Woodlands are a natural and normal

Woodlands are a natural and normal feature of
the landscape, and they were as much throughout
the Anglo-Saxon period as they are now. While
our earlier preconceptions of England as ‘a land
richly clad in primeval woodland awaiting the
incursions of the Anglo-Saxons’ has now been
shown to be erroneous (Hooke 1998, p. 139),
woodlands were nonetheless a significant feature
of that land. They were cherished then, as now,
but perhaps for fundamentally different reasons
as regards the vast majority of the population.
The Anglo-Saxons were very conscious of the
importance of trees to their way of life. Trees
provided building materials, fuel, weapons, food,
fodder, medicine, tools, utensils, and furniture.
They were used for roads, bridges, hedges to both
confine and keep out animals, and to provide
boundary markers for the estate. Wood rather
than stone was their preferred building material,
timbran means ‘to build’ and its associative noun
timber is used in the poetic corpus solely in
relation to building; as Rackham has observed,
the Anglo-Saxons were ‘carpenters rather than
masons’ (Rackham 1993, p. 43). In consequence,
woodlands were seen as a resource to be managed
and exploited, a feature of the landscape which
was useful.
So deeply engrained was this recognition of the
wooded landscape as a resource, together with the
association of woods and building, that it became
the metaphor for the gathering of knowledge in
Alfred’s Preface to St Augustine’s Soliloquies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วู้ดแลนด์เป็นคุณลักษณะปกติ และธรรมชาติของภูมิทัศน์ และพวกเขาได้มากที่สุดตลอดระยะแองโกล-แซ็กซอนเป็นพวกเขาก็ ในขณะที่เรา preconceptions ก่อนหน้าของอังกฤษเป็น ' ดินแดนห่มมั่งคั่งในรอวู้ดแลนด์ดึกดำบรรพ์ขณะนี้ได้รับการรุกรานของของชาวแองโกล-แซกซันแสดงเป็น ข้อผิดพลาด (Hooke 1998, p. 139) ,วู้ดแลนด์กระนั้นมีคุณลักษณะสำคัญของแผ่นดินนั้น พวกเขาถูกหวงแหนแล้ว เท่านี้แต่บางทีเหตุผลความแตกต่างกันสำหรับส่วนใหญ่ของประชากรชาวแองโกล-แซกซันจะมีสติมากของการความสำคัญของต้นไม้กับวิถีชีวิตของพวกเขา ต้นไม้ให้วัสดุก่อสร้าง เชื้อเพลิง อาวุธ อาหารอาหาร ยา เครื่องมือ อุปกรณ์ และเฟอร์นิเจอร์พวกเขาใช้ถนน สะพาน ประเมินค่าเฮดจ์ทั้งกำหนดขอบเขต และให้สัตว์ และ เพื่อให้เครื่องหมายขอบเขตของทรัพย์สิน ไม้ค่อนข้างกว่าหินเป็นวัสดุอาคารที่ต้องการtimbran วิธีการ 'สร้าง' และคำนามเกี่ยวข้องใช้ไม้ในคอร์พัสคริบทกวีในแต่เพียงผู้เดียวความสัมพันธ์กับอาคาร เป็น Rackham ได้สังเกตชาวแองโกล-แซกซันถูก ' เดอะคาร์เพนเทอส์ rather กว่าmasons' (Rackham 1993, p. 43) ในสัจจะวู้ดแลนด์ถูกมองว่าเป็นทรัพยากรการจัดการและ สามารถ คุณลักษณะของภูมิทัศน์ที่ไม่มีประโยชน์ลึกซึ้ง engrained มีการรับรู้ของการทสามารถภูมิทัศน์เป็นทรัพยากร ร่วมกับการความสัมพันธ์ของป่าและอาคาร ที่มันเป็นอุปมัยสำหรับรวบรวมความรู้ในAlfred’s Preface to St Augustine’s Soliloquies

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป่าเป็นคุณลักษณะปกติ และเป็นธรรมชาติของ
แนวนอน , และพวกเขามีมากตลอดระยะเวลาที่แองโกลแซ็กซอน
ตามที่พวกเขาอยู่ในขณะนี้ ในขณะที่
ของเราก่อนหน้านี้ preconceptions ของประเทศอังกฤษเป็น ' ที่ดิน
มั่งคั่งเกราะในป่าดึกดําบรรพ์รอการรุกรานของแองโกลชาวแซกซัน

' ตอนนี้ได้เป็นผิดพลาด ( ของปี 2541 , หน้า 139 )

มีป่าเป็นกระนั้นเป็นสำคัญของแผ่นดินนั้นพวกเขาหวงแหนแล้ว เหมือนตอนนี้ แต่อาจแตกต่างกันในรายละเอียดเหตุผล

ส่วนใหญ่ของประชากร แองโกลชาวแซกซันมาก

ตระหนักความสำคัญของต้นไม้ในวิถีชีวิตของพวกเขา ต้นไม้
ให้วัสดุก่อสร้าง , เชื้อเพลิง , อาวุธ , อาหาร ,
อาหารสัตว์ , ยา , เครื่องมือ เครื่องใช้และเฟอร์นิเจอร์
นำมา ถนน สะพาน ป้องกันความเสี่ยงทั้ง
และกักกันสัตว์และเพื่อให้
ขอบเครื่องหมายสำหรับมรดก ไม้ค่อนข้าง
กว่าหินเป็นวัสดุอาคารของพวกเขาที่ต้องการ
timbran หมายถึง ' สร้าง ' และเชื่อมโยงนาม
ไม้ที่ใช้ในการ แต่เพียงผู้เดียวในคลังข้อมูล
ความสัมพันธ์กับอาคาร เช่น แร๊คแฮมได้สังเกตแองโกลชาวแซกซันเป็น

' มากกว่า ' ช่างไม้ช่างปูน ( Rackham 2536 , หน้า 43 ) ในผลที่ตามมา
ป่าที่ถูกมองว่าเป็นทรัพยากรที่จะจัดการ
และใช้ประโยชน์ ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของภูมิประเทศที่เป็นประโยชน์อย่างสุดซึ้ง
.
engrained คือการรับรู้ของ
ภูมิทัศน์ป่าเป็นทรัพยากรร่วมกับ
สมาคมป่าและอาคารที่เป็นคำอุปมาสำหรับการรวมของ

อัลเฟรดของความรู้ คำนำของ soliloquies เซนต์ออกัสติน