I was angry with my friend; I told

I was angry with my friend;
I told my wrath, my wrath did end.
I was angry with my foe:
I told it not, my wrath did grow.

And I waterd it in fears,
Night & morning with my tears:
And I sunned it with smiles,
And with soft deceitful wiles.

And it grew both day and night.
Till it bore an apple bright.
And my foe beheld it shine,
And he knew that it was mine.

And into my garden stole,
When the night had veild the pole;
In the morning glad I see;
My foe outstretched beneath the tree.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมโกรธกับเพื่อน ฉันบอกว่า อาชญาของฉัน ของฉันอาชญาไม่สิ้นสุดผมโกรธกับศัตรูของฉัน: ฉันบอกว่า ไม่ ไม่โตอาชญาของฉัน และ waterd ในความกลัวกลางคืนและตอนเช้า ด้วยน้ำตาของฉัน: และฉัน sunned มีรอยยิ้มและจึงย่อมไขว้เขวที่หลอกลวงนุ่ม และจะเพิ่มขึ้นทั้งกลางวันและกลางคืน จนมันแบกแอปเปิลสดใส และศัตรูของฉัน beheld มันขัดและเขารู้ว่า เป็นฉัน และ เป็นของฉันสวน ขโมย เมื่อคืนมี veild ขั้ว เช้าดีใจ เห็น ศัตรูของฉัน outstretched ใต้ต้นไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมโกรธกับเพื่อนของฉันฉันบอกความพิโรธของเรา, ความพิโรธของเราไม่สิ้นสุด. ฉันโกรธกับศัตรูของฉัน: ฉันบอกว่ามันไม่ได้เป็นความพิโรธของเราไม่เติบโต. และฉัน waterd ในความกลัวตอนกลางคืนและตอนเช้าด้วยน้ำตาของฉันและฉันsunned ด้วยรอยยิ้มและมียาหลอกลวงนุ่ม. และมันก็เพิ่มขึ้นทั้งกลางวันและกลางคืน. จนมันเบื่อแอปเปิ้ลที่สดใส. และศัตรูของฉันเห็นมันส่องแสงและเขารู้ว่ามันเป็นของเรา. และในสวนของฉันขโมยเมื่อคืนได้ veild เสานั้นในตอนเช้าดีใจที่ฉันเห็นศัตรูของฉันกางอยู่ใต้ต้นไม้