William Michael Harnett, After the

William Michael Harnett, After the Hunt, 1885, oil on canvas, 71 1/2 × 48 1/2 inches
(Fine Arts Museums of San Francisco)
So were we always a step off beat: describing, indulging, and discerning yet never arriving at a fully mature visual art form? Our literature at this time was leaps and bounds ahead. “Moby- Dick” was a contemporary of Roesen’s Flower Still Life with Bird’s Nest. To Melville, the exhaustive descriptions of marine life that characterize the novel were never meant to stand alone. In cataloguing all known facts and legends of the whale, recounting all descriptions of whales in literature and depictions of whales in visual art, and in describing whaling as he had experienced it before the mast, not once does he miss an opportunity to tie his observations back to the habits of men. It is here that the imperatives of the naturalist and the magician are wed, in an art for which the acute description of a Latrobe is but a building block of a larger existential narrative. Hence Ahab, on the deck of his ship, reveling in the “linked analogies” of man and nature when his mate sights a ripple of breeze on the water.
“Animating,” the final section of the exhibition, covers the first half of the 20th century, in which the wave of European modernism reached American shores and changed our imperatives once again. The thrust of this part of the exhibition is to demonstrate how artists absorbed and responded to the mechanical age, illustrated more literally by some (Charles Sheeler, Rolling Power (1939)) than by others (Patrick Henry Bruce, Stuart Davis).
Of greater interest than these, however, is a picture by Georgia O’Keeffe, From the Faraway, Nearby (Deer’s Horns, Near Cameron)(1937), which depicts a deer’s sun-bleached skull and antlers floating in front of a distant mountain range. The most powerful and poetic image in the show, it hums with a symbolic charge. If, by dint of an absolute faithfulness to nature, Audubon convinces us of the viciousness of a snarling marten, O’Keeffe has us believing just as strongly that she found her subject as she painted it, levitating above the desert floor. In Latrobe’s hands, such antlers might be rendered clinically against a stark white ground. In Harnett’s, they would be but a prop in a highly orchestrated mise en scène. For O’Keeffe, they are part of a place, inseparable from and meaningless without the context in which she paints them. It is this relationship of object to space that is unseen elsewhere in the exhibition, and it points to what has been missing all along. The painting opens a window into that truly great genre of American painting, the landscape, allowing light and air into the exhibition for the first time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

William Michael Harnett หลังจากการล่าสัตว์ 1885 น้ำมันบนผ้าใบ 71 1/2 × 48 1/2 นิ้ว(Fine พิพิธภัณฑ์ศิลปะของ San Francisco)เพื่อให้ ได้เราเสมอขั้นตอนปิดจังหวะ: อธิบาย พลุ และฉลาดยัง ไม่เคยมาที่แบบศิลปะภาพผู้ใหญ่เต็ม วรรณกรรมของเราเวลานี้ได้กระโดดและขอบเขตล่วงหน้า "เมกกะไบต์ - กระเจี๊ยว" ได้มีความร่วมสมัยของของ Roesen ดอกไม้ชีวิตกับรังนก การเมลวิลล์ คำอธิบายครบถ้วนสมบูรณ์ของชีวิตใต้ทะเลที่นวนิยายไม่หมายยืนคนเดียว ในการ cataloguing ทราบข้อเท็จจริงทั้งหมดและตำนานของปลาวาฬ เล่ารายละเอียดทั้งหมดของปลาวาฬในวรรณคดีและการแสดงของปลาวาฬ ในทัศนศิลป์ และอธิบาย whaling เขามีประสบการณ์ก่อนเสา ไม่เมื่อเขาพลาดโอกาสผูกสังเกตการณ์กลับไปนิสัยของคน ที่นี่เป็นที่ imperatives ชาวที่และนักเล่นกลที่พ. ในศิลปะซึ่งคำอเวนิว Latrobe แบบเฉียบพลันมีแต่บล็อกของเล่าเรื่องอัตถิภาวนิยมมีขนาดใหญ่ ดังนั้น พระองค์ บนดาดฟ้าของเรือของเขา ปลาบปลื้มใน "analogies เชื่อมโยง" ของคนและธรรมชาติเมื่อคู่ของเขากระเพื่อมของลมน้ำสถานที่ท่องเที่ยว"การเคลื่อนไหว ส่วนสุดท้ายของงานแสดงสินค้า คลุมครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 ซึ่งคลื่นของยุโรปสมัยถึงฝั่งอเมริกัน และเปลี่ยน imperatives ของเราอีกครั้ง แรงขับนี้เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการคือการ แสดงให้เห็นถึงวิธีการดูดซึมของศิลปิน และตอบอายุกล แสดงอักษรขึ้น โดยบาง (เมืองอเมริกัน กลิ้งพลังงาน (1939)) มากกว่าคนอื่น (Patrick Henry Bruce, Stuart Davis)น่าสนใจมากขึ้นกว่านี้ อย่างไรก็ตาม เป็นรูปภาพจากจอร์เจียโอคีฟ จากไกล ใกล้เคียง (แตรของกวาง ใกล้ Cameron)(1937) ซึ่งมีภาพของกวางฟอกซันกะโหลกและเขาลอยหน้าเทือกเขาห่างไกล ภาพมีประสิทธิภาพมากที่สุด และบทกวีในการแสดง มัน hums ชาร์จสัญลักษณ์ ถ้า โดยอำนาจแห่งความเป็นความซื่อสัตย์แน่นอนธรรมชาติ ที่ Audubon convinces เรา viciousness ของหมา snarling โอคีฟได้เราเชื่อเป็นอย่างยิ่งที่เธอพบเรื่องของเธอเธอวาด ปราณีเหนือพื้นทะเลทราย ในมือของอเวนิว Latrobe กวางดังกล่าวอาจจะแสดงผลทางคลินิกกับพื้นสีขาวแบบสิ้นเชิง ใน Harnett ของ พวกเขาจะได้แต่เสาในการ scène สั้นเตรียมทั้งพัฒนาสูงขึ้น สำหรับโอคีฟ พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ ไม่มีความหมาย โดยบริบทที่เธอวาดไว้ และแยกออกจาก มันเป็นความสัมพันธ์ของวัตถุที่พื้นที่ที่มองไม่เห็นในที่อื่น ๆ ในงานนี้ และชี้ไปสิ่งที่ได้รับขาดหายไปทั้งหมดตลอด การวาดภาพเปิดหน้าต่างเป็นประเภทยอดเยี่ยมของจิตรกรรมอเมริกัน ภูมิทัศน์ ให้แสงและอากาศเป็นการจัดนิทรรศการครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลเลียมไมเคิล Harnett หลังจากที่ล่า 1885 สีน้ำมันบนผ้าใบ 71 1/2 × 48 1/2 นิ้ว
(พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์ของซานฟรานซิ)
ดังนั้นเรามักจะมีขั้นตอนปิดจังหวะ: อธิบายผ่อนคลายและฉลาดยังไม่เคยมาถึง ในรูปแบบศิลปะที่สุกเต็มที่ภาพ? วรรณกรรมของเราในเวลานี้คือก้าวกระโดดไปข้างหน้า "Moby- ดิ๊ก" เป็นเพื่อนร่วมรุ่นของ Roesen ดอกไม้ยังคงมีชีวิตอยู่กับรังนก เพื่อเมลวิลล์รายละเอียดครบถ้วนสมบูรณ์ของชีวิตทางทะเลที่เป็นลักษณะนวนิยายเรื่องนี้ไม่เคยถูกหมายถึงการยืนอยู่คนเดียว ในรายการข้อเท็จจริงที่รู้จักกันทั้งหมดและตำนานของปลาวาฬเล่ารายละเอียดทั้งหมดของปลาวาฬในวรรณคดีและที่เด่นชัดของปลาวาฬในงานศิลปะภาพและในการอธิบายการล่าปลาวาฬในขณะที่เขาเคยมีประสบการณ์มาก่อนเสาไม่ได้เมื่อเขาไม่พลาดโอกาสที่จะผูกข้อสังเกตของเขา กลับไปนิสัยของผู้ชาย ที่นี่เป็นที่ตอบสนองความต้องการของนักธรรมชาติวิทยาและนักมายากลที่มีการแต่งงานในงานศิลปะซึ่งคำอธิบายเฉียบพลันของรบ แต่กลุ่มอาคารของการเล่าเรื่องอัตถิภาวนิยมที่ใหญ่ ดังนั้นอาหับบนดาดฟ้าของเรือของเขาปลาบปลื้มใน "อุปมาเชื่อมโยง" ของมนุษย์และธรรมชาติเมื่อสถานที่ท่องเที่ยวที่คู่ของเขาระลอกของสายลมในน้ำ.
"เคลื่อนไหว" ส่วนสุดท้ายของการจัดนิทรรศการครอบคลุมช่วงครึ่งแรกของ ศตวรรษที่ 20 ซึ่งในคลื่นของยุโรปสมัยถึงชายฝั่งอเมริกันและเปลี่ยนความจำเป็นของเราอีกครั้ง แรงผลักดันของการเป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการนี้คือการแสดงให้เห็นว่าศิลปินดูดซึมและตอบสนองต่ออายุกลภาพประกอบเพิ่มเติมแท้จริงโดยบางส่วน (ชาร์ลส์ Sheeler โรลลิ่งสเพาเวอร์ (1939)) มากกว่าโดยคนอื่น (แพทริคเฮนรี่บรูซจวร์ตเดวิส).
ของมหานคร ที่น่าสนใจกว่านี้ แต่เป็นภาพจาก Georgia O'Keeffe ที่จากที่ห่างไกลใกล้เคียง (กวาง Horns ใกล้คาเมรอน) (1937) ซึ่งแสดงให้เห็นกะโหลกศีรษะดวงอาทิตย์ฟอกขาวกวางและกวางลอยอยู่ในด้านหน้าของเทือกเขาที่ห่างไกล ภาพที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและบทกวีในการแสดงก็ hums กับค่าใช้จ่ายที่เป็นสัญลักษณ์ ถ้าโดยอาศัยความสัตย์ซื่อของแน่นอนธรรมชาติ, Audubon ปลอบเราจากความผิดพลาดของมอร์เทนคำรามที่โอคีฟได้เราเชื่อมั่นเช่นเดียวกับที่เธอพบว่าเรื่องของเธอที่เธอวาดมันลอยเหนือพื้นทะเลทราย ในมือรบของกวางดังกล่าวอาจจะมีการแสดงผลทางคลินิกกับพื้นสีขาว ใน Harnett ของพวกเขาจะมี แต่เสาใน mise บงการสูงฉาก สำหรับโอคีฟของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่และแยกออกจากความหมายโดยไม่ต้องบริบทที่เธอวาดพวกเขา มันเป็นความสัมพันธ์นี้ของวัตถุไปยังพื้นที่ที่เป็นที่มองไม่เห็นที่อื่น ๆ ในการจัดนิทรรศการและมันชี้ไปที่สิ่งที่ได้รับหายไปตลอด ภาพเปิดหน้าต่างลงในประเภทที่ดีอย่างแท้จริงของการวาดภาพชาวอเมริกัน, ภูมิทัศน์แสงช่วยให้อากาศเข้าไปในนิทรรศการเป็นครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลเลียมไมเคิลฮาร์เนตต์ หลังจากล่า 1885 , น้ำมันบนผ้าใบ , 71 1 / 2 × 48 1 / 2 นิ้ว( พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์แห่งซานฟรานซิสโก )แล้วเราก็ออกจากชนะ : อธิบาย , ผ่อนคลาย , และผู้ที่ยังไม่เคยเดินทางพร้อมผู้ใหญ่รูปแบบทัศนศิลป์ ? วรรณกรรมของเราในครั้งนี้ เป็นก้าวกระโดดไปข้างหน้า " เมกกะไบต์ - ดิ๊ก " เป็นร่วมสมัยของ roesen ดอกไม้ของชีวิตกับรังนก ใน Melville , คำอธิบายอย่างละเอียดของชีวิตทางทะเลที่ลักษณะนวนิยายไม่เคยตั้งใจที่จะยืนอยู่คนเดียว ในรายการทั้งหมดที่ทราบข้อเท็จจริงและตำนานของปลาวาฬ เล่ารายละเอียดทั้งหมดของปลาวาฬในวรรณคดีและวิถีของปลาวาฬในทัศนศิลป์และอธิบายปลาวาฬเขามีประสบการณ์มาก่อนเสาไม่ได้เมื่อเขาพลาดโอกาสที่จะผูกการสังเกตของเขากลับไปที่นิสัยของผู้ชาย มันคือที่นี่ที่รวดเร็วของนักธรรมชาตินิยมและผู้วิเศษเป็น Wed , ในศิลปะ ซึ่งศึกษาจากการรบ แต่อาคารขนาดใหญ่ที่มีอยู่ของการเล่าเรื่อง ดังนั้นอาหับ บนดาดฟ้าของเรือของเขา reveling ใน " ถูกใช้ " ธรรมชาติและมนุษย์เมื่อคู่ภาพกระเพื่อมของลมกับน้ำ" การเคลื่อนไหว " ส่วนสุดท้ายของนิทรรศการครอบคลุมช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 ที่คลื่นแห่งความทันสมัยยุโรปถึงชายฝั่งอเมริกาและเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเราอีกครั้ง แรงผลักดันอันเป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการเพื่อแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่ศิลปินดูดซึมและตอบสนองยุคเครื่องจักรกล ภาพประกอบเพิ่มเติมหมายโดย Charles ชีเลอร์ไฟฟ้า กลิ้ง ( 1939 ) กว่าคนอื่น ( แพทริคเฮนรี่บรูซสจวร์ตเดวิส )ที่น่าสนใจมากกว่านั้นคือ ภาพโดยจอร์เจีย o"keeffe จากไกล ใกล้เคียง ( กวางแตรใกล้ Cameron ) ( 1937 ) ซึ่งแสดงให้เห็นถึงแสงแดดอ่อนกวางกะโหลกศีรษะและเขากวางลอยอยู่ด้านหน้าของทิวเขาไกล . ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและสุนทรีย์ภาพในการแสดง มันฮัมเพลงกับค่าใช้จ่ายสัญลักษณ์ ถ้า โดยอาศัยการศรัทธาสมบูรณ์ธรรมชาติ Audubon ปลอบเราของความชั่วร้ายของมาร์ o"keeffe . , มีเราเชื่ออย่างที่ขอเธอเจอเรื่องเธอวาดมันลอยเหนือพื้นทราย ในมือของการรบ เช่น เขาอาจจะแสดงผลทางคลินิกกับพื้นดิน สตาร์คสีขาว ในฮาร์เนตต์ , พวกเขาจะ แต่ prop ใน Mise en . ขอบงการ มเน สำหรับ o"keeffe พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่และไม่มีความหมายโดยไม่ต้องแยกออกจากบริบทที่เธอวาดไว้ มันคือความสัมพันธ์ของวัตถุอวกาศที่เป็น unseen ที่อื่นในนิทรรศการ และจุดที่หายตัวไปตลอด ภาพเปิดหน้าต่างเป็นประเภทที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงของอเมริกันจิตรกรรมภูมิทัศน์ให้ครั้งแรก แสงและอากาศ ในนิทรรศการ