So THE NEXT day we all said, "She w

So THE NEXT day we all said, "She will kill herself"; and we said it would be the best thing. When she had first begun to be seen with Homer Barron, we had said, "She will marry him." Then we said, "She will persuade him yet," because Homer himself had remarked--he liked men, and it was known that he drank with the younger men in the Elks' Club--that he was not a marrying man. Later we said, "Poor Emily" behind the jalousies as they passed on Sunday afternoon in the glittering buggy, Miss Emily with her head high and Homer Barron with his hat cocked and a cigar in his teeth, reins and whip in a yellow glove.

Then some of the ladies began to say that it was a disgrace to the town and a bad example to the young people. The men did not want to interfere, but at last the ladies forced the Baptist minister--Miss Emily's people were Episcopal-- to call upon her. He would never divulge what happened during that interview, but he refused to go back again. The next Sunday they again drove about the streets, and the following day the minister's wife wrote to Miss Emily's relations in Alabama.

So she had blood-kin under her roof again and we sat back to watch developments. At first nothing happened. Then we were sure that they were to be married. We learned that Miss Emily had been to the jeweler's and ordered a man's toilet set in silver, with the letters H. B. on each piece. Two days later we learned that she had bought a complete outfit of men's clothing, including a nightshirt, and we said, "They are married." We were really glad. We were glad because the two female cousins were even more Grierson than Miss Emily had ever been.

So we were not surprised when Homer Barron--the streets had been finished some time since--was gone. We were a little disappointed that there was not a public blowing-off, but we believed that he had gone on to prepare for Miss Emily's coming, or to give her a chance to get rid of the cousins. (By that time it was a cabal, and we were all Miss Emily's allies to help circumvent the cousins.) Sure enough, after another week they departed. And, as we had expected all along, within three days Homer Barron was back in town. A neighbor saw the Negro man admit him at the kitchen door at dusk one evening.

And that was the last we saw of Homer Barron. And of Miss Emily for some time. The Negro man went in and out with the market basket, but the front door remained closed. Now and then we would see her at a window for a moment, as the men did that night when they sprinkled the lime, but for almost six months she did not appear on the streets. Then we knew that this was to be expected too; as if that quality of her father which had thwarted her woman's life so many times had been too virulent and too furious to die.

When we next saw Miss Emily, she had grown fat and her hair was turning gray. During the next few years it grew grayer and grayer until it attained an even pepper-and-salt iron-gray, when it ceased turning. Up to the day of her death at seventy-four it was still that vigorous iron-gray, like the hair of an active man.

From that time on her front door remained closed, save for a period of six or seven years, when she was about forty, during which she gave lessons in china-painting. She fitted up a studio in one of the downstairs rooms, where the daughters and granddaughters of Colonel Sartoris' contemporaries were sent to her with the same regularity and in the same spirit that they were sent to church on Sundays with a twenty-five-cent piece for the collection plate. Meanwhile her taxes had been remitted.

Then the newer generation became the backbone and the spirit of the town, and the painting pupils grew up and fell away and did not send their children to her with boxes of color and tedious brushes and pictures cut from the ladies' magazines. The front door closed upon the last one and remained closed for good. When the town got free postal delivery, Miss Emily alone refused to let them fasten the metal numbers above her door and attach a mailbox to it. She would not listen to them.

Daily, monthly, yearly we watched the Negro grow grayer and more stooped, going in and out with the market basket. Each December we sent her a tax notice, which would be returned by the post office a week later, unclaimed. Now and then we would see her in one of the downstairs windows--she had evidently shut up the top floor of the house--like the carven torso of an idol in a niche, looking or not looking at us, we could never tell which. Thus she passed from generation to generation--dear, inescapable, impervious, tranquil, and perverse.

And so she died. Fell ill in the house filled with dust and shadows, with only a doddering Negro man to wait on her. We did not even know she was sick; we had long since given up trying to get any information from the Negro

He talked to no one, probably not even to her, for his voice had grown harsh and rusty, as if from disuse.

She died in one of the downstairs rooms, in a heavy walnut bed with a curtain, her gray head propped on a pillow yellow and moldy with age and lack of sunlight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันถัดไปนั้นเรากล่าวว่า "เธอจะฆ่าตัวเอง" และเรากล่าวว่า มันจะเป็นสิ่งดีที่สุด เมื่อเธอได้แรกเริ่มได้ มีมุ่งโฮเมอร์ เราได้กล่าวว่า "เธอจะแต่งงานกับเขา" แล้ว เรากล่าวว่า "เธอจะชักชวนเขายัง เพราะโฮเมอร์เองได้กล่าว — เขาชอบผู้ชาย และถูกเรียกว่า ดื่มกับผู้ชายอายุน้อยกว่าใน Elks' Club - ว่า เขาไม่ใช่คนชายแท้ ๆ หลังจากที่เรากล่าว "เอมิลี่ไม่ดี" อยู่เบื้องหลัง jalousies พวกเขาผ่านช่วงบ่ายของวันอาทิตย์ในรถดวง Emily นางสาวกับเธอสูงใหญ่และมุ่งโฮเมอร์กับหมวกของเขาถูกผึ่งและซิการ์ในฟันของเขา บังเหียน และแส้ในเป็นสีเหลืองถุงมือ

แล้วสาว ๆ บางคนเริ่มบอกว่า มันเป็นการขายหน้าการเมืองและอย่างที่ไม่ดีกับคนหนุ่มสาว คนไม่ต้องยุ่ง แต่ในที่สุด ฝ่ายบังคับรัฐมนตรีติสต์ - คน Miss Emily ได้เกี่ยวกับ - โทรตามเธอ เขาไม่เคยจะเผยสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการสัมภาษณ์นั้น แต่เขาปฏิเสธที่จะกลับไปอีกครั้ง อาทิตย์ถัดไปจะอีกขับรถเกี่ยวกับถนน และในวันต่อภรรยาของรัฐมนตรีเขียนสัมพันธ์นางสาว Emily ในอลาบามา

ดังนั้น เธอมีเลือดกินใต้หลังคาของเธออีกครั้ง และเรานั่งกลับดูพัฒนา ที่แรกไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้ว เราไม่แน่ใจว่า พวกเขาจะแต่งงาน เราได้เรียนรู้ว่า Miss Emily มาของอัญมณี และสั่งน้ำเจ้าในซิลเวอร์ กับ H. B. ตัวอักษรบนแต่ละชิ้น สองวันต่อมาเราได้เรียนรู้ว่า เธอได้ซื้อชุดสมบูรณ์ของเสื้อผ้าผู้ชาย รวมทั้ง nightshirt และเรากล่าว ว่า "พวกเขาได้แต่งงาน" ดีใจจริง ๆ ได้ เราก็ดีใจ เพราะลูกพี่ลูกน้องหญิงสองได้รับเชิญมากยิ่งกว่าเคยได้ Miss Emily

ดังนั้นไม่แปลกใจเมื่อโฮเมอร์มุ่ง - ถนนได้แล้วเสร็จเมื่อเวลาตั้งแต่ - เป็นไป เราไม่น้อยผิดหวังที่ยังไม่มีสาธารณะเป่าเศษ แต่เราเชื่อว่า เขาก็หายไปในการเตรียมตัวสำหรับ Miss Emily มา หรือ จะให้เธอมีโอกาสที่จะกำจัดของลูกพี่ลูกน้อง (ที่ ถูกเป็นองคมนตรีคา และเราได้ทั้งหมดนางสาว Emily ของพันธมิตรเพื่อช่วยหลีกเลี่ยงการลูกพี่ลูกน้อง) หลังจากสัปดาห์อื่นที่พวกเขาออกเดินทางนั่นเอง และ เราได้คาดตลอด ภายในสามวัน มุ่งโฮเมอร์ในเมืองนั้น เพื่อนบ้านเห็นชาย Negro ยอมรับเขาที่ประตูห้องครัวที่ค่ำเย็นหนึ่ง

และคำสุดท้ายที่เราเห็นของโฮเมอร์มุ่ง และนางสาว Emily บางครั้ง คน Negro และออกไปกับตลาดตะกร้า แต่ประตูหน้ายังคงปิด ตอนนี้แล้วเราจะเห็นเธอในหน้าต่างครู่ เป็นคนไม่ได้คืน เมื่อพวกเขาโรยมะนาว แต่เกือบหกเดือนเธอไม่ปรากฏบนท้องถนน แล้ว เรารู้ว่า นี้คือการคาดหวังเกินไป ว่าพ่อของเธอซึ่งมี thwarted ชีวิตของผู้หญิงของเธอมาก คุณภาพที่เคย virulent เกิน และรุนแรงเกินไปจะตาย

เมื่อเราเห็น Miss Emily ถัดไป เธอก็เพิ่มขึ้นไขมัน และผมของเธอถูกเปลี่ยนสี ในช่วงไม่กี่ปีถัดไป จะขยายตัว grayer และ grayer จนได้เป็น pepper-and-salt แม้เหล็กสีเทา เมื่อมันเพิ่มเปิด ถึงวันตายของเธอที่เจ็ดสี่ ก็ยังคงที่คึกคักเหล็กเทา เช่นผมเป็นคนใช้งาน

จากนั้นเวลาประตูหน้าของเธอยังคงปิด บันทึกเป็นเวลาหก หรือเจ็ดปี เมื่อเธอเกี่ยวกับสี่สิบ ในระหว่างที่เธอให้บทเรียนในจิตรกรรมจีน เธอนี่ค่าสตูดิโอในห้องชั้นล่าง ที่ธิดาและยามตะวันลับดวงไปของพัน Sartoris ของ contemporaries มีส่งเธอ ด้วยความเดียว และวิญญาณเดียวกันกับที่พวกเขาถูกส่งไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์มีร้อยละยี่สิบห้าในแผ่นชุด ในขณะเดียวกัน มีการชำระภาษีของเธอ

แล้วสร้างใหม่เป็น แกนหลักและจิตวิญญาณของเมือง และนักเรียนวาดภาพโตขึ้น และตกไป และไม่ได้ส่งลูก ๆ เธอกับกล่องสีและแปรงที่น่าเบื่อ และตัดรูปภาพจากนิตยสารของผู้หญิง ประตูด้านหน้าปิดเมื่อสุดท้าย และยังคงปิดดี เมื่อเมืองมีการจัดส่งไปรษณีย์ฟรี Emily มิสคนเดียวปฏิเสธเพื่อให้พวกเขายึดหมายเลขโลหะด้านบนประตูของเธอ และแนบจดหมายที่จะ เธอจะไม่ฟังพวกเขา

ทุกวัน รายเดือน รายปีเราดู Negro เติบโต grayer และอื่น ๆ stooped และออกไปกับตลาดตะกร้า ธันวาคมละเราส่งเธอแจ้งภาษี ซึ่งจะส่งคืน โดยไปรษณีย์ในสัปดาห์ต่อมา unclaimed ตอนนี้แล้วเราจะเห็นเธอในหน้าต่างด้านล่าง - เธอมีกรีซปิดขึ้นชั้นบนสุดของบ้าน - เช่นลำ carven ของรูปเคารพในโพรง มองหรือไม่มองที่เรา เราอาจไม่เคยบอกซึ่ง ดังนั้น เธอผ่านจากรุ่นสู่รุ่น - รัก ไม่พ้น impervious เงียบสงบ และ perverse

และ ให้ตาย ล้มป่วยในบ้านที่เต็มไป ด้วยฝุ่นและเงา กับเฉพาะ doddering Negro คนการรอคอยของเธอ เราไม่ได้รู้เธอป่วย เรามีนานตั้งแต่ร้างลาพยายามรับข้อมูลจาก Negro

เขาพูดคุยกับใคร กับ เธอคงไม่ได้สำหรับเสียงของเขาก็เพิ่มขึ้นรุนแรง และ สนิม เป็นจาก disuse

ตายในห้องชั้นล่าง ในเตียงกับม่าน วอลนัทหนักอย่างใดอย่างหนึ่ง หัวสีเทาของเธอร่วมกับหมอนรากับอายุและขาดแสงแดด และสีเหลือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นวันต่อไปเราทุกคนกล่าวว่า "เธอจะฆ่าตัวตาย"; และเราบอกว่ามันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เมื่อเธอได้เริ่มเป็นครั้งแรกที่จะเห็นด้วยโฮเมอร์บาร์รอนเราได้กล่าวว่า "เธอจะแต่งงานกับเขา." แล้วเรากล่าวว่า "เธอจะชักชวนให้เขายัง" เพราะโฮเมอร์เองก็ตั้งข้อสังเกต - เขาชอบผู้ชายและเป็นที่รู้กันว่าเขาดื่มกับน้องชายในคลับแขกเหรื่อ '- ว่าเขาไม่ได้คนแต่งงาน ต่อมาเรากล่าวว่า "แย่เอมิลี่" หลัง Jalousies ที่พวกเขาผ่านไปตอนบ่ายวันอาทิตย์ในรถระยิบระยับนางสาวเอมิลี่กับหัวของเธอสูงและโฮเมอร์บาร์รองด้วยหมวกของเขาถูกง้างและซิการ์ในฟันของเขา, ไตและแส้ในถุงมือสีเหลืองแล้วบางส่วนของผู้หญิงเริ่มที่จะบอกว่ามันเป็นความเสื่อมเสียมาสู่เมืองและเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับคนหนุ่มสาว ผู้ชายก็ไม่อยากจะยุ่ง แต่ในผู้หญิงที่ผ่านมาถูกบังคับพิธีรัฐมนตรีว่าการกระทรวง - คนนางสาวเอมิลี่เป็นบาทหลวง - การเรียกร้องให้เธอ เขาจะไม่เปิดเผยสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างการสัมภาษณ์นั้น แต่เขาปฏิเสธที่จะกลับไปอีกครั้ง ในวันอาทิตย์หน้าพวกเขาอีกครั้งเกี่ยวกับการขับรถบนท้องถนนและในวันรุ่งขึ้นภรรยาของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงที่เขียนถึงความสัมพันธ์นางสาวเอมิลี่ในอลาบาดังนั้นเธอจึงมีเลือดญาติภายใต้หลังคาของเธออีกครั้งและเรานั่งกลับไปดูการพัฒนา ที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นครั้งแรก แล้วเราจะมั่นใจได้ว่าพวกเขาจะแต่งงาน เราได้เรียนรู้ว่านางสาวเอมิลี่ได้รับการอัญมณีและสั่งซื้อชุดห้องน้ำของมนุษย์ในเงินด้วยตัวอักษร HB ในแต่ละชิ้น สองวันต่อมาเราได้เรียนรู้ว่าเธอได้ซื้อเครื่องแต่งกายที่สมบูรณ์ของเสื้อผ้าผู้ชายรวมทั้งนอนและเรากล่าวว่า "พวกเขาจะแต่งงาน." เราก็ดีใจจริงๆ เราก็ดีใจเพราะญาติทั้งสองเพศหญิงมีมากขึ้นกว่ากรีนางสาวเอมิลี่เคยดังนั้นเราจึงไม่แปลกใจเมื่อโฮเมอร์บาร์รอน - ถนนที่ได้รับการดำเนินการเสร็จสิ้นเวลาตั้งแต่ - ก็หายไป เราผิดหวังเล็กน้อยว่ามีไม่ได้เป็นของประชาชนเป่าออก แต่เราเชื่อว่าเขาได้ไปเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับนางสาวเอมิลี่มาหรือเพื่อให้เธอมีโอกาสที่จะได้รับการกำจัดของญาติ (ในเวลานั้นมันเป็นพันธมิตรและเราทุกคนพันธมิตรนางสาวเอมิลี่ที่จะช่วยให้หลีกเลี่ยงญาติ.) พอแน่ใจว่าหลังจากสัปดาห์พวกเขาก็ออกอีก และในขณะที่เราคาดว่าทั้งหมดพร้อมภายในสามวันโฮเมอร์บาร์รอนก็กลับเข้ามาในเมือง เพื่อนบ้านเห็นคนนิโกรยอมรับเขาอยู่ที่ประตูห้องครัวในตอนค่ำเย็นวันหนึ่งและที่เป็นคนสุดท้ายที่เราเห็นของโฮเมอร์บาร์รอน และนางสาวเอมิลี่สำหรับบางเวลา คนนิโกรไปในและนอกกับตะกร้าตลาด แต่ประตูหน้าบ้านยังคงปิด ตอนนี้แล้วเราจะได้เห็นเธอที่หน้าต่างสำหรับช่วงเวลาที่เป็นผู้ชายได้ในคืนนั้นเมื่อพวกเขาโรยปูนขาว แต่เกือบหกเดือนที่เธอไม่ได้ปรากฏขึ้นบนท้องถนน แล้วเราก็รู้ว่าเรื่องนี้เป็นที่คาดหวังมากเกินไป ราวกับว่าคุณภาพของพ่อของเธอซึ่งได้ขัดขวางชีวิตของผู้หญิงของเธอหลายครั้งเพื่อให้ได้รับรุนแรงเกินไปและโกรธเกินไปที่จะตายเมื่อเราไปเห็นนางสาวเอมิลี่เธออ้วนขึ้นและผมของเธอกำลังจะกลายเป็นสีเทา ในช่วงไม่กี่ปีข้างหน้าจะขยายตัวพระเกศาและพระเกศาจนกว่าจะบรรลุเหล็กสีเทาเมื่อมันหยุดหมุนแม้พริกไทยและเกลือ ถึงวันตายของเธอที่เจ็ดหมื่นสี่มันก็ยังคงที่แข็งแรงเหล็กสีเทาเหมือนผมเป็นคนที่ใช้งานอยู่จากช่วงเวลาที่เกี่ยวกับประตูหน้าบ้านของเธอยังคงปิดบันทึกเป็นระยะเวลาหกหรือเจ็ดปีที่ผ่านมาเมื่อเธอ ประมาณสี่สิบในระหว่างที่เธอให้บทเรียนในประเทศจีนภาพวาด เธอติดตั้งสตูดิโอในหนึ่งในห้องพักชั้นล่างที่ลูกสาวและหลานสาวของพันเอกโคตร Sartoris 'ถูกส่งไปยังเธอกับระเบียบเดียวกันและในจิตวิญญาณเดียวกันกับที่พวกเขาถูกส่งไปยังคริสตจักรในวันอาทิตย์ที่ยี่สิบห้าร้อย ชิ้นจานเก็บ ในขณะที่ภาษีของเธอได้รับการส่งจากนั้นรุ่นใหม่กลายเป็นกระดูกสันหลังและจิตวิญญาณของเมืองและนักเรียนวาดภาพเติบโตขึ้นและลดลงไปและไม่ได้ส่งลูกไปของเธอกับกล่องของสีและแปรงที่น่าเบื่อและภาพที่ตัดออกมาจาก นิตยสารผู้หญิง ประตูหน้าบ้านปิดเมื่อหนึ่งที่ผ่านมาและยังคงปิดดี เมื่อเมืองที่ได้จัดส่งไปรษณีย์ฟรีนางสาวเอมิลี่คนเดียวไม่ยอมปล่อยให้พวกเขายึดตัวเลขโลหะเหนือประตูของเธอและแนบกล่องจดหมายไป เธอจะไม่ฟังพวกเขารายวัน, รายเดือน, รายปีที่เราดูนิโกรเติบโตก้มพระเกศาและอื่น ๆ ที่จะเข้าและออกกับตะกร้าตลาด แต่ละเดือนธันวาคมเราส่งให้เธอแจ้งให้ทราบล่วงหน้าภาษีซึ่งจะถูกส่งกลับโดยสำนักงานการโพสต์สัปดาห์ต่อมาไม่มีเหตุสมควร ตอนนี้แล้วเราจะได้เห็นเธอในหนึ่งในหน้าต่างชั้นล่าง - เธอได้ปิดอย่างเห็นได้ชัดขึ้นชั้นบนสุดของบ้าน - เช่นลำตัวของไอดอล carven ในช่องมองหรือไม่มองที่เราไม่เคยบอก ซึ่ง ดังนั้นเธอส่งผ่านจากรุ่นสู่รุ่น - รักไม่พ้นไม่อนุญาตเงียบสงบและขี้อ้อนและเพื่อที่เธอจะเสียชีวิต ล้มป่วยลงในบ้านที่เต็มไปด้วยฝุ่นและเงามีเพียงคนนิโกรที่โยกเยกจะรอเธอ เราไม่ได้รู้ว่าเธอเป็นคนป่วย เราได้รับความยาวตั้งแต่ขึ้นพยายามที่จะได้รับข้อมูลใด ๆ จากพวกนิโกรเขาพูดคุยกับไม่มีใครอาจจะไม่ได้กับเธอสำหรับเสียงของเขาได้เติบโตขึ้นอย่างรุนแรงและเป็นสนิมเช่นถ้าจากเลิกเธอเสียชีวิตในห้องพักชั้นล่างใน วอลนัทเตียงหนักกับม่านหัวสีเทาของเธอนอนบนหมอนสีเหลืองและรากับอายุและการขาดแสงแดด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นในวันถัดไปที่เราพูดว่า " เธอจะฆ่าตัวตาย " ; และเราบอกว่า น่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เมื่อเธอได้เริ่มเห็นโฮเมอร์ บาร์รอน เราได้กล่าวว่า " เธอจะแต่งงานกับเขา " เราก็บอกว่า " เธอจะเกลี้ยกล่อมเขาเลย " เพราะโฮเมอร์ตัวเองได้ว่าเขาชอบผู้ชาย และเป็นที่รู้กันว่าเขาดื่มกับน้องผู้ชายในกวางสี ' คลับ -- ที่เขา ไม่แต่งงานกับผู้ชาย ต่อมาเราบอกว่า" เอมิลี่ ยากจน " หลัง jalousies เป็นพวกเขาผ่านตอนบ่ายวันอาทิตย์ในรถแวววาว มิสเอมิลี่กับหัวของเธอสูงและโฮเมอร์ บารอนกับหมวกของเขาเตรียมและซิการ์ในฟันของเขาต่อ และยัดในถุงมือสีเหลือง

แล้วบางส่วนของผู้หญิงเริ่มที่จะบอกว่ามันคือความอัปยศของเมือง และ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเยาวชน คนไม่อยากจะยุ่งแต่สุดท้าย ผู้หญิงบังคับให้รัฐมนตรีผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรแตสแตนต์ -- มิสเอมิลี่คนใน -- เพื่อเรียกเธอ เขาไม่เคยบอกในสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการให้สัมภาษณ์ แต่เขาปฏิเสธที่จะกลับไปอีกครั้ง วันอาทิตย์หน้าพวกเขาอีกครั้งขับรถเกี่ยวกับถนน และวันต่อมา ภรรยาของรัฐมนตรีเขียนพลาดของเอมิลี่ประชาสัมพันธ์

ในอลาบาม่าเธอมีเลือดญาติภายใต้หลังคาของเธออีกครั้ง และเราก็กลับไปดูการพัฒนา ตอนแรกก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเราก็แน่ใจว่า พวกเขากำลังจะแต่งงานกัน เราได้เรียนรู้ว่า มิสเอมิลี่ได้รับไปยัง jeweler และสั่งให้ชายห้องน้ำตั้งอยู่ในเงินที่มีตัวอักษร H . B . ในแต่ละชิ้น สองวันต่อมา เราได้เรียนรู้ว่าเธอซื้อชุดสมบูรณ์ของเสื้อผ้าผู้ชาย รวมถึงชุดนอน ,และเรากล่าวว่า " พวกเขาจะแต่งงานกัน " เราดีใจจริงๆ เราดีใจเพราะผู้หญิง 2 พี่น้องถูกยิ่งเกรียสันกว่ามิสเอมิลี่ เคยเป็น

เราก็เลยไม่แปลกใจเมื่อโฮเมอร์บารอน -- ถนนได้เสร็จเวลา ตั้งแต่ . . . หายไป เราก็ผิดหวังนิดหน่อยที่ไม่ได้มีงานเป่าออก แต่เราเชื่อว่าเขาต้องไปเตรียมของมิสเอมิลี่มาหรือจะให้โอกาสเธอกำจัดของญาติ ( ตอนนั้นมันมืดและเราทั้งหมดเป็นคุณเอมิลี่พันธมิตรที่จะช่วยหลีกเลี่ยงปัญหาญาติ ) นั่นเอง หลังจากหนึ่งสัปดาห์เขาก็จากไป และอย่างที่เราคิดไว้ตลอด ภายในสามวัน โฮเมอร์ บารอนก็กลับเข้ามาในเมือง เพื่อนบ้านเห็นนิโกร ยอมรับ เขาอยู่ที่ประตูห้องครัวที่มืดเย็นหนึ่ง

และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราเห็นของโฮเมอร์ บารอน . และคุณเอมิลี่เป็นบางครั้ง นิโกรผู้ชายไปพร้อมกับตะกร้าตลาด แต่หน้าประตูยังคงปิดสนิท ตอนนี้เราก็จะเห็นเธอที่หน้าต่างสักพัก เป็นผู้ชายที่ทำในคืนนั้น เมื่อพวกเขา โรยปูนขาว แต่เกือบหกเดือน เธอไม่ได้ปรากฏบนถนน แล้วเราก็รู้ว่ามันได้เหมือนกันถ้าคุณภาพของพ่อของเธอซึ่งเคยขัดขวางเธอ ผู้หญิงมากมายในชีวิตครั้งรุนแรงเกินกว่า และโมโหจะตาย

ตอนหน้าเห็นคุณเอมิลี่ เธออ้วนขึ้นและผมของเธอถูกเปลี่ยนเป็นสีเทา ในช่วงไม่กี่ปีถัดไปเติบโตเกรเยอร์และเกรเยอร์ จนบรรลุเป็นพริกไทยและเกลือเหล็กสีเทา , เมื่อมันหยุดหมุนถึงวันตายของเธอที่คนมันยังว่าสีเทาเหล็กแข็งแรง เหมือนเส้นผมของมนุษย์ที่ใช้งาน

จากนั้นเวลาที่หน้าประตูของเธอยังคงปิดบันทึกเป็นระยะเวลาหกหรือเจ็ดปีเมื่อเธออายุประมาณสี่สิบ ในระหว่างที่เธอให้บทเรียนในจิตรกรรมจีน เธอติดตั้งสตูดิโอขึ้นในหนึ่งของห้องชั้นล่างที่ลูกสาวและหลานสาวของพันเอก sartoris ' โคตรถูกส่งมาให้เธอกับระเบียบเดียวกันและพระวิญญาณเดียวกันกับที่พวกเขาถูกส่งมาโบสถ์วันอาทิตย์กับยี่สิบห้าร้อยชิ้นสำหรับเก็บจาน ขณะที่นางภาษีได้ส่ง

แล้วที่ใหม่กว่ารุ่นเป็นหัวใจและจิตวิญญาณของเมืองและภาพวาดนักเรียนโตและล้มลงทันที และไม่ส่งลูกของเธอกับกล่องสีและแปรงที่น่าเบื่อและภาพตัดจากนิตยสารผู้หญิง ' เมื่อประตูปิดท้าย และยังคงปิดอยู่ดี เมื่อเมืองถูกจัดส่งฟรีไปรษณีย์ มิสเอมิลี่คนเดียวปฏิเสธที่จะให้พวกเขายึดโลหะตัวเลขเหนือประตูของเธอ และแนบกล่องจดหมายนั้นเธอจะไม่ฟังพวกเขา .

รายวัน รายเดือน รายปี เราดูโกรโตเกรเยอร์ และก้มลงไปในและนอกกับตะกร้าตลาด ในเดือนธันวาคมเราได้ส่งเธอสังเกตเห็นภาษีซึ่งจะถูกส่งกลับโดยไปรษณีย์อาทิตย์หน้าไม่มีเหตุสมควร .ตอนนี้เราก็จะเห็นเธอในหนึ่งหน้าต่างข้างล่าง . . . เธอได้ชัดเจนปิดชั้นบนของบ้าน . . . เหมือน carven ลำตัวของไอดอลในโพรง มองหรือไม่มองเรา เราก็ไม่เคยบอกใคร ดังนั้นเธอส่งผ่านจากรุ่นสู่รุ่น -- ที่รัก ไม่พ้น , ไม่อนุญาต , เงียบสงบ , และขี้อ้อน

แล้วเธอจะตาย ป่วยในบ้านเต็มไปด้วยฝุ่นและเงามีเพียงเดินโซเซนิโกรเพื่อรอคอยเธอ เราไม่เคยรู้เลยว่าเธอป่วย เราเคยยอมแพ้พยายามที่จะได้รับข้อมูลใด ๆจากนิโกร

เขาพูดกับใคร อาจจะไม่ได้ไป เพราะเสียงของเขาที่มีการเติบโตที่รุนแรงและสนิม ถ้าเป็นจากการเลิกใช้

เธอตายในหนึ่งของห้องชั้นล่าง ใน เตียงน้ำหนักกับผ้าม่านหัวสีเทาของเธอ propped หมอนสีเหลืองและผุพังตามอายุและการขาดแสงแดด .