ณ หอพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่

ณ หอพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
“ภัทร ภัทร ตื่นยังค่ะ ไปเรียนได้แล้ว” ฉันต้องไปตะโกนเรียกภัทรหลังห้องเพื่อให้ตื่นไปเรียนอย่างนี้ทุกวัน จนเป็นเรื่องที่ปกติของชีวิตการเรียนปี1ที่นี้
“ครับ ตื่นแล้วครับ รีบลงไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ” ภัทรขานรับพร้อมรีบวิ่งลงมา เหตุการณ์เป็นแบบนี้ทุกๆๆวันที่ต้องไปเรียน
ฉันและภัทรเราใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เราไปกินข้าวด้วยกันเกือบทุกมื้อ เราไม่เรียนพร้อมกันทุกครั้ง เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด6เดือนที่ผ่านมา จนใครหลายๆคนอิจฉา แต่ในตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ ไม่รู้แนคิดไปฝ่ายเดี๋ยวหรือเปล่า แต่ตอนนี้ฉันรักภัทรไปหมดหัวใจแล้ว
ผ่านไป 1 เดือน
ฉันก็ไปเรียกภัทรไปเรียนตามปกติ แต่เมทของภัทรก็ตะโกนกลับมาบอกฉันว่า “ภัทรไปเรียนแล้วครับ” ฉันก็งง แต่ก็ไม่คิดไรมากเลยเดินไปเรียนตามปกติ เมื่อมาเจอภัทรที่ห้องเรียน ภัทรก็ไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มอื่นปล่อยให้ฉันนั่งเรียนคนเดียว ไม่ไปกินข้าวกับฉัน ไม่เดินกลับหอพร้อมฉัน ไม่คุยกับฉัน ‘ภัทรเป็นอะไรไปนะ’ ฉันได้แต่คิดแต่ก็ไม่กล้าถาม
ผ่านไป 2 เดือน
ภัทรก็ยังไม่คุยกับฉัน เวลาเดินมาเจอฉันก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น ไม่ยิ้มให้ฉัน ไม่มองหน้าฉัน ฉันได้แต่ร้องไห้ทุกๆๆวันว่าภัทรเป็นไรไป หรือเขาจะรู้แล้วว่าเรารักเขา แต่เขาไม่รักเราเขาเลยเปลี่ยนไปแบบนี้ ฉันได้แต่คิดไปต่างๆๆนานา ตอนนี้ฉันโกรธภัทรมาก และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
6เดือนผ่านไป
วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน มีคนมาเซอร์ไพร์สวันเกิดฉันมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนในแก๊งค์ เพื่อนในสาขา พี่รหัสก็ซื้อของขวัญสุดพิเศษให้กับฉันโดยโทรให้ฉันไปเอาของขวัญที่ทางเข้าหอ ฉันดีใจมากสำหรับทุกการเซอร์ไพร์ส เมื่อมันกลับมาจากเอาของขวัญที่พี่รหัสก็ดึกมากแล้ว ฉันเลยคิดว่าคงไม่มีใครมาเซอร์ไพร์สฉันแล้วหรอกเลยเตรียมตัวที่จะนอน
แล้วอยู่ๆพี่รหัสก็โทรมาหาฉันมาให้ลงมาหาหน่อย ฉันคิดว่าต้องเป็นป้ารหัสฉันมาเซอร์ไพร์สแน่ๆเลยเกือบน้อยใจแล้วนะเนี่ย แต่เมื่อลงไปถึงก็ไม่มีใครมากับพี่รหัส ฉันเลยใจเหี่ยวเลย แต่เมื่อพี่รหัสชวนคุยอยู่ฉันก็รู้สึกว่ามีคนเดินมายืนอยู่ด้านหลังฉัน แล้วนำเค้กมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ฉัน คนๆนั้นใช่ใครที่ไหนแต่เป็นภัทร ภัทรจริงๆด้วย ฉันตกใจมาก จนกำลังจะวิ่งเข้าหอ แต่มีมือผู้ชายแข็งแรงคว้แขนฉันและดึงตัวฉันไปกอดไว้แน่น พร้อมกระซิบข้างหูฉันฉันว่า “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับโบว์ มีความสุขมากๆนะครับ” ฉันพยายามที่จะดิ้นหนีแต่เข้ากระชับวงแขนแน่นขึ้นแล้วกะซิบว่า “แกล้องนิดแกล้องหน่อยทำเป็นงอน”แล้วเขาก็ลูบหัวฉันเบาๆ แล้พูดว่า “ภัทรขอโทษนะครับโบว์ ให้อภัยภัทรได้ไหมครับ” ฉันเขินจนหน้าเดินพูดไรไม่ถูกได้แต่พยักหน้าตอบเขา “โบว์ให้อภัยภัทรแล้ว เราเป็นแฟนกันนะครับ ตลอดเวลาที่ห่างกับโบว์มันทำให้ภัทรรู้ภัทรขาดโบว์ไม่ได้และภัทรรักโบว์มากๆด้วยครับที่รัก” ฉันก็ได้แต่ตอบเขากลับอย่างเขินอายไปว่า “ตกลงค่ะ โบว์ก็รักภัทรมากเหมือนกัน รักที่สุดเลยค่ะ”

ณ หอพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
“ภัทร ภัทร ตื่นยังค่ะ ไปเรียนได้แล้ว” ฉันต้องไปตะโกนเรียกภัทรหลังห้องเพื่อให้ตื่นไปเรียนอย่างนี้ทุกวัน จนเป็นเรื่องที่ปกติของชีวิตการเรียนปี1ที่นี้ 
“ครับ ตื่นแล้วครับ รีบลงไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ” ภัทรขานรับพร้อมรีบวิ่งลงมา เหตุการณ์เป็นแบบนี้ทุกๆๆวันที่ต้องไปเรียน
ฉันและภัทรเราใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เราไปกินข้าวด้วยกันเกือบทุกมื้อ เราไม่เรียนพร้อมกันทุกครั้ง เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด6เดือนที่ผ่านมา จนใครหลายๆคนอิจฉา แต่ในตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ ไม่รู้แนคิดไปฝ่ายเดี๋ยวหรือเปล่า แต่ตอนนี้ฉันรักภัทรไปหมดหัวใจแล้ว
ผ่านไป 1 เดือน
ฉันก็ไปเรียกภัทรไปเรียนตามปกติ แต่เมทของภัทรก็ตะโกนกลับมาบอกฉันว่า “ภัทรไปเรียนแล้วครับ” ฉันก็งง แต่ก็ไม่คิดไรมากเลยเดินไปเรียนตามปกติ เมื่อมาเจอภัทรที่ห้องเรียน ภัทรก็ไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มอื่นปล่อยให้ฉันนั่งเรียนคนเดียว ไม่ไปกินข้าวกับฉัน ไม่เดินกลับหอพร้อมฉัน ไม่คุยกับฉัน ‘ภัทรเป็นอะไรไปนะ’ ฉันได้แต่คิดแต่ก็ไม่กล้าถาม
ผ่านไป 2 เดือน
ภัทรก็ยังไม่คุยกับฉัน เวลาเดินมาเจอฉันก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น ไม่ยิ้มให้ฉัน ไม่มองหน้าฉัน ฉันได้แต่ร้องไห้ทุกๆๆวันว่าภัทรเป็นไรไป หรือเขาจะรู้แล้วว่าเรารักเขา แต่เขาไม่รักเราเขาเลยเปลี่ยนไปแบบนี้ ฉันได้แต่คิดไปต่างๆๆนานา ตอนนี้ฉันโกรธภัทรมาก และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
6เดือนผ่านไป
วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน มีคนมาเซอร์ไพร์สวันเกิดฉันมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนในแก๊งค์ เพื่อนในสาขา พี่รหัสก็ซื้อของขวัญสุดพิเศษให้กับฉันโดยโทรให้ฉันไปเอาของขวัญที่ทางเข้าหอ ฉันดีใจมากสำหรับทุกการเซอร์ไพร์ส เมื่อมันกลับมาจากเอาของขวัญที่พี่รหัสก็ดึกมากแล้ว ฉันเลยคิดว่าคงไม่มีใครมาเซอร์ไพร์สฉันแล้วหรอกเลยเตรียมตัวที่จะนอน
แล้วอยู่ๆพี่รหัสก็โทรมาหาฉันมาให้ลงมาหาหน่อย ฉันคิดว่าต้องเป็นป้ารหัสฉันมาเซอร์ไพร์สแน่ๆเลยเกือบน้อยใจแล้วนะเนี่ย แต่เมื่อลงไปถึงก็ไม่มีใครมากับพี่รหัส ฉันเลยใจเหี่ยวเลย แต่เมื่อพี่รหัสชวนคุยอยู่ฉันก็รู้สึกว่ามีคนเดินมายืนอยู่ด้านหลังฉัน แล้วนำเค้กมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ฉัน คนๆนั้นใช่ใครที่ไหนแต่เป็นภัทร ภัทรจริงๆด้วย ฉันตกใจมาก จนกำลังจะวิ่งเข้าหอ แต่มีมือผู้ชายแข็งแรงคว้แขนฉันและดึงตัวฉันไปกอดไว้แน่น พร้อมกระซิบข้างหูฉันฉันว่า “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับโบว์ มีความสุขมากๆนะครับ” ฉันพยายามที่จะดิ้นหนีแต่เข้ากระชับวงแขนแน่นขึ้นแล้วกะซิบว่า “แกล้องนิดแกล้องหน่อยทำเป็นงอน”แล้วเขาก็ลูบหัวฉันเบาๆ แล้พูดว่า “ภัทรขอโทษนะครับโบว์ ให้อภัยภัทรได้ไหมครับ” ฉันเขินจนหน้าเดินพูดไรไม่ถูกได้แต่พยักหน้าตอบเขา “โบว์ให้อภัยภัทรแล้ว เราเป็นแฟนกันนะครับ ตลอดเวลาที่ห่างกับโบว์มันทำให้ภัทรรู้ภัทรขาดโบว์ไม่ได้และภัทรรักโบว์มากๆด้วยครับที่รัก” ฉันก็ได้แต่ตอบเขากลับอย่างเขินอายไปว่า “ตกลงค่ะ โบว์ก็รักภัทรมากเหมือนกัน รักที่สุดเลยค่ะ”

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ณหอพักในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง"ภัทรภัทรตื่นยังค่ะไปเรียนได้แล้ว" ฉันต้องไปตะโกนเรียกภัทรหลังห้องเพื่อให้ตื่นไปเรียนอย่างนี้ทุกวัน จนเป็นเรื่องที่ปกติของชีวิตการเรียนปี1ที่นี้ "ครับตื่นแล้วครับรีบลงไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ" ภัทรขานรับพร้อมรีบวิ่งลงมาเหตุการณ์เป็นแบบนี้ทุกๆๆวันที่ต้องไปเรียนฉันและภัทรเราใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเราไปกินข้าวด้วยกันเกือบทุกมื้อเราไม่เรียนพร้อมกันทุกครั้ง เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด6เดือนที่ผ่านมา จนใครหลายๆคนอิจฉาแต่ในตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะไม่รู้แนคิดไปฝ่ายเดี๋ยวหรือเปล่าแต่ตอนนี้ฉันรักภัทรไปหมดหัวใจแล้วผ่านไป 1 เดือนฉันก็ไปเรียกภัทรไปเรียนตามปกติแต่เมทของภัทรก็ตะโกนกลับมาบอกฉันว่า "ภัทรไปเรียนแล้วครับ" ฉันก็งงแต่ก็ไม่คิดไรมากเลยเดินไปเรียนตามปกติเมื่อมาเจอภัทรที่ห้องเรียนภัทรก็ไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มอื่นปล่อยให้ฉันนั่งเรียนคนเดียวไม่ไปกินข้าวกับฉันไม่เดินกลับหอพร้อมฉันไม่คุยกับฉัน 'ภัทรเป็นอะไรไปนะ' ฉันได้แต่คิดแต่ก็ไม่กล้าถามผ่านไป 2 เดือนภัทรก็ยังไม่คุยกับฉันเวลาเดินมาเจอฉันก็เดินเลี่ยงไปทางอื่นไม่ยิ้มให้ฉันไม่มองหน้าฉันฉันได้แต่ร้องไห้ทุกๆๆวันว่าภัทรเป็นไรไปหรือเขาจะรู้แล้วว่าเรารักเขาแต่เขาไม่รักเราเขาเลยเปลี่ยนไปแบบนี้ฉันได้แต่คิดไปต่างๆๆนานาตอนนี้ฉันโกรธภัทรมากและสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว6เดือนผ่านไปวันนี้เป็นวันเกิดของฉันมีคนมาเซอร์ไพร์สวันเกิดฉันมากมายไม่ว่าจะเป็นเพื่อนในแก๊งค์เพื่อนในสาขาพี่รหัสก็ซื้อของขวัญสุดพิเศษให้กับฉันโดยโทรให้ฉันไปเอาของขวัญที่ทางเข้าหอฉันดีใจมากสำหรับทุกการเซอร์ไพร์สเมื่อมันกลับมาจากเอาของขวัญที่พี่รหัสก็ดึกมากแล้วฉันเลยคิดว่าคงไม่มีใครมาเซอร์ไพร์สฉันแล้วหรอกเลยเตรียมตัวที่จะนอนแล้วอยู่ๆพี่รหัสก็โทรมาหาฉันมาให้ลงมาหาหน่อยฉันคิดว่าต้องเป็นป้ารหัสฉันมาเซอร์ไพร์สแน่ๆเลยเกือบน้อยใจแล้วนะเนี่ยแต่เมื่อลงไปถึงก็ไม่มีใครมากับพี่รหัสฉันเลยใจเหี่ยวเลยแต่เมื่อพี่รหัสชวนคุยอยู่ฉันก็รู้สึกว่ามีคนเดินมายืนอยู่ด้านหลังฉันแล้วนำเค้กมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ฉันคนๆนั้นใช่ใครที่ไหนแต่เป็นภัทรภัทรจริงๆด้วยฉันตกใจมากจนกำลังจะวิ่งเข้าหอแต่มีมือผู้ชายแข็งแรงคว้แขนฉันและดึงตัวฉันไปกอดไว้แน่นพร้อมกระซิบข้างหูฉันฉันว่า "แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับโบว์มีความสุขมากๆนะครับ"ฉันพยายามที่จะดิ้นหนีแต่เข้ากระชับวงแขนแน่นขึ้นแล้วกะซิบว่า"แกล้องนิดแกล้องหน่อยทำเป็นงอน"แล้วเขาก็ลูบหัวฉันเบา ๆ แล้พูดว่า"ภัทรขอโทษนะครับโบว์ให้อภัยภัทรได้ไหมครับ"ฉันเขินจนหน้าเดินพูดไรไม่ถูกได้แต่พยักหน้าตอบเขา"โบว์ให้อภัยภัทรแล้วเราเป็นแฟนกันนะครับตลอดเวลาที่ห่างกับโบว์มันทำให้ภัทรรู้ภัทรขาดโบว์ไม่ได้และภัทรรักโบว์มากๆด้วยครับที่รัก"ฉันก็ได้แต่ตอบเขากลับอย่างเขินอายไปว่า"ตกลงค่ะโบว์ก็รักภัทรมากเหมือนกันรักที่สุดเลยค่ะ"

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ณ
ภัทรตื่นยังค่ะไปเรียนได้แล้ว "
ตื่นแล้วครับรีบลงไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ "ภัทรขานรับพร้อมรีบวิ่งลงมา
เราไปกินข้าวด้วยกันเกือบทุกมื้อเราไม่เรียนพร้อมกันทุกครั้ง จนใครหลาย ๆ คนอิจฉา ไม่รู้แนคิดไปฝ่ายเดี๋ยวหรือเปล่า
1
"ภัทรไปเรียนแล้วครับ" ฉันก็งง เมื่อมาเจอภัทรที่ห้องเรียน ไม่ไปกินข้าวกับฉันไม่เดินกลับหอพร้อมฉันไม่คุยกับฉัน 'ภัทรเป็นอะไรไปนะ' ฉันได้ แต่คิด แต่ก็ไม่กล้าถาม
ผ่านไป 2 เดือน
ภัทรก็ยังไม่คุยกับฉัน ไม่ยิ้มให้ฉันไม่มองหน้าฉัน หรือเขาจะรู้แล้วว่าเรารักเขา ฉันได้ แต่คิดไปต่างๆ ๆ นานาตอนนี้ฉันโกรธภัทรมาก มีคนมาเซอร์ไพร์สวันเกิดฉันมากมายไม่ว่าจะเป็นเพื่อนในแก๊งค์เพื่อนในสาขา ฉันดีใจมากสำหรับทุกการเซอร์ไพร์ส ฉันเลยใจเหี่ยวเลย แล้วนำเค้กมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ฉันคน ๆ นั้นใช่ใครที่ไหน แต่เป็นภัทรภัทรจริงๆด้วยฉันตกใจมากจนกำลังจะวิ่งเข้าหอ พร้อมกระซิบข้างหูฉันฉันว่า "แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับโบว์มีความสุขมาก ๆ นะครับ" แล้พูดว่า "ภัทรขอโทษนะครับโบว์ให้อภัยภัทรได้ไหมครับ" "โบว์ให้อภัยภัทรแล้วเราเป็นแฟนกันนะครับ "ตกลงค่ะโบว์ก็รักภัทรมากเหมือนกันรักที่สุดเลยค่ะ"

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.