The production of organic wastes te

The production of organic wastes tends to increase in a manner that is proportional to human population growth. Currently, applying these wastes to soils is being considered as an alternative solution for the over production of organic waste. However, the levels of greenhouse gas (GHG) emissions from organic waste applications in tropical forestry are unknown. The aim of the present study was to quantify soil carbon dioxide (CO2), nitrous oxide (N2O) and methane (CH4) emissions from a reforestation project, where trees (Calophyllum brasiliense) were fertilized with different mineral and organic waste materials. A randomized trial was established to measure soil GHG emissions from plots fertilized with sewage sludge compost (SSC), sewage sludge (SS), mineral fertilizer (Min Fert) and a control (C). C. brasiliense seedling spaced in 3 m × 2 m intervals were place into a planting hole which had fertilizer incorporated for seedling establishment. Soil GHG were measured using the static chamber method, placing chambers on the surface of the soil and taking measurements over time, during 172 days in a dry season. Organic wastes (SS and SSC treatments) had significantly higher soil CO2 fluxes than mineral fertilizer and control plots, with soil CO2 fluxes of 6.35 ± 1.17 and 9.33 ± 0.96 g C m−2 day−1, respectively. The application of organic wastes promoted a drastic increase in soil N2O emissions treated with SSC (141.19 mg ± 21 N m−2 day−1, p < 0.01), which had a higher emission factor (2.11%). Average soil CH4 flux on collection days was −0.1 ± 0.2 mg C m−2 day−1, although cumulative soil CH4 emissions over the 5 months study period was positive for the SS treatment, demonstrating the potential emission of GHG from this treatment. Apparently, the variation in fluxes between treatments with organic residues was influenced by differences in the physical and chemical compositions of the wastes and the amounts of labile carbon added.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การผลิตของเสียอินทรีย์มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในลักษณะที่เป็นสัดส่วนกับการเจริญเติบโตของประชากรมนุษย์ ขณะนี้ ใช้ขยะเหล่านี้ในดินเนื้อปูนถูกถือว่าเป็นโซลูชันการสำรองสำหรับกว่าผลิตอินทรีย์ อย่างไรก็ตาม ในระดับของการปล่อยก๊าซ (GHG) เรือนกระจกจากโปรแกรมขยะอินทรีย์ในป่าไม้เขตร้อนจะไม่รู้จัก จุดมุ่งหมายของการศึกษาปัจจุบันคือการ กำหนดปริมาณดินคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2), ไนตรัสออกไซด์ (N2O) และปล่อยก๊าซมีเทน (CH4) จากโครงการปลูกป่าถาวร ที่ต้นไม้ (Calophyllum brasiliense) ถูกปฏิสนธิ ด้วยแร่ และอินทรีย์เสียวัสดุต่าง ๆ ทดลองแบบ randomized ก่อตั้งขึ้นในการวัดการปล่อยก๊าซ GHG ดินจากผืนที่ปฏิสนธิ ด้วยน้ำเสียตะกอนปุ๋ย (SSC), กากตะกอน (SS), ปุ๋ยแร่ (Min เฟิร์ต) และควบคุม (C) แหล่ง C. brasiliense ที่ระยะห่าง 3 × 2 เมตรช่วงลงในหลุมปลูกซึ่งมีปุ๋ยรวมสำหรับแหล่งก่อตั้งขึ้น ดินปริมาณถูกวัดโดยใช้วิธีการหอการค้าคง ทำหอบนพื้นผิวของดิน และการวัดช่วงเวลา ระหว่างวันในแล้ง ขยะอินทรีย์ (SS และ SSC บำบัด) ได้อย่างมีนัยสำคัญดิน CO2 fluxes ปุ๋ยแร่และควบคุมผืน กับดิน fluxes CO2 ของ 6.35 ±ความ 1.17 และ 9.33 ± 0.96 g C m−2 day−1 ตามลำดับ ของเสียอินทรีย์ส่งเสริมเพิ่มขึ้นรุนแรงในดิน N2O ปล่อยรับ SSC (141.19 มิลลิกรัม± 21 N m−2 day−1, p < 0.01), ซึ่งมีปัจจัยมลพิษสูง (2.11%) เฉลี่ยดินไหล CH4 ในคอลเลกชันวันถูก −0.1 ± 0.2 mg C m−2 day−1 แม้ปล่อย CH4 ดินสะสมเดือน 5 รอบระยะเวลาศึกษาเป็นค่าบวกสำหรับรักษา SS เห็นปล่อยก๊าซที่อาจเกิดขึ้นของ GHG จากนี้รักษา เห็นได้ชัด ความผันแปรใน fluxes ระหว่างนวดตกอินทรีย์ได้รับ โดยความแตกต่างในองค์ทางกายภาพ และเคมีของเสียและจำนวนคาร์บอน labile เพิ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตของเสียอินทรีย์มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในลักษณะที่เป็นสัดส่วนกับการเติบโตของประชากรมนุษย์ ปัจจุบันการใช้ของเสียเหล่านี้ไปยังดินจะถูกพิจารณาเป็นโซลูชั่นทางเลือกสำหรับการผลิตในช่วงของขยะอินทรีย์ อย่างไรก็ตามระดับของก๊าซเรือนกระจก (GHG) จากการใช้ขยะอินทรีย์ในป่าไม้เขตร้อนที่ไม่เป็นที่รู้จัก จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้ก็เพื่อต้องการทราบดินก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) ก๊าซไนตรัสออกไซด์ (N2O) และมีเทน (CH4) การปล่อยก๊าซจากโครงการปลูกป่าที่ต้นไม้ (Calophyllum brasiliense) ได้รับการปฏิสนธิกับแร่ธาตุที่แตกต่างกันและวัสดุขยะอินทรีย์ การทดลองแบบสุ่มได้รับการจัดตั้งขึ้นเพื่อวัดปล่อยก๊าซเรือนกระจกของดินจากแปลงเพาะกับปุ๋ยหมักกากตะกอนน้ำเสีย (SSC), กากตะกอนน้ำเสีย (SS) ปุ๋ยแร่ (ต่ำสุดเฟิร์ต) และการควบคุม (C) ต้นกล้า C. brasiliense ระยะห่างใน 3 เมตร× 2 เมตรช่วงเวลาที่เป็นสถานที่ลงในหลุมปลูกซึ่งปุ๋ยนิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นสำหรับการจัดตั้งต้นกล้า ดินก๊าซเรือนกระจกที่ถูกวัดโดยใช้วิธีการที่ห้องคงวางห้องบนพื้นผิวของดินและการวัดเมื่อเวลาผ่านไปในช่วง 172 วันในฤดูแล้ง ขยะอินทรีย์ (เอสเอสและการรักษา SSC) ได้อย่างมีนัยสำคัญฟลักซ์ CO2 ดินสูงกว่าปุ๋ยแร่และแปลงควบคุมที่มีฟลักซ์ CO2 ดิน 6.35 ± 1.17 และ 9.33 ± 0.96 กรัม C M-2 วัน 1 ตามลำดับ แอพลิเคชันของเสียอินทรีย์การส่งเสริมการเพิ่มขึ้นอย่างมากในการปล่อย N2O ดินรับการรักษาด้วย SSC (141.19 มิลลิกรัม± 21 n M-2 วันที่ 1, p <0.01) ซึ่งมีปัจจัยที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่สูงขึ้น (2.11%) เฉลี่ยดิน CH4 ฟลักซ์ในวันที่เก็บรวบรวมเป็น -0.1 ± 0.2 มม. C-2 วัน 1 แม้ว่าดินสะสมการปล่อยก๊าซ CH4 ในช่วงระยะเวลาการศึกษา 5 เดือนที่เป็นบวกสำหรับการรักษาเอสเอสแสดงให้เห็นถึงการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่มีศักยภาพของจากการรักษานี้ เห็นได้ชัดว่าการเปลี่ยนแปลงในฟลักซ์ระหว่างการรักษาด้วยสารตกค้างอินทรีย์ได้รับอิทธิพลจากความแตกต่างในองค์ประกอบทางเคมีและกายภาพของเสียและปริมาณของคาร์บอนคงที่เพิ่มเข้ามา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตของเสียอินทรีย์มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในลักษณะที่มีสัดส่วนการเติบโตของประชากรมนุษย์ ในปัจจุบัน การใช้ของเสียเหล่านี้ในดินจะถูกถือว่าเป็นทางเลือกสำหรับการผลิตของเสียอินทรีย์ อย่างไรก็ตาม ระดับของก๊าซเรือนกระจก ( GHG ) มลพิษจากของเสียอินทรีย์ในป่าเขตร้อนเป็นโปรแกรมที่ไม่รู้จักจุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่อวัดปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์ในดิน ( CO2 ) ไนตรัสออกไซด์ ( N2O ) และก๊าซมีเทน ( ร่าง ) มลพิษจากโครงการปลูกป่า , ที่ต้นไม้ ( กระทิง rico Brasiliense ) ผสมกับ แร่ที่แตกต่างกันและวัสดุเหลือใช้อินทรีย์ การศึกษาทดลองก่อตั้งขึ้นเพื่อวัดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากดินแปลงผสมกับปุ๋ยหมักกากตะกอน ( SSC ) ( SS )ปุ๋ยแร่ ( มินเฟิร์ต ) และควบคุม ( C ) ค . ระยะ 3 m × rico Brasiliense ต้นกล้า 2 เมตรช่วงที่ลงในหลุมปลูก ซึ่งได้จดทะเบียนจัดตั้งปุ๋ยต้นกล้า . พร้อมดินถูกวัดโดยใช้วิธีวางห้องห้องแบบคงที่บนพื้นผิวของดินและการวัดช่วงเวลาระหว่าง 172 วัน ในฤดูแล้งขยะอินทรีย์ ( SSC เอสเอสและรักษา ) ได้สูงกว่าดิน CO2 ฟลักซ์ต่ำกว่าปุ๋ยแร่และควบคุมแปลง ดิน CO2 ฟลักซ์ของ 6.35 ± 1.17 และ 9.33 ± 0.96 กรัม C m −− 1 2 วัน ตามลำดับ การประยุกต์ใช้ของเสียอินทรีย์ส่งเสริมเพิ่มขึ้นอย่างมากในการปล่อยก๊าซ N2O ดินปฏิบัติกับ SSC ( 141.19 มิลลิกรัม± 21 N m −− 2 วัน 1 , p < 0.01 ) ซึ่งมีปัจจัยการปล่อยสูง ( 2.11 % )ร่างของดินเฉลี่ยวันคอลเลกชันคือ− 0.1 0.2 มิลลิกรัมต่อ± C m −− 1 2 วัน แม้ว่าการปล่อยร่างดินสะสมกว่า 5 เดือน ระยะเวลาการศึกษาเป็นบวกสำหรับการรักษา SS , แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการรักษานี้ เห็นได้ชัดว่าการเปลี่ยนแปลงในค่าระหว่างการรักษาด้วยอินทรีย์วัตถุได้รับอิทธิพลจากความแตกต่างในองค์ประกอบทางกายภาพและเคมีของขยะและปริมาณของคาร์บอน
ที่เพิ่ม