In order to combat the unemployment

In order to combat the unemployment crisis in Cuba after the Soviet
collapse, Castro legalized self-employment, which introduced a whole new
system of economic freedom to Cubans. This was financially beneficial to both the
government and the people engaged in these 140 new occupations, though the
legitimacy of the socialist regime was perpetually in question regarding this
decision.
xix These positions brought a system of private economic activity to the
Cuban economy; now, Cubans began to earn for themselves rather than for the
Revolution. In his 2000 article, Charles Trumbull depicts the life of various
entrepreneurs in Cuba during the Special Period. About David, a bicycle taxi
rider, Trumbull writes:
David bought his first bicycle taxi shortly after arriving, spending all of
his savings…he works six days a week to support his wife and
child…David makes up to $150 a month after taxes, which is about ten
times what he could make working for the state…his entrepreneurial ethic
is clear, as he works up to 80 hours a week xx
David’s story gives a clear and convincing example of the type of capitalistic
activity that pervaded Cuban society during the Special Period. Although
David could have worked for the state and made the wage deemed appropria te
by the leaders of the Revolution, he opted to work harder for his own benefit.
This is one of the main reasons that people preferred self-employment over
government jobs; the government wage oscillated between $7-15 a month.
xxi In his
decision to ride a taxi, David bypassed the socialist system’s limitations,
established an entrepreneurial lifestyle, and contributed shades of free market
enterprise to a socialist system. It was this spirit that synthesized a mixed
economy for Cubans.
At the top of the list of self-employed occupations was the lucrative
house renter, or owner of a casa particular. Often, these people operate
illegitimately, outside of the law, to accrue more personal funding. Trumbull
speaks to this point in his work, stating that, “…no one in Cuba reports what he or
she actually makes…and many apartment renters do not even register with the
government and lease rooms clandestinely.”xxii
After seeing the success of self-employment in Cuba, Castro decided to impose
heavy taxes on self-employed Cubans in 1996. Instead of sacrificing their hard
earned money for the Revolution, the people deregistered from self-employed
status. Mesa-Lago writes that, “[in 1996]…the number of [self-employed]
registered decreased from 208,500 to 180,000, and further declined to 171,861 in
March of 1997.” xxiii This shows that many Cubans preferred breaking the law in
the interest of profit. The Cuban people’s pursuit of a dollar income regardless of
the legality of their activity demonstrated a veritable capitalist spirit within
the framework of a supposedly socialist society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อต่อสู้กับวิกฤตการว่างงานในประเทศคิวบาหลังจากโซเวียตยุบ Castro legalized จ้างงานตนเอง ซึ่งนำมาใช้ใหม่ทั้งหมดระบบของเสรีภาพทางเศรษฐกิจไปคิวบา นี้เป็นประโยชน์ทางการเงินทั้งนี้รัฐบาลและประชาชนมีส่วนร่วมในอาชีพเหล่านี้ใหม่ 140 แม้ว่าการชอบธรรมของระบอบการปกครองสังคมนิยมคือประทับใจในคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้การตัดสินใจxix ตำแหน่งเหล่านี้นำระบบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจส่วนตัวเพื่อการเศรษฐกิจคิวบา ตอนนี้ คิวบาเริ่มจะได้รับ สำหรับตัว แทนสำหรับการการปฏิวัติ ในบทความของเขา 2000 ชาร์ลส์ Trumbull แสดงให้เห็นชีวิตของต่าง ๆผู้ประกอบการในประเทศคิวบาในระหว่างงวดพิเศษ เกี่ยวกับดาวิด รถจักรยานไรเดอร์ Trumbull เขียน:ดาวิดซื้อแท็กซี่จักรยานครั้งแรกของเขาหลังจากเดินทางมาถึง ใช้จ่ายทั้งหมดประหยัดของเขา...เขาทำงานหกวันต่อสัปดาห์เพื่อสนับสนุนภรรยา และเด็ก... ดาวิดถึง 150 ดอลลาร์ ต่อเดือนหลังหักภาษี ซึ่งเกี่ยวกับสิบเวลาเขาจะทำให้การทำงานของรัฐ...จริยธรรมของผู้ประกอบการเป็นที่ชัดเจน เช่นเขาทำงาน 80 ชั่วโมงในสัปดาห์ xxเรื่องราวของดาวิดให้เป็นตัวอย่างที่ชัดเจน และน่าเชื่อถือของชนิดของการปรับกิจกรรมที่ครอบคลุมสังคมคิวบาในช่วงเวลาพิเศษ ถึงแม้ว่าดาวิดอาจได้ทำงานให้รัฐ และทำ appropria ค่าจ้างถือว่า teโดยผู้นำของการปฏิวัติ เขาเลือกที่จะทำงานหนักเพื่อประโยชน์ของตัวเองนี้เป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่ท่านต้องการจ้างงานตนเองผ่านรัฐบาลงาน ค่าจ้างรัฐบาล oscillated ระหว่าง $7-15 เดือนxxi ในเขาตัดสินใจนั่งรถแท็กซี่ ดาวิดข้ามข้อจำกัดของระบบสังคมนิยมการดำเนินชีวิตผู้ประกอบการ และเฉดสีคงไม่สนุกของตลาดเสรีองค์กรกับระบบสังคมนิยม มันเป็นวิญญาณที่สังเคราะห์ที่ผสมนี้เศรษฐกิจของคิวบาด้านบนของรายการของอาชีพส่วนตัวคือความร่ำรวยผู้เช่าบ้าน หรือเจ้าของ casa ที่เฉพาะ มักจะ การทำงานของคนเหล่านี้หา นอกกฎหมาย การรับรู้เงินทุนส่วนตัว Trumbullพูดถึงจุดนี้ในงานของเขา ระบุว่า, "... .no หนึ่งในคิวบารายงานอะไรเขา หรือเธอช่วย... และลูกค้าอพาร์ทเมนท์หลายไม่แม้แต่ทะเบียนรัฐบาลและเช่าห้อง clandestinely การ" xxiiหลังจากได้เห็นความสำเร็จของการจ้างงานตนเองในคิวบา คาสโตรตัดสินใจที่จะกำหนดภาษีหนักในคิวบาส่วนตัวในปี 1996 แทนที่จะเสียสละหนักของพวกเขาได้รับเงินสำหรับการปฏิวัติ deregistered คนจากอาชีพอิสระสถานะของ เมซาลาโก้เขียนว่า, " [ในปี 1996]...จำนวน [ส่วนตัว]ลดลงจาก 208,500 180,000 และปฏิเสธต่อการ 171,861 ในการลงทะเบียนมีนาคมของปี 1997 " xxiii นี้แสดงให้เห็นว่า หลายคิวบาที่ต้องผิดกฎหมายในดอกเบี้ยกำไร แสวงหาของคนคิวบามีรายได้ดอลลาร์-กฎหมายกิจกรรมของพวกเขาแสดงให้เห็นจิตวิญญาณแบบทุนนิยมจริงภายในกรอบของสังคมสังคมนิยมที่คาดคะเน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อที่จะต่อสู้กับวิกฤติการว่างงานในประเทศคิวบาหลังจากสหภาพโซเวียต
ล่มสลายคาสโตรจะทำให้การค้าการจ้างงานตนเองซึ่งแนะนำใหม่ทั้ง
ระบบของเสรีภาพทางเศรษฐกิจให้กับคิวบา นี่คือประโยชน์ทางการเงินทั้ง
ภาครัฐและประชาชนมีส่วนร่วมในการประกอบอาชีพเหล่านี้ 140 ใหม่ แต่
ความชอบธรรมของระบอบสังคมนิยมตลอดในคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้
การตัดสินใจ.
XIX ตำแหน่งเหล่านี้นำระบบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจภาคเอกชนให้กับ
เศรษฐกิจของคิวบา; ตอนนี้คิวบาเริ่มที่จะได้รับสำหรับตัวเองมากกว่าสำหรับ
การปฏิวัติ ในบทความ 2000 ชาร์ลส์บูลแสดงให้เห็นถึงชีวิตของต่างๆ
ผู้ประกอบการในประเทศคิวบาในช่วงระยะเวลาพิเศษ เกี่ยวกับเดวิด, จักรยานแท็กซี่
ไรเดอร์บูลเขียน:
เดวิดซื้อรถแท็กซี่จักรยานครั้งแรกของเขาหลังจากที่เข้ามาใช้จ่ายทั้งหมดของ
เงินฝากออมทรัพย์ของเขา ... เขาทำงานหกวันต่อสัปดาห์เพื่อสนับสนุนภรรยาของเขาและ
เด็ก ... David ทำให้ถึง $ 150 ต่อเดือนหลังหักภาษี ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิบ
ครั้งสิ่งที่เขาจะทำให้การทำงานให้กับรัฐ ... จรรยาบรรณในการประกอบการของเขา
เป็นที่ชัดเจนขณะที่เขาทำงานได้ถึง 80 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ xx
เรื่องราวของดาวิดให้เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนและน่าเชื่อถือของประเภทของนายทุน
กิจกรรมที่แผ่ซ่านไปทั่วสังคมคิวบาในช่วง ช่วงเวลาพิเศษ แม้ว่า
เดวิดจะได้ทำงานให้กับรัฐและทำให้ค่าจ้างถือว่า appropria Te
โดยผู้นำของการปฏิวัติที่เขาเลือกที่จะทำงานหนักขึ้นเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง.
นี้เป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่ว่าคนที่ต้องการจ้างงานตนเองมากกว่า
งานของรัฐบาล; ค่าจ้างรัฐบาลแกว่งระหว่าง $ 7-15 เดือน.
XXI ของเขาใน
การตัดสินใจที่จะนั่งรถแท็กซี่, David ข้ามข้อ จำกัด ของระบบสังคมนิยมของ
การจัดตั้งการดำเนินชีวิตของผู้ประกอบการและมีส่วนร่มเงาของตลาดเสรี
ขององค์กรเพื่อระบบสังคมนิยม มันเป็นจิตวิญญาณที่สังเคราะห์ผสม
เศรษฐกิจสำหรับคิวบา.
ที่ด้านบนของรายการของการประกอบอาชีพของตนเองที่ถูกร่ำรวย
เช่าบ้านหรือเจ้าของ Casa โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บ่อยครั้งที่คนเหล่านี้ทำงาน
อย่างไม่ชอบธรรมนอกของกฎหมายเพื่อให้เกิดการระดมทุนส่วนบุคคลมากขึ้น บูลส์
พูดถึงจุดนี้ในการทำงานของเขาที่ระบุว่า " ... ไม่มีใครในประเทศคิวบารายงานสิ่งที่เขาหรือ
เธอจริงทำให้ ... และผู้เช่าอพาร์ทเม้นจำนวนมากไม่ได้ลงทะเบียนกับ
รัฐบาลและสัญญาเช่าห้องพักลอบ." XXII
หลังจากที่ได้เห็นความสำเร็จของตัวเอง -employment ในคิวบาคาสโตรตัดสินใจที่จะกำหนด
ภาษีหนักในตนเองคิวบาในปี 1996 แทนการเสียสละของพวกเขายากที่
ได้รับเงินสำหรับการปฏิวัติประชาชนจดทะเบียนเลิกจากตนเอง
สถานะ Mesa-Lago เขียนว่า "[ในปี 1996] ... จำนวน [ตนเอง] ที่
จดทะเบียนลดลงจาก 208,500 180,000 และยังปฏิเสธที่จะ 171,861 ใน
เดือนมีนาคมของปี 1997" XXIII นี้แสดงให้เห็นว่าหลายคิวบาที่ต้องการทำผิดกฎหมายใน
ความสนใจของกำไร การแสวงหาชาวคิวบาของรายได้ดอลลาร์โดยไม่คำนึงถึง
ความถูกต้องของกิจกรรมของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณของทุนนิยมจริงภายใน
กรอบของสังคมสังคมนิยมที่คาดคะเน