Introduction The major perspective

Introduction








The major perspective we adopt in this book regards a language as a cognitive system which is part of any normal human being’s mental or psychological structure. An alternative to which we shall also give some attention emphasises the social nature of language, for instance studying the relationships between social structure and different dialects or varieties of a language.

The cognitive view has been greatly influenced over the past five decades by the ideas of the American linguist and political commentator Noam Chomsky. The central proposal which guides Chomsky’s approach to the study of language is that when we assert that Tom is a speaker of English, we are ascribing to Tom a certain mental structure. This structure is somehow represented in Tom’s brain, so we are also implicitly saying that Tom’s brain is in a certain state. If Clare is also a

speaker of English, it is reasonable to suppose that Clare’s linguistic cognitive system is similar to Tom’s. By contrast, Jacques, a speaker of French, has a cognitive system which is different in important respects from those of Tom and

Clare, and different again to that of Guo, a speaker of Chinese. This proposal raises four fundamental research questions:

(1) What is the nature of the cognitive system which we identify with knowing a language?

(2) How do we acquire such a system?

(3) How is this system used in our production and comprehension of speech?

(4) How is this system represented in the brain?

Pursuit of these questions defines four areas of enquiry: linguistics itself, devel-

opmental linguistics, psycholinguistics and neurolinguistics.

At the outset, it is important to be clear that an answer to question (1) is logically prior to answers to questions (2), (3) and (4); unless we have a view on the nature of the relevant cognitive system, it makes no sense to enquire into its acquisition,
its use in production and comprehension and its representation in the brain. Question (1), with its reference to a cognitive system, looks as if it ought to fall

in the domain of the cognitive psychologist. However, the Chomskian approach

maintains that we can formulate and evaluate proposals about the nature of the human mind by doing linguistics, and much of this book is intended to establish

the plausibility of this view. In order to do linguistics, we usually rely on native speakers of a language who act as informants and provide us with data; and it is


1

2 linguistics

with respect to such data that we test our hypotheses about native speakers’ linguistic cognitive systems. Often, linguists, as native speakers of some language or other, rely on themselves as informants. Linguists (as opposed to psycholin-guists, see below) do not conduct controlled experiments on large numbers of subjects under laboratory conditions. This is a major methodological difference between linguists and cognitive psychologists in their study of the human mind, and some critics might see it as making linguistics unscientific or subjective. However, it is important to point out that the data with which linguists work (supplied by themselves or by other native speakers) usually have such clear properties as to render controlled experimentation pointless. For instance, con-sider the examples in (5):

(5) a. The dog chased the cat b. *Cat the dog chased the

A native speaker of English will tell us that (5a) is a possible sentence of English but (5b) is not (the * is conventionally used to indicate this latter judgement). Of course, we could design experiments with large numbers of native speakers to establish the reliability of these claims, but there is no reason to believe that such experiments would be anything other than a colossal waste of time. Native speak-ers have vast amounts of data readily available to them, and it would be perverse for linguists not to take advantage of this. Notice that above we said that the data supplied by native speakers usually have very clear properties. When this is not the case (and an example will arise in our discussion of psycholinguistics below), we proceed with more caution, trying to understand the source of difficulty.

The logical priority of question (1) should not lead to the conclusion that we must have a complete answer to this question before considering our other questions. Although question (2) requires some view on the cognitive linguistic system, there is no reason why acquisition studies of small children should not themselves lead to modifications in this view. In such a case, pursuit of question

(2) will be contributing towards answering question (1), and similar possibilities exist for (3) and (4). In practice, many linguists, developmental linguists, psycho-linguists and neurolinguists are familiar with each other’s work, and there is a constant interchange of ideas between those working on our four questions.

Our questions foster different approaches to linguistic issues, and in this introduction we shall first take a preliminary look at these. Having done this, we shall turn to the social perspective mentioned at the outset and offer some initial remarks on how this is pursued.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ



มุมมองสำคัญที่เรานำมาใช้ในหนังสือเล่มนี้ถือเป็นภาษาเป็นระบบการรับรู้ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างใด ๆ ปกติของมนุษย์ที่มีจิตใจ หรือจิตใจ ทางเลือกที่เราจะยังให้ความสนใจบางอย่างเน้นลักษณะทางสังคมของภาษา เช่น ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างทางสังคม และสำเนียงแตกต่างกัน หรือสายพันธุ์ของตัวภาษา

ดูรับรู้ได้รับมากผลกว่า 5 ทศวรรษ โดยความคิดของนักภาษาศาสตร์อเมริกันและวิจารณ์การเมืองโนมชัมสกี ข้อเสนอส่วนกลางซึ่งแนะนำวิธีการของชัมสกีของภาษา คือ ว่า เมื่อเรายืนยันรูปว่า ทอมพูดภาษาอังกฤษ เรามี ascribing การต้มที่บางโครงสร้างจิต โครงสร้างนี้เป็นอย่างใดแสดงอยู่ในสมองของทอม ดังนั้นเราจะยังนัยพูดว่า สมองของทอมอยู่ในบางสถานะ ถ้าเป็นแคลร์

ลำโพงของอังกฤษ จึงเหมาะสมที่จะสมมติว่า ระบบรับรู้ภาษาศาสตร์ของแคลร์กับทอม โดยคมชัด Jacques ลำโพงของฝรั่งเศส มีระบบการรับรู้ที่แตกต่างในประการสำคัญจากบรรดาทอม และ

แคลร์ และต้องการของกู ลำโพงของจีนอีกด้วย ข้อเสนอนี้ยกคำถามงานวิจัยพื้นฐาน 4:

(1) อะไรคือธรรมชาติของระบบรับรู้ซึ่งเราระบุกับรู้ภาษา

(2) ว่าเราซื้อระบบดังกล่าวหรือไม่

(3) ว่าระบบนี้ใช้ในการผลิตและทำความเข้าใจคำพูดของเราหรือไม่

(4) วิธีนี้ระบบแสดงในสมอง

ติดตามคำถามเหล่านี้กำหนดพื้นที่สี่ของคำถาม: ภาษาศาสตร์เอง devel-

opmental ภาษาศาสตร์ ภาษาศาสตร์เชิงจิตวิทยาและ neurolinguistics

ที่มือ จะต้องมีความชัดเจนว่า การตอบคำถาม (1) เป็นเหตุผลก่อนตอบคำถาม (2), (3) และ (4); ถ้าเรามีมุมมองในลักษณะของระบบการรับรู้ที่เกี่ยวข้อง มันทำให้รู้สึกไม่ให้สอบถามไปซื้อของ,
ใช้ในการผลิต และทำความเข้าใจ และการแสดงในสมอง คำถาม (1), มีการอ้างอิงไปยังระบบรับรู้ ดูว่ามันควรจะอยู่

ในโดเมนของจิตวิทยาการรับรู้ อย่างไรก็ตาม วิธี Chomskian

เก็บว่า เราสามารถกำหนด และประเมินข้อเสนอเกี่ยวกับธรรมชาติของจิตใจมนุษย์ โดยทำภาษาศาสตร์ และมากของหนังสือเล่มนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้าง

ทางของมุมมองนี้ ทำภาษาศาสตร์ เรามักจะใช้ภาษาของภาษาที่เป็นคุณค่า และทำให้เรา มีข้อมูล และเป็น


1

ภาษาศาสตร์ 2

กับข้อมูลดังกล่าวให้เราทดสอบสมมุติฐานของเราเกี่ยวกับระบบรับรู้ภาษาศาสตร์ของภาษา มักจะ นักภาษาศาสตร์ เป็นภาษาของภาษาบางหรืออื่น ๆ พึ่งตนเองเป็นคุณค่า นักภาษาศาสตร์ (ตรงข้ามกับ psycholin-guists ดูด้านล่าง) ทำการทดลองควบคุมในเรื่องภายใต้เงื่อนไขปฏิบัติจำนวนมาก นี่คือหลัก methodological ความแตกต่างระหว่างนักภาษาศาสตร์และนักจิตวิทยาที่รับรู้ในการศึกษาจิตใจมนุษย์ และนักวิจารณ์บางอย่างอาจดูมันเป็นภาษาศาสตร์ตามอัตวิสัย หรือ unscientific อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือจะชี้ให้เห็นว่าข้อมูลที่นักภาษาศาสตร์ทำงาน (ให้ตัวเอง หรือภาษาอื่น ๆ) มักจะมีคุณสมบัติดังกล่าวชัดเจนเพื่อทำการทดลองควบคุมอวกาศ ตัวอย่าง คอน sider อย่างใน (5):

(5) B. แมวคนนั้นได้ไล่สุนัข * chased สุนัขแมว

เจ้าของภาษาอังกฤษจะบอกว่า (ของ 5a) เป็นประโยคที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่ไม่มี (5b) (* ดีใช้เพื่อบ่งชี้การตัดสินนี้หลัง) แน่นอน เราสามารถออกแบบการทดลอง มีจำนวนมากของภาษาเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือของเหล่านี้เรียกร้อง แต่มีเหตุผลให้เชื่อได้ว่า การทดลองดังกล่าวจะใช่ให้เสียเวลามหาศาล ภาษาพูดสกู๊ปมีข้อมูลพร้อมไปไพศาล และมันจะ perverse สำหรับนักภาษาศาสตร์ไม่เพื่อประโยชน์ของ สังเกตว่า ข้างเรากล่าวว่า ข้อมูลที่ให้มา โดยเจ้าของภาษามักจะมีคุณสมบัติอย่างชัดเจน เมื่อเป็นกรณีนี้ไม่ (และตัวอย่างจะเกิดขึ้นในการสนทนาของเราของภาษาศาสตร์เชิงจิตวิทยาด้านล่าง), เราดำเนินการ ด้วยความระมัดระวังมากขึ้น พยายามเข้าใจแหล่งที่มาของปัญหา

ไม่ควรนำความสำคัญตรรกะของคำถาม (1) สรุปว่า เราต้องตอบคำถามนี้ก่อนที่จะถามเราที่สมบูรณ์ แม้ว่าคำถาม (2) ต้องมีบางมุมมองรับรู้ภาษาศาสตร์ระบบ มีเหตุผลทำไมซื้อการศึกษาของเด็กเล็กควรไม่เองนำไปสู่การปรับเปลี่ยนในมุมมองนี้ ในกรณีเช่นนี้ แสวงหาความ question

(2) ที่จะเป็นสาเหตุต่อการตอบคำถาม (1), และมีโอกาสเหมือนกัน (3) และ (4) ในทางปฏิบัติ การมากนักภาษาศาสตร์ นัก ภาษาศาสตร์พัฒนา ไซโคนักภาษาศาสตร์และ neurolinguists มีความคุ้นเคยกับการทำงานของผู้อื่น และมีการแลกเปลี่ยนคงที่ของความคิดระหว่างผู้ที่ทำงานบนของเราสี่คำถาม

คำถามของเราส่งเสริมวิธีแตกต่างกันในเรื่องภาษาศาสตร์ และในเบื้องต้นนี้ เราจะต้องพิจารณาเบื้องต้นเหล่านี้ ทำแบบนี้ เราจะเปิดมุมมองทางสังคมที่กล่าวไว้ในมือ และมีบางหมายเหตุเริ่มต้นในวิธีนี้ติดตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนะนำมุมมองที่สำคัญเรานำมาใช้ในหนังสือเล่มนี้เรื่องภาษาเป็นระบบองค์ความรู้ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างทางจิตหรือทางจิตวิทยาใด ๆ ที่เป็นมนุษย์ปกติ ทางเลือกในการที่เราจะยังให้ความสนใจบางอย่างเน้นลักษณะทางสังคมของภาษาเช่นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างทางสังคมและภาษาที่แตกต่างกันหรือความหลากหลายของภาษาที่มุมมององค์ความรู้ได้รับอิทธิพลอย่างมากในช่วงที่ผ่านมาห้าทศวรรษที่ผ่านมาจากความคิดของ นักภาษาศาสตร์ชาวอเมริกันและวิจารณ์การเมืองโนมชอมสกี ข้อเสนอของกลางที่นำวิธีการของชัมเพื่อการศึกษาภาษาที่ว่าเมื่อเรายืนยันว่าทอมเป็นลำโพงภาษาอังกฤษของเราเป็นโทษทอมโครงสร้างทางจิตบางอย่าง โครงสร้างนี้เป็นตัวแทนอย่างใดในสมองของทอมดังนั้นเราจึงยังปริยายบอกว่าสมองของทอมอยู่ในสภาพบางอย่าง ถ้าแคลร์ยังเป็นลำโพงของภาษาอังกฤษมันก็มีเหตุผลที่จะคิดว่าระบบการเรียนรู้ภาษาของแคลร์จะคล้ายกับทอม ตรงกันข้ามฌาคลำโพงของฝรั่งเศสมีระบบการเรียนรู้ที่แตกต่างประการสำคัญจากผู้ที่ทอมและแคลร์และที่แตกต่างกันอีกครั้งเพื่อที่ Guo ลำโพงของจีน ข้อเสนอนี้ยกสี่คำถามการวิจัยพื้นฐาน(1) ลักษณะของระบบองค์ความรู้ที่เราระบุด้วยรู้ภาษาคืออะไร(2) เราจะได้รับระบบดังกล่าวได้อย่างไร(3) วิธีการคือระบบที่ใช้ในการผลิตของเรานี้และ ? ความเข้าใจในการพูดอย่างไร (4) วิธีการคือระบบตัวแทนในสมองนี้ติดตามของคำถามเหล่านี้กำหนดสี่พื้นที่ของสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม: ภาษาศาสตร์ตัวเองพัฒนานั้นภาษาศาสตร์ opmental, ภาษาศาสตร์และ neurolinguistics เริ่มแรกมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะมีความชัดเจนว่า คำตอบสำหรับคำถาม (1) เป็นเหตุผลก่อนที่จะมีคำตอบสำหรับคำถาม (2), (3) และ (4); ยกเว้นในกรณีที่เรามีมุมมองในลักษณะของระบบองค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องก็จะทำให้รู้สึกไม่ที่จะสอบถามในการเข้าซื้อกิจการของการใช้งานในการผลิตและความเข้าใจและการเป็นตัวแทนของตนในสมอง คำถามที่ (1) มีการอ้างอิงไปยังระบบองค์ความรู้ดูเหมือนว่ามันควรจะตกอยู่ในโดเมนของนักจิตวิทยาการเรียนรู้ อย่างไรก็ตามวิธี Chomskian ยืนยันว่าเราสามารถกำหนดและประเมินข้อเสนอเกี่ยวกับธรรมชาติของจิตใจมนุษย์ด้วยการทำภาษาศาสตร์และมากของหนังสือเล่มนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะสร้างเหอะของมุมมองนี้ เพื่อที่จะทำภาษาศาสตร์เรามักจะพึ่งพาเจ้าของภาษาของภาษาที่ทำหน้าที่เป็นผู้ให้ข้อมูลและให้เรามีข้อมูลที่; และมันก็เป็น1 2 ภาษาศาสตร์ที่เกี่ยวกับข้อมูลดังกล่าวที่เราทดสอบสมมติฐานของเราเกี่ยวกับระบบองค์ความรู้จากเจ้าของภาษาภาษา บ่อยครั้งที่นักภาษาศาสตร์เป็นเจ้าของภาษาของภาษาบางอย่างหรืออื่น ๆ ที่ต้องพึ่งพาตัวเองเป็นผู้ให้ข้อมูล นักภาษาศาสตร์ (เมื่อเทียบกับ psycholin-guists ดูด้านล่าง) ไม่ได้ทำการทดลองควบคุมในจำนวนมากของอาสาสมัครในสภาพห้องปฏิบัติการ นี่คือความแตกต่างที่วิธีการที่สำคัญระหว่างนักภาษาศาสตร์และนักจิตวิทยาองค์ความรู้ในการศึกษาของพวกเขาของจิตใจมนุษย์และนักวิจารณ์บางคนอาจจะเห็นว่ามันเป็นทำให้ภาษาศาสตร์ตามหลักวิทยาศาสตร์หรืออัตนัย แต่ก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะชี้ให้เห็นว่าข้อมูลที่นักภาษาศาสตร์ทำงาน (ที่ให้มาด้วยตนเองหรือโดยเจ้าของภาษาอื่น ๆ ) มักจะมีคุณสมบัติที่ชัดเจนเช่นที่จะทำให้ไม่มีจุดหมายการทดลองควบคุม ตัวอย่างเช่น con-SIDER ตัวอย่างใน (5): (5) สุนัขไล่แมวข * แมวสุนัขไล่เจ้าของภาษาของภาษาอังกฤษจะบอกเราว่า (5a) เป็นประโยคที่เป็นไปได้ของอังกฤษ แต่ (5b) ไม่ได้ (* ใช้ตามอัตภาพเพื่อแสดงนี้ตัดสินหลัง) แน่นอนเราสามารถออกแบบการทดลองที่มีจำนวนมากของลำโพงพื้นเมืองที่จะสร้างความน่าเชื่อถือของการเรียกร้องเหล่านี้ แต่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าการทดลองดังกล่าวจะเป็นสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ของเสียมหาศาลของเวลาไม่นาน พื้นเมืองพูด ERS มีข้อมูลจำนวนมากพร้อมที่จะให้พวกเขาและมันจะผิดปกติสำหรับนักภาษาศาสตร์ที่จะไม่ใช้ประโยชน์จากการนี้ ขอให้สังเกตว่าข้างต้นเราบอกว่าข้อมูลที่ให้มาโดยเจ้าของภาษามักจะมีคุณสมบัติที่ชัดเจนมาก เมื่อเป็นเช่นนี้เป็นกรณีที่ไม่ (และตัวอย่างที่จะเกิดขึ้นในการสนทนาของเราภาษาศาสตร์ด้านล่าง) เราจะดำเนินการด้วยความระมัดระวังมากขึ้นพยายามที่จะเข้าใจที่มาของปัญหาความสำคัญของคำถามตรรกะ (1) ไม่ควรนำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าเรา ต้องมีคำตอบที่สมบูรณ์สำหรับคำถามนี้ก่อนที่จะพิจารณาคำถามอื่น ๆ ของเรา แม้ว่าคำถาม (2) ต้องมีมุมมองบางอย่างในระบบภาษาองค์ความรู้ที่มีเหตุผลว่าทำไมการศึกษาการเข้าซื้อกิจการของเด็กเล็กไม่ควรตัวเองนำไปสู่การปรับเปลี่ยนในมุมมองนี้ ในกรณีเช่นนี้การแสวงหาของคำถาม(2) จะมีผลต่อการตอบคำถาม (1), และเป็นไปได้ที่คล้ายกันที่มีอยู่สำหรับ (3) และ (4) ในทางปฏิบัตินักภาษาศาสตร์หลายนักภาษาศาสตร์พัฒนาการ-ภาษาศาสตร์จิตและ neurolinguists มีความคุ้นเคยกับการทำงานของกันและกันและมีการแลกเปลี่ยนคงที่ของความคิดระหว่างผู้ที่ทำงานเกี่ยวกับสี่คำถามของเราคำถามของเราส่งเสริมวิธีการที่แตกต่างกันในเรื่องภาษาและในการเปิดตัวนี้ ครั้งแรกที่เราจะต้องใช้เวลาดูเบื้องต้นที่เหล่านี้ ที่มีการกระทำเช่นนี้เราจะหันไปมุมมองของสังคมที่กล่าวถึงในตอนแรกและมีข้อสังเกตเบื้องต้นบางประการเกี่ยวกับวิธีการนี้จะดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ








หลักมุมมองเรารับรองในหนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับภาษาเป็นระบบการคิด ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปกติใด ๆของจิต หรือจิตมนุษย์โครงสร้าง ทางเลือกที่เราต้องให้ความสนใจบางอย่างเน้นธรรมชาติ สังคม ภาษาตัวอย่างการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างทางสังคมและภาษาต่าง ๆ หรือพันธุ์ของภาษา

มุมมองทางปัญญาได้มีอิทธิพลอย่างมากในช่วง 5 ทศวรรษ โดยความคิดของนักภาษาศาสตร์ชาวอเมริกันและนักวิจารณ์การเมืองโนม ชอมสกี้ .ข้อเสนอที่แนะนำกลางชัมวิธีการศึกษาภาษา ก็คือ เมื่อเรายืนยันว่าทอมเป็นผู้บรรยายภาษาอังกฤษ เราจะจำทอมจิตบางอย่างโครงสร้าง โครงสร้างนี้เป็นอย่างใดที่แสดงเป็นทอม สมอง แล้วเรายังไปโดยปริยายว่าทอมสมองอยู่ในสถานะหนึ่ง ถ้าแคลร์ก็เป็น

ผู้บรรยายภาษาอังกฤษมันมีเหตุผลที่จะสมมติว่าแคลร์เป็นภาษาระบบคิดคล้ายกับทอม โดยคมชัด , แจ๊ค , ลำโพงฝรั่งเศส มีการคิดระบบที่แตกต่างกันในความเคารพจากบรรดาทอมและ

แคลร์ และที่แตกต่างอีกว่าก๊วย , ลำโพงของจีน ข้อเสนอนี้ยกสี่คำถามงานวิจัยพื้นฐาน :

( 1 ) อะไรคือธรรมชาติของระบบคิดที่เราระบุกับการรู้ภาษา

( 2 ) วิธีทำที่เราได้รับเช่นระบบ

( 3 ) วิธีนี้เป็นระบบที่ใช้ในการผลิต และเพื่อความเข้าใจในการพูดของเรา

( 4 ) วิธีการของระบบนี้แสดงในสมอง

ติดตามคำถามเหล่านี้กำหนดสี่พื้นที่สอบถาม : ภาษาศาสตร์ตัวเอง devel -

opmental ภาษาศาสตร์ภาษาศาสตร์เชิงจิตวิทยา และ neurolinguistics

เริ่มแรก มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้ชัดเจนว่า ตอบคำถาม ( 1 ) เหตุผลก่อนที่จะตอบคําถาม ( 2 ) ( 3 ) และ ( 4 ) ; ถ้าเรามีมุมมองในลักษณะของระบบการรับรู้เกี่ยวข้อง มันไม่มีเหตุผลที่จะสอบถามเกี่ยวกับการซื้อของ
ใช้ในการผลิตและเพื่อความเข้าใจ และการเป็นตัวแทนในสมอง คําถาม ( 1 )ด้วยการอ้างอิงถึงระบบการคิด ดูว่ามันน่าจะตก

ในโดเมนของนักจิตวิทยาการรับรู้ อย่างไรก็ตาม chomskian

รักษาวิธีการที่เราสามารถสร้างและประเมินข้อเสนอเกี่ยวกับธรรมชาติของจิตมนุษย์ทำภาษาศาสตร์และมากของหนังสือเล่มนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้าง

เหตุผลของมุมมองนี้ เพื่อทำในภาษาศาสตร์เรามักจะอาศัยเจ้าของภาษาของภาษาซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ให้ข้อมูล และ ให้ข้อมูล และเป็น


1
2 ภาษาศาสตร์

ด้วยความเคารพเช่นข้อมูลที่เราทำการทดสอบสมมติฐานเกี่ยวกับเจ้าของภาษา ' ภาษาการคิดระบบ มักจะ นักภาษาศาสตร์ เหมือนเจ้าของภาษาของภาษาบางหรืออื่น ๆที่ต้องพึ่งพาตัวเองเป็นข้อมูล นักภาษาศาสตร์ ( ตรงข้ามกับ guists psycholin ,ดูด้านล่าง ) ไม่ทำการทดลองควบคุมในตัวเลขขนาดใหญ่ของคนในสภาพห้องปฏิบัติการ นี้เป็นหลักในความแตกต่างระหว่างนักภาษาศาสตร์และนักจิตวิทยาพุทธิปัญญาในการเรียนของจิตใจมนุษย์ และนักวิจารณ์บางคนอาจเห็นเป็นการภาษาศาสตร์ วิทยาศาสตร์ หรืออัตนัย อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะชี้ให้เห็นว่าข้อมูลที่นักภาษาศาสตร์ทำงาน ( จัดโดยตัวเองหรือโดยเจ้าของภาษา ) โดยปกติจะมีคุณสมบัติที่ชัดเจน เช่น ให้ควบคุมการทดลองไม่ได้ผล ตัวอย่างเช่น หลอกหน้า ตัวอย่างใน ( 5 ) :

( 5 ) . สุนัขไล่แมว B * หมาแมวไล่

เจ้าของภาษาของภาษาอังกฤษจะบอกเราว่า ( 5A ) คือ ประโยคที่เป็นไปได้ของภาษาอังกฤษแต่ ( 5B ) ไม่ได้ ( * คือ แต่เดิมใช้เพื่อบ่งชี้ว่าหลังนี้ ) แน่นอน เราสามารถออกแบบการทดลองด้วยตัวเลขขนาดใหญ่ของเจ้าของภาษาเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือของการเรียกร้องเหล่านี้แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าการทดลองดังกล่าวจะได้อะไร นอกจากเสียเวลาโอฬาร พื้นเมืองพูด ERS มีปริมาณที่มากมายของข้อมูลที่พร้อมใช้งานได้ และมันคงจะขี้อ้อนสำหรับนักภาษาศาสตร์ที่จะไม่ใช้ประโยชน์จากการนี้ สังเกตว่า ข้างบน เรากล่าวว่า ข้อมูลที่จัดโดยเจ้าของภาษามักจะมีคุณสมบัติที่ชัดเจนมากเมื่อเป็นกรณีนี้ไม่ได้ ( และตัวอย่างที่จะเกิดขึ้นในการสนทนาของเราในภาษาปาสกาลด้านล่าง ) เราดำเนินการด้วยความระมัดระวังมากขึ้น พยายามที่จะเข้าใจแหล่งที่มาของปัญหา ความสำคัญของปัญหาตรรกะ

( 1 ) ไม่ควรนำไปสู่ข้อสรุปว่า เราต้องมีคำตอบให้กับคำถามนี้ก่อนพิจารณาคำถามอื่น ๆ ของเราถึงแม้ว่าคำถาม ( 2 ) ต้องมีมุมมองในทางภาษาศาสตร์เชิงระบบ ไม่มีเหตุผลทำไมกิจการการศึกษาของเด็กเล็กไม่ควรตัวเองนำไปสู่การปรับเปลี่ยนในมุมมองนี้ ในกรณีดังกล่าว , การแสวงหาของคำถาม

( 2 ) จะมีผลต่อตอบคําถาม ( 1 ) , และความเป็นไปได้ที่คล้ายกันอยู่จริง ( 3 ) และ ( 4 ) ในการปฏิบัติ นักภาษาศาสตร์หลายนักภาษาศาสตร์พัฒนาการ ,นักภาษาศาสตร์และโรคจิต neurolinguists คุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ ของงาน และมีการแลกเปลี่ยนความคิดระหว่างผู้ทำงานคงที่ของเราสี่คำถาม

คำถามอุปถัมภ์วิธีที่แตกต่างกัน ปัญหาทางภาษา และในเบื้องต้นนี้เราแรกจะพิจารณาเบื้องต้นเหล่านี้ ทำแบบนี้เราก็จะกลายเป็นสังคมที่เริ่มแรก และเสนอมุมมองที่กล่าวถึงครั้งแรกหมายเหตุในวิธีนี้จะติดตาม