Conservation genetics deals with th

Conservation genetics deals with the genetic factors that affect extinction
risk and genetic management regimes required to minimise these
risks. There are 11 major genetic issues in conservation biology:
• The deleterious effects of inbreeding on reproduction and survival
(inbreeding depression)
• Loss of genetic diversity and ability to evolve in response to environmental
change
• Fragmentation of populations and reduction in gene flow
• Random processes (genetic drift) overriding natural selection as the
main evolutionary process
• Accumulation and loss (purging) of deleterious mutations
• Genetic adaptation to captivity and its adverse effects on reintroduction
success
• Resolving taxonomic uncertainties
• Defining management units within species
• Use of molecular genetic analyses in forensics
• Use of molecular genetic analyses to understand aspects of species
biology important to conservation
• Deleterious effects on fitness that sometimes occur as a result of outcrossing
(outbreeding depression).
The effects of small population size are of major concern in conservation
biology, since endangered species have small and/or declining populations.
Small populations suffer from inbreeding and loss of genetic
diversity resulting in elevated extinction risks. Consequently, a major
objective of genetic management is to minimize inbreeding and loss of
genetic diversity.
This textbook is concerned with the 11 issues listed above.
The structure and content of conservation genetics is illustrated in
Fig. 1.5. Conservation genetics is an applied discipline that draws
heavily upon evolutionary, population and quantitative genetics and
taxonomy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พันธุศาสตร์เชิงอนุรักษ์เกี่ยวข้องกับปัจจัยทางพันธุกรรมที่มีผลต่อการสูญพันธุ์ความเสี่ยงและการจัดการทางพันธุกรรมระบอบต้องลดเหล่านี้ความเสี่ยง มีปัญหาทางพันธุกรรม 11 หลักชีววิทยาอนุรักษ์:•ผลร้ายของ inbreeding การอยู่รอดและการสืบพันธุ์(inbreeding ภาวะซึมเศร้า)•สูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมและความสามารถในการพัฒนาในด้านสิ่งแวดล้อมการเปลี่ยนแปลง•การกระจายตัวของประชากรและลดกระแสยีน•สุ่มกระบวน (พันธุดริฟท์) แทนที่คัดเลือกโดยธรรมชาติเป็นการกระบวนการวิวัฒนาการหลัก•สะสมและขาดทุน (ล้างข้อมูล) ร้ายกลายพันธุ์•ปรับพันธุกรรมเชลยและผลร้ายของวัฏจักรประสบความสำเร็จ•แก้ไขอนุกรมวิธานไม่แน่นอน•กำหนดจัดการหน่วยภายในสปีชีส์•ใช้การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมระดับโมเลกุลในนิติ•ใช้การวิเคราะห์ทางพันธุกรรมระดับโมเลกุลเพื่อให้เข้าใจลักษณะพันธุ์ชีววิทยาสิ่งสำคัญในการอนุรักษ์•ออกกำลังกายร้ายผลที่เกิดขึ้นจาก outcrossing(outbreeding ภาวะซึมเศร้า)ผลของขนาดประชากรขนาดเล็กมีปัญหาสำคัญในการอนุรักษ์ชีววิทยา เนื่องจากพันธุ์มีประชากรขนาดเล็ก และ/หรือลดลงประชากรขนาดเล็กที่ต้องทนทุกข์ทรมานจาก inbreeding และสูญเสียทางพันธุกรรมความหลากหลายที่เกิดขึ้นในการยกระดับความเสี่ยงสูญพันธุ์ ดังนั้น วิชาวัตถุประสงค์ของการจัดการทางพันธุกรรมคือ inbreeding และสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมหนังสือนี้จะเกี่ยวข้องกับประเด็น 11 ข้างโครงสร้างและเนื้อหาของอนุรักษ์พันธุศาสตร์ได้อธิบายFig. 1.5 อนุรักษ์พันธุศาสตร์เป็นสาขาวิชาการการประยุกต์ที่วาดหนักตามวิวัฒนาการ ประชากรและพันธุศาสตร์เชิงปริมาณ และจำแนกประเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พันธุศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์ปัจจัยทางพันธุกรรมที่มีผลต่อการสูญเสียความเสี่ยงและระบบการจัดการทางพันธุกรรมที่จำเป็นเหล่านี้เพื่อลดความเสี่ยง มี 11 ประเด็นทางพันธุกรรมที่สำคัญในทางชีววิทยาการอนุรักษ์คือ: •ผลกระทบที่เป็นอันตรายของการเจริญเติบโตการสืบพันธุ์และการอยู่รอด(ภาวะซึมเศร้าแยะ) •การสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมและความสามารถที่จะพัฒนาขึ้นเพื่อตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อมการเปลี่ยนแปลง•การกระจายตัวของประชากรและการลดลงในการไหลของยีน•กระบวนการสุ่ม(ทางพันธุกรรมดริฟท์) เอาชนะการคัดเลือกโดยธรรมชาติเป็นกระบวนการวิวัฒนาการหลัก•การสะสมและการสูญเสีย (กวาดล้าง) ของการกลายพันธุ์อันตราย•การปรับตัวทางพันธุกรรมที่จะถูกจองจำและผลกระทบที่มีต่อการประกอบการประสบความสำเร็จ•การแก้ไขปัญหาความไม่แน่นอนการจัดหมวดหมู่•การกำหนดหน่วยการบริหารจัดการภายในชนิด•การใช้การวิเคราะห์ทางอณูพันธุศาสตร์ในนิติ•การใช้การวิเคราะห์ทางอณูพันธุศาสตร์ที่จะเข้าใจลักษณะของสายพันธุ์ชีววิทยาสิ่งสำคัญที่จะอนุรักษ์•ผลอันตรายในการออกกำลังกายที่บางครั้งเกิดขึ้นเป็นผลมาจากoutcrossing (ภาวะซึมเศร้า outbreeding). ผลของขนาดประชากรขนาดเล็กมีความกังวลที่สำคัญในการอนุรักษ์ชีววิทยาตั้งแต่สัตว์ใกล้สูญพันธุ์ที่มีขนาดเล็กและ / หรือลดลงของประชากร. ประชากรขนาดเล็กทนทุกข์ทรมานจากการเจริญเติบโตและการสูญเสียทางพันธุกรรมที่หลากหลายส่งผลให้ความเสี่ยงสูญพันธุ์สูง ดังนั้นที่สำคัญวัตถุประสงค์ของการจัดการทางพันธุกรรมคือการลดการเจริญเติบโตและการสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรม. ตำรานี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ 11 ประเด็นที่ระบุไว้ข้างต้น. โครงสร้างและเนื้อหาของการอนุรักษ์พันธุกรรมจะแสดงในรูปที่ 1.5 พันธุศาสตร์การอนุรักษ์เป็นวินัยที่เหลือนำไปใช้อย่างมากเมื่อวิวัฒนาการของประชากรและพันธุศาสตร์เชิงปริมาณและเชิงอนุกรมวิธาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนุรักษ์ทางพันธุศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับพันธุกรรมปัจจัยที่มีผลต่อการสูญเสีย
ความเสี่ยงและระบบการจัดการทางพันธุกรรมที่จำเป็นเพื่อลดความเสี่ยงเหล่านี้

11 มีปัญหาทางพันธุกรรม สาขาชีววิทยาเชิงอนุรักษ์ :
- ผลกระทบเป็นอันตรายของการทำซ้ำและความอยู่รอด
( การ depression )
- การสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมและความสามารถในการวิวัฒนาการในการตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อม

เปลี่ยน- การกระจายตัวของประชากรและการลดการไหลของยีน
- กระบวนการสุ่ม ( พันธุกรรมที่ถูกยกเลิกการคัดเลือกตามธรรมชาติเป็นหลักวิวัฒนาการกระบวนการสะสม

บริการและการสูญเสีย ( กวาดล้าง ) ของการกลายพันธุ์ทางพันธุกรรมคง
- เชลยของการปรับตัวและผลกระทบต่อคืน

-
และความไม่แน่นอนและความสำเร็จ - กำหนดหน่วยการบริหารภายในชนิด
- การใช้พันธุศาสตร์โมเลกุลในการวิเคราะห์นิติเวช
- ใช้พันธุศาสตร์โมเลกุลวิเคราะห์เพื่อเข้าใจลักษณะของสายพันธุ์ชีววิทยาการอนุรักษ์
-
ที่สำคัญคงผลในฟิตเนสที่บางครั้งเกิดขึ้นจากข้าม

( ให้สูงขึ้น depression ) ผลของขนาดประชากรขนาดเล็กมีปัญหาสําคัญชีววิทยาการอนุรักษ์
,เนื่องจากใกล้สูญพันธุ์มีประชากรขนาดเล็กและ / หรือปฏิเสธ .
ประชากรขนาดเล็กประสบการและการสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมซึ่งเสี่ยงสูญพันธุ์สูง
. ดังนั้น วัตถุประสงค์หลักของการจัดการทางพันธุกรรม
เพื่อลดการสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมและ
.
หนังสือเล่มนี้เกี่ยวข้องกับประเด็นข้างต้น
11 .โครงสร้างและเนื้อหาของพันธุศาสตร์เพื่อการอนุรักษ์เป็นภาพประกอบใน
รูปที่ 1.5 พันธุศาสตร์เพื่อการอนุรักษ์เป็นใช้วินัยที่วาด
อย่างหนักเมื่อวิวัฒนาการ ประชากรและพันธุศาสตร์ปริมาณและ
อนุกรมวิธาน