Responses to both potentially traum

Responses to both potentially traumatic events and other significant life stressors have been shown
to conform to discrete patterns of response such as resilience, anticipatory stress, initial distress
with gradual recovery, and chronic distress. The etiology of these trajectories is still unclear.
Individual differences in levels of negative and positive emotion are believed to play a role in
determining risk and resilience following traumatic exposure. In the current investigation, we
followed police officers prospectively from academy training through 48 months of active duty,
assessing levels of distress every 12 months. Using latent class growth analysis, we identified 4
trajectories closely conforming to prototypical patterns. Furthermore, we found that lower levels
of self-reported negative emotion during academy training prospectively predicted membership in
the resilient trajectory compared with the more symptomatic trajectories following the initiation of
active duty, whereas higher levels of positive emotion during academy training differentiated
resilience from a trajectory that was equivalently low on distress during academy training but
consistently grew in distress through 4 years of active duty. These findings emerging from a
prospective longitudinal design provide evidence that resilience is predicted by both lower levels
of negative emotion and higher levels of positive emotion prior to active duty stressor exposure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการแสดงตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่อาจเจ็บปวดและลดชีวิตสำคัญอื่น ๆเพื่อให้สอดคล้องกับรูปแบบเดี่ยว ๆ ของตอบสนองความยืดหยุ่น ความเครียด anticipatory ทุกข์เริ่มต้นกู้คืนสมดุล และทุกข์เรื้อรังไว้ วิชาการของ trajectories เหล่านี้จะยังไม่ชัดเจนเชื่อว่าบทบาทในแต่ละความแตกต่างในระดับของอารมณ์ลบ และบวกกำหนดความเสี่ยงและความยืดหยุ่นต่อสัมผัสกับบาดแผล ในปัจจุบัน เราปฏิบัติตามเจ้าหน้าที่ตำรวจ prospectively จากสถาบันการฝึกอบรมผ่าน ประจำ 48 เดือนประเมินระดับของความทุกข์ทุก 12 เดือน เราใช้การวิเคราะห์การเจริญเติบโตชั้นแฝงอยู่ ระบุ 4trajectories สอดคล้องใกล้เคียงกับรูปแบบ prototypical นอกจากนี้ เราพบที่ระดับต่ำกว่าของอารมณ์ลบรายงานด้วยตนเองระหว่างสถาบัน ฝึกอบรม prospectively คาดว่า สมาชิกในเมื่อเทียบกับ trajectories มากอาการขั้นเริ่มต้นของวิถีความยืดหยุ่นประจำ ในขณะที่อารมณ์บวกระหว่างสถาบันฝึกอบรมระดับสูงแตกต่างกันความยืดหยุ่นจากวิถีที่ equivalently มีความทุกข์ในระหว่างฝึกอบรมสถาบัน แต่เติบโตอย่างสม่ำเสมอในความทุกข์ผ่านประจำ 4 ปี ผลการวิจัยเหล่านี้เกิดขึ้นจากการออกแบบระยะยาวมีแนวโน้มแสดงหลักฐานว่า เป็นทำนายความยืดหยุ่น โดยทั้งระดับต่ำกว่าอารมณ์ลบและบวกอารมณ์ก่อนประจำ stressor แสงระดับสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งบาดแผลที่อาจเกิดขึ้นและอื่น ๆ ที่ก่อให้เกิดความเครียดในชีวิตอย่างมีนัยสำคัญได้รับการแสดง
เพื่อให้สอดคล้องกับรูปแบบไม่ต่อเนื่องของการตอบสนองเช่นความยืดหยุ่นความเครียดที่มุ่งหวังความทุกข์เริ่มต้น
กับการฟื้นตัวอย่างค่อยเป็นค่อยไปและความทุกข์เรื้อรัง สาเหตุของลูกทีมเหล่านี้ยังไม่ชัดเจน.
ความแตกต่างในแต่ละระดับของอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบและบวกเชื่อว่าจะมีบทบาทในการ
กำหนดความเสี่ยงและความยืดหยุ่นต่อไปนี้การสัมผัสบาดแผล ในการตรวจสอบในปัจจุบันเรา
ตามเจ้าหน้าที่ตำรวจทันทีจากการฝึกอบรมผ่านสถาบันการศึกษา 48 เดือนของการปฏิบัติหน้าที่
การประเมินระดับของความทุกข์ทุก 12 เดือน โดยใช้การวิเคราะห์การเจริญเติบโตของกลุ่มแฝงเราระบุ 4
ลูกทีมอย่างใกล้ชิดสอดคล้องกับรูปแบบการแม่บท นอกจากนี้เรายังพบว่าระดับที่ต่ำกว่า
ของอารมณ์ตนเองรายงานเชิงลบระหว่างการฝึกอบรมสถาบันการศึกษาที่คาดการณ์ไว้ทันทีสมาชิกใน
วิถีความยืดหยุ่นเมื่อเทียบกับลูกทีมที่มีอาการมากขึ้นดังต่อไปนี้การเริ่มต้นของ
การปฏิบัติหน้าที่ในขณะที่ระดับที่สูงขึ้นของอารมณ์ความรู้สึกในเชิงบวกในช่วงการฝึกอบรมสถาบันการศึกษาที่แตกต่าง
จากวิถีความยืดหยุ่น นั่นคือค่าเท่าต่ำในความทุกข์ในระหว่างการฝึกอบรมสถาบันการศึกษา แต่
เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในความทุกข์ถึง 4 ปีของการปฏิบัติหน้าที่ การค้นพบนี้เกิดขึ้นจาก
การออกแบบยาวที่คาดหวังให้หลักฐานที่แสดงว่ามีความยืดหยุ่นเป็นที่คาดการณ์โดยทั้งในระดับที่ต่ำกว่า
ของอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบและระดับที่สูงขึ้นของอารมณ์ความรู้สึกในเชิงบวกก่อนที่จะมีการเปิดรับแรงกดดันการปฏิบัติหน้าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนองต่อความเครียดในชีวิตและทั้งอาจเหตุการณ์ traumatic สำคัญอื่น ๆมีการแสดง
เพื่อให้สอดคล้องกับรูปแบบของการตอบสนองที่ไม่ต่อเนื่อง เช่น ความเครียด โดยคาดการณ์การฟื้นตัวอย่างค่อยเป็นค่อยไป เริ่มต้นด้วย
, ความทุกข์ , ความทุกข์และเรื้อรัง สาเหตุของวิถีเหล่านี้ยังไม่ชัดเจน
ความแตกต่างของบุคคลในระดับที่เป็นลบและอารมณ์บวก เชื่อว่ามีบทบาทใน
การกำหนดความเสี่ยงและความยืดหยุ่นตามทางแสง ในการสอบสวนในปัจจุบัน เรา
ตามตำรวจการฝึกจากโรงเรียนถึง 48 เดือน หน้าที่
การประเมินระดับของความทุกข์ทุก 12 เดือน โดยใช้การวิเคราะห์การเจริญเติบโตของกลุ่มแฝง เราระบุ 4
วิถีอย่างใกล้ชิดสอดคล้องกับรูปแบบธรรมดา . นอกจากนี้เราพบว่าระดับล่าง
ของ self-reported อารมณ์ลบในระหว่างการฝึกอบรมโรงเรียนสมาชิกในการทำนาย
ยืดหยุ่นวิถีเมื่อเทียบกับอาการเพิ่มเติมเกี่ยวกับต่อไปนี้การเริ่มต้นของ
หน้าที่ ส่วนระดับที่สูงขึ้นของอารมณ์เชิงบวกระหว่างการฝึกโรงเรียนแตกต่างจากวิถีที่
ความยืดหยุ่นต่ำก้องในความทุกข์ในโรงเรียนฝึกแต่
สเติบโตในความทุกข์ ตลอด 4 ปี ทำหน้าที่ การศึกษานี้เกิดขึ้นจาก
ในอนาคตระยะยาวออกแบบให้หลักฐานที่ยืดหยุ่นได้ โดยทั้งระดับล่าง
ของอารมณ์เชิงลบและระดับที่สูงขึ้นของอารมณ์บวกก่อนที่จะทำหน้าที่กระตุ้นการเปิดรับแสง