My clothes have failed me. I rememb

My clothes have failed me. I remember the green coat that I wore in fifth and sixth grade
when you either danced like a champ or pressed yourself against a greasy wall, bitter as a
penny toward the happy couples.
2 When I needed a new jacket and my mother asked what kind I wanted, I described
something like bikers wear: black leather and silver studs, with enough belts to hold down a
small town. We were in the kitchen, steam on the windows from her cooking. She listened
so long while stirring dinner that I thought she understood for sure the kind I wanted. The
next day when I got home from school, I discovered draped on my bedpost a jacket the color
of day-old guacamole. I threw my books on the bed and approached the jacket slowly, as if it
were a stranger whose hand I had to shake. I touched the vinyl sleeve, the collar, and peeked
at the mustard-colored lining.
3 From the kitchen mother yelled that my jacket was in the closet. I closed the door to her
voice and pulled at the rack of clothes in the closet, hoping the jacket on the bedpost
wasn't for me but my mean brother. No luck. I gave up. From my bed, I stared at the jacket. I
wanted to cry because it was so ugly and so big that I knew I'd have to wear it a long time. I
was a small kid, thin as a young tree, and it would be years before I'd have a new one. I stared
at the jacket, like an enemy, thinking bad things before I took off my old jacket, whose sleeves
climbed halfway to my elbow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสื้อผ้าของฉันได้ล้มเหลวฉัน ผมจำได้ว่าเสื้อสีเขียวที่ฉันสวม
เกรดห้าและหกเมื่อคุณทั้งเต้นเช่นแชมป์หรือกดตัวเองกับผนังเลี่ยนขมเป็นเงิน
ต่อคู่มีความสุข.
2 เมื่อฉันต้องการแจ็คเก็ตใหม่และแม่ของฉัน ถามอะไรฉันต้องการผมอธิบายบางสิ่งบางอย่างเช่น
bikers สวมใส่: หนังสีดำและสีเงินกระดุมกับเข็มขัดพอที่จะค้างไว้
เมืองเล็ก ๆ พวกเราอยู่ในห้องครัว, ไอน้ำบน Windows จากการปรุงอาหารของเธอ เธอฟัง
ยาวดังนั้นในขณะที่กวนอาหารค่ำที่ฉันคิดว่าเธอเข้าใจว่าฉันต้องการชนิด
วันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาบ้านจากโรงเรียนที่ผมค้นพบพาดอยู่บนแจ็คเก็ตของฉัน bedpost
สีของ Guacamole วันเก่า ฉันโยนหนังสือของฉันบนเตียงและเดินเข้ามาหาแจ็คเก็ตอย่างช้าๆราวกับว่ามัน
เป็นคนแปลกหน้าซึ่งมีมือฉันได้เพื่อเขย่า ฉันสัมผัสแขนไวนิลปกและแอบมอง
ที่ซับในสีมัสตาร์ด.
3 จากแม่ครัวตะโกนว่าแจ็คเก็ตของฉันอยู่ในตู้เสื้อผ้า ผมปิดประตูเสียง
เธอและดึงที่ชั้นวางของเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าหวังว่าแจ็คเก็ตเมื่อ bedpost
ไม่ได้สำหรับฉัน แต่พี่ชายของฉันหมายถึง ไม่มีโชค ผมขึ้น จากเตียงของฉันฉันจ้องที่แจ็คเก็ตผม
อยากจะร้องไห้เพราะมันก็น่าเกลียดและขนาดใหญ่เพื่อที่ฉันรู้ว่าฉันจะต้องสวมใส่มันเป็นเวลานาน ผม
เป็นเด็กเล็กบางเป็นต้นไม้หนุ่มคนหนึ่งและมันจะเป็นปีก่อนที่ฉันต้องใหม่ ผมจ้อง
ที่แจ็คเก็ตเช่นเดียวกับศัตรูและการคิดถึงสิ่งที่ไม่ดีก่อนที่จะถอดเสื้อเก่าของฉันที่มีแขน
ปีนขึ้นลงครึ่งหนึ่งเพื่อข้อศอกของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสื้อผ้าของฉันได้ล้มเหลวฉัน ผมจำได้ว่า เสื้อสีเขียวที่ผมใส่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ห้า และหก
เมื่อคุณทั้งเต้นต้องเป็นแชมป์ หรือกดตัวกำแพงมันเยิ้ม มะระขี้นกเป็นแบบ
สตางค์ต่อการมีความสุขคู่รัก
2 เมื่อต้องการเสื้อใหม่ และแม่ถามอะไรที่ฉันต้องการ ฉันอธิบาย
สิ่งเหมือนสวม bikers: ดำหนังและ studs เงินมีเข็มขัดพอค้างการ
เมืองขนาดเล็ก เราอยู่ในห้องครัว อบไอน้ำบน windows จากเธอทำอาหาร เธอฟัง
ตราบขณะกวนเย็นที่ฉันคิดว่า เธอเข้าใจแน่นอนชนิดก้อ ใน
วันเมื่อฉันได้บ้านจากโรงเรียน พบภาพยนตร์ใน bedpost ของฉันเสื้อสี
ของ guacamole เก่า ฉันโยนหนังสือบนเตียงนอนของฉัน และประดับเสื้อนอกช้า ว่ามัน
คนแปลกหน้ามือผมจะสั่นได้ ฉันสัมผัสไวนิลแขน คอ และ peeked
ที่ซับสีผักกาด
3 จากแม่ครัว yelled ว่า เสื้อของฉันอยู่ในตู้เสื้อผ้า ฉันปิดประตูเธอ
เสียง และดึงที่ชั้นของเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า เสื้อบน bedpost หวัง
ไม่ได้สำหรับผมแต่พี่หมายถึง โชคไม่ ผมให้ค่า จากห้องนอนของฉัน ฉันจ้องไปที่เสื้อนอก ฉัน
อยากร้องไห้เพราะมันน่าเกลียดมาก และใหญ่ที่ผมรู้ว่า ผมจะต้องสวมใส่เป็นเวลานาน ฉัน
เป็นเด็กเล็ก ๆ เป็นต้นไม้เล็ก บาง และมันจะเป็นปีก่อนที่ฉันจะมีใหม่ ผมจ้องไป
ที่เสื้อ เช่นศัตรู คิดสิ่งไม่ดีก่อนผมเอาปิดเสื้อเก่าของฉัน มีแขน
ปีน halfway การศอกของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสื้อผ้าของผมไม่ได้ผม ผมจำได้ว่าสวมเสื้อสีเขียวที่ผมใส่ในที่ห้าและหกชั้น
เมื่อคุณไม่ว่าจะเต้นเหมือนที่แชมป์หรือกดปุ่มตัวคุณเองเทียบกับที่มีความมันบนผนัง,ความขมขื่นเป็น
เงินไปที่มีความสุขคู่รัก.
2 เมื่อผมต้องการที่ใหม่และเสื้อแจ็คเก็ตแม่ถามว่าผมอยากให้ผมอธิบายไว้
บางสิ่งบางอย่างคล้ายๆกับว่า Ramasa สวมใส่:หนังสีดำและสีเงินปุ่มสตั๊ดที่มีไม่เพียงพอเข็มขัดนิร ภัย ไว้ลงไปที่สัญลักษณ์
เมืองขนาดเล็ก. เราอยู่ในไอน้ำห้องครัวที่อยู่บน Windows ได้จากการทำอาหารของเธอ เธอฟัง
มานานแล้วในขณะที่คนอาหารมื้อค่ำที่ผมคิดว่าเธอเข้าใจว่าทุก ประเภท ที่ทำให้ผม ในวันถัดไปที่
เมื่อผมได้กลับมาจากโรงเรียนผมได้ค้นพบประดับบนเสื้อของฉันพี่สีที่
ของ guacamole วัน - เก่า ผมก็โยนหนังสือของผมอยู่บนเตียงและเดินเข้ามาหาเสื้อแจ็คเก็ตที่อย่างช้าๆตามหาก
เป็นคนแปลกหน้าที่มีมือผมก็จะทำให้เกิดการสั่นสะเทือน ฉันได้สัมผัสแขนเสื้อไวนิลที่ปกเสื้อลงและวี้ดว้า
ที่เยื่อบุมัสตาร์ด - สี.
3 จากแม่ห้องครัวที่ตะโกนว่าเสื้อของฉันอยู่ในตู้เสื้อผ้า ฉันจะปิดประตูให้
เสียงของเธอและดึงที่วางบนชั้นวางของเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าเสื้อแจ็คเก็ตที่หวังว่าจะได้อยู่บนเสาเตียง
ไม่ได้สำหรับผมแต่น้องชายหมายความว่าของฉัน โชคไม่ ผมให้ได้ จากที่นอนของฉันฉันจ้องมองเสื้อผม
อยากจะร้องไห้เพราะมันน่าเกลียดมากและขนาดใหญ่ที่ผมรู้ว่าผมจะต้องสวมใส่นั้นเป็นเวลานาน ผม
ยังเป็นเด็กขนาดเล็กที่บางเฉียบและทรีหนุ่มและมันจะเป็นปีก่อนที่ผมจะมีใหม่ ฉันจ้องมอง
ที่เสื้อแจ็คเก็ตที่เหมือนกับศัตรูที่คิดสิ่งไม่ดีก่อนที่ผมจะได้เสื้อแจ็คเก็ตเก่าของผมที่แขนเสื้อ
ขึ้นครึ่งข้อศอกของฉัน