะช่วยให้หัวใจของเขาไปซ้อนขึ้นร่างกาย หวังมากขึ้นกว่าที่มีอยู่แล้วที่หรูหรา. ด้วยใบหน้าของเขาหลวมสมบูรณ์ยูโตะมองไปที่ห้องโถงของปราสาทเลื่อนลอยได้. 「มันเป็นเพียง Asuka-sama วันนี้ใช่มั้ย? 」「ขวา คุณสามารถฆ่าเวลาที่ไหนสักแห่ง ลองซื้อขนมเมื่อเรากลับ」ซึกะเป็นหนึ่งที่เรียกว่าสำหรับธุรกิจในปัจจุบัน ไม่มีความจำเป็นในการที่จะมายูโตะยูโตะ แต่ไม่เป็นที่ลำบากเหมือนเมื่อก่อนเป็น. 「ขวา เราควรจะไปที่ร้านที่ชื่นชอบอะซึกะซามะหรือไม่? 」Imagining ช้อปปิ้งที่กลับยูโตะยิ้ม การหายใจอะซึกะถูกอุดตันเนื่องจากการแสดงออก. เกาแก้มของเธออะซึกะ pouted และตอบว่า. 「 T-วันนี้ที่คุณเห็น ... อย่าไปกัปตันโอเค? 」ได้ยินเสียงเรียวหัวใจของยูโตะกระโดดออกมา นั่นเป็นความตั้งใจของเขาแม้ว่าเขาไม่ได้บอก แต่มันเป็นครั้งแรกที่ Asuka คือการหาข้อผิดพลาดในความสัมพันธ์หญิงยูโตะของ. รู้สึกว่าเธอค้นหาความผิดที่เขายูโตะจับแขนของเขาในความหวาดกลัว. 「 N-ไม่ฉันจะไม่ได้! ไม่มีทางที่ฉันสามารถไปไม่ได้! 」จับเหลือบของยูโตะตื่นตระหนกที่ Asuka มองออกไปอาย. 「มันไม่เหมือนใจฉันคนที่คุณพบหรือออกไปพร้อมกับ แค่เพียงวันนี้ฉันต้องการให้คุณจำผม」บอกว่าอะซึกะโบกมือขวาของเธอและพูดว่า「ต่อ」ยูโตะเลื่อนลอยส่งออกกลับมาอะซึกะที่ก้าวหน้าอาย. 「 ... ใช่」คำตอบล่าช้าของเขาไม่ถึงอะซึกะที่หายไป ที่ทางเดินของปราสาท. 「โอ้ยูโตะคุง อะไร coincidence1 」เมื่อกลับ Asuka หายไปที่มุมเสียงที่เรียกว่ายูโตะออกมาจากด้านหลัง. หันกลับสายฟ้าจะเดินไปทางยูโตะ. 「อาสายฟ้าซาน มันได้รับในขณะ」แน่นอนมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เธอหมดเวลาเมื่อมีการโทรออกยูโตะ แต่ยูโตะมีทางรู้เพื่อให้เขาโค้งคำนับ. มองไปที่แขนซ้ายสายฟ้าของยูโตะพูดด้วยน้ำเสียงกังวล. 「อืม ... วิธีการของแผลของคุณหรือไม่ 」「 Fufu ก็ปรับ มันก็ยังคงเจ็บ แต่จะรักษาอย่างสมบูรณ์หลังจากไม่กี่วัน」สายฟ้ายกแขนซ้ายของเธอในขณะที่ยูโตะยิ้ม แสดงปาล์มของเธอที่จะบอกได้ว่ามีปัญหาไม่มียูโตะรู้สึกโล่งใจ. 「ฉันดีใจ ฉันเป็นห่วง」คำพูดเหล่านั้นทำอายแก้มของสายฟ้า การใช้มือของเธอไปที่เอวของเธออาย, สายฟ้าเปิดตาของเธอมากกว่า eyemask ได้. 「คุณสามารถมากับฉันสำหรับบิต? 」รวดเร็วสายฟ้าสามารถมองเห็นได้ผ่าน แต่ยูโตะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระลึกถึงความรักเมื่อวาน ยูโตะล้างลำคอของเขา「ผิดพลาดนั้น 」อากาศดี「อาจจะ 」อากาศดีกะที่เดินข้างๆ เขายังตอบเก้ๆ กังๆ .พวกเขาทำ 5 ครั้ง หลังจากนั้น มันเป็นบันทึกที่ดีที่สุดของยูโตะในวันนั้น( เขินー . อะไรกันเนี่ย ? มันอึดอัด เกิดอะไรขึ้น ? )มีเมื่อคืนเธอข้ามในจิตใจเธอ กะ ส่ายใบหน้าของเธอเธอได้รับในความรู้สึกของเธอ และถูกล้างออกไป ด้วยอารมณ์ ? อย่างไรก็ตาม เธอ fawned เขาจากใจของเธอเมื่อวานนี้เธอส่ายเอวด้านบนของยูโตะ , จูบ , ทำในด้านหน้าและด้านหลัง อีกครั้งและอีกครั้งนอกจากนี้เธอยังเรียกชื่อของยูโตะในท่ามกลางมัน หน้า กะแปลก .( ไม่ใช่เหรอ สิ่งที่เรียกว่า ไม่ใช่เราชอบคนรักกัน ไม่เก่ง นั่นไม่ดีเลย มันน่าอายเกินไป )ต้นแบบเครื่องมือและสมบัติ เธอต้องให้ชัดเจนว่า อาสึกะที่ผูกวิญญาณของเธอ「ไม่ใช่ฉันที่ชอบเธอหรืออะไรอย่างนั้น」「เอ๊ะ ? อ่า ใช่」อาสุกะพูดแล้วยูโตะตอบสั้นๆ ยูโตะก่อนจะซบเซา แต่ก็สงสัยว่ามันโอเคแล้วผู้หญิงที่เขาช่วยให้หัวใจของเขาต้องซ้อนขึ้นในร่างกาย หวังมากกว่านั้นก็สุดหรูหน้าหลวมทั้งหมดของเขา ยูโตะมองทางเดินของปราสาทขาด mindedly .「มันกะซามะวันนี้ใช่มั้ย ? 」「ขวา คุณสามารถฆ่าเวลาที่ไหนสักแห่ง ไปซื้อขนม เมื่อเรากลับมา」อาสุกะ เป็นหนึ่ง เรียกว่า ธุรกิจวันนี้ ไม่ต้องมียูโตะมาแต่ยูโตะไม่ลำบากเหมือนแต่ก่อน「ขวา เราควรจะไปที่ร้านโปรดของอาสุกะซามะ ? 」จินตนาการถึงแหล่งช้อปปิ้งที่กลับ ยูโตะยิ้ม อาสุกะหายใจถูกอุดตัน เพราะท่าทางแบบนั้นเกาแก้ม กะ ยื่น และตอบ「ว - วันนี้ คุณก็เห็น . . . . . . . ไม่ไปกัปตัน โอเค ? 」ได้ยินเสียงเรียว หัวใจของยูโตะก็กระโดดออกมา นั่นคือความตั้งใจของเขาถ้าเขาไม่ได้บอก แต่มันเป็นครั้งแรก กะจะจับผิดที่ยูโตะหญิง ความสัมพันธ์รู้สึกว่าเธอจับผิดเขา ยูโตะเขย่าแขนของเขาในความตื่นตระหนก「ไม่ฉันไม่ ไม่มีทางที่ฉันสามารถไป 」จับเหลือบของ panicking ยูโตะ อาสุกะดูไปเหนียม .「ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจที่เธอเจอ หรือไปออกด้วย สำหรับวันนี้ ผมต้องการให้คุณจำฉัน」บอกว่า กะโบกที่มือขวาของเธอ และกล่าวว่า 「ทีหลัง」ยูโตะไม่มา mindedly ส่งกะกลับมาที่ก้าวหน้าเหนียม .「」 . . . ครับเขาตอบล่าช้าไม่ได้ถึงกะที่หายตัวไปที่ระเบียงของปราสาท「โอ้ ยูโตะคุง สิ่งที่ coincidence1 」เมื่ออาสึกะกลับหายไปที่มุม เสียงเรียกยูโตะที่ด้านหลังเลี้ยวกลับ สายฟ้าเดินกับยูโตะ「อ่า อัสนี ซาน ขณะที่มันถูก」แน่นอน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เธอหมด เมื่อเรียกออกมา ยูโตะ แต่ยูโตะจะไม่มีทางรู้ได้ ดังนั้น เขาโค้งงอสายฟ้ามองแขนซ้ายของยูโตะพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง「 อืม . . . . . . . . . . . . แผลของคุณเป็นยังไงบ้าง ? 」「ฟูฟู ไม่เป็นไร มันเจ็บปวด แต่มันก็หายหมด หลังจากไม่กี่วัน」อัสนียกแขนซ้ายของเธอในขณะที่ยิ้มให้ยูโตะ แสดงฝ่ามือของเธอบอกว่าไม่มีปัญหา ยูโตะรู้สึกโล่งอก「ดีใจจัง ฉันกังวล」คำพูดเหล่านั้นทำให้อัสนีแก้มหน้าแดง ใช้ มือของเธอที่เอวเหนียม ฟ้าผ่าทำให้ตาของเธอมากกว่า ยมาสก์ .「คุณมากับฉันหน่อยได้มั้ย ? 」อัสนีเป็นรวดเร็วสามารถเห็นได้ผ่าน แต่ยูโตะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม