‘Production industries for the engi

‘Production industries for the engineering of cars, ships
and aircraft are geared to minimise tooling costs by creating
a range of standard models from mass-produced custom
components. On the other hand, construction industries for
the architecture of buildings aim to create one-off custom
designs, but with an economy based on the use of
standardised components. Of course, this is a simplistic
historical view. However, it aims to highlight the different
approaches of the two industry sectors. Both achieve a variety
of products while exploiting standardisation in different ways
to achieve efficiency. The advent of digital fabrication
techniques has made possible the concept of “mass
customisation”, which is blurring this distinction and thereby
allowing industries to learn from each other and also to
borrow technologies. But the core technology for the shift
resides in software engineering.
‘The success of a piece of software is about the match or
mismatch of assumptions between the software designer and
the users. We can say that we all learnt from the assumptions
made by the software developers of these other parametric systems for other industries. We learnt about what was
transferable to architecture and we learnt what additional
functionality would be required if the transition of parametric
design to architecture was to be successful. There are two
important characteristics of parametric design applied to
aircraft or ship design that are not present in terrestrial
architecture. The first is that concepts and configurations
change relatively slowly. Secondly, a single design, with some
minor variations, will be used for a production run of ten,
hundreds, or possibly thousands of instances. Therefore, there
is the time and resources to invest in the proper “genotype”
and ensure that this can support the anticipated variations in
the phenotypes. Contrast this with buildings where, in the
main, each one is unique. There is no time or need to develop
a highly adaptive genotype. There is only one instance so
there is no need for a genotype that can support variations in
the phenotype.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' อุตสาหกรรมการผลิตสำหรับงานวิศวกรรมของรถยนต์ เรือและเครื่องบินที่มุ่งลดต้นทุนเครื่องมือ โดยการสร้างให้ช่วงของรุ่นมาตรฐานจากมวลผลิตเองคอมโพเนนต์ บนมืออื่น ๆ อุตสาหกรรมการก่อสร้างสำหรับสถาปัตยกรรมของอาคารจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างแบบกำหนดเองที่ใช้ครั้งเดียวออกแบบ แต่ ด้วยเศรษฐกิจที่อิงการใช้ส่วนประกอบมาตรฐาน แน่นอน นี้เป็นแบบเรียบง่ายมุมมองทางประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตาม มันมีจุดมุ่งหมายเพื่อเน้นความแตกต่างแนวทางของภาคอุตสาหกรรมสอง ทั้งสองให้ได้หลากหลายของผลิตภัณฑ์ในขณะที่การใช้ประโยชน์จากเราในรูปแบบต่าง ๆเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพ การถือกำเนิดของการผลิตดิจิตอลเทคนิคทำได้แนวคิดของ "มวลการปรับแต่ง" ซึ่งเป็นภาพความแตกต่างนี้ และจึงช่วยให้เรียนรู้ จากกัน และยังเป็นอุตสาหกรรมขอยืมเทคโนโลยี แต่เทคโนโลยีหลักสำหรับการเปลี่ยนแปลงอยู่ในวิศวกรรมซอฟต์แวร์' ความสำเร็จของซอฟต์แวร์จะเกี่ยวกับการแข่งขัน หรือไม่ตรงกันของสมมติฐานระหว่างนักออกแบบซอฟต์แวร์ และผู้ใช้ เราสามารถพูดได้ว่า เราเรียนจากสมมติฐานทำ โดยนักพัฒนาซอฟต์แวร์ของระบบเหล่านี้พาราเมตริกอื่น ๆ สำหรับอุตสาหกรรมอื่น ๆ เราเรียนรู้เกี่ยวกับอะไรโอนได้ถึงสถาปัตยกรรม และเราเรียนรู้อะไรเพิ่มเติมฟังก์ชันการทำงานสามารถใช้การเปลี่ยนแปลงของพาราเมตริกออกแบบสถาปัตยกรรมคือการ ประสบความสำเร็จ มีสองลักษณะสำคัญของการออกแบบพาราเมตริกที่ใช้กับออกแบบเครื่องบินหรือเรือที่ไม่มีอยู่ในภาคพื้นดินสถาปัตยกรรม ครั้งแรกเป็นที่แนวคิดและการกำหนดค่าเปลี่ยนแปลงค่อนข้างช้า ประการที่สอง เดียวออก บางเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย จะใช้สำหรับผลิตครั้งหนึ่งสิบร้อย หรืออาจจะหลายพันอินสแตนซ์ ดังนั้น มีคือเวลาและทรัพยากรการลงทุนใน "ยีน" ที่เหมาะสมและให้แน่ใจว่า นี้สามารถรองรับการเปลี่ยนแปลงในการคาดการณ์ไว้ไทป์ ความเปรียบต่างนี้กับอาคารที่ ในการหลัก แต่ละคนไม่ซ้ำกัน ไม่มีเวลาต้องพัฒนาจีโนไทป์ที่ปรับตัวสูงขึ้น มีอินสแตนซ์เดียวเท่านั้นไม่จำเป็นสำหรับสายพันธุ์ที่สามารถสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงในกนิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'อุตสาหกรรมการผลิตสำหรับงานด้านวิศวกรรมของรถยนต์เรือ
และอากาศยานจะมุ่งไปลดค่าใช้จ่ายการขับรถโดยการสร้าง
ช่วงของแบบจำลองมาตรฐานที่กำหนดเองจากมวลผลิต
ชิ้นส่วน บนมืออื่น ๆ , อุตสาหกรรมก่อสร้าง
สถาปัตยกรรมของอาคารที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างที่กำหนดเอง one-off
ออกแบบ แต่ด้วยเศรษฐกิจบนพื้นฐานการใช้งานของ
ชิ้นส่วนมาตรฐาน ของหลักสูตรนี้เป็นง่าย
มุมมองทางประวัติศาสตร์ แต่ก็มีจุดมุ่งหมายที่จะเน้นที่แตกต่างกัน
วิธีการของทั้งสองภาคอุตสาหกรรม ทั้งสองเกิดความหลากหลาย
ของผลิตภัณฑ์ในขณะที่การใช้ประโยชน์จากมาตรฐานในรูปแบบต่างๆ
เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพ การปรากฎตัวของการผลิตดิจิตอล
เทคนิคได้ทำไปแนวคิดของ "มวล
การปรับแต่ง" ซึ่งมีความแตกต่างนี้ทำให้เปรอะเปื้อนและจึง
ช่วยให้อุตสาหกรรมที่จะเรียนรู้จากกันและกันและยัง
ยืมเทคโนโลยี แต่เทคโนโลยีหลักสำหรับการเปลี่ยนแปลง
ที่อยู่ในวิศวกรรมซอฟต์แวร์.
'ความสำเร็จของชิ้นส่วนของซอฟต์แวร์เป็นเรื่องเกี่ยวกับการจับคู่หรือ
ไม่ตรงกันของสมมติฐานระหว่างนักออกแบบซอฟต์แวร์และ
ผู้ใช้ เราสามารถพูดได้ว่าเราทุกคนได้เรียนรู้จากสมมติฐาน
ที่ทำโดยนักพัฒนาซอฟแวร์ของระบบพาราอื่น ๆ เหล่านี้สำหรับอุตสาหกรรมอื่น ๆ เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่
โอนไปยังสถาปัตยกรรมและเราได้เรียนรู้สิ่งที่เพิ่มเติม
ฟังก์ชันการทำงานที่จะต้องถ้าการเปลี่ยนแปลงของพารา
การออกแบบสถาปัตยกรรมก็จะประสบความสำเร็จ มีสองมี
ลักษณะที่สำคัญของการออกแบบพารานำไปใช้กับ
อากาศยานหรือเรือการออกแบบที่ไม่ได้อยู่ในภาคพื้นดิน
สถาปัตยกรรม แรกคือแนวความคิดและการกำหนดค่า
การเปลี่ยนแปลงค่อนข้างช้า ประการที่สองการออกแบบเดียวกับบาง
รูปแบบรายย่อยจะถูกใช้สำหรับการทำงานการผลิตของสิบ
หลายร้อยหรืออาจจะพันของอินสแตนซ์ ดังนั้นจึงมีความ
เป็นเวลาและทรัพยากรที่จะลงทุนใน "ยีน" ที่เหมาะสม
และให้แน่ใจว่านี้สามารถรองรับการเปลี่ยนแปลงที่คาดการณ์ไว้ใน
phenotypes คมชัดนี้พร้อมสิ่งปลูกสร้างที่อยู่ใน
หลักของแต่ละคนมีความเป็นเอกลักษณ์ มีเวลาหรือไม่จำเป็นต้องมีการพัฒนาเป็น
ยีนปรับตัวสูง มีเพียงหนึ่งตัวอย่างเพื่อให้
มีความจำเป็นสำหรับจีโนไทป์ที่สามารถรองรับการเปลี่ยนแปลงในไม่มี
ฟีโนไทป์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อุตสาหกรรมการผลิตวิศวกรรมของรถยนต์ , เรือและเครื่องบินที่เหมาะเพื่อลดต้นทุน โดยการสร้างเครื่องมือช่วงของรุ่นมาตรฐานจากมวลผลิตเองส่วนประกอบ บนมืออื่น ๆที่อุตสาหกรรมการก่อสร้างสำหรับสถาปัตยกรรมของอาคาร จุดประสงค์เพื่อสร้างครั้งเดียวเองการออกแบบ แต่ด้วยเศรษฐกิจขึ้นอยู่กับการใช้งานของมาตรฐานส่วนประกอบ ของหลักสูตรนี้เป็นง่ายมุมมองทางประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตาม , มันมีวัตถุประสงค์เพื่อเน้นที่แตกต่างกันแนวทางของทั้งสองภาค . ทั้งสองบรรลุความหลากหลายในขณะที่ exploiting ผลิตภัณฑ์ให้ได้มาตรฐานในวิธีต่าง ๆเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพ การสร้างดิจิตอลเทคนิคที่ทำให้ได้แนวคิดของ " มวลปรับแต่ง " ซึ่งเป็นเบลอความแตกต่างนี้และจึงช่วยให้อุตสาหกรรมที่จะเรียนรู้จากแต่ละอื่น ๆและยังยืมเทคโนโลยี แต่เทคโนโลยีหลักสำหรับเปลี่ยนอยู่ในวิศวกรรมซอฟต์แวร์" ความสำเร็จของชิ้นส่วนของซอฟต์แวร์ คือ เรื่องราคา หรือที่ไม่ตรงกันระหว่างผู้ออกแบบและซอฟต์แวร์ของสมมติฐานผู้ใช้ เราสามารถพูดได้ว่าเราทุกคนได้เรียนรู้จากสมมติฐานที่ทำโดยนักพัฒนาซอฟต์แวร์ของเหล่านี้อื่น ๆตัวแปรระบบสำหรับอุตสาหกรรมอื่น ๆ เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับอะไรที่โอนไปยังสถาปัตยกรรมและเราได้เรียนรู้อะไรเพิ่มเติมฟังก์ชันจะต้องถ้าการเปลี่ยนแปลงของพารามิเตอร์การออกแบบสถาปัตยกรรมเพื่อความสำเร็จ มี สองลักษณะที่สำคัญของการออกแบบเชิงประยุกต์การออกแบบอากาศยานหรือเรือที่ไม่มีอยู่ในสัตว์บกสถาปัตยกรรม เป็นครั้งแรกที่แนวคิดและรูปแบบเปลี่ยนค่อนข้างช้า ประการที่สอง การออกแบบเดียว , กับบางการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย จะถูกใช้สำหรับการผลิตวิ่งสิบหลายร้อยหรืออาจจะหลายพันแผล ดังนั้น มีคือ เวลาและทรัพยากรที่จะลงทุนในที่เหมาะสม " กับ "และให้แน่ใจว่ามันสามารถรองรับรูปแบบต่าง ๆ ในที่คาดการณ์ไว้การเกิด . ตรงกันข้ามกับอาคารไหน ในหลัก แต่ละตัวจะไม่ซ้ำกัน ไม่มีเวลาหรือต้องการที่จะพัฒนาขอปรับเปลี่ยนพันธุกรรม . มีเพียงหนึ่งตัวอย่างดังนั้นไม่ต้องมีพันธุกรรมที่สามารถรองรับการเปลี่ยนแปลงในโดยการ .