The Happy FamilyReally, the largest

The Happy Family
Really, the largest green leaf in this country is a dockleaf; if one holds it before one, it is like a whole apron, and if one holds it over one's head in rainy weather, it is almost as good as an umbrella, for it is so immensely large. The burdock never grows alone, but where there grows one there always grow several: it is a great delight, and all this delightfulness is snails' food. The great white snails which persons of quality in former times made fricassees of, ate, and said, "Hem, hem! how delicious!" for they thought it tasted so delicate--lived on dockleaves, and therefore burdock seeds were sown.

Now, there was an old manor-house, where they no longer ate snails, they were quite extinct; but the burdocks were not extinct, they grew and grew all over the walks and all the beds; they could not get the mastery over them--it was a whole forest of burdocks. Here and there stood an apple and a plum-tree, or else one never would have thought that it was a garden; all was burdocks, and there lived the two last venerable old snails.

They themselves knew not how old they were, but they could remember very well that there had been many more; that they were of a family from foreign lands, and that for them and theirs the whole forest was planted. They had never been outside it, but they knew that there was still something more in the world, which was called the manor-house, and that there they were boiled, and then they became black, and were then placed on a silver dish; but what happened further they knew not; or, in fact, what it was to be boiled, and to lie on a silver dish, they could not possibly imagine; but it was said to be delightful, and particularly genteel. Neither the chafers, the toads, nor the earth-worms, whom they asked about it could give them any information--none of them had been boiled or laid on a silver dish.

The old white snails were the first persons of distinction in the world, that they knew; the forest was planted for their sake, and the manor-house was there that they might be boiled and laid on a silver dish.

Now they lived a very lonely and happy life; and as they had no children themselves, they had adopted a little common snail, which they brought up as their own; but the little one would not grow, for he was of a common family; but the old ones, especially Dame Mother Snail, thought they could observe how he increased in size, and she begged father, if he could not see it, that he would at least feel the little snail's shell; and then he felt it, and found the good dame was right.

One day there was a heavy storm of rain.

"Hear how it beats like a drum on the dock-leaves!" said Father Snail.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครอบครัวมีความสุขมีใบสีเขียวใหญ่ที่สุดในประเทศนี้จริง ๆ dockleaf ถ้าหนึ่งถือก่อนหนึ่ง มันเป็นเหมือนผ้ากันเปื้อนมีทั้ง และหนึ่งถือเหนือหัวในสภาพอากาศฝนตก ว่าเกือบเป็นดีร่ม มันเป็นขนาดใหญ่มาก เบอร์ไม่เคยเติบโตเพียงอย่างเดียว แต่มีการเติบโตหนึ่งมีเสมอเติบโตหลาย: มันเป็นความสุขดี และ delightfulness ทั้งหมดนี้เป็นอาหารของหอยทาก ใหญ่ขาวหอยทากซึ่งคุณภาพในอดีตทำ fricassees กิน และกล่าว ว่า "เฮ็ม ปิดล้อม แสนอร่อย "พวกเขาคิดว่า มันลิ้มรสจึงละเอียดอ่อน - อาศัยอยู่ dockleaves และดังนั้นจึง ได้หว่านเมล็ดหญ้าเจ้าชู้ตอนนี้ มีคฤหาสน์บ้านหลังเก่า ที่พวกเขาไม่ได้กินหอยทาก พวกเขาก็ค่อนข้างสูญพันธุ์ แต่ไม่ได้ burdocks การสูญพันธุ์ พวกเขาเติบโต และเติบโตทั่วไปเดินเล่นและเตียงทั้งหมด พวกเขาไม่สามารถรับการเรียนรู้เหล่านั้น - มันเป็นป่าทั้งหมด burdocks ยืนอยู่ที่นี่และมีแอปเปิ้ลและต้นพลัม หรือ อื่น ๆ ที่หนึ่งไม่เคยจะมีความคิดว่า มันเป็นสวน ทั้งหมดคือ burdocks และอาศัยอยู่สองสุดท้ายหูเก่าหอยทากพวกเขาตัวเองรู้ไม่เก่าก็ แต่พวกเขาจะจำดีว่า มีอีกมากมาย ว่า พวกเขาเป็นครอบครัวจากต่างดินแดน และสำหรับพวกเขาและพวกเขาทั้งฟอเรสต์ถูกปลูก พวกเขาไม่เคยนอกมัน แต่พวกเขารู้ว่า มันยังมีสิ่งที่เพิ่มเติมในโลก ซึ่งถูกเรียกว่ามานอร์เฮ้าส์ และพวกเขาถูกต้ม แล้วพวกเขาก็กลายเป็นสีดำ และจากนั้นวางอยู่บนจานเงิน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเพิ่มเติมพวกเขารู้ว่าไม่ได้ หรือ ในความเป็นจริง สิ่งที่มันเป็นเป็นต้ม และอยู่บนจานเงิน พวกเขาสามารถไม่อาจจินตนาการ แต่ก็กล่าวจะสวยงาม และโดยเฉพาะอย่างยิ่งตึกระฟ้าสูงตระหง่าน ไม่ chafers การ คางคก หรือโลก หนอน ที่พวกเขาถามเกี่ยวกับเรื่องที่สามารถให้พวกเขาข้อมูล - ไม่ได้ต้ม หรือวางบนจานเงินหอยทากสีขาวตัวเก่าถูกคนแรกความแตกต่างในโลก ที่พวกเขารู้ ป่าถูกปลูกเพื่อประโยชน์ของพวกเขา และมานอร์เฮ้าส์ก็มีว่า พวกเขาอาจต้ม และวางบนจานเงินตอนนี้ พวกเขาใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาก และมีความสุข และ ตามที่พวกเขาไม่มีเด็กตัวเอง ได้รับมาน้อยทั่วไปหอยทาก ซึ่งพวกเขาขึ้นมาเป็นของตัวเอง แต่น้อยหนึ่งจะไม่เจริญเติบ โต สำหรับเขาเป็นของครอบครัวทั่วไป แต่คนเก่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งหอยทากแม่ดาม คิดว่า พวกเขาอาจสังเกตเห็นว่า เขาเพิ่มขนาด และเธอขอร้องพ่อ ถ้าเขาไม่สามารถเห็นมัน เขาจะน้อยรู้สึกว่า เปลือกของหอยทากน้อย แล้วเขารู้สึกมัน และพบดามดีถูกต้องวันหนึ่งมีพายุฝนตกหนัก"ได้ยินว่าจะเต้นเช่นกลองท่าเรือใบ" กล่าวว่า พ่อหอยทาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครอบครัวมีความสุข
จริงๆใบสีเขียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนี้เป็น dockleaf นั้น ถ้าใครถือมันก่อนที่หนึ่งมันก็เหมือนผ้ากันเปื้อนทั้งหมดและถ้าใครถือมันเหนือหัวของคนในสภาพอากาศที่ฝนตกก็เกือบจะดีเท่าที่ร่มสำหรับมันจึงเป็นเรื่องที่มีขนาดใหญ่อย่างกว้างขวาง หญ้าเจ้าชู้ไม่เคยเติบโตขึ้นเพียงอย่างเดียว แต่ที่มีการเติบโตอย่างใดอย่างหนึ่งก็คือการเจริญเติบโตหลายประการ: มันเป็นความสุขที่ดีและความไพเราะทั้งหมดนี้เป็นอาหารหอยทาก ' หอยทากใหญ่สีขาวซึ่งบุคคลที่มีคุณภาพในสมัยก่อนทำ fricassees ของกินและกล่าวว่า "เหมเหมวิธีอร่อย!" . เพราะพวกเขาคิดว่ามันลิ้มรสที่ละเอียดอ่อนดังนั้น - ที่อาศัยอยู่บน dockleaves และดังนั้นจึงหญ้าเจ้าชู้เมล็ดถูกหว่านตอนนี้มีความเก่าคฤหาสน์บ้านที่พวกเขาไม่ได้กินหอย, พวกเขาก็สูญพันธุ์ค่อนข้าง; แต่ burdocks ไม่ได้สูญพันธุ์ไปแล้วพวกเขาเติบโตและขยายตัวทั่วเดินและเตียงทั้งหมด; พวกเขาไม่สามารถได้รับการเรียนรู้มากกว่าพวกเขา - มันเป็นป่าทั้งหมดของ burdocks ที่นี่และมีที่ยืนอยู่แอปเปิ้ลและพลัมต้นไม้หรืออื่น ๆ หนึ่งไม่เคยจะคิดว่ามันเป็นสวน; ทุกอย่างเป็นไป burdocks และมีชีวิตอยู่ทั้งสองหอยเก่าที่ผ่านมาที่เคารพ. พวกเขาเองไม่รู้จักวิธีการเดิมที่พวกเขา แต่พวกเขาจะจำได้ดีมากที่ได้มีการอื่น ๆ อีกมากมาย; ว่าพวกเขาอยู่ในครอบครัวจากดินแดนต่างประเทศและที่สำหรับพวกเขาและพวกเขาทั้งป่าปลูก พวกเขาไม่เคยออกไปข้างนอกมัน แต่พวกเขารู้ว่ายังมีบางสิ่งบางอย่างมากขึ้นในโลกซึ่งถูกเรียกว่าคฤหาสน์บ้านและนั่นหมายความว่าพวกเขาจะถูกต้มและแล้วพวกเขาก็กลายเป็นสีดำและมีอยู่แล้วในจานสีเงิน; แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปเขาไม่รู้จัก; หรือในความเป็นจริงสิ่งที่มันจะถูกนำมาต้มและไปนอนบนจานสีเงินที่พวกเขาไม่อาจจินตนาการ; แต่มันก็ถูกกล่าวว่าเป็นที่น่ายินดีและสุภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทั้ง Chafers ที่คางคกหรือแผ่นดินเวิร์มที่พวกเขาถามเกี่ยวกับเรื่องนี้สามารถให้ข้อมูลใด ๆ - ไม่มีของพวกเขาได้รับการต้มหรือวางบนจานสีเงิน. หอยทากสีขาวเก่าเป็นคนแรกของความแตกต่างใน โลกที่พวกเขารู้ว่า; ป่าปลูกเพื่อประโยชน์ของพวกเขาและคฤหาสน์บ้านอยู่ที่นั่นพวกเขาอาจจะต้มและวางอยู่บนจานสีเงิน. ตอนนี้พวกเขามีชีวิตที่โดดเดี่ยวมากและมีความสุข; และเมื่อพวกเขาไม่มีลูกตัวเองพวกเขาได้นำหอยทากทั่วไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเขาเติบโตขึ้นมาเป็นของตัวเอง; แต่หนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ จะไม่เติบโตเพราะเขาเป็นคนของครอบครัวที่พบบ่อย แต่คนเก่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่บ้านแม่หอยทากคิดว่าพวกเขาจะสังเกตเห็นว่าเขาเพิ่มขึ้นในขนาดและเธอขอร้องให้พ่อถ้าเขาไม่สามารถมองเห็นมันว่าอย่างน้อยที่สุดเขาจะรู้สึกเปลือกหอยทากน้อย; และแล้วเขาก็รู้สึกว่ามันและพบ Dame ที่ดีที่ถูกต้อง. วันหนึ่งมีพายุฝนตก. "ได้ยินว่ามันเต้นเหมือนกลองบนแท่นชาร์จ-ใบ!" พ่อบอกว่าหอยทาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครอบครัวมีความสุขจริงๆ ใบสีเขียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนี้คือ dockleaf ; ถ้าหนึ่งถือมันก่อน มันก็เหมือนผ้ากันเปื้อนทั้งหมด และถ้าใครถือมันมาหัวหนึ่ง ในฤดูฝน ก็เกือบจะดีเท่าร่ม เพราะมันมหาศาลมาก หญ้าเจ้าชู้ ไม่เคยอยู่คนเดียว แต่ที่เติบโตหนึ่งเสมอเติบโตหลาย ๆ มันคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ และทั้งหมดนี้ ความปิติเป็นอาหารหอย " ฉลามขาวหอยทากซึ่งบุคคลคุณภาพในกาลก่อน ทำให้ fricassees ของ กิน และบอกว่า " มิ้มมิ้ม ! อร่อยจัง ! " เพราะพวกเขาคิดว่ามันรสชาติดังนั้นที่ละเอียดอ่อน -- อาศัยอยู่ใน dockleaves จึง burdock เมล็ดหว่าน .ตอนนี้ มีบ้านเป็นคฤหาสน์เก่าที่พวกเขาไม่กินหอย พวกมันสูญพันธุ์ แต่ burdocks ไม่สูญพันธุ์ พวกเขาเติบโตและเติบโตทั่วเดินและทุกเตียง พวกเขาอาจไม่ได้รับการเรียนรู้พวกเขา -- มันเป็นป่าทั้งหมดของ burdocks . ที่นี่และมียืนแอปเปิ้ลและพลัมต้นไม้ หรืออื่น ๆหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่ามันเป็นสวน ; ทั้งหมด burdocks และมีอยู่สองช่วงที่น่าเคารพเก่าหอยทากพวกเขาไม่รู้ว่าแก่พวกเขา แต่พวกเขาสามารถจำได้เป็นอย่างดีว่ามีอีกมากมาย พวกเขาเป็นครอบครัวจากต่างประเทศ และสำหรับพวกเขาและพวกเขาทั้งป่าปลูก . พวกเขาไม่เคยออกไปข้างนอก แต่พวกเขารู้ว่ามีอะไรอีกมากมายในโลกใบนี้ ซึ่งถูกเรียกว่า คฤหาสน์ และมีพวกเขาถูกต้ม แล้วพวกเขาก็กลายเป็นสีดำ และก็วางไว้บนจานเงิน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป พวกเขาไม่รู้จัก หรือ ในความเป็นจริง , สิ่งที่มัน ถูกต้ม และนอนบนจานเงิน พวกเขาไม่อาจจะจินตนาการได้ แต่มันบอกว่า ให้สวยงาม และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เสงี่ยม . ทั้ง chafers , คางคก หรือหนอนดิน ที่เขาถามเกี่ยวกับมันสามารถให้ข้อมูลใด ๆ -- ไม่มีของพวกเขาได้ถูกต้ม หรือวางไว้บนจานเงินเก่าสีขาวหอยทากเป็นคนแรกของความแตกต่างในโลกที่พวกเขารู้ ป่าปลูกเพื่อประโยชน์ของตนเอง และคฤหาสน์มีพวกเขาอาจจะต้มและวางไว้บนจานเงินตอนนี้พวกเขาอยู่ เหงามากๆ และมีความสุขในชีวิต และเมื่อพวกเขาไม่มีลูกด้วยกัน พวกเขาได้ใช้น้อยเหมือนกัน หอยทาก ซึ่งพวกเขาโตขึ้นเป็นของตัวเอง แต่เจ้าตัวเล็กจะไม่เติบโต เขาเป็นครอบครัวธรรมดา แต่ตัวเก่า โดยเฉพาะคุณหญิงแม่หอยทาก คิดว่าพวกเขาสามารถ สังเกต ว่าเขามีขนาดใหญ่ขึ้น เธอขอร้องให้พ่อ หากเขาไม่อาจเห็นมัน เขา อย่างน้อยก็รู้สึกเปลือกหอยทากน้อย และเขาก็รู้สึกได้ และได้พบคุณหญิงดีถูกวันหนึ่งมีพายุหนักของฝน" ได้ยินว่ามันเต้นรัวเหมือนกลองที่ท่าเรือใบ ! " บอกว่าพ่อหอยทาก