The objective of this study was to

The objective of this study was to simulate the evolution of soil erosion in a semi-arid mountainous watershed (225 km2, High Atlas Mountains, Morocco) under different scenarios of climate and land use change to the end of 21st century. Erosion plots monitored over four years showed spatially contrasted results. Most of the soils produced from 0.015 to 2.5 t ha1 y1, whereas badlands produced 350 t ha1 y1. The average sediment yield measured at the outlet during the same period was approximately 4 t ha1 y1. The STREAM distributed erosion model was parameterized using these field measurements (infiltration rates and runoff sediment concentrations). The results showed an overall agreement between the modelled and measured annual cumulative sediment yields. Simulations of the ARPEGE meteorological model were used for the 1960e1990 and 2070e2100 periods. The changes between these two periods were downscaled using three different methods, decreasing annual precipitations by 10e14%, although with more rainfall in summer and fall. Climate change alone increased sediment yield by 4.7e10.1%. However, simulations showed that land use changes might potentially induce much larger changes in erosion (up to 250%), approximately proportional to the evolution of the extension of badlands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ จำลองการวิวัฒนาการของการพังทลายของดินในแบบกึ่งแห้งแล้งภูเขาลุ่มน้ำ (225 km2 ภูเขา Atlas สูง โมร็อกโก) ภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างกันของสภาพภูมิอากาศและแผ่นดินเปลี่ยนใช้ของศตวรรษ กัดเซาะผืนตรวจสอบสี่ปีแสดงให้เห็นว่าผลต่าง spatially ส่วนใหญ่ดินเนื้อปูนที่ผลิตจาก 0.015 2.5 t ha1 y1 ขณะ badlands ผลิต 350 t ha1 y1 ผลผลิตเฉลี่ยตะกอนที่วัดในช่วงเวลาเดียวกันร้านได้ประมาณ 4 t ha1 y1 แบบกัดเซาะกระจายกระแสมีค่าพารามิเตอร์โดยใช้วัดฟิลด์เหล่านี้ (อัตราการแทรกซึมและความเข้มข้นของตะกอนที่ไหลบ่า) ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าข้อตกลงทั้งหมดระหว่างคือ แบบจำลอง และวัดประจำปีตะกอนสะสมอัตราผลตอบแทน จำลองของแบบจำลองอุตุนิยมวิทยา ARPEGE ถูกใช้สำหรับรอบระยะเวลา 1960e1990 และ 2070e2100 การเปลี่ยนแปลงระหว่างรอบสองได้ downscaled ใช้สามวิธี การลดประจำปี precipitations 10e14% แม้ว่าจะ มีฝนเพิ่มมากขึ้นในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเพียงอย่างเดียวเพิ่มผลผลิตตะกอน โดย 4.7e10.1% อย่างไรก็ตาม จำลองแสดงให้เห็นว่า การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินอาจอาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่มากในการกัดเซาะ (ถึง 250%), ประมาณกับวิวัฒนาการของส่วนขยายของ badlands

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการจำลองการวิวัฒนาการของการพังทลายของดินในลุ่มน้ำภูเขากึ่งแห้งแล้ง (225 กิโลเมตร 2, แผนที่เทือกเขาสูง, โมร็อกโก) ภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างของสภาพภูมิอากาศและการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินที่ส่วนท้ายของศตวรรษที่ 21 แผนการตรวจสอบการกัดเซาะในช่วงสี่ปีที่แสดงให้เห็นว่าผลการเทียบตำแหน่ง ส่วนใหญ่ของดินที่ผลิต 0.015-2.5 เสื้อ HA1 y1 ขณะที่รกผลิต 350 ตัน HA1 y1 อัตราผลตอบแทนเ​​ฉลี่ยตะกอนวัดที่ร้านในช่วงเวลาเดียวกันอยู่ที่ประมาณ 4 ตัน HA1 y1 รูปแบบการกัดเซาะกระจาย STREAM ถูกแปรใช้เหล่านี้วัดสนาม (อัตราการแทรกซึมและความเข้มข้นของตะกอนที่ไหลบ่า) ผลการศึกษาพบข้อตกลงโดยรวมระหว่างการสร้างแบบจำลองและวัดอัตราผลตอบแทนตะกอนสะสมประจำปี จำลองของ Arpege อุตุนิยมวิทยารูปแบบถูกนำมาใช้สำหรับงวด 1960e1990 และ 2070e2100 การเปลี่ยนแปลงระหว่างทั้งสองช่วงเวลาที่ถูก downscaled ใช้สามวิธีที่แตกต่างลดลงตะกอนประจำปี 10e14% แม้ว่าจะมีฝนตกมากขึ้นในช่วงฤดู​​ร้อนและฤดูใบไม้ร่วง เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเพียงอย่างเดียวผลผลิตตะกอนเพิ่มขึ้น 4.7e10.1% อย่างไรก็ตามการจำลองแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินที่อาจเกิดขึ้นอาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่มีขนาดใหญ่ในการกัดเซาะ (ได้ถึง 250%) ประมาณสัดส่วนกับวิวัฒนาการของการขยายตัวของรกที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ เพื่อจำลองการวิวัฒนาการของการพังทลายของดินในลุ่มน้ำเป็นภูเขาที่แห้งแล้ง ( 225 กิโลเมตร สูงบนเทือกเขาแอตลาส โมร็อกโก ) ภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างกันของสภาพภูมิอากาศและการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินในตอนท้ายของศตวรรษที่ 21 การตรวจสอบ แปลง กว่า 4 ปี พบความแตกต่างเปรียบเทียบผลลัพธ์ ที่สุดของดินที่ผลิตจาก 0.015 2.5 y1 ha1 T ,ส่วนที่ ha1 ที่รกร้างว่างเปล่า 350 y1 T ค่าเฉลี่ยผลผลิตตะกอนวัดที่ร้าน ในช่วงประมาณ 4 ha1 y1 T . กระแสการใช้พารามิเตอร์แบบกระจายเป็นวัดสาขาเหล่านี้ ( อัตราการซึมน้ำและดินตะกอนมีค่า ) พบข้อตกลงโดยรวมระหว่างจำลองและวัดประจำปีสะสมตะกอนอัตราผลตอบแทนจำลองของลาร์คเปิชอุตุนิยมวิทยาแบบถูกใช้เพื่อ 1960e1990 และระยะเวลา 2070e2100 . การเปลี่ยนแปลงระหว่างสองช่วง ได้แก่ downscaled โดยใช้สามวิธีที่แตกต่างกันการลดตะกอนประจำปี โดย 10e14 % แม้ว่าจะมีปริมาณน้ำฝนมากขึ้นในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศคนเดียวเพิ่มผลผลิตตะกอน โดย 4.7e10.1 % อย่างไรก็ตามแบบจำลองพบว่า การใช้ที่ดิน การเปลี่ยนแปลงอาจอาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในดิน ( ได้ถึง 250 % ) ประมาณได้สัดส่วนกับวิวัฒนาการของส่วนขยายของเบดแลนด์