Antimicrobial effects of acetic aci

Antimicrobial effects of acetic acid and propionic acids were also checked against bakery associated
bacteria. Acetic acid was found to be most promising inhibitor (Rosenquist, 2002). Clove oil increases the
activity of acetic acid against Penicillium oxalicum and it inhibited the antifungal activity of acetic acid
against Aspergillus flavus. Benzoic acid showed highest inhibitory activity against Penicillium oxalicum
and it also inhibited growth of Aspergillus flavus in presence of clove oil. Clove oil showed negative
effect on antifungal effect of citric acid and lactic acid against Penicillium oxalicum. There was no
synergistic effect of clove oil and lactic acid against Aspergillus flavus but clove oil had positive effect on
activity of lactic acid against Aspergillus flavus. These synergistic and antagonistic effects are due to
phenolic and alcoholic compound presence in essential oils. Synergistic effect is mainly due to similarity
in phenolic compounds of essential oils (Nestor et al., 2012; Bajpai, 2012; Lambert, 2001; Azeredo et al.,
2011) while interaction between non-oxygenated and oxygenated monoterpene hydrocarbons contribute
to antagonistic effect of essential oils (Hammer et al., 1999; Goñi, 2009). The most common accepted
mechanism for synergistic inhibition activity are- i) sequential inhibition of a common biochemical
pathway ii) inhibition of protective enzymes and iii) use of cell wall active agents to enhance the uptake
of other antimicrobials (Hammer et al., 1999). The factors involved in antagonistic effects are not well
studied (Nestor et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของยาต้านจุลชีพกรดอะซิติกและกรดโพรพิโอนิถูกตรวจสอบยังกับเบเกอรี่ที่เกี่ยวข้อง
แบคทีเรีย กรดอะซิติกถูกพบว่าเป็นสารยับยั้งแนวโน้มมากที่สุด (Rosenquist, 2002) น้ำมันกานพลูเพิ่ม
การทำงานของกรดอะซิติกกับ oxalicum Penicillium และยับยั้งเชื้อรากิจกรรมของกรดอะซิติก
กับเชื้อรา Aspergillus flavus กรดเบนโซอิกมีฤทธิ์ยับยั้งสูงสุดกับ oxalicum Penicillium
และยังยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อรา Aspergillus flavus ในการปรากฏตัวของน้ำมันกานพลู น้ำมันกานพลูแสดงให้เห็นในเชิงลบ
ผลกระทบต่อผลของเชื้อรากรดซิตริกและกรดแลคติกกับ Penicillium oxalicum ไม่มี
ผลเสริมฤทธิ์ของน้ำมันกานพลูและกรดแลคติกกับเชื้อรา Aspergillus flavus แต่น้ำมันกานพลูมีผลกระทบในเชิงบวกต่อ
การทำงานของกรดแลคติกกับเชื้อรา Aspergillus flavus เหล่านี้การเสริมฤทธิ์และเป็นศัตรูเป็นเพราะ
ฟีนอลและการปรากฏตัวของสารประกอบที่มีส่วนผสมของน้ำมันหอมระเหย ผลเสริมฤทธิ์กันเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความคล้ายคลึงกัน
ในสารประกอบฟีนอลของน้ำมันหอมระเหย (Nestor et al, 2012;. Bajpai 2012; แลมเบิร์ 2001; Azeredo, et al.
2011) ในขณะที่ทำงานร่วมกันระหว่างที่ไม่ใช่ออกซิเจนออกซิเจนและสารไฮโดรคาร์บอน monoterpene มีส่วนร่วม
เพื่อผลปฏิปักษ์ ของน้ำมันหอมระเหย (ค้อน et al, 1999;. Goñi 2009) ที่พบมากที่สุดได้รับการยอมรับ
ว่าเป็นกิจกรรมที่กลไกการยับยั้งการทำงานร่วมกันกันคือ i) การยับยั้งลำดับของทางชีวเคมีที่พบ
ทางเดิน ii) การยับยั้งเอนไซม์ป้องกันและ iii) การใช้สารที่ใช้งานผนังเซลล์เพื่อเพิ่มการดูดซึม
ของยาต้านจุลชีพอื่น ๆ (ค้อน et al., 1999) . ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบที่เป็นศัตรูจะไม่ดี
การศึกษา (Nestor et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของกรดอะซิติกและกรดโพรพิออนิก ยาต้านจุลชีพนอกจากนี้ยังตรวจสอบกับเบเกอรี่
แบคทีเรีย . กรดส้ม พบว่ามีศักยภาพมากที่สุด inhibitor ( โรเซนควิสท์ , 2002 ) น้ำมันกานพลูเพิ่ม
กิจกรรมของกรดกับ Penicillium oxalicum และยับยั้งฤทธิ์ต้านราของกรด
กับ Aspergillus flavus .กรดเบนโซอิก พบมากที่สุดกิจกรรมต่อต้านการยับยั้ง Penicillium oxalicum
และยังยับยั้งการเจริญของเชื้อรา Aspergillus flavus ในการแสดงตนของน้ำมันกานพลู น้ำมันกานพลูแสดงผลเชิงลบ
ผลฤทธิ์ของกรดซิตริกและกรดแลคติกกับ Penicillium oxalicum . ไม่มีผลเสริมฤทธิ์ของน้ำมันกานพลูและกรดแลกติกต่อการควบคุมเชื้อรา แต่น้ำมันกานพลูมีฤทธิ์ใน
กิจกรรมของกรดแลกติกจาก Aspergillus flavus . และผลที่พบนี้เกิดจากการผสมแอลกอฮอล์และฟีนอล
น้ํามันหอมระเหย ประกาศผลเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความเหมือน
ในสารประกอบฟีนอลของน้ํามันหอมระเหย ( เนสเตอร์ et al . , 2012 ; bajpai , 2012 ; Lambert , 2001 ; azeredo et al . ,
2011 ) ในขณะที่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างออกซิเจน ออกซิเจน คาร์บอน โมโนเทอร์ปีนและไม่สนับสนุน
ผลปฏิปักษ์ของน้ํามันหอมระเหย ( ค้อน et al . , 1999 ; ไป 15 , 2009 ) กลไกที่พบบ่อยที่สุดสำหรับการเพิ่มกิจกรรมรับ
- I ) และลำดับของชีวเคมี
ทั่วไปเส้นทางที่ 2 ) การยับยั้งเอนไซม์ป้องกัน และ 3 ) การใช้เซลล์ผนังงานตัวแทนเพื่อเพิ่มการดูดซึมของยาอื่น ๆ
( ค้อน et al . , 1999 ) ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับผลปฏิปักษ์ไม่สบาย
ศึกษา ( เนสเตอร์ et al . , 2012 )