During 866,118 person-years of foll

During 866,118 person-years of follow-up, we documented 1,263 cases of type 2 diabetes. Characteristics of the study population according to consumption of caffeinated and decaffeinated coffee and caffeine intake are presented in Table 1. Higher caffeinated coffee consumption, but not decaffeinated coffee consumption, was strongly associated with cigarette smoking and higher alcohol consumption. Both higher caffeinated and higher decaffeinated coffee consumption were associated with older age and lower consumption of sugar-sweetened soft drinks and tea. Women who did not consume caffeinated or decaffeinated coffee tended to have a higher BMI compared with women who did consume either type of coffee. Pearson correlations with caffeine intake were 0.83 for total coffee, 0.94 for caffeinated coffee, −0.05 for decaffeinated coffee, and 0.09 for tea consumption.

Higher coffee consumption was associated with a lower risk of type 2 diabetes (Table 2). Adjustment for potential confounders weakened this association, mainly due to adjustment for BMI and alcohol consumption. After multivariate adjustment, the relative risk (RR) of type 2 diabetes was 0.87 (95% CI 0.73–1.03) for one cup per day, 0.58 (0.49–0.68) for 2–3 cups per day, and 0.53 (0.41–0.68) for four or more cups per day. Additional adjustment for magnesium, high- and low-fat dairy consumption, tea consumption, or sucrose intake; adjustment for BMI as a continuous variable; use of baseline coffee consumption instead of cumulative updated coffee consumption; use of baseline coffee consumption with exclusion of the first 4 years of follow-up; and exclusion of women who developed gestational diabetes during follow-up did not substantially change the association between coffee consumption and risk of type 2 diabetes (RR for four or more cups per day versus no cups per day ranged from 0.51 to 0.60; all P values

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระหว่าง person-years 866,118 ของการติดตามผล เราจัด 1,263 กรณีของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ลักษณะของประชากรศึกษาตามปริมาณของกาแฟที่ไม่มีกาเฟอีน และ caffeinated และบริโภคคาเฟอีนจะแสดงในตารางที่ 1 สูง caffeinated กาแฟปริมาณ แต่การบริโภคกาแฟที่ไม่มีกาเฟอีนไม่ ไม่ขอเกี่ยวข้องกับการสูบบุหรี่และแอลกอฮอล์สูง สูง caffeinated และสูงไม่มีกาเฟอีนกาแฟปริมาณเกี่ยวข้องกับอายุเก่าและปริมาณการใช้ต่ำกว่าใสน้ำตาลน้ำอัดลมและชา เป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ใช้ caffeinated หรือไม่มีกาเฟอีนกาแฟมีแนวโน้มที่จะ มี BMI สูงที่เปรียบเทียบกับผู้หญิงที่ไม่ได้ใช้ชนิดของกาแฟ ความสัมพันธ์เพียร์สัน มีปริมาณคาเฟอีนได้ 0.83 สำหรับกาแฟรวม 0.94 สำหรับกาแฟ caffeinated, −0.05 สำหรับไม่มีกาเฟอีนกาแฟ และ 0.09 สำหรับการบริโภคชาการบริโภคกาแฟสูงเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่ำของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (ตารางที่ 2) ปรับปรุง confounders มีศักยภาพลดลงสมาคมนี้ ส่วนใหญ่เนื่องจากการใช้ BMI และแอลกอฮอล์ที่ปรับปรุง หลังจากปรับปรุงตัวแปรพหุ ความเสี่ยงสัมพัทธ์ (RR) ของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เป็น 0.87 (95% CI 1.03-0.73) สำหรับหนึ่งถ้วยต่อวัน 0.58 (0.49-0.68) สำหรับ 2-3 ถ้วยต่อวัน และ 0.53 (0.41 – 0.68) ในอย่าง น้อย 4 ถ้วยต่อวัน ปรับปรุงเพิ่มเติมแมกนีเซียม ปริมาณนมสูง - และไขมันต่ำ ปริมาณชา หรือซูโครส บริโภค ปรับปรุง BMI เป็นตัวแปรต่อเนื่อง ใช้ปริมาณพื้นฐานกาแฟแทนการบริโภคกาแฟสะสมปรับปรุง ใช้ปริมาณกาแฟพื้นฐาน ด้วยกัน 4 ปีแรกของการติดตามผล และกันผู้หญิงที่พัฒนาโรคเบาหวานครรภ์ระหว่างติดตามได้ไม่มากเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (RR สำหรับอย่าง น้อย 4 ถ้วยต่อวันเทียบกับไม่มีถ้วยต่อวันอยู่ในช่วงจาก 0.51 ค่า P ทั้งหมด 0.60 < มาก 0.0001) สูง caffeinated กาแฟและปริมาณกาแฟที่ไม่มีกาเฟอีนสูงขึ้นสัมพันธ์กับความเสี่ยงต่ำของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (ตารางที่ 2) การบริโภคชาไม่มากเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หลังจากปรับปรุงเป็น confounders (0.88 [0.64-1.23] สี่น้อยเมื่อเทียบกับไม่มีถ้วยต่อวัน P สำหรับแนวโน้ม = 0.81)ปริมาณคาเฟอีนสูงเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่ำของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (ตารางที่ 2) เนื่องจากการบริโภคกาแฟและคาเฟอีนถูก correlated เราพยายามระบุผลอิสระของพวกเขาได้ โดยการตรวจสอบข้ามประเภทของการบริโภคกาแฟและคาเฟอีนเกี่ยวกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 การบริโภคกาแฟทั้งหมดสูงเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่ำของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในแต่ละประเภทที่บริโภคคาเฟอีน ในทางตรงกันข้าม บริโภคคาเฟอีนสูงได้ไม่เกี่ยวข้องมากกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ภายในประเภทของการบริโภคกาแฟรวม (ตาราง 3) เรายังรวมกาแฟรวมปริมาณการใช้และบริโภคคาเฟอีนพร้อมกันในแบบตัวแปรพหุเป็นตัวแปรต่อเนื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟรวมและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ยังคงคล้าย: RR สำหรับถ้วยหนึ่งเพิ่มขึ้นในปริมาณการใช้ 0.86 (95% CI $ 0.82 – 0.89) หลังจากปรับปรุงตัวแปรพหุและ 0.84 (0.79 – 0.91) หลังจากปรับปรุงเพิ่มเติมสำหรับบริโภคคาเฟอีน ในทางตรงกันข้าม ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคคาเฟอีนและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หายไปหลังการปรับปรุงสำหรับการบริโภคกาแฟ (1.01 [0.96-1.07] สำหรับมิลลิกรัม 100 ต่อวันสูงกว่าบริโภค) สอดคล้องกับการสังเกตนี้ ความแข็งแกร่งของความสัมพันธ์ผกผันกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ไม่มีกาเฟอีน (ตัวแปรพหุ RR 0.81 [95% CI 0.73 – 0.90]) และปริมาณการใช้กาแฟ caffeinated (0.87 [0.83-0.91]) แสดงสำหรับถ้วยหนึ่งเพิ่มขึ้นในปริมาณการใช้ต่อวัน และรวมกันในแบบตัวแปรพหุเรายังตรวจสอบว่าวิธีการเตรียมกาแฟที่ใช้ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้รับผลกระทบ RR ตัวแปรพหุของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่เกี่ยวข้องกับถ้วยหนึ่งเพิ่มขึ้นในการบริโภคกาแฟต่อวันที่กรองกาแฟ (RR [95% CI $ 0.82 – 0.90] 0.86) และกาแฟ (0.83 [0.74-0.93]) ในทางตรงกันข้าม การใช้กาแฟเอสเปร สโซ่/perculator ไม่มากเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่ำของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (0.97 [0.85-1.10]), แต่จำนวนผู้หญิงที่ใช้กาแฟเอสเปร สโซ่/perculator เป็นประจำค่อนข้างต่ำ (จำนวนกรณีโรคเบาหวานสำหรับปริมาณการใช้ของอย่าง น้อยสองถ้วยต่อวัน: 254 สำหรับกรองกาแฟ 27 สำหรับกาแฟสำเร็จรูป และ 18 perculator/เอส เปรสโซ่กาแฟ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วง 866,118 คนปีของการติดตามเราเอกสาร 1,263 กรณีของเบาหวานชนิดที่ 2 ลักษณะของประชากรที่ศึกษาให้เป็นไปตามการบริโภคของกาแฟมีคาเฟอีนและไม่มีคาเฟอีนและการบริโภคคาเฟอีนจะถูกนำเสนอในตารางที่ 1 การบริโภคกาแฟมีคาเฟอีนสูง แต่การบริโภคกาแฟไม่มีคาเฟอีนไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสูบบุหรี่และการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่สูงขึ้น ทั้งสองมีคาเฟอีนสูงขึ้นและการบริโภคกาแฟไม่มีคาเฟอีนที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับอายุและการบริโภคที่ลดลงของรสหวานน้ำตาลเครื่องดื่มและชา ผู้หญิงที่ไม่ได้กินกาแฟมีคาเฟอีนหรือไม่มีคาเฟอีนมีแนวโน้มที่จะมีค่าดัชนีมวลกายสูงขึ้นเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่ไม่ใช้ชนิดของกาแฟอย่างใดอย่างหนึ่ง ความสัมพันธ์เพียร์สันที่มีปริมาณคาเฟอีนเป็น 0.83 สำหรับกาแฟรวม 0.94 สำหรับกาแฟมีคาเฟอีน, -0.05 สำหรับกาแฟไม่มีคาเฟอีนและ 0.09 สำหรับการบริโภคชา. การบริโภคกาแฟที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (ตารางที่ 2) การปรับตัวที่อาจเกิดขึ้นกับตัวแปรอ่อนแอสมาคมนี้ส่วนใหญ่เกิดจากการปรับค่าดัชนีมวลกายและการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ หลังจากที่ปรับตัวหลายตัวแปรความเสี่ยง (RR) ของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เป็น 0.87 (95% CI 0.73-1.03) สำหรับหนึ่งถ้วยต่อวัน, 0.58 (0.49-0.68) 2-3 ถ้วยต่อวันและ 0.53 (0.41-0.68 ) สำหรับสี่หรือมากกว่าถ้วยต่อวัน ปรับเพิ่มเติมสำหรับแมกนีเซียมสูงและไขมันต่ำการบริโภคนมบริโภคชาหรือการบริโภคน้ำตาลซูโครส; การปรับค่าดัชนีมวลกายเป็นตัวแปรต่อเนื่อง การใช้งานของการบริโภคกาแฟพื้นฐานแทนการบริโภคกาแฟการปรับปรุงสะสม การใช้งานของการบริโภคกาแฟพื้นฐานที่มีการยกเว้นจาก 4 ปีแรกของการติดตาม; และการยกเว้นของผู้หญิงที่ได้รับการพัฒนาเบาหวานขณะตั้งครรภ์ในระหว่างการติดตามผลอย่างมีนัยสำคัญไม่ได้เปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟและความเสี่ยงของโรคเบาหวานประเภท 2 (RR สำหรับสี่หรือมากกว่าถ้วยต่อวันเมื่อเทียบกับถ้วยต่อวันไม่อยู่ในช่วง 0.51-0.60 ทั้งหมดค่า P <0.0001) ทั้งกาแฟมีคาเฟอีนสูงขึ้นและการบริโภคกาแฟไม่มีคาเฟอีนที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (ตารางที่ 2) การบริโภคชาไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่มีความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หลังการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นกับตัวแปร (0.88 [0.64-1.23] สำหรับสี่หรือมากกว่าเมื่อเทียบกับถ้วยไม่มีต่อวัน P สำหรับแนวโน้ม = 0.81). บริโภคคาเฟอีนที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงต่ำ โรคเบาหวานประเภท 2 (ตารางที่ 2) เพราะกาแฟและการบริโภคคาเฟอีนมีความสัมพันธ์ที่เราพยายามที่จะระบุผลกระทบที่เป็นอิสระของพวกเขาไปได้โดยการตรวจสอบของประเภทข้ามของการบริโภคกาแฟและคาเฟอีนในความสัมพันธ์กับความเสี่ยงของการเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 การบริโภคกาแฟรวมที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในแต่ละประเภทของการบริโภคคาเฟอีน ในทางตรงกันข้ามการบริโภคคาเฟอีนสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ไม่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่อยู่ในประเภทของการบริโภคกาแฟทั้งหมด (ตารางที่ 3) นอกจากนี้เรายังรวมถึงการบริโภคกาแฟรวมและการบริโภคคาเฟอีนพร้อมกันในรูปแบบหลายตัวแปรเป็นตัวแปรอย่างต่อเนื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟรวมและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ยังคงคล้ายกัน: RR สำหรับการเพิ่มขึ้นหนึ่งถ้วยในการบริโภคเท่ากับ 0.86 (95% CI 0.82-0.89) หลังการเปลี่ยนแปลงหลายตัวแปรและ 0.84 (0.79-0.91) หลังการเปลี่ยนแปลงต่อไปสำหรับคาเฟอีน การหดตัว ในทางตรงกันข้ามความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคคาเฟอีนและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หายไปหลังจากการปรับตัวเพื่อการบริโภคกาแฟ (1.01 [0.96-1.07] สำหรับ 100 มิลลิกรัมต่อวันปริมาณสูงกว่า) สอดคล้องกับข้อสังเกตนี้ความแรงของสมาคมผกผันกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีความคล้ายคลึงสำหรับไม่มีคาเฟอีน (หลายตัวแปร RR 0.81 [95% CI 0.73-0.90]) และการบริโภคกาแฟมีคาเฟอีน (0.87 [0.83-0.91]) เมื่อแสดงสำหรับ เพิ่มขึ้นหนึ่งถ้วยในการบริโภคต่อวันและรวมไปพร้อม ๆ กันในรูปแบบหลายตัวแปร. นอกจากนี้เรายังตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นวิธีการที่ใช้ในการเตรียมกาแฟได้รับผลกระทบความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 RR หลายตัวแปรของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นหนึ่งถ้วยในการบริโภคกาแฟต่อวันเป็นที่คล้ายกันสำหรับกาแฟกรอง (RR 0.86 [95% CI 0.82-0.90]) และกาแฟสำเร็จรูป (0.83 [0.74-0.93]) ในทางตรงกันข้ามการบริโภคของเอสเพรสโซ / กาแฟ perculator ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการลดความเสี่ยงของโรคเบาหวานประเภท 2 (0.97 [0.85-1.10]) แต่จำนวนของผู้หญิงที่บริโภคเป็นประจำเอสเพรสโซ / perculator กาแฟค่อนข้างต่ำ (จำนวนผู้ป่วยโรคเบาหวาน สำหรับการบริโภคของสองคนหรือมากกว่าถ้วยต่อวัน: 254 สำหรับกาแฟกรอง 27 สำหรับกาแฟสำเร็จรูปและ 18 สำหรับ perculator / เครื่องชงกาแฟเอสเพรสโซ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปี 866118 คนที่ติดตามเราเป็นเอกสารยันกรณีของเบาหวานชนิดที่ 2 ลักษณะของประชากรที่ศึกษาตามการบริโภคคาเฟอีนและกาแฟและคาเฟอีนคาเฟอีนจะแสดงในตารางที่ 1 ที่มีคาเฟอีนสูงกว่าการบริโภคกาแฟ แต่คาเฟอีนการบริโภคกาแฟมีความเกี่ยวข้องอย่างมากกับการสูบบุหรี่ และการบริโภคแอลกอฮอล์ที่สูงขึ้นคาเฟอีนทั้งสูงกว่าและสูงกว่าการบริโภคกาแฟที่ไม่มีกาเฟอีน มีความสัมพันธ์กับอายุ และลดการบริโภคน้ำตาล รสหวาน น้ำอัดลม และชา ผู้หญิงที่ไม่บริโภคคาเฟอีนหรือคาเฟอีนกาแฟมีแนวโน้มที่จะมี BMI สูงกว่าเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่ไม่ได้กินกาแฟชนิดเหมือนกัน สหสัมพันธ์เพียร์สันกับคาเฟอีนมีค่าเท่ากับ 0.83 กาแฟจำนวน 094 กาแฟที่มีคาเฟอีน , กาแฟไม่มีคาเฟอีนและ− 0.05 , 0.09 สำหรับการบริโภคชา

สูงกว่าการบริโภคกาแฟมีความเกี่ยวข้องกับการลดความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( ตารางที่ 2 ) การปรับตัวสำหรับตัววัดศักยภาพลดลง สมาคมนี้เป็นหลักเนื่องจากการปรับค่าดัชนีมวลกายและการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ หลังจากหลายตัวแปรปรับความเสี่ยงสัมพัทธ์ ( RR ) โรคเบาหวานชนิดที่ 2 เท่ากับ 0.87 ( 95 % CI 073 ( 1.03 ) หนึ่งถ้วยต่อวัน , 0.58 ( 0.49 ( 0.68 ) 2 – 3 ถ้วยต่อวันและ 0.53 ( 0.41 ( 0.68 ) สำหรับสี่หรือมากกว่าถ้วยต่อวัน การปรับปรุงเพิ่มเติมสำหรับแมกนีเซียมสูงและไขมันต่ำ การบริโภค การบริโภค ชา นม หรือปริมาณการบริโภค ; การปรับค่าดัชนีมวลกายเป็นตัวแปรต่อเนื่อง การใช้การบริโภคกาแฟพื้นฐาน แทนที่จะสะสมปรุงกาแฟการบริโภคใช้พื้นฐานการบริโภคกาแฟกับการยกเว้นใน 4 ปีแรกของการติดตามผล และยกเว้นผู้หญิงที่พัฒนาโรคเบาหวานขณะตั้งครรภ์ในระหว่างการติดตามไม่ได้มากการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( RR สำหรับสี่หรือมากกว่าถ้วยต่อวันเมื่อเทียบกับไม่มีถ้วยต่อวันมีค่าเท่ากับ 0.60 ; p ทั้งหมด < ค่า 2 )ทั้งกาแฟและกาเฟอีนสูงกว่าการบริโภคคาเฟอีนสูงกว่ากาแฟ มีความสัมพันธ์กับการลดความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( ตารางที่ 2 ) การบริโภคชาไม่ได้อย่างมากที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หลังจากปรับสำหรับตัววัดศักยภาพ ( 0.88 [ 4 ] และ 1.23 สำหรับสี่หรือมากกว่าเมื่อเทียบกับไม่มีถ้วยต่อวัน ; P สำหรับแนวโน้ม

= 0.81 )การบริโภคคาเฟอีนสูงมีความสัมพันธ์กับการลดความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( ตารางที่ 2 ) เพราะกาแฟและคาเฟอีน มีความสัมพันธ์ที่เราพยายามที่จะระบุของพวกเขาได้รับผลกระทบโดยการตรวจสอบอิสระข้ามประเภทของกาแฟและคาเฟอีนในความสัมพันธ์กับความเสี่ยงของเบาหวานชนิดที่ 2รวมสูงกว่าการบริโภคกาแฟมีความเกี่ยวข้องกับการลดความเสี่ยงของโรคเบาหวานประเภท 2 ในแต่ละประเภทของคาเฟอีน . ในทางกลับกัน การบริโภคคาเฟอีนสูงไม่มากที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในประเภทของการบริโภคกาแฟทั้งหมด ( ตารางที่ 3 )นอกจากนี้เรายังรวมรวมการบริโภคกาแฟและคาเฟอีน พร้อมกันในรูปแบบหลายตัวแปรโดยตัวแปรต่อเนื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟทั้งหมดและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ยังคงอยู่ที่คล้ายกัน : RR สำหรับหนึ่งถ้วยเพิ่มปริมาณ 0.86 ( 95% CI 0.82 - 0.89 ) หลังจากการปรับแบบและ 0.84 ( 0.79 - 0.91 ) หลังจากการปรับเพิ่มเติมสำหรับคาเฟอีน .ในทางตรงกันข้ามความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคคาเฟอีนและความเสี่ยงของโรคเบาหวานประเภท 2 หายตัวไป หลังจากการปรับการบริโภคกาแฟ ( 1.01 [ 96 ] – 1.07 100 มก. ต่อวันสูงกว่าการบริโภค ) สอดคล้องกับการสังเกตนี้ ความแข็งแรงของความสัมพันธ์ผกผันกับความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 คือคล้ายๆกาเฟอีน ( multivariate RR 0.81 [ 95% CI 0.73 – 090 ] ) และคาเฟอีนการบริโภคกาแฟ ( 0.87 [ 0.83 ( 0.91 ) เมื่อแสดงเป็นหนึ่งถ้วยเพิ่มการบริโภคต่อวันและรวมอยู่ในรูปแบบหลายตัวแปรพร้อมกัน

เรายังตรวจสอบว่าใช้วิธีการเตรียมกาแฟมีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคกาแฟและความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 .RR หลายตัวแปรของชนิด 2 โรคเบาหวานที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นในการบริโภคกาแฟหนึ่งถ้วยต่อวัน ก็เหมือนกรองกาแฟ ( RR = [ 95% CI 0.82 และ 0.90 ] ) และกาแฟสำเร็จรูป ( 0.83 [ 0.74 และ 0.93 ] ) ในทางกลับกัน การบริโภคกาแฟเอสเพรสโซ / perculator ไม่ได้มากที่เกี่ยวข้องกับการลดความเสี่ยงของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( 0.97 [ 85 ] ( 1.10 )แต่จำนวนของผู้หญิงที่บริโภคประจำ / perculator กาแฟเอสเพรสโซค่อนข้างต่ำ ( จำนวนของกรณีโรคเบาหวานสำหรับการบริโภคมากกว่าสองถ้วยต่อวัน : 254 กาแฟกรอง 27 สำหรับกาแฟสำเร็จรูป และ 18 perculator / กาแฟเอสเพรสโซ )