The reception history of Jane Auste

The reception history of Jane Austen follows a path from modest fame to wild popularity. Jane Austen (1775–1817), the author of such works as Pride and Prejudice (1813) and Emma (1815), has become one of the best-known and most widely read novelists in the English language.[1] Her novels are the subject of intense scholarly study and the centre of a diverse fan culture.

During her lifetime, Austen's novels brought her little personal fame. Like many women writers, she chose to publish anonymously and it was only among members of the aristocracy that her authorship was an open secret. At the time they were published, Austen's works were considered fashionable by members of high society but received few positive reviews. By the mid-19th century, her novels were admired by members of the literary elite who viewed their appreciation of her works as a mark of cultivation. The publication in 1870 of her nephew's Memoir of Jane Austen introduced her to a wider public as an appealing personality—dear, quiet aunt Jane—and her works were republished in popular editions. By the start of the 20th century, competing groups had sprung up—some to worship her and some to defend her from the "teeming masses"—but all claiming to be the true Janeites, or those who properly appreciated Austen.

Early in the 20th century, scholars produced a carefully edited collection of her works—the first for any British novelist—but it was not until the 1940s that Austen was widely accepted in academia as a "great English novelist". The second half of the 20th century saw a proliferation of Austen scholarship, which explored numerous aspects of her works: artistic, ideological, and historical. With the growing professionalisation of university English departments in the first half of the 20th century, criticism of Austen became progressively more esoteric and, as a result, appreciation of Austen splintered into distinctive high culture and popular culture trends. In the late 20th century, fans founded Jane Austen societies and clubs to celebrate the author, her time, and her works. As of the early 21st century, Austen fandom supports an industry of printed sequels and prequels as well as television and film adaptations, which started with the 1940 Pride and Prejudice and evolved to include the 2004 Bollywood-style production Bride and Prejudice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดประวัติศาสตร์ของเจนออสเตนตามเส้นทางจากเฟมเจียมเนื้อเจียมตัวมาป่านิยม เจนออสเตน (1775–1817), ผู้เขียนของงานดังกล่าวเป็นความภาคภูมิใจ และอคติ (1813) และ Emma (1815), ได้กลายเป็น หนึ่งในรู้จักและส่วนใหญ่อ่าน novelists ภาษาอังกฤษอย่างกว้างขวาง[1] นิยายเธอเป็นศูนย์ของตัวพัดลมที่หลากหลายวัฒนธรรมและเรื่องการศึกษารุนแรง scholarly

ในระหว่างชีวิตของเธอ นวนิยายของขาวนำชื่อเสียงส่วนตัวของเธอเล็กน้อย เช่นนักเขียนผู้หญิงหลายคน เธอเลือกที่จะเผยแพร่โดยไม่ระบุชื่อ และก็เฉพาะในหมู่สมาชิกของชนชั้นสูงที่เสียของเธอมีความลับที่เปิด เมื่อพวกเขาเผยแพร่ ผลงานของขาวได้ถือแฟชั่น โดยสมาชิกของสังคมสูง แต่รับรีวิวสองสามบวก โดยช่วงกลาง 19 ศตวรรษ นวนิยายของเธอได้ชื่นชมสมาชิกวรรณคดีที่แสดงความชื่นชมผลงานของเธอเป็นเครื่องหมายของการเพาะปลูก เผยแพร่ศาสตร์ของหลานชายเธอ Memoir ของเจนออสเตนนำเธอไปสาธารณะกว้างเป็นบุคลิกภาพที่น่าสนใจคือรัก เงียบป้าเจน — และผลงานของเธอถูกประกาศในรุ่นยอดนิยม โดยจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 กลุ่มแข่งขันได้ผุดขึ้น — บางเพื่อบูชาเธอ และบางอย่างที่จะปกป้องเธอจาก "มวลชน teeming" — แต่ทั้งหมดว่า Janeites จริง หรือผู้ที่เหมาะสมนิยมขาว

Early ในศตวรรษที่ 20 นักวิชาการผลิตคอลเลกชันอย่างรอบคอบแก้ไขผลงานของเธอ — แรกสำหรับคนเขียนอังกฤษใด ๆ — แต่ไม่ถึงทศวรรษ 1940 โดยว่า ขาวถูกยอมรับอย่างกว้างขวางแม้เป็นการ "ดีอังกฤษคนเขียน" ครึ่งหลังของศตวรรษ 20 เห็นการงอกของออสเตนทุนการศึกษา การสำรวจด้านต่าง ๆ ของผลงานของเธอ: ศิลปะ อุดมการณ์ และประวัติศาสตร์ Professionalisation เจริญเติบโตของมหาวิทยาลัยแผนกภาษาอังกฤษในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษ 20 วิจารณ์ขาวกลายเป็นความก้าวหน้ามากขึ้นลึกลับ และ ดัง ชื่นชมขาว splintered วัฒนธรรมโดดเด่นสูงและแนวโน้มของวัฒนธรรมสมัยนิยม ในปลายศตวรรษที่ 20 แฟนก่อตั้งสมาคมเจนออสเต็นและคลับฉลองผู้เขียน เวลาของเธอ และผลงานของเธอ ณ ช่วงต้นศตวรรษ ขาว fandom สนับสนุนอุตสาหกรรม sequels พิมพ์ และ prequels รวมทั้งโทรทัศน์และภาพยนตร์ ท้อง ซึ่งเริ่มต้น ด้วยการ ๒๔๘๓ สาวทรงเสน่ห์ และพัฒนาผลิตบอลสไตล์เจ้าสาว 2004 และอคติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รับประวัติของเจน ออสติน คือเส้นทางจากชื่อเสียงที่เจียมเนื้อเจียมตัวเพื่อความนิยมในป่า เจนออสเตน ( 1775 – 1817 ) , ผู้เขียนของงาน เช่น ความภาคภูมิใจและอคติ ( 1813 ) และเอ็มม่า ( 1815 ) ได้กลายเป็นหนึ่งในนักเขียนที่รู้จักกันดีที่สุดและมากที่สุดอ่านอย่างกว้างขวางในภาษาอังกฤษ [ 1 ] เธอนวนิยายเป็นเรื่องของเข้มทางวิชาการศึกษาและศูนย์ของแฟน
หลากหลายวัฒนธรรม
ในช่วงชีวิตของเธอนวนิยายออสเตนพาชื่อเสียงส่วนตัวของเธอเล็กน้อย ชอบนักเขียนมากมาย เธอเลือกที่จะเผยแพร่โดยไม่ระบุชื่อและมันเป็นเพียงในหมู่สมาชิกของชนชั้นสูงที่ผลงานของเธอเป็นความลับเปิด ในเวลาที่พวกเขาถูกตีพิมพ์ , ผลงานออสตินก็ถือว่าเป็นแฟชั่น โดยสมาชิกของสังคมสูง แต่ได้รับการวิจารณ์บวกบาง โดยกลางศตวรรษที่ 19 ,นวนิยายถูกชื่นชมโดยสมาชิกของชนชั้นสูงวรรณกรรมที่เห็นพวกเขาชื่นชมผลงานของเธอเป็นเครื่องหมายของการปลูก สิ่งพิมพ์ใน 1870 ของหลานชายที่ไดอารี่ของเจน ออสติน แนะนำประชาชนให้กว้างขึ้นเป็นดูดบุคลิกภาพที่รัก เงียบ ป้าเจนและผลงานของเธอถูกประกาศในรุ่นที่เป็นที่นิยม โดยจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20กลุ่มที่แข่งขันได้เด้งแล้วขึ้นไปนมัสการและบางส่วนของเธอเพื่อปกป้องเธอจาก " คนหมู่มาก " - แต่ทั้งหมดที่อ้างว่าเป็น janeites จริง หรือผู้ที่ถูกชื่นชมมาก

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20นักวิชาการผลิตอย่างรอบคอบแก้ไขคอลเลกชันของผลงานของเธอครั้งแรกสำหรับนักเขียนนวนิยายชาวอังกฤษ แต่มันไม่ได้จนกว่าปี 1940 ที่ออสตินเป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลายในสถาบันการศึกษาเป็น " นักเขียน " ในภาษาอังกฤษดี ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 เห็น proliferation ของออสตินทุนการศึกษาซึ่งสำรวจแง่มุมมากมายของผลงานศิลปะ ลัทธิ และประวัติศาสตร์ด้วยการเติบโตของการเป็นมืออาชีพของภาควิชาภาษาอังกฤษมหาวิทยาลัยในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 , การวิจารณ์ของออสตินเป็นผู้ลึกลับมากกว่า และ ผล คุณค่าของออสตินแตกไปเป็นโดดเด่นสูงวัฒนธรรมและได้รับความนิยมวัฒนธรรมแนวโน้ม ในศตวรรษที่ 20 สาย แฟนของเจน ออสติน สังคมและก่อตั้งคลับฉลองผู้เขียนของเธอ เวลาและผลงานของเธอในศตวรรษที่ 21 แฟนสนับสนุนอุตสาหกรรมการพิมพ์ของออสตินและต่อมาการรวมทั้งโทรทัศน์และภาพยนตร์ดัดแปลง ซึ่งเริ่มจาก 1940 ความภาคภูมิใจและอคติและพัฒนารวมถึง 2004 รูปแบบการผลิตของเจ้าสาวและอคติ