“Please stop. Our talk here isn’t o

“Please stop. Our talk here isn’t over yet. I won’t take Nagumo as my comrade if he doesn’t tell me his real intention. Besides, just who do you think you are? Although I am grateful for your help, to call us foolish at our first meeting… isn’t that rude? Just what is foolish about us?”

“…”

Kouki once again talk about something out of topic. Although what he said was correct in such situations, comparing their circumstances made Yue wanted to say, “Try to think while putting your hand on your chest.” To even go this far, it wouldn’t be strange to say Kouki was cursed by something.

Maybe because Yue had forsaken Kouki already; she didn’t look at him, expressing there’s no value in looking at him. Kouki was slightly irritated and frowned being of Yue’s attitude, but he immediately floated a gentle smile again, thinking she was just an ordinary girl, and he tried to talk to Yue.

Because this wouldn’t end with the way it was going and he felt Yue’s discomfort, Hajime decided to answer a little and sighed with an expression as though saying it was a hassle.

“Amanogawa. I have neither care nor obligation to answer everything to you whose existence is a joke in more ways than one. But, I’ll point it out to you a little because you are being persistent about it.”

“Point it out, you say? Are you saying I am wrong? I, I only say something obvious as a person.”

Because, It’s troublesome, truly!, was what Hajime expression turned to. Kouki irritatedly objected Hajime’s words which was then ignored, and Hajime continued his words.

“You can’t fool me.”

“What’s with that…”

“You, you are not angry because I killed that woman. You are only feeling unpleasant to see a person’s death. However, you knew you are mistaken to blame me to kill the woman who murdered the Knights and tried to kill you. That’s why you’re using “killing a non-resisting person” as your main point, right? Being made to see something you didn’t want to see and for someone to easily do things you couldn’t… those are the cause of your anger. However, you tried to cover it under the name of justice. What worse is you yourself aren’t conscious of it. You never change, huh. You interpret things at your own convenience as natural as breathing.”

“Y-You are wrong! Don’t say something for your own convenience! It is the true you killed a non-resisting person!”

“I killed my enemy, what’s wrong with that?”

“Wh-!? What are you saying? It’s murder! Of course it is wrong!”

“Haa, I don’t want to discuss with you, so can we end it now? ———— I, I won’t give any mercy to my enemy. If someone opposed me, as long as I don’t have any other need for it, I will absolutely kill that person. I don’t care whether they are good or evil, resisting or not. Hatefully, I knew I’d be dead if I show even a moment of weakness. This is my sense of value cultivated inside the abyss, and I won’t force it to other. But, if someone doesn’t like it and tried to block me…”

Hajime instantly closed the distance and pressed the muzzle against Kouki’s forehead. At the same time, Hajime’s “Pressure” activated and the dense killing intent fell into the surrounding like a large, powerful waterfall. Kouki’s party held their breaths. Even Kouki, who was able to chase after Shizuku whose movement was the fastest among his comrades, could not even perceive Hajime’s earlier movement and he trembled in fear.

“I will kill them, even if that person is a former classmate of mine.”

“Y-You…”

“Don’t misunderstand, okay? I never thought of returning to you. Also, I am not your comrade. I only came here to pay my obligation to Shirasaki. It’s a goodbye after we get out of here. I have my own path to take.”

After saying so, he glared at Kouki who couldn’t say anything and was holding his breath. Hajime returned Donner to its holster, and with “Pressure” deactivation, the classmates exhaled greatly while looking at Hajime with complexed gazes. However, Kouki still could not accept it and tried to argue some more. But it was prevented by Yue’s harsh words while she wore a disgusted expression.

“…The one who fought was Hajime. The loser who ran away after being defeated in fear has no qualification to criticize him.”

“Wh—, you say I ran away…”

Actually it was not a coincidence Hajime’s party could pinpointed their location. The truth was, Hajime guessed the explosive torrent of magic power he felt to be coming from Kouki’s party when he was still in upper floor. Then, he used full advantage of his perception type skills to search for people presences downstairs and used transmutation along with pile bunker to pierce through the floors.

The torrent of magic power he felt at that time was Kouki’s “Supreme Break.” Feeling the huge power, Hajime’s party understood that Kouki would be able to defeat the demon race woman in that condition. That’s why they could see through that Kouki hesitated to kill and invited their predicament after coming to their location. It was why Yue said, “he ran away after being defeated in fear.”

Kouki tried to refute Yue, but a deep voice interrupted him.

“Stop it, Kouki.”

“Meld-san!”

Meld’s consciousness had returned a while ago and he heard the conversation between Kouki and the others. Still somewhat in a daze, he stood up and shook his head to clear his mind. Next, he saw his abdomen which surely had been injured, and so he tilt his head in confusion.

Kaori explained to Meld in details about what had happened. Knowing he was miraculously helped with a valuable medicine and hearing the owner was Hajime, Meld was happy from the depth of his heart that Hajime was alive. Moreover, he thanked Hajime for saving him. He grandly prostrated for being unable to save him at that time which made Hajime felt uncomfortable to receive his apology.

Rather than not minding it, Hajime had completely forgotten when Meld said, “I will absolutely save you,” … but he read the mood when Meld was before him, apologizing while bowing deeply.

When his conversation with Hajime ended, Meld turned towards Kouki and apologized just like what he did to Hajime.

“M-Meld-san? Why, why are you apologizing?”

“Of course. I am your trainer… but, I forgot to teach you an important thing during a fight. It’s the resolution to kill a person. When the time comes, I’ve thought of making you experience killing people by setting them up as thieves while making it look like a coincidence… After all, that experience is something necessary if you participate in war against the demon race… However, I’ve spent a lot of time conversing with you which made me think if it was really okay to let you experience that… Thus, I’ve hesitated. If I am thinking of my position as the commander of the Knights, I would have taught you even earlier, but… a little longer, just a little longer, until we cleared this. Things dragged on in this manner and reached this situation… I am just being half-assed. It’s my mistake as your trainer. That’s why, to make you face death… I apologize.”

Saying so, Meld once again bowed which made the classmates try and comfort him in hurry. Apparently, Meld had been considerably worried about Kouki’s party. He was likely being pulled apart by his mission as the commander and him as a person.

Meld is a citizen of the Kingdom and a believer of Church of the Saints. Therefore, it wasn’t weird that he felt it was natural and an honor for Kouki and the others, the “God’s Apostles,” to fight the demon race. However, he doubted as he fought along with Kouki’s party which meant he was a good or maybe a gentle person, and at the level of a man of character just as Hajime said.

Hearing what was in Meld’s mind, Kouki fell silent. After knowing that he must kill people in due time, he recalled his fear when he was about to kill the demon race woman. At the same time, he received shock from Meld’s words saying they would kill people masked as thieves for the sake of training. If it’s thieves, then we have power to overwhelm them. But to purposely killed them… he thought.

On the other side, Kaori was also silent. But it was not because she heard Meld’s words. For a long time, she had been thinking about Hajime’s words.

The sense of value cultivated inside the abyss where enemy would be killed without hesitation even if it was his classmate… were impossible words coming from Hajime of the past. However, he proved he was serious with the previous killing intent. The Hajime who was gentle and acted by putting the sake of others before him had unhesitatingly turned his killing intent towards them. Kaori was perplexed and shaken by the differences between Hajime she knew and Hajime before her. Thinking of the Hajime who was worried about her from a little ago was an illusion, Kaori was uneasy.

While she was thinking, Kaori suddenly felt someone’s gaze. Before Kaori was the blond-haired, red-eyed beautiful girl. A beautiful girl that made even Kaori instinctively charmed. She was quietly observing Kaori with eyes where no feeling could be felt.

Kaori recalled the girl had been fairly intimate with Hajime which made Kaori interested and turned to look at Yue. For a while, the two watched each other.

“…Fu.”

“Kh…”

However, Yue was the first to avert her gaze while sneering.

Kaori inadvertently held her breath. It was because she noticed the meaning behind her sneer. It was, “If you are shaken by this, just forget about Hajime,” something like that.

Yue had of course guessed how Kaori feels about Hajime from her attitude. Thus, hearing she believed of Hajime’s survival even though he fell into the abyss, a strong rival in love might show up, I must stand tall!, was what she thought.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"กรุณาหยุด. การพูดคุยของเราที่นี่ยังไม่จบ ฉันจะไม่ใช้ Nagumo เป็นเพื่อนสนิทของฉันถ้าเขาไม่ได้บอกความตั้งใจจริงของเขา นอกจากนี้เพียงแค่ที่คุณคิดว่าคุณมีอะไรบ้าง ถึงแม้ว่าผมจะขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณโทรหาเราโง่ในที่ประชุมครั้งแรกของเรา ... ไม่ใช่ว่าหยาบคาย? เพียงแค่สิ่งที่เป็นเรื่องโง่เกี่ยวกับเรา? "" ... "Kouki อีกครั้งพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ออกจากหัวข้อ แม้ว่าสิ่งที่เขาบอกว่าเป็นที่ถูกต้องในสถานการณ์เช่นนี้การเปรียบเทียบสถานการณ์ของพวกเขาทำให้ยูอยากจะบอกว่า "ลองคิดในขณะที่วางมือของคุณในหน้าอกของคุณ." เพื่อได้ไปไกลขนาดนี้มันจะไม่แปลกที่จะพูด Kouki ถูกสาปแช่ง บางสิ่งบางอย่าง. อาจจะเป็นเพราะยูได้ทอดทิ้ง Kouki แล้ว; เธอไม่ได้มองไปที่เขาแสดงความมีคุณค่าในการมองไปที่เขาไม่ได้ Kouki รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและขมวดคิ้วเป็นอยู่ของทัศนคติยู แต่ทันทีที่เขาลอยรอยยิ้มอ่อนโยนอีกครั้งคิดว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาและเขาพยายามที่จะพูดคุยกับยู. เพราะนี่จะไม่จบลงด้วยวิธีการที่มันเป็นไปและเขา รู้สึกไม่สบายของยูฮาจิเมะตัดสินใจที่จะตอบเพียงเล็กน้อยและถอนหายใจกับการแสดงออกราวกับว่าบอกว่ามันเป็นความยุ่งยาก. "Amanogawa ฉันมีการดูแลมิได้ภาระผูกพันที่จะตอบทุกอย่างเพื่อให้คุณมีอยู่เป็นเรื่องตลกในรูปแบบมากกว่าหนึ่ง แต่ผมจะชี้ให้คุณเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะคุณเป็นถาวรเกี่ยวกับมัน. "" ชี้ออกที่คุณพูด? ที่คุณพูดผมผิดหรือเปล่า? ฉันฉันพูดอะไรบางอย่างที่เห็นได้ชัดเป็นคน. "เพราะมันเป็นเรื่องที่ลำบากอย่างแท้จริง!, ได้รับสิ่งที่แสดงออกฮาจิเมะหันไป Kouki irritatedly คัดค้านคำฮาจิเมะซึ่งก็ไม่สนใจแล้วและฮาจิเมะยังคงคำพูดของเขา. "คุณไม่สามารถหลอกฉัน." "มีอะไรกับ ... " "คุณคุณจะไม่ได้โกรธเพราะผมฆ่าผู้หญิงคนนั้น คุณเป็นเพียงความรู้สึกที่ไม่พึงประสงค์ที่จะเห็นความตายของคน แต่คุณรู้ว่าคุณจะเข้าใจผิดที่จะตำหนิฉันจะฆ่าผู้หญิงที่ฆ่าอัศวินและพยายามที่จะฆ่าคุณ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณกำลังใช้ "การฆ่าคนที่ไม่ต่อต้าน" เป็นจุดหลักของคุณใช่มั้ย? การทำเพื่อดูสิ่งที่คุณไม่ต้องการที่จะเห็นและสำหรับคนที่จะทำได้สิ่งที่คุณทำไม่ได้ ... ผู้ที่เป็นสาเหตุของความโกรธของคุณ แต่คุณพยายามที่จะครอบคลุมภายใต้ชื่อของความยุติธรรม สิ่งที่เลวร้ายก็คือคุณเองไม่ได้ตระหนักถึงมัน ที่คุณไม่เคยเปลี่ยนฮะ คุณตีความสิ่งที่สะดวกของคุณเองเป็นธรรมชาติหายใจ. "" Y-คุณผิด! อย่าพูดอะไรบางอย่างเพื่อความสะดวกสบายของคุณเอง! มันเป็นความจริงที่คุณฆ่าคนที่ไม่ต่อต้าน! "" ผมฆ่าศัตรูของฉันมีอะไรผิดปกติกับที่? "" Wh- !? คุณกำลังพูดอะไร? มันเป็นฆาตกรรม! แน่นอนมันเป็นความผิด "" Haa ผมไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับคุณเพื่อให้เราสามารถจบมันตอนนี้หรือไม่ ---- ฉันฉันจะไม่ให้ความเมตตาใด ๆ ให้กับศัตรูของฉัน ถ้ามีคนไม่เห็นด้วยกับฉันตราบเท่าที่ฉันไม่ได้มีความจำเป็นอื่น ๆ สำหรับมันฉันอย่างจะฆ่าคนคนนั้น ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาจะดีหรือชั่วต่อต้านหรือไม่ ความเกลียดชังผมรู้ว่าผมต้องการจะตายถ้าผมแสดงแม้จะเป็นช่วงเวลาของความอ่อนแอ นี่คือความรู้สึกของฉันที่มีมูลค่าการปลูกฝังภายในเหวและผมจะไม่บังคับให้คนอื่น ๆ แต่ถ้ามีคนไม่ชอบมันและพยายามที่จะปิดกั้นฉัน ... "ฮาจิเมะทันทีปิดระยะทางและกดปากกระบอกปืนกับหน้าผากKouki ของ ในเวลาเดียวกัน, ฮาจิเมะเรื่อง "ความกดดัน" เปิดใช้งานและความตั้งใจที่จะฆ่าหนาแน่นลดลงในรอบเหมือนขนาดใหญ่น้ำตกที่มีประสิทธิภาพ บุคคล Kouki ถือลมหายใจของพวกเขา แม้ Kouki ซึ่งก็สามารถที่จะไล่ตามชื่อชิสุกะที่มีการเคลื่อนไหวที่เร็วที่สุดในหมู่เพื่อนร่วมงานของเขาไม่สามารถที่จะรับรู้การเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ฮาจิเมะและเขาก็ตัวสั่นด้วยความกลัว. "ฉันจะฆ่าพวกเขาแม้ว่าคนที่เป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นของฉัน." "Y-คุณ ... " "อย่าเข้าใจผิดโอเค? ฉันไม่เคยคิดที่จะกลับไปที่คุณ นอกจากนี้ผมไม่ได้เพื่อนของคุณ ฉันมาที่นี่เพื่อจ่ายภาระผูกพันของฉันที่จะ Shirasaki มันลาหลังจากที่เราออกจากที่นี่ ฉันมีเส้นทางของตัวเองที่จะใช้. "หลังจากที่พูดเช่นนั้นเขาจ้องที่Kouki ที่ไม่สามารถพูดอะไรและถือลมหายใจของเขา ฮาจิเมะกลับเนอร์ที่จะซองหนังของตนและด้วย "ความกดดัน" เสื่อม, เพื่อนร่วมชั้นหายใจออกอย่างมากในขณะที่กำลังมองหาที่ฮาจิเมะกับ gazes complexed อย่างไรก็ตาม Kouki ยังคงไม่สามารถยอมรับมันและพยายามที่จะโต้แย้งบางมากขึ้น แต่มันก็ป้องกันได้โดยคำพูดที่รุนแรงของยูในขณะที่เธอสวมแสดงออกเบื่อหน่าย. "... เป็นผู้หนึ่งที่ต่อสู้เป็นฮาจิเมะ ผู้แพ้ที่วิ่งออกไปหลังจากการพ่ายแพ้ในความหวาดกลัวมีคุณสมบัติที่จะวิพากษ์วิจารณ์เขาไม่มี. "" Wh- คุณบอกว่าผมวิ่งหนีไป ... "ที่จริงมันไม่ได้เป็นบุคคลที่บังเอิญฮาจิเมะอาจช่วยชี้ตำแหน่งของพวกเขา ความจริงก็คือฮาจิเมะเดาฝนตกหนักระเบิดของอำนาจวิเศษที่เขารู้สึกว่าจะมาจากบุคคลที่ Kouki เมื่อเขายังอยู่ในชั้นบน จากนั้นเขาใช้ประโยชน์จากทักษะประเภทการรับรู้ของเขาเพื่อค้นหาการแสดงคนชั้นล่างและใช้เสียงพร้อมกับบังเกอร์กองที่จะเจาะผ่านชั้น. ฝนตกหนักอำนาจวิเศษที่เขารู้สึกในเวลานั้นเป็น Kouki ของ "ศาลฎีกาหยุด." ความรู้สึกมาก อำนาจของบุคคลที่ฮาจิเมะเข้าใจว่า Kouki จะสามารถเอาชนะการแข่งขันหญิงปีศาจในสภาพที่ นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาได้เห็นผ่าน Kouki ลังเลที่จะฆ่าและเชิญสถานการณ์ของพวกเขาหลังจากที่เข้ามาไปยังสถานที่ของพวกเขา มันเป็นเหตุผลที่ยูกล่าวว่า "เขาวิ่งออกไปหลังจากการพ่ายแพ้ในความกลัว." Kouki พยายามที่จะลบล้างยู แต่เสียงทุ้มลึกขัดจังหวะเขา. "หยุดมัน Kouki." "Meld ซัง!" สติ Meld ได้กลับมาขณะที่ผ่านมา และเขาได้ยินเสียงการสนทนาระหว่าง Kouki และคนอื่น ๆ ยังคงบ้างในอาการงุนงงเขายืนขึ้นและส่ายหัวเพื่อล้างความคิดของเขา ถัดไปที่เขาเห็นหน้าท้องของเขาซึ่งก็ได้รับบาดเจ็บและเพื่อให้เขาเอียงศีรษะของเขาในความสับสน. คาโอริอธิบายให้ Meld ในรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น รู้ดีว่าเขาได้รับความช่วยเหลืออย่างน่าอัศจรรย์ด้วยยาที่มีคุณค่าและได้ยินเจ้าของได้ฮาจิเมะ, Meld มีความสุขจากความลึกของหัวใจของเขาที่ยังมีชีวิตอยู่ฮาจิเมะ นอกจากนี้เขาได้กล่าวขอบคุณสำหรับการบันทึกฮาจิเมะเขา เขาหมอบลงมโหฬารสำหรับการไม่สามารถที่จะช่วยเขาในเวลานั้นซึ่งทำให้ฮาจิเมะรู้สึกอึดอัดที่จะได้รับการขอโทษของเขา. แทนที่จะไม่รังเกียจมันฮาจิเมะได้ลืมสมบูรณ์เมื่อ Meld กล่าวว่า "ผมอย่างจะช่วยให้คุณประหยัด" ... แต่เขาอ่านอารมณ์ เมื่อ Meld คือก่อนที่เขาขอโทษขณะที่โค้งคำนับอย่างลึกซึ้ง. เมื่อการสนทนาของเขากับฮาจิเมะจบ Meld หันไปทาง Kouki และขอโทษเช่นเดียวกับสิ่งที่เขาทำกับฮาจิเมะ. "M-Meld ซัง? ทำไมเหตุผลที่คุณจะขอโทษ? "" แน่นอน ผมฝึกสอนของคุณ ... แต่ฉันลืมที่จะสอนคุณสิ่งที่สำคัญในระหว่างการต่อสู้ มันเป็นความละเอียดที่จะฆ่าคน เมื่อเวลามาผมเคยคิดว่าการทำให้คุณได้สัมผัสกับการฆ่าคนโดยการตั้งค่าพวกเขาเป็นขโมยในขณะที่ทำให้มันมีลักษณะเหมือนเรื่องบังเอิญ ... หลังจากที่ทุกประสบการณ์ที่เป็นสิ่งที่จำเป็นถ้าคุณมีส่วนร่วมในการทำสงครามกับการแข่งขันปีศาจ ... แต่ผม 'ได้ใช้เวลามากเวลาคุยกับคุณที่ทำให้ผมคิดว่ามันก็โอเคจริงๆที่จะช่วยให้คุณพบว่า ... ดังนั้นผมเคยลังเล ถ้าผมคิดว่าตำแหน่งของฉันเป็นผู้บัญชาการอัศวินที่ฉันจะได้สอนคุณแม้ก่อนหน้านี้ แต่ ... อีกหน่อยเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกต่อไปจนกว่าเราจะล้างนี้ สิ่งที่ลากบนในลักษณะนี้และถึงสถานการณ์นี้ ... ฉันเพียงแค่ถูกครึ่ง assed มันเป็นความผิดพลาดของฉันเป็นผู้ฝึกอบรมของคุณ นั่นเป็นเหตุผลที่จะทำให้คุณต้องเผชิญกับความตาย ... ฉันขอโทษ. "พูดเช่นนั้นMeld โค้งคำนับอีกครั้งซึ่งทำให้เพื่อนร่วมชั้นและพยายามปลอบโยนเขารีบร้อน เห็นได้ชัดว่าได้รับการ Meld กังวลอย่างมากเกี่ยวกับงานเลี้ยงของ Kouki เขาเป็นคนที่มีแนวโน้มถูกดึงออกจากกันโดยภารกิจของเขาในฐานะผู้บังคับบัญชาและเขาเป็นคนที่. Meld เป็นพลเมืองของราชอาณาจักรและศรัทธาจากโบสถ์เซนต์สได้ ดังนั้นจึงไม่ได้แปลกที่เขารู้สึกว่ามันเป็นธรรมชาติและเป็นเกียรติสำหรับ Kouki และคนอื่น ๆ ที่ "อัครสาวกของพระเจ้า" ที่จะต่อสู้กับการแข่งขันปีศาจ แต่เขาสงสัยในขณะที่เขาต่อสู้พร้อมกับบุคคลที่ Kouki ซึ่งหมายความว่าเขาดีหรืออาจจะเป็นคนที่อ่อนโยนและระดับของมนุษย์ของตัวละครเช่นเดียวกับฮาจิเมะกล่าวว่าที่. ได้ยินสิ่งที่อยู่ในใจของ Meld ของ Kouki เงียบ หลังจากที่รู้ว่าเขาจะต้องฆ่าคนในเวลาที่กำหนดเขาเล่าความกลัวของเขาเมื่อเขากำลังจะฆ่าผู้หญิงแข่งขันปีศาจ ในขณะเดียวกันเขาได้รับการกระแทกจากคำพูดของ Meld บอกว่าพวกเขาจะฆ่าคนที่สวมหน้ากากเป็นขโมยเพื่อประโยชน์ของการฝึกอบรม ถ้ามันเป็นโจรแล้วเรามีอำนาจที่จะเอาชนะพวกเขา แต่การที่จะฆ่าจงใจพวกเขา ... เขาคิดว่า. ในด้านอื่น ๆ , คาโอริก็ยังเงียบ แต่มันก็ไม่ได้เพราะเธอได้ยินคำพูดของ Meld เป็นเวลานานที่เธอได้รับความคิดเกี่ยวกับคำพูดของฮาจิเมะ. ความรู้สึกของมูลค่าการปลูกฝังภายในนรกที่ศัตรูจะถูกฆ่าตายโดยไม่ลังเลแม้ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา ... ถูกคำเป็นไปไม่ได้ที่มาจากฮาจิเมะที่ผ่านมา แต่เขาพิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นเรื่องร้ายแรงที่มีเจตนาฆ่าก่อนหน้านี้ ฮาจิเมะที่เป็นอ่อนโยนและทำหน้าที่โดยการวางเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นก่อนที่เขาจะมีลังเลหันเจตนาฆ่าเขาที่มีต่อพวกเขา คาโอริงงและถูกเขย่าจากความแตกต่างระหว่างฮาจิเมะเธอรู้ว่าฮาจิเมะและก่อนที่เธอจะ ความคิดของฮาจิเมะที่เป็นห่วงเกี่ยวกับเธอจากเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผ่านมาได้รับการภาพลวงตา, ​​คาโอริก็ไม่สบายใจ. ขณะที่เธอกำลังคิดว่าคาโอริก็รู้สึกสายตาของใครบางคน ก่อนที่คาโอริเป็นสีบลอนด์ที่มีผมสีแดงตาสาวสวย สาวสวยที่ทำแม้คาโอริเสน่ห์สัญชาตญาณ เธอเป็นคนที่เงียบ ๆ สังเกตได้ด้วยตาคาโอริที่ความรู้สึกที่ไม่สามารถที่จะรู้สึก. คาโอริจำได้ว่าหญิงสาวที่ได้รับค่อนข้างใกล้ชิดกับฮาจิเมะคาโอริซึ่งทำให้ความสนใจและหันไปดูที่ยู สำหรับในขณะที่ทั้งสองดูแต่ละอื่น ๆ . "... Fu." "ครุ ... " แต่ยูเป็นครั้งแรกที่จะหลีกเลี่ยงการจ้องมองเธอในขณะที่เยาะเย้ย. คาโอริจัดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจลมหายใจของเธอ มันเป็นเพราะเธอสังเกตเห็นความหมายที่อยู่เบื้องหลังการเยาะเย้ยเธอ มันเป็น "ถ้าคุณกำลังสั่นนี้เพียงแค่ลืมเกี่ยวกับฮาจิเมะ" สิ่งที่ต้องการที่. ยูมีแน่นอนเดาว่าคาโอริรู้สึกเกี่ยวกับฮาจิเมะจากทัศนคติของเธอ ดังนั้นได้ยินเธอเชื่อว่าการอยู่รอดของฮาจิเมะแม้เขาจะตกลงไปในเหวที่เป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งในความรักอาจแสดงขึ้นผมต้องยืนสูง !, เป็นสิ่งที่เธอคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" หยุดเถอะ ที่เราพูดนี่ ยังไม่จบ ผมจะไม่พา นางุโมะ เป็นสหายของฉัน ถ้าเขาไม่ได้บอกเจตนาที่แท้จริงของเขา อีกอย่าง นายคิดว่านายเป็นใคร ? ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ โทรหาเราที่โง่ ที่นัดแรกของเรา . . . มันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ ? ไอ้โง่ เรา "

" . . . . . . . "

โคคิอีกครั้งพูดคุยเกี่ยวกับบางอย่างของหัวข้อแต่สิ่งที่เขาพูดมันถูกต้องในสถานการณ์เช่นนี้ เปรียบเทียบสถานการณ์ของพวกเขา ทำให้ยูเอะต้องการพูดว่า " ลองคิดขณะใส่มือของคุณบนหน้าอกของคุณ . " แม้มาไกลขนาดนี้ มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะบอกว่า โคคิต้องคำสาปอะไร

อาจจะเพราะเยว่ได้ทอดทิ้ง โคคิ เรียบร้อยแล้ว เธอไม่ได้ ดูเขาแสดงไม่มีประโยชน์มองเขาโคคิหงุดหงิดเล็กน้อย และขมวดคิ้วเป็นทัศนคติของยูเอะ แต่ทันทีที่เขาลอยยิ้มอ่อนโยนอีกครั้ง คิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา และเขาพยายามจะคุยกับ เย่

เพราะมันไม่ยอมจบด้วยวิธีกำลัง และเขาก็รู้สึกว่าเย่ก็ไม่สบาย ฮาจิเมะจึงตัดสินใจที่จะตอบเล็กน้อย ถอนหายใจด้วยสีหน้าราวกับว่ามันยุ่งยาก

" amanogawa .ผมไม่มีการดูแลหรือหน้าที่ที่จะต้องตอบทุกอย่างที่คุณที่มีชีวิตคือเรื่องตลกในรูปแบบมากกว่าหนึ่ง แต่ ผมจะชี้ให้คุณนิดหน่อยเพราะคุณเป็นแบบถาวรเลย "

" จุดที่ออก , คุณพูด ? คุณจะบอกว่าผมผิด ฉันพูดบางอย่างที่ชัดเจน เข้าใจง่าย เป็นคน "

เพราะมันยุ่งยาก อย่างแท้จริง ! เป็นสิ่งที่แสดงออก ฮาจิเมะหันมา .