ผู้คนในสมัยก่อนที่จะมียางลบ พวกเขาใ

ผู้คนในสมัยก่อนที่จะมียางลบ พวกเขาใช้ขนมปังสีขาวที่ไม่มีขอบเพื่อลบรอยดินสอแกรไฟต์และถ่านหิน ซึ่งวิธีนี้บางครั้งยังมีการใช้อยู่โดยศิลปินสมัยใหม่

ในปี ค.ศ. 1770 วิศวกรชาวอังกฤษชื่อ เอดเวิร์ด แนร์น (Edward Nairne) ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้คิดค้นยางลบที่ทำจากยางเป็นคนแรก เหตุที่แนร์นค้นพบยางลบคือเขาไปหยิบก้อนยางแทนที่จะเป็นขนมปังมาถูรอยดินสอโดยไม่ได้ตั้งใจ และค้นพบคุณสมบัติในการลบของยาง จากนั้นจึงเริ่มผลิตยางลบออกขาย และมีการรายงานว่ายางลบของเขามีราคา 3 ชิลลิงต่อครึ่งลูกบาศก์นิ้ว ซึ่งแพงมากในสมัยนั้น

อย่างไรก็ตาม ยางลบก็ไม่ได้ทำให้เกิดความสะดวกสบายไปมากกว่าขนมปัง เนื่องจากยางลบในขณะนั้นสามารถเน่าเสียและย่อยสลายได้เหมือนขนมปัง ต่อมาในปี ค.ศ. 1839 ชาร์ลส กูดเยียร์ (Charles Goodyear) ค้นพบกระบวนการวัลคาไนเซชัน (vulcanization) ซึ่งเป็นวิธีการรักษายางและทำให้เป็นวัสดุที่คงทนถาวร ยางลบที่ทำจากยางวัลคาไนซ์จึงเป็นที่นิยมจนถึงปัจจุบัน

เมื่อวันที่ 30 มีนาคม ค.ศ. 1858 ไฮเมน ลิปแมน (Hymen Lipman) จากฟิลาเดลเฟีย รัฐเพนซิลเวเนีย สหรัฐอเมริกา จดสิทธิบัตรในการติดยางลบเข้ากับปลายดินสออีกข้างหนึ่งเป็นครั้งแรก แต่ในภายหลังถูกยกเลิกเนื่องจากเป็นเพียงการนำอุปกรณ์สองชนิดประกอบเข้าด้วยกัน มากกว่าที่จะเป็นผลิตภัณฑ์ตัวใหม่

ยางลบอาจจะบล็อกสี่เหลี่ยม (บล็อกและยางลบลิ่ม) หรือหมวกรูปกรวยที่สามารถลื่นบนปลายของดินสอ (ยางลบหมวก)ยางลบบาร์เรลหรือคลิกเป็นอุปกรณ์ที่มีรูปร่างเหมือนดินสอ แต่แทนที่จะถูกเต็มไปด้วยไส้ดินสอ, ถังมีถังหดของวัสดุยางลบ (ไวนิลอ่อนที่สุดปกติ) ยางลบแปลกในบทบาทคู่เป็นรูปแกะสลัก (เช่นโน้ตดนตรี, สัตว์, ขนม) เป็นส่วนใหญ่ตกแต่งเป็นไวนิลหนักของพวกเขามีแนวโน้มที่จะหนักเครื่องหมาย smear

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้คนในสมัยก่อนที่จะมียางลบพวกเขาใช้ขนมปังสีขาวที่ไม่มีขอบเพื่อลบรอยดินสอแกรไฟต์และถ่านหินซึ่งวิธีนี้บางครั้งยังมีการใช้อยู่โดยศิลปินสมัยใหม่ในปีค.ศ. 1770 วิศวกรชาวอังกฤษชื่อเอดเวิร์ดแนร์น (Edward Nairne) ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้คิดค้นยางลบที่ทำจากยางเป็นคนแรกเหตุที่แนร์นค้นพบยางลบคือเขาไปหยิบก้อนยางแทนที่จะเป็นขนมปังมาถูรอยดินสอโดยไม่ได้ตั้งใจและค้นพบคุณสมบัติในการลบของยางจากนั้นจึงเริ่มผลิตยางลบออกขายและมีการรายงานว่ายางลบของเขามีราคา 3 ชิลลิงต่อครึ่งลูกบาศก์นิ้วซึ่งแพงมากในสมัยนั้นอย่างไรก็ตามยางลบก็ไม่ได้ทำให้เกิดความสะดวกสบายไปมากกว่าขนมปังเนื่องจากยางลบในขณะนั้นสามารถเน่าเสียและย่อยสลายได้เหมือนขนมปังต่อมาในปีค.ศ. 1839 ชาร์ลสกูดเยียร์ (ชาร์ลส์กู๊ดเยียร์) ค้นพบกระบวนการวัลคาไนเซชัน (หลอม) ซึ่งเป็นวิธีการรักษายางและทำให้เป็นวัสดุที่คงทนถาวรยางลบที่ทำจากยางวัลคาไนซ์จึงเป็นที่นิยมจนถึงปัจจุบันเมื่อวันที่ 30 มีนาคมค.ศ. 1858 ไฮเมนลิปแมน (เขายังเยื่อพรหมจารี) จากฟิลาเดลเฟียรัฐเพนซิลเวเนียสหรัฐอเมริกาจดสิทธิบัตรในการติดยางลบเข้ากับปลายดินสออีกข้างหนึ่งเป็นครั้งแรกแต่ในภายหลังถูกยกเลิกเนื่องจากเป็นเพียงการนำอุปกรณ์สองชนิดประกอบเข้าด้วยกันมากกว่าที่จะเป็นผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ยางลบอาจจะบล็อกสี่เหลี่ยม (บล็อกและยางลบลิ่ม) หรือหมวกรูปกรวยที่สามารถลื่นบนปลายของดินสอ (ยางลบหมวก) ยางลบบาร์เรลหรือคลิกเป็นอุปกรณ์ที่มีรูปร่างเหมือนดินสอแต่แทนที่จะถูกเต็มไปด้วยไส้ดินสอ ถังมีถังหดของวัสดุยางลบ (ไวนิลอ่อนที่สุดปกติ) เป็นส่วนใหญ่ตกแต่งเป็นไวนิลหนักของพวกเขามีแนวโน้มที่จะหนักเครื่องหมายยางลบแปลกในบทบาทคู่เป็นรูปแกะสลัก (เช่นโน้ตดนตรี สัตว์ ขนม) ละเลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของคุณคนในห้างหุ้นส่วนจำกัดคุณผู้สมัยก่อนที่จะมียางลบพวกเขาใช้ขนมปังสีขาวตั้งที่ไม่มีขอบเพื่อลบรอยดินสอแกรไฟต์และถ่านหินซึ่งวิธีนี้บางครั้งยังมีหัวเรื่อง: การใช้ขณะนี้โดยศิลปินสมัยใหม่

ในห้างหุ้นส่วนจำกัดปี ค.ศ. 1770 วิศวกรชาวอังกฤษชื่อเอดเวิร์ดแน ร์น (เอ็ดเวิร์ดแนร์น) ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้คิดค้น ยางลบที่ทำจากยางเป็นคนแรกเหตุที่แนร์นค้นพบยางลบคือเขาไปหยิบก้อนยางแทนที่จะเป็นขนมปังมาถู รอยดินสอโดยไม่ได้ตั้งใจและค้น พบคุณสมบัติในการลบของยางจากนั้นจึงเริ่มผลิตยางลบออกขายและมีการรายงานว่ายางลบของเขามีราคา 3 ชิลลิงต่อครึ่งลูกบาศก์นิ้วซึ่งแพงมากในห้างหุ้นส่วนจำกัดสมัยนั้น

อย่างไรก็ตามยางลบก็ ไม่ได้ทำให้เกิดความสะดวกสบายไป มากกว่าขนมปังเนื่องจากยางลบในขณะนั้นสามารถเน่าเสียและย่อยสลายได้เหมือนขนมปังต่อมาในปี ค.ศ.

1839 ชาร์ลสกูดเยียร์ (ชาร์ลส์กู๊ดเยียร์) ค้นพบกระบวนการวัลคาไนเซชัน (หลอมโลหะ) ซึ่งเป็นวิธีการรักษายางและทำให้เป็นวัสดุที่คงทนถาวรยางลบที่ทำจากยางวัลคาไนซ์จึงเป็นที่ จนถึงปัจจุบันนิยม เมื่อการธนาคารวันที่ 30 มีนาคม ค.ศ. 1858 ไฮเมนลิปแมน (เยื่อพรหมจารี Lipman) จากฟิลาเดลเฟียรัฐ เพนซิลเวเนียสหรัฐอเมริกาจดสิทธิบัตรในการติดยางลบเข้ากับปลายดินสออีกข้างหนึ่งเป็นครั้งแรก แต่ในภายหลังถูกยกเลิกเนื่องจากเป็นเพียงการนำ อุปกรณ์สองชนิดประกอบเข้าด้วยกันมากกว่าที่จะเป็นผลิตภัณฑ์คุณตัวใหม่

ยางลบอาจจะบล็อกสี่เหลี่ยม (บล็อกและยางลบลิ่ม) หรือหมวกรูปกรวยที่สามารถลื่นบน ปลายของดินสอ (ยางลบหมวก) ยางลบบาร์เรลหรือคลิกเป็นอุปกรณ์ที่มี รูปร่างเหมือน ดินสอ แต่แทนที่จะถูกเต็มไปด้วยไส้ ดินสอ , ถังมีถังหดของวัสดุยางลบ (ไวนิลอ่อนที่สุดปกติ) ยางลบแปลกในบทบาทคู่เป็นรูปแกะ สลัก (เช่นโน้ตดนตรี, สัตว์,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้คนในสมัยก่อนที่จะมียางลบพวกเขาใช้ขนมปังสีขาวที่ไม่มีขอบเพื่อลบรอยดินสอแกรไฟต์และถ่านหินซึ่งวิธีนี้บางครั้งยังมีการใช้อยู่โดยศิลปินสมัยใหม่สามารถค . ศ . 1770 วิศวกรชาวอังกฤษชื่อเอดเวิร์ดแนร์น ( เวิร์ด แนร์น ) ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้คิดค้นยางลบที่ทำจากยางเป็นคนแรกเหตุที่แนร์นค้นพบยางลบคือเขาไปหยิบก้อนยางแทนที่จะเป็นขนมปังมาถูรอยดินสอโดยไม่ได้ตั้งใจและค้นพบคุณสมบัติในการลบของยางจากนั้นจึงเริ่มผลิตยางลบออกขายและมี การรายงานว่ายางลบของเขามีราคา 3 ชิลลิงต่อครึ่งลูกบาศก์นิ้วซึ่งแพงมากในสมัยนั้นอย่างไรก็ตามยางลบก็ไม่ได้ทำให้เกิดความสะดวกสบายไปมากกว่าขนมปังเนื่องจากยางลบในขณะนั้นสามารถเน่าเสียและย่อยสลายได้เหมือนขนมปังต่อมาในปีค . ศ . 1839 ชาร์ลสกูดเยียร์ ( Charles Goodyear ) ค้นพบกระบวนการวัลคาไนเซชัน ( คนเขียนบท ) ซึ่งเป็นวิธีการรักษายางและทำให้เป็นวัสดุที่คงทนถาวรยางลบที่ทำจากยางวัลคาไนซ์จึงเป็นที่นิยมจนถึงปัจจุบัน30 เมื่อวันที่มีนาคมค . ศ . 1858 ไฮเมนลิปแมน ( เยื่อพรหมจารี Lipman ) จากฟิลาเดลเฟียรัฐเพนซิลเวเนียสหรัฐอเมริกาจดสิทธิบัตรในการติดยางลบเข้ากับปลายดินสออีกข้างหนึ่งเป็นครั้งแรกแต่ในภายหลังถูกยกเลิกเนื่องจากเป็นเพียงการนำอุปกรณ์สองชนิดประกอบเข้าด้วยกันมากกว่าที่จะเป็นผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ยางลบอาจจะบล็อกสี่เหลี่ยม ( บล็อกและยางลบลิ่ม ) หรือหมวกรูปกรวยที่สามารถลื่นบนปลายของดินสอ ( ยางลบหมวก ) ยางลบบาร์เรลหรือคลิกเป็นอุปกรณ์ที่มีรูปร่างเหมือนดินสอแต่แทนที่จะถูกเต็มไปด้วยไส้ดินสอถังมีถังหดของวัสดุยางลบ ( ไวนิลอ่อนที่สุดปกติ ) ยางลบแปลกในบทบาทคู่เป็นร , ูปแกะสลัก ( เช่นโน้ตดนตรีสัตว์ขนม , , ) เป็นส่วนใหญ่ตกแต่งเป็นไวนิลหนักของพวกเขามีแนวโน้มที่จะหนักเครื่องหมายละเลง