I really love the arm amputations.

I really love the arm amputations. They're helpless but can still walk; they're free to move around, at least to the extent that the leash holder allows. Plus they're smiling. At the end of they day they're pretty and helpless slaves, but they don't just accept it, they're happy with it.

I would love to be one of them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมรัก amputations แขน พวกเขากำลังกำพร้า แต่ยังคง เดิน พวกเขากำลังฟรีเพื่อย้ายไปรอบ ๆ น้อยที่ช่วยให้ผู้บังคับการ และพวกเขากำลังยิ้ม ที่สุดของพวกเขาวันที่พวกเขากำลังสวย และกำพร้าทาส แต่พวกเขาไม่เพียงยอมรับ พวกเขากำลังมีความสุขกับมัน

ฉันรักเป็นหนึ่งในพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมรัก amputations แขน พวกเขากำลังทำอะไรไม่ถูก แต่ยังคงสามารถเดิน; พวกเขากำลังอิสระที่จะย้ายไปรอบ ๆ อย่างน้อยเท่าที่ผู้ถือบังคับให้ บวกที่พวกเขากำลังยิ้ม ในตอนท้ายของพวกเขาในวันที่พวกเขากำลังทาสสวยและทำอะไรไม่ถูก แต่พวกเขาไม่ได้เพียงแค่ยอมรับมันพวกเขากำลังมีความสุขกับมันฉันชอบที่จะเป็นหนึ่งในนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันรักแขนตัดแขนตัดขาจริงๆ พวกเขาหมดหวัง แต่ยังเดินได้ พวกเขากำลังอิสระที่จะย้ายไปรอบ ๆ อย่างน้อยในขอบเขตที่บังคับเจ้าของให้ พลัสที่พวกเขากำลังยิ้ม ในตอนท้ายของวันที่พวกเขาเป็นทาสพวกเขาสวยและหมดหนทาง แต่พวกเขาไม่ได้รับมัน พวกเขามีความสุขกับมันนะ

ผมชอบที่จะเป็นหนึ่งของพวกเขา