Shifting cultivation (also called s

Shifting cultivation (also called swidden or bush fallow agriculture) is widely practiced in most Indonesian islands, except Java. Shifting cultivation includes a variety of practices occurring in a diversity of environments under many specific circumstances.

In Apo Kayan (East Kalimantan), almost all the forests cleared for agriculture are secondary forests and the fallow period is between 10 to 30 years. The farmers believe that the fallow period should be long enough to reduce weeds and to prevent the short-term degradation of the forest into scrub. Occasionally, sites may be left unused for even longer periods (40 to 50 years) to prevent gradual declines in fertility and an increase in weedy species. The farmers recognize the merits of long-term swidden management.

In Long Segar (also in East Kalimantan) shifting cultivators clear more primary forest than secondary forest for swiddens. People in Long Segar grow rice, easily selling the surplus through trade boats or to local markets. For this reason and because of the availability of chainsaws and fuel for motor boats, the area cleared and cultivated by Long Segar farmers is about 0.4 ha per capita per year, or about 33% larger than in Apo Kayan. The total area cultivated in 1979-1980 was about 400 ha, of which 82% was primary forest. Because of market, technology and population pressure, the rotation is becoming shorter. The recovery of such fields to forest is slow and, consequently, there is danger of land degradation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไร่เลื่อนลอย ( เรียกว่า ข่าวสาร หรือ บุชการเกษตรที่รกร้าง ) เป็นปฏิบัติกันอย่างกว้างขวางในหมู่เกาะอินโดนีเซียมากที่สุดยกเว้น Java ไร่เลื่อนลอยรวมถึงความหลากหลายของการปฏิบัติที่เกิดขึ้นในความหลากหลายของสภาพแวดล้อมภายใต้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงมากในอาโป กสิณ ( ตะวันออกกาลิมันตัน ) เกือบทั้งหมดในป่าล้างเพื่อการเกษตรรองป่าและระยะเวลา fallow ระหว่าง 10 ถึง 30 ปี เกษตรกรเชื่อว่าระยะเวลา fallow ควรจะนานพอที่จะลดวัชพืชและป้องกันการเสื่อมสภาพระยะสั้นของป่าเป็นสครับ บางครั้งเว็บไซต์ที่อาจจะเหลือที่ไม่ได้ใช้สำหรับช่วงเวลาอีกต่อไป ( 40 ถึง 50 ปี ) เพื่อป้องกันการลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในความอุดมสมบูรณ์และการเพิ่มขึ้นของวัชพืชชนิด เกษตรกรรู้จักประโยชน์ของการจัดการข่าวสารระยะยาวนานซีการ์ ( ในจังหวัดกาลีมันตันตะวันออก ) การล้างป่าปลูกหลักมากกว่าป่าทุติยภูมิสำหรับ swiddens . นานซีการ์คนปลูกข้าว สามารถขายส่วนเกินผ่านการค้าเรือหรือตลาดท้องถิ่น ด้วยเหตุนี้และเนื่องจากความพร้อมของ chainsaws และเชื้อเพลิงสำหรับเครื่องยนต์เรือ , พื้นที่เพื่อปลูกโดยเกษตรกรซีการ์ยาวประมาณ 0.4 ฮาต่อหัวต่อปี หรือประมาณ 33% มากกว่าอาโป กสิณ . พื้นที่ทั้งหมดที่ปลูกใน 2522-2523 ประมาณ 400 ฮา ซึ่ง 82% เป็นป่าหลัก เพราะการตลาด เทคโนโลยี และความดัน จำนวนประชากร หมุนเป็นสั้น การกู้คืนของสาขา เช่น ป่าช้า และ จากนั้น จะมีอันตรายของความเสื่อมโทรมของที่ดิน