To investigate the saccharification

To investigate the saccharification feasibility by the xylanase of
culture OM3, various untreated lignocellulosic biomass, i.e. wood
chips, sawdust, palm oil fiber, waste carton box and waste newspaper,
were tested with the precipitated xylanase under conditions of
60 C and pH 8.0 since the xylanase could maintain up to 86% maximum
activity after 48 h. Among the lignocellulosics, waste newspaper
showed the best yield (46.9 mg of reducing sugars per gram
substrate), followed by waste carton box (44.1 mg/g), palm oil fiber
(34.1 mg/g), wood chips (31.7 mg/g), and sawdust (27.1 mg/g)
when using 10 U xylanase precipitation/g of substrate. In previous
study, some other agro-industrial wastes were also used to test the
xylanase saccharification abilities by other microorganisms, such
as soybean hull, soybean fiber, and rice straw by purified xylanase
from Bacillus circulans with a yield of 29.5, 21.5 and 14 mg/g,
respectively. Previous reaction mixtures contained 1 mL of purified
enzyme solution and 50 mg dry weight (Heck et al., 2006). Also, a
maximum yield of reducing sugars of 14 mg/g from wheat bran
and 5.5 mg/g from the industrial pulp were obtained by purified
xylanase from Burkholderia sp DMAX with 30 U partially purified
xylanase/g of substrate (Sarayu and Amita, 2008). Compared to
those data, xylanase produced by culture OM3 could more efficiently
hydrolyze lignocelluloses than previous reported xylanases.
The factors affecting enzymatic degradation of lignocellulosic
materials are lignin contents, since inhibition in both enzyme production
and activity have been reported for lignin-rich materials
(Xin and Geng, 2010). Lignin, which is a phenolic macromolecule,
is resistant to enzyme attack and degradation, thus its content
and distribution are recognized as the most important factors in
determining cell wall recalcitrance to hydrolysis (Shi et al.,
2011). Sawdust and wood chips both have higher lignin contents
(36.6% and 34.9%), while newspaper has the lowest lignin content
(11.2%) (Xin and Geng, 2010), which is also reflected by the generated
reducing sugar amounts as shown in this study. Various strategies
of pretreatment (e.g., dilute acid pretreatment, steam
explosion and organosolv pretreatment) can be adopted to disrupt

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตรวจสอบความเป็นไปได้ saccharification โดยไซลาเนสของวัฒนธรรม OM3 ต่าง ๆ ไม่ถูกรักษา lignocellulosic ชีวมวล เช่นไม้ชิ ขี้เลื่อย ใยปาล์มน้ำมัน กล่องเสียกระดาษ และหนังสือ พิมพ์เสียทดสอบ ด้วยไซลาเนส precipitated ภายใต้เงื่อนไขของ60 C และค่า pH 8.0 ตั้งแต่ไซลาเนสสามารถรักษาถึง 86% สูงสุดกิจกรรมหลังจาก 48 h ระหว่าง lignocellulosics เสียหนังสือพิมพ์แสดงให้เห็นว่าผลตอบแทนดีที่สุด (46.9 มิลลิกรัมลดน้ำตาลต่อกรัมพื้นผิว), ตาม ด้วยกล่องกระดาษเสีย (44.1 mg/g), เส้นใยปาล์ม(34.1 mg/g), ไม้ชิ (31.7 mg/g), และขี้เลื่อย (27.1 mg/g)เมื่อใช้ 10 U ไซลาเนส ฝน/g ของพื้นผิว ในก่อนหน้านี้ศึกษา กากอุตสาหกรรมเกษตรอื่น ๆ บางอย่างยังใช้การทดสอบความสามารถ saccharification ไซลาเนสจากจุลินทรีย์อื่น ๆ เช่นเป็นถั่วเหลืองฮัลล์ ใยถั่วเหลือง และข้าวฟางโดยบริสุทธิ์ไซลาเนสจาก circulans คัดกับผลตอบแทนของ 29.5, 21.5 และ 14 mg/gตามลำดับ น้ำยาผสมปฏิกิริยาก่อนหน้าประกอบด้วย 1 mL ของบริสุทธิ์เอนไซม์โซลูชันและ 50 มิลลิกรัมแห้งน้ำหนัก (Heck et al., 2006) ยัง มีผลตอบแทนสูงสุดลดน้ำตาล 14 mg/g จากรำข้าวสาลีและ 5.5 mg/g จากเยื่อกระดาษอุตสาหกรรมได้รับมาโดยบริสุทธิ์ไซลาเนสจาก Burkholderia sp DMAX กับ 30 U บางส่วนบริสุทธิ์ไซลา เนส/g ของพื้นผิว (Sarayu และ Amita, 2008) เมื่อเทียบกับข้อมูลเหล่านั้น ไซลาเนสผลิต โดยวัฒนธรรม OM3 อาจมีประสิทธิภาพมากขึ้นhydrolyze lignocelluloses กว่า xylanases รายงานก่อนหน้านี้ปัจจัยมีผลต่อการลดประสิทธิภาพของเอนไซม์ในระบบของ lignocellulosicวัสดุเป็นเนื้อหา lignin ยับยั้งการผลิตเอนไซม์ทั้งสองและมีการรายงานกิจกรรมวัสดุ lignin ริช(ซินและโรงแรมโจวเกิง 2010) Lignin ซึ่งเป็น macromolecule ฟีนอจะทนการโจมตีเอนไซม์ย่อยสลาย ดังนั้นเนื้อหาและแจกจ่ายจะรับรู้เป็นปัจจัยสำคัญในกำหนด recalcitrance ผนังเซลล์การไฮโตรไลซ์ (Shi et al.,2011) ด้วยขี้เลื่อยและเศษไม้ทั้งสองมีเนื้อหา lignin สูง(36.6 และ 34.9%), ในขณะที่หนังสือพิมพ์มีเนื้อหา lignin ต่ำ(11.2%) (ซินและโรงแรมโจวเกิง 2010), ซึ่งเป็นผล โดยการสร้างขึ้นลดจำนวนน้ำตาลที่ปรากฏในการศึกษานี้ กลยุทธ์ต่าง ๆของ pretreatment (เช่น dilute กรด pretreatment อบไอน้ำสามารถนำกระจายและ organosolv pretreatment) เพื่อรบกวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการตรวจสอบความเป็นไปได้ saccharification โดยไซลาเนสของ
วัฒนธรรม OM3 ชีวมวลลิกโนเซลลูโลสต่างๆได้รับการรักษาเช่นไม้
ชิปขี้เลื่อยใยปาล์มน้ำมันกล่องกระดาษเสียและหนังสือพิมพ์เสีย
ได้มีการทดสอบกับไซลาเนสตกตะกอนภายใต้เงื่อนไขของ
60 องศาเซลเซียสและมีค่า pH 8.0 ตั้งแต่ ไซลาเนสสามารถรักษาได้ถึง 86% สูงสุด
กิจกรรมหลังจาก 48 ชั่วโมง ท่ามกลาง lignocellulosics, หนังสือพิมพ์เสีย
แสดงให้เห็นว่าอัตราผลตอบแทนที่ดีที่สุด (46.9 มิลลิกรัมของการลดน้ำตาลต่อกรัม
พื้นผิว) ตามด้วยกล่องกระดาษเสีย (44.1 มิลลิกรัม / กรัม) เส้นใยปาล์มน้ำมัน
(34.1 mg / g), เศษไม้ (31.7 มิลลิกรัม / กรัม ) และขี้เลื่อย (27.1 มิลลิกรัม / กรัม)
เมื่อใช้การเร่งรัดไซลาเนส 10 U / g ของพื้นผิว ก่อนหน้านี้ใน
การศึกษาบางส่วนของเสียอุตสาหกรรมเกษตรอื่น ๆ ที่ถูกนำมาใช้ในการทดสอบ
ความสามารถในการ saccharification ไซลาเนสจากจุลินทรีย์อื่น ๆ เช่น
ถั่วเหลืองเป็นเรือไฟเบอร์ถั่วเหลืองและฟางข้าวบริสุทธิ์โดยไซลาเนส
จาก Bacillus circulans กับผลผลิต 29.5, 21.5 และ 14 มก. / g
ตามลำดับ ผสมปฏิกิริยาที่มีอยู่ก่อนหน้า 1 มิลลิลิตรบริสุทธิ์
วิธีการแก้ปัญหาการทำงานของเอนไซม์และ 50 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักแห้ง (Heck et al., 2006) นอกจากนี้
อัตราผลตอบแทนที่สูงสุดของการลดน้ำตาล 14 มิลลิกรัม / กรัมจากรำข้าวสาลี
และ 5.5 มก. / g จากอุตสาหกรรมเยื่อกระดาษที่ได้จากบริสุทธิ์
ไซลาเนสจากเชื้อพี DMAX 30 U บริสุทธิ์บางส่วน
ไซลาเนส / g ของพื้นผิว (Sarayu และ Amita 2008 ) เมื่อเทียบกับ
ข้อมูลเหล่านั้นไซลาเนสที่ผลิตโดยวัฒนธรรม OM3 มีประสิทธิภาพมากขึ้นสามารถ
ย่อยสลาย lignocelluloses กว่าก่อนหน้านี้รายงานไซแลนเนส.
ปัจจัยที่มีผลต่อการย่อยสลายของเอนไซม์ลิกโนเซลลูโลส
วัสดุที่มีลิกนินเนื้อหาตั้งแต่การยับยั้งทั้งในการผลิตเอนไซม์
และกิจกรรมที่ได้รับการรายงานสำหรับวัสดุที่อุดมไปด้วยลิกนิน
(ซิน และเกิง 2010) ลิกนินซึ่งเป็นโมเลกุลฟีนอล,
สามารถทนต่อการโจมตีและเอนไซม์ย่อยสลายจึงเนื้อหา
และการจัดจำหน่ายได้รับการยอมรับว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดใน
การกำหนดผนังเซลล์ดื้อรั้นที่จะย่อยสลาย (ชิ et al.,
2011) ชิปขี้เลื่อยไม้ทั้งสองมีเนื้อหาลิกนินที่สูงขึ้น
(36.6% และ 34.9%) ในขณะที่หนังสือพิมพ์มีเนื้อหาที่ลิกนินที่ต่ำที่สุด
(11.2%) (ซินเกิงและ 2010) ซึ่งสะท้อนให้เห็นโดยการสร้าง
การลดปริมาณน้ำตาลตามที่แสดงในครั้งนี้ การศึกษา กลยุทธ์ต่างๆ
ของการปรับสภาพ (เช่นการปรับสภาพกรดเจือจางไอน้ำ
ระเบิดและการปรับสภาพ organosolv) สามารถนำไปใช้เพื่อทำลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อศึกษาความเป็นไปได้ของเส้นโดยไซลาเนส
om3 วัฒนธรรมต่าง ๆ และ lignocellulosic ชีวมวล ได้แก่ ไม้
ชิ ขี้เลื่อย ปาล์มน้ำมัน ไฟเบอร์ กล่องขยะและของเสียหนังสือพิมพ์
ทดสอบภายใต้เงื่อนไขของการตกตะกอนเอนไซม์
60  C และ pH 8.0 เนื่องจากเอนไซม์ที่สามารถรักษาได้ถึง 86 % กิจกรรมสูงสุด
หลังจาก 48 ชั่วโมง ระหว่างต้านทานทางชีวเคมีต่อ ,
หนังสือพิมพ์ขยะพบผลผลิตที่ดีที่สุด ( 46.9 มิลลิกรัมต่อกรัมสารลดน้ำตาล
) รองลงมาคือ กล่องเสีย ( มิลลิกรัม / 44.1 กรัม ) , ปาล์มไฟเบอร์
( มิลลิกรัม / 34.1 กรัม ) , เศษไม้ ( มิลลิกรัม / ว่า G ) และขี้เลื่อย ( มก. / ทั้ง G )
เมื่อใช้ 10 U เอนไซม์ตกตะกอน / g ของพื้นผิว ในการศึกษา
, อื่น ๆบาง เกษตรอุตสาหกรรมของเสียที่ถูกใช้เพื่อทดสอบ
ไซลาเนสโดยเชื้อจุลินทรีย์อื่น ๆที่ถูกความสามารถ เช่น
เปลือกถั่วเหลืองไฟเบอร์ ถั่วเหลือง และฟางข้าวโดยไซลาเนสจาก Bacillus circulans
บริสุทธิ์กับผลผลิตของ 29.5 , 21.5 และ 14 mg / g ,
) ผสมปฏิกิริยาเดิมที่มีอยู่ 1 มิลลิลิตรของสารละลายเอนไซม์บริสุทธิ์
และ 50 มิลลิกรัมน้ำหนักแห้ง ( ห่า et al . , 2006 ) นอกจากนี้
สูงสุดผลผลิตลดน้ำตาล 14 มิลลิกรัม / กรัม จาก
รำข้าวสาลี และ 5 .5 มิลลิกรัม / กรัม จากกากอุตสาหกรรมได้โดยบริสุทธิ์เอนไซม์ไซลาเนสจาก Burkholderia SP ดีแมคด้วย

ไซลาเนสบริสุทธิ์บางส่วน 30 U / G ( ( sarayu และ ิตา , 2008 ) เทียบกับ
ข้อมูลเหล่านั้น ไซลาเนสที่ผลิตโดย om3 วัฒนธรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าเดิม
ย่อยลิกโนเซลลูโลสชนิดรายงาน

lignocellulosic มีผลต่อการสลายตัวของเอนไซม์วัสดุที่ปริมาณเนื้อหา เนื่องจากสารในกิจกรรมทั้งการผลิตเอนไซม์ลิกนิน และมีการรายงานสำหรับ

รวยวัสดุ ( ซินกับเกิง , 2010 ) ลิกนิน ซึ่งเป็นสารโมเลกุลขนาดใหญ่ , ป้องกันการโจมตี
เอนไซม์และการย่อยสลาย ดังนั้นเนื้อหา
และได้รับการยอมรับเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการกำหนด recalcitrance ในการย่อยผนังเซลล์
( ซือ et al . ,
2011 )เศษขี้เลื่อยและไม้ทั้งสองมีเนื้อหาที่สูงของลิกนิน
( 36.6% และ 34.9 % ) และหนังสือพิมพ์ ได้ค่าลิกนิน
( 11.2% ) ( ซินกับเกิง , 2010 ) ซึ่งสะท้อนให้เห็นได้จากปริมาณน้ำตาลรีดิวซ์ขึ้น
ตามที่แสดงในการศึกษานี้ ต่างๆกลยุทธ์
ของการบำบัดเบื้องต้น ( เช่น กรดเจือจางก่อนการระเบิดของไอน้ำและการ organosolv
) สามารถใช้สร้างความแตกแยก