) Demographic Characteristics Crime

) Demographic Characteristics
Crime is not evenly distributed throughout the population. The associations between demographic characteristics and crime have long been observed. For as long as observation of offending has been made, it has been noted that men and women have different offence rates and patterns, and experiences of victimisation (Heidensohn, 2002). In particular, the demographic variable that appears to most effect crime is the number of male young adults. It has been found in many studies that males and young adults are more prone to commit crimes than females and older adults (Kongmuang, 1995; Rephann and Öhman, 1999; Croall, 1998). Schmid (1960) found high proportions of males to be the main indicator of crime. Nelson et al. (1996) studied the spatial distribution of shoplifting using crime data reported to the police for Cardiff City Centre in 1993. Offender characteristics indicated that shoplifting is predominantly carried out by young males. In a study of crime in Thailand, Kongmuang (1995) also found that most offenders are males under 25 years old. The single and divorced have higher propensities to commit crime than the married. It is interesting to note that single parent families, which might be seen as broken homes or weak families, and large families (a large number of children in the family) are significant features of delinquent groups (Ellis, 1988) and there is also above average offender rates among minority groups (Herbert, 1976). Offenders from ethnic minorities are also over-represented in the prison population (Croall, 1998). For young people, significant risk factors that may increase the likelihood of offending behaviour are low income, poverty, poor parental supervision, poor housing, poor school behaviour (attainment and attendance), and socially-disorganised communities (Raikes, 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

) ลักษณะประชากร อาชญากรรมไม่สม่ำเสมอกระจายประชากร ความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะทางประชากรและอาชญากรรมยาวได้รับการปฏิบัติ นานเท่าที่สังเกตของโกรธขึ้นมา มันได้รับการบันทึกไว้ว่า ชายและหญิงมีอัตราความผิดแตกต่างกัน และรูปแบบ และประสบการณ์หนึ่งเท่า (Heidensohn, 2002) โดยเฉพาะ ตัวแปรประชากรที่ปรากฏทางอาชญากรรมผลกระทบมากที่สุดคือ จำนวนของผู้ใหญ่เพศชายหนุ่ม มันพบในการศึกษามากมายว่า คนเพศชายมีแนวโน้มจะกระทำผิดมากกว่าเพศหญิงและอายุ (Kongmuang, 1995 Rephann และ Öhman, 1999 Croall, 1998) Schmid (1960) พบสัดส่วนเพศชายจะเป็นตัวบ่งชี้หลักของอาชญากรรมสูง เนลสัน et al. (1996) ศึกษาการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของขโมยใช้ข้อมูลอาชญากรรมรายงานตำรวจสำหรับคาร์ดิฟฟ์ซิตี้เซ็นเตอร์ในปี 1993 ผู้กระทำความผิดลักษณะระบุว่า ขโมยจะส่วนใหญ่ดำเนินการ โดยเพศชายหนุ่ม ในการศึกษาของอาชญากรรมในประเทศไทย Kongmuang (1995) ยังพบว่า ผู้กระทำผิดส่วนใหญ่เป็นเพศชายอายุไม่เกิน 25 ปี เดียว และหย่าร้างมีสูง propensities การอาชญากรรมมากกว่าการแต่งงาน เป็นที่น่าสนใจที่ เดียวครอบครัว ซึ่งอาจถูกมองว่าเป็นบ้านที่เสียหายหรือครอบครัวที่อ่อนแอ และครอบครัวขนาดใหญ่ (จำนวนเด็กในครอบครัว) มีลักษณะสำคัญของกลุ่มแก็บ (Ellis, 1988) และมีอัตราเฉลี่ยผู้กระทำผิดในหมู่ชนกลุ่มน้อย (เฮอร์เบิร์ต 1976) ผู้กระทำผิดจากชนกลุ่มน้อยก็เป็นตัวแทนมากกว่าในประชากรคุก (Croall, 1998) สำหรับคนหนุ่มสาว ปัจจัยเสี่ยงสำคัญที่อาจเพิ่มโอกาสของพฤติกรรมที่กระทำผิดมีรายได้ต่ำ ความยากจน ปกครองยากจน ยากจนที่อยู่อาศัย โรงเรียนยากจนพฤติกรรม (ความสำเร็จและการเข้างาน), และชุมชน disorganised สังคม (Raikes, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

) ลักษณะทางประชากร
อาชญากรรมไม่ได้กระจายอย่างสม่ำเสมอตลอดทั้งประชากร สมาคมระหว่างลักษณะทางประชากรและอาชญากรรมได้รับการสังเกต นานเท่าที่สังเกตของที่กระทำผิดได้รับการทำจะได้รับการตั้งข้อสังเกตว่าผู้ชายและผู้หญิงมีอัตราที่แตกต่างกันและรูปแบบการกระทำผิดกฎหมายและประสบการณ์ของการตกเป็นเหยื่อ (Heidensohn, 2002) โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวแปรประชากรที่ดูเหมือนจะทำให้เกิดการฆาตกรรมมากที่สุดคือจำนวนของเด็กผู้ใหญ่ชาย มันถูกพบในการศึกษาจำนวนมากที่เพศชายและคนหนุ่มสาวที่มีแนวโน้มที่จะก่ออาชญากรรมมากกว่าเพศหญิงและผู้สูงอายุ (Kongmuang, 1995; Rephann และÖhman 1999; Croall, 1998) ชมิด (1960) พบว่าสัดส่วนของเพศชายสูงที่จะเป็นตัวชี้วัดหลักของการก่ออาชญากรรม เนลสัน, et al (1996) การศึกษาการกระจายของการขโมยโดยใช้ข้อมูลอาชญากรรมรายงานไปยังตำรวจเพื่อคาร์ดิฟฟ์ซิตี้เซ็นเตอร์ในปี 1993 ลักษณะที่ชี้ให้เห็นว่าผู้กระทำความผิดขโมยของในร้านส่วนใหญ่จะดำเนินการโดยชายหนุ่ม ในการศึกษาของอาชญากรรมในประเทศไทย Kongmuang (1995) นอกจากนี้ยังพบว่าผู้กระทำผิดส่วนใหญ่เป็นเพศชายอายุต่ำกว่า 25 ปี เดียวและมีการหย่าร้างที่สูงขึ้นเพื่อทำความก่ออาชญากรรมกว่าแต่งงาน เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าครอบครัวผู้ปกครองคนเดียวซึ่งอาจถูกมองว่าเป็นบ้านเสียหรือครอบครัวอ่อนแอและครอบครัวขนาดใหญ่ (จำนวนมากของเด็กในครอบครัว) เป็นคุณสมบัติที่สำคัญของกลุ่มผู้กระทำผิด (เอลลิส, 1988) และยังมีข้างต้น อัตราเฉลี่ยผู้กระทำผิดในหมู่ชนกลุ่มน้อย (เฮอร์เบิร์ 1976) ผู้กระทำผิดจากชนกลุ่มน้อยนอกจากนี้ยังมีมากกว่าที่เป็นตัวแทนของประชากรในคุก (Croall, 1998) สำหรับคนหนุ่มสาวปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่อาจเพิ่มโอกาสของพฤติกรรมที่กระทำผิดที่มีรายได้ต่ำ, ความยากจน, การกำกับดูแลของผู้ปกครองที่ไม่ดีที่อยู่อาศัยที่น่าสงสารพฤติกรรมโรงเรียนยากจน (ความสำเร็จและการเข้าร่วม) และชุมชนสังคมที่ไม่เป็นระเบียบ (เรกส์, 2002)