Michael Brian Schiffer (born Octobe

Michael Brian Schiffer (born October 4, 1947) is an American archaeologist and one of the founders and pre-eminent exponents of behavioral archaeology.

Schiffer's earliest ideas, set out in his 1976 book Behavioral Archeology and many journal articles, are mainly concerned with the formation processes of the archaeological record (cultural and noncultural). His most important early contribution to archaeology was the rejection of the common processualist assumption that the archaeological record is a transparent fossil record of actual ancient societies. In fact, he argues, artifacts and sites undergo, respectively post-use and post-occupational modification by diverse formation processes.

In his 1972 American Antiquity article Schiffer, using flow models, explained that artifacts generally pass through numerous social contexts of procurement, manufacture, use, recycling and disposal and that the same kind of artifact can enter the archaeological record at many points through this life history. As societies become more sedentary, the archaeological record typically seems to be one of garbage disposal.

Schiffer's body of theory and method is based on the idea that cultural and noncultural processes (whose patterns are described by generalizations: c-transforms and n-transforms) convert the 'systemic context' (the original dynamics between societies and material objects) into the 'archaeological context' (the record of artifacts examined by archaeologists). Although this approach has been criticized, notably by Lewis Binford, it has permanently affected how archaeologists interpret the archaeological record.

Schiffer is also known for his early contributions to cultural resource management studies, co-editing in 1977 with George J. Gumerman, Conservation Archaeology: A Guide for Cultural Resource Management Studies. In that work the editors and authors strove to demonstrate that cutting edge research is a requirement for crafting rigorous arguments about the significance of archaeological resources.

In the 1980s Schiffer's interests expanded to include technological change, and he and James M. Skibo built the Laboratory of Traditional Technology at the University of Arizona. Their experiments in ceramic technology revealed, for example, heretofore unsuspected techno-functional performance characteristics of traditional surface treatments and temper types. Together, Schiffer and Skibo published around a dozen articles based on their collaboration in the laboratory, which included a different way to think about experimental archaeology as well as a framework for studying technological change.

During the 1990s and later, Schiffer has returned to an old interest in historic electric and electronic technologies. These works uniquely combine an archaeological perspective with the use of historical materials and have led to four books and numerous articles, many of the latter aimed at archaeologists with behavioral models for studying technological change. The behavioral approach to technological change has been synthesized in Schiffer's 2011 book, Studying Technological Change: A Behavioral Approach. His works on early modern and modern technologies have been largely favorably reviewed by historians of science and technology, but in archaeology he remains best known for publications in behavioral archaeology.

Schiffer was also the founding editor of three serial publications: Advances in Archaeological Method and Theory, Archaeological Method and Theory, and Journal of Archaeological Method and Theory.

Schiffer retired from the School of Anthropology at the University of Arizona in 2014. He once said “Anthropology is the only discipline that can access evidence about the entire human experience on this planet.” Hence his fascination with making information public. He is currently a Research Associate in the Lemelson Center, National Museum of American History, Smithsonian Institution, and Research Professor, Department of Anthropology, University of Maryland.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Michael ไบรอัน Schiffer (เกิด 4 ตุลาคม 1947) มีการแก่นักโบราณคดีชาวอเมริกันและหนึ่งในผู้ก่อตั้งและเลขชี้กำลังตำโบราณคดีพฤติกรรมความคิดแรกสุดของ Schiffer กำหนด 1976 หนังสือโบราณคดีพฤติกรรมและบทความต่าง ๆ ในสมุดรายวัน ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับกระบวนการก่อตัวของการบันทึกทางโบราณคดี (วัฒนธรรม และ noncultural) สนับสนุนช่วงของเขาสำคัญที่สุดการโบราณคดีเป็นการปฏิเสธสมมติฐาน processualist ทั่วไปที่บันทึกทางโบราณคดีดึกดำบรรพ์โปร่งใสของสังคมโบราณที่แท้จริง ในความเป็นจริง เขาแย้ง สิ่งประดิษฐ์และเว็บไซต์ทำการ ตามลำดับหลังใช้ และ post-occupational ปรับเปลี่ยนกระบวนการก่อตัวที่หลากหลายในบทอเมริกันโบราณ 1972 เขา Schiffer ไหลรุ่น อธิบายว่า สิ่งประดิษฐ์ทั่วไปผ่านบริบททางสังคมจำนวนมากจัดซื้อ ผลิต ใช้ รีไซเคิล และการกำจัด และที่ ชนิดเดียวกันของสิ่งประดิษฐ์ที่สามารถป้อนบันทึกทางโบราณคดีหลายจุดผ่านประวัติชีวิต เป็นสังคมกลายเป็นเคลื่อนไหวน้อยมาก บันทึกทางโบราณคดีโดยทั่วไปน่าจะ เป็นขยะอย่างใดอย่างหนึ่งร่างกายของ Schiffer ทฤษฎีและวิธีตามความคิดวัฒนธรรม และ noncultural ที่กระบวนการ (ซึ่งลวดลายไว้ โดย generalizations: c แปลงและแปลง n) แปลง 'บริบทระบบ' (dynamics เดิมระหว่างสังคมและวัตถุวัสดุ) ลงในบริบทความ' โบราณคดี' (ระเบียนของวัตถุที่ตรวจสอบ โดยนักโบราณคดี) แม้ว่าวิธีการนี้ได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ สะดุดตา โดย Lewis Binford มันอย่างถาวรมีผลวิธีการที่นักโบราณคดีตีความบันทึกทางโบราณคดีSchiffer เป็นที่รู้จักกันสำหรับผลงานของเขาต้นเพื่อศึกษาการจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรม การแก้ไขร่วมกันในปี 1977 กับ George J. Gumerman อนุรักษ์โบราณคดี: กับคู่มือสำหรับการศึกษาการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม ในที่ทำงานบรรณาธิการ และผู้เขียน strove สาธิตงานวิจัยล่าสุดว่าความต้องการสำหรับงานหัตถกรรมอาร์กิวเมนต์อย่างเข้มงวดเกี่ยวกับความสำคัญของแหล่งโบราณคดีในทศวรรษ 1980 ของ Schiffer สนใจขยายเพื่อรวมการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี และเขาและ James M. Skibo สร้างขึ้นห้องปฏิบัติการของเทคโนโลยีแบบดั้งเดิมที่มหาวิทยาลัยอริโซนา ทดลองเทคโนโลยีเซรามิกเปิดเผย เช่น ประสิทธิภาพการทำงานเทคโน heretofore unsuspected ลักษณะของผิวดั้งเดิมและอารมณ์ชนิด ร่วมกัน Schiffer และ Skibo ที่เผยแพร่ทั่วบทความโหลตามความร่วมมือของพวกเขาในห้องปฏิบัติการ ซึ่งรวมวิธีแตกต่างการคิดเกี่ยวกับโบราณคดีทดลองเป็นกรอบในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีใน ช่วงปี 1990 และในภาย หลัง Schiffer ได้กลับมาสนใจตัวเก่าในประวัติศาสตร์เทคโนโลยีไฟฟ้า และอิเล็กทรอนิกส์ งานเหล่านี้โดยเฉพาะรวมมุมมองโบราณคดีกับประวัติศาสตร์ของ และมี led 4 เล่มและบทความมากมาย หลายหลังนักโบราณคดีรุ่นพฤติกรรมสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี มีการสังเคราะห์วิธีการพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีในของ Schiffer 2011 หนังสือ การศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี: A พฤติกรรมวิธีการ เขาทำงานบนเทคโนโลยีทันสมัย และทันสมัยก่อนมีการสอบทาน โดยนักประวัติศาสตร์วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีส่วนใหญ่เห็นพ้องต้องกัน แต่ในโบราณคดี เขายังคงรู้จักกันดีสำหรับงานในโบราณคดีพฤติกรรมSchiffer ก็บรรณาธิการผู้ก่อตั้งของงานประจำที่สาม: ความก้าวหน้าใน วิธีการทางโบราณคดี และทฤษฎี วิธีการทางโบราณคดี และ ทฤษฎี และสมุด วิธีโบราณคดี และทฤษฎีSchiffer ออกจากเรียนมานุษยวิทยาที่มหาวิทยาลัยอริโซนาในปี 2557 เขาเคยกล่าวว่า "มานุษยวิทยามีวินัยเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงหลักฐานเกี่ยวกับประสบการณ์มนุษย์ทั้งหมดบนโลกใบนี้" ดังนั้นเสน่ห์ของเขา ด้วยการทำให้ข้อมูลสาธารณะ เขาอยู่ในขณะนี้การวิจัยเชื่อมโยงศูนย์ Lemelson พิพิธภัณฑ์แห่งชาติของประวัติศาสตร์อเมริกัน สถาบันสมิธโซเนียน และวิจัยศาสตราจารย์ ภาควิชามานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยแมริแลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไมเคิลไบรอันชิฟเฟอร์ (เกิด 4 ตุลาคม 1947) เป็นนักโบราณคดีชาวอเมริกันและหนึ่งในผู้ก่อตั้งและเลขยกกำลังที่มีชื่อเสียงของโบราณคดีพฤติกรรม. Schiffer ความคิดที่เก่าแก่ที่สุดที่กำหนดไว้ในปี 1976 หนังสือของเขาที่เกี่ยวกับพฤติกรรมโบราณคดีและบทความในวารสารวิชาการจำนวนมากส่วนใหญ่จะเป็นความกังวลเกี่ยวกับ กระบวนการก่อตัวของบันทึกหลักฐาน (วัฒนธรรมและ noncultural) สนับสนุนต้นที่สำคัญที่สุดของเขาที่จะเป็นโบราณคดีปฏิเสธสมมติฐาน processualist ทั่วไปที่บันทึกหลักฐานเป็นบันทึกฟอสซิลที่โปร่งใสของสังคมโบราณที่เกิดขึ้นจริง ในความเป็นจริงเขาระบุสิ่งประดิษฐ์และเว็บไซต์ที่ได้รับตามลำดับการโพสต์การใช้งานและปรับเปลี่ยนการโพสต์การประกอบอาชีพโดยกระบวนการการสร้างความหลากหลาย. ในปี 1972 ของเขาอเมริกันโบราณบทความ Schiffer, โดยใช้แบบจำลองการไหลอธิบายว่าสิ่งประดิษฐ์ทั่วไปผ่านบริบททางสังคมจำนวนมากของการจัดซื้อ, การผลิต ใช้การรีไซเคิลและการกำจัดและชนิดเดียวกันของสิ่งประดิษฐ์ที่สามารถป้อนบันทึกหลักฐานในหลายจุดผ่านประวัติศาสตร์ชีวิตนี้ ในฐานะที่เป็นสังคมที่เป็นอยู่ประจำมากขึ้นบันทึกหลักฐานโดยทั่วไปน่าจะเป็นหนึ่งในการกำจัดขยะ. ร่างกาย Schiffer ของทฤษฎีและวิธีการที่จะขึ้นอยู่กับความคิดที่ว่ากระบวนการทางวัฒนธรรมและ noncultural (ซึ่งรูปแบบจะมีการอธิบายโดยภาพรวม: C-แปลงและ n-แปลง) แปลง 'บริบทระบบ (การเปลี่ยนแปลงเดิมระหว่างสังคมและวัตถุ) ลงใน' บริบททางโบราณคดี (บันทึกของสิ่งประดิษฐ์การตรวจสอบโดยนักโบราณคดี) แม้ว่าวิธีการนี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์สะดุดตาด้วยลูอิส Binford จะได้รับผลกระทบอย่างถาวรว่านักโบราณคดีตีความบันทึกทางโบราณคดี. ชิฟเฟอร์เป็นที่รู้จักกันสำหรับผลงานแรกของเขากับการศึกษาการจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรมร่วมแก้ไขในปี 1977 กับจอร์จเจ Gumerman อนุรักษ์โบราณคดี : คู่มือเพื่อการศึกษาการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม ในที่ทำงานบรรณาธิการและผู้เขียนพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่างานวิจัยที่ทันสมัยเป็นความต้องการสำหรับงานหัตถกรรมการขัดแย้งอย่างเข้มงวดเกี่ยวกับความสำคัญของแหล่งโบราณคดีที่. ในปี 1980 ผลประโยชน์ Schiffer ของขยายไปถึงการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและเขาและเจมส์เมตร Skibo สร้างห้องปฏิบัติการ เทคโนโลยีแบบดั้งเดิมที่มหาวิทยาลัยแอริโซนา การทดลองในด้านเทคโนโลยีเซรามิกของพวกเขาเผยให้เห็นตัวอย่างเช่นบัดนี้ลักษณะการปฏิบัติงานเทคโนไม่น่าสงสัยการทำงานของการรักษาพื้นผิวแบบดั้งเดิมและประเภทอารมณ์ ร่วมกันชิฟเฟอร์และ Skibo ตีพิมพ์รอบบทความโหลขึ้นอยู่กับการทำงานร่วมกันของพวกเขาในห้องปฏิบัติการซึ่งรวมถึงวิธีการที่แตกต่างกันจะคิดเกี่ยวกับโบราณคดีทดลองเช่นเดียวกับกรอบในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี. ในช่วงปี 1990 และต่อมาชิฟเฟอร์ได้กลับไปเก่า ความสนใจในเทคโนโลยีไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ประวัติศาสตร์ ผลงานเหล่านี้ไม่ซ้ำกันรวมมุมมองทางโบราณคดีที่มีการใช้วัสดุทางประวัติศาสตร์และได้นำไปสู่สี่หนังสือและบทความมากมายหลายหลังมุ่งเป้าไปที่นักโบราณคดีที่มีรูปแบบพฤติกรรมในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี วิธีการพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีที่ได้รับการสังเคราะห์ในชิฟเฟอร์ 2011 หนังสือการศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี: วิธีการเกี่ยวกับพฤติกรรม ผลงานของเขาเกี่ยวกับเทคโนโลยีที่ทันสมัยและทันสมัยในช่วงต้นได้รับการตรวจสอบอยู่ในเกณฑ์ดีโดยส่วนใหญ่ประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แต่ในโบราณคดีเขายังคงเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการตีพิมพ์ในโบราณคดีพฤติกรรม. ชิฟเฟอร์ยังเป็นบรรณาธิการผู้ก่อตั้งของสามสิ่งพิมพ์อนุกรม: ความก้าวหน้าในวิธีการทางโบราณคดีและทฤษฎี , แหล่งโบราณคดีวิธีการและทฤษฎีและวิธีวารสารโบราณคดีและทฤษฎี. ชิฟเฟอร์ลาออกจากโรงเรียนมานุษยวิทยาที่มหาวิทยาลัยแอริโซนาในปี 2014 เมื่อเขากล่าวว่า "มานุษยวิทยาเป็นวินัยเดียวที่สามารถเข้าถึงหลักฐานเกี่ยวกับประสบการณ์ของมนุษย์ทั้งหมดบนโลกใบนี้ . "ดังนั้นเสน่ห์ของเขาด้วยทำให้ประชาชนข้อมูล ปัจจุบันเขาเป็นผู้ร่วมงานวิจัยในศูนย์เลเมล, พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์แห่งชาติอเมริกันมิ ธ โซเนียนสถาบันและการวิจัยศาสตราจารย์ภาควิชามานุษยวิทยามหาวิทยาลัยแมรี่แลนด์