Sehun’s POVI quickly drove to the h

Sehun’s POV
I quickly drove to the hospital in the hopes of saving the said person reported by one of the hospital staff. As I drove, I prayed hard that the person involved in the accident is not someone I know -particularly, Jessica Jung. I wouldn’t know how to forgive myself if something happened to her.
‘I’m so screwed’ – I thought
As soon as I was able to park my car, I quickly ran to the emergency room forgetting the protocol of even wearing my white coat.
“Who?!” I asked the receptionist panicking at the current situation. She seem not to understand my inquiry so I had to ask again. “What’s the name of the girl who get into a traffic incident just a few minutes ago?”
“A-a-ahm, the patient is identified to be Miss Jung Soo…” my heart stopped the instant that the receptionist paused while she tried to scan the girl’s papers.
‘! Jung Soo what?!’ I panicked bawling my hands into a fist, clenching my jaw as I breathed erratically.
“Jin… Jung Soo Jin” the receptionist finally added steadying my heart rate.
I exhaled.
I washed my face with my palm and rested my elbow on top of the front desk. I sighed in relief. I know as I doctor I shouldn’t feel much relief because I know that there is still a life in danger right now but I just can’t help but feel that way.
One is because the guilt would probably haunt me forever. I haven’t properly apologized to her after getting out of control last night and saying those words to her awhile ago. Two is because what if I really got her pregnant? Then that would mean my lack of discipline could have endangered two lives.
“Is there something wrong Chief?” the receptionist asks. I shook my head. “Nothing… just tell me the details later, I’ll just get changed” I bid and stride towards the changing rooms.
I hurriedly changed into my scrub suit and rushed towards the operating room. Three hours passed and the operation was a success, fortunately.
After the operation I changed into my normal clothes and decided to grab something to eat. I didn’t get to grab any food at the apartment. When suddenly my phone vibrated from my pocket,
Wu Kris calling…
“hyung?”
[I’m in the café across the hospital]
“ok, I’ll be there in a few minutes”
*click*
I immediately walked to the café that Kris mentioned after placing my white coat in my office. Upon entering the café, I looked around and saw Kris sitting at the farthest corner of the café sipping some tea as he browsed through his phone. I made my order at the counter and then went to join Kris.
“hyung” I called his attention. He glanced up at me and motioned for me to sit down which I did. He then stopped whatever he was doing and kept his phone inside his coat. “have you found her?” I asked as I settle on my chair. Kris just ‘hmm?’ at me. I know he knows who I am referring to.
“Jung” I answered
“ah, her? We already found her. Miyoung and Taeyeon are taking care of her now...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของ Sehun POVฉันได้อย่างรวดเร็วขับรถพยาบาลในหวังของการบันทึกผู้กล่าวรายงาน โดยเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ฉันขับรถ ฉันอธิษฐานหนักว่า บุคคลที่เกี่ยวข้องในเกิดเหตุไม่ใช่คนที่ฉันรู้ - โดยเฉพาะ เจสสิก้าจุง ฉันไม่รู้วิธีการให้อภัยตัวเองถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ'ฉันกำลังดังเรื่อง' – คิดทันทีที่ผมต้องการที่จอดรถ ฉันได้อย่างรวดเร็ววิ่งไปห้องฉุกเฉินลืมโพรโทคอลการได้สวมใส่เสื้อสีขาวของฉัน"ใคร!" ผมถามพนักงานต้อนรับ panicking ในสถานการณ์ปัจจุบัน เธอดูเหมือนไม่เข้าใจคำถามของฉันดังนั้นผมจะถามอีก อะไรคือชื่อของผู้หญิงที่ได้รับในเหตุการณ์จราจรเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ""A-a-ahm ผู้ป่วยระบุให้ นางสาวจุงดังนั้น..." หัวใจหยุดทำงานทันทีที่พนักงานต้อนรับที่หยุดชั่วคราวในขณะที่เธอพยายามสแกนเอกสารของสาว‘! จุงไง! ' ฉันพอ bawling มือของฉันไปกำปั้น เด็กนอนกัดกรามของฉันเป็นฉันหายใจผิด"จิน... จุงจินดังนั้น "ต้อนสุดท้าย เพิ่ม steadying อัตราการเต้นหัวใจของฉันฉัน exhaledล้างใบหน้าของฉัน ด้วยฉันปาล์ม และคัดสรรข้อศอกของฉันบนโต๊ะด้านหน้า ฉันถอนหายใจในบรรเทา ฉันรู้ฉันเป็นหมอไม่ควรรู้สึกโล่งอกมาก เพราะฉันรู้ว่ามียังคงเป็นชีวิตตกอยู่ในอันตรายขณะนี้ แต่ฉันเพียงแค่ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกหนึ่งเป็น เพราะความผิดจะคงหลอนให้ฉันตลอดไป ฉันไม่ได้อุ้มเธออย่างถูกต้องหลังจากเดินทางออกจากตัวควบคุมเมื่อคืน และพูดคำนั้นกับเธอสักครู่ที่ผ่านมา สองเป็น เพราะอะไรจริง ๆ ผมเธอตั้งครรภ์ แล้ว ที่จะหมายถึง ฉันขาดวินัยไม่มีที่ใกล้สูญพันธุ์สองชีวิตพนักงานต้อนรับถาม "มีหัวหน้าบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้องหรือไม่" ผมจับหัวของฉัน "อะไร...เพียงบอกรายละเอียดในภายหลัง ฉันจะเพียงเปลี่ยนไป" ฉันประมูล และย่างกลต่อห้องเปลี่ยนแปลงฉันรีบเปลี่ยนชุดของฉันขัด และวิ่งไปยังห้องปฏิบัติการ สามชั่วโมงผ่านไป และการดำเนินการไม่สำเร็จ โชคดีหลังจากการ ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าของฉันปกติ และตัดสินใจที่จะหยิบสิ่งที่กิน ผมไม่ได้ไปหยิบอาหารที่อพาร์ทเมนท์ เมื่อทันใดนั้นโทรศัพท์ของฉัน vibrated จากพ็อกเก็ตของฉันเรียกคริสวู..."hyung"[ฉันอยู่ในคาเฟ่ทั่วโรงพยาบาล]"ตกลง จะมีกี่นาที"* คลิก *ฉันทันทีเดินสบาย ๆ ที่คาเฟ่ที่คริสกล่าวถึงหลังจากวางเสื้อสีขาวของฉันใน office ของฉัน เมื่อป้อนคาเฟ่ ฉันมองรอบ ๆ และเห็นคริสนั่งที่มุมมากที่สุดของร้านกาแฟจิบชาเขาเรียกโทรศัพท์ของเขา ทำการสั่งซื้อที่ตัวนับ และไปร่วมคริส"hyung" ฉันเรียกความสนใจของเขา เขา glanced ค่าที่ฉัน และ motioned ฉันนั่งลงที่ที่ฉันได้ เขาแล้วหยุดสิ่งที่เขาทำอยู่ และเก็บโทรศัพท์ของเขาภายในเสื้อของเขา "คุณพบเธอหรือไม่" ฉันขอเป็นฉันชำระบนเก้าอี้ของฉัน คริสที่ฉันเพียง 'อืมม' รู้เขารู้ที่ฉันกำลังอ้างอิงถึง"จุง" ผมตอบ"อา เธอ เราได้พบเธอ Miyoung และ Taeyeon จะดูแลเธอตอนนี้...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซฮุนเป็น POV
ผมรีบขับรถไปโรงพยาบาลในความหวังของการบันทึกบอกว่าคนรายงานโดยหนึ่งในเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ขณะที่ผมขับรถ ผมอธิษฐานอย่างหนักว่า บุคคลที่เกี่ยวข้องในอุบัติเหตุที่ไม่ใครรู้ โดยเฉพาะ เจสสิก้า จอง ฉันไม่ทราบวิธีที่จะให้อภัยตัวเองได้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ .
ฉันมึน ' และฉันคิดว่า
ทันทีที่ผมสามารถจอดรถของฉันผมรีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินลืมกฏของแม้ใส่เสื้อสีขาวของฉัน .
" ใคร ? ! " ฉันถามพนักงานต้อนรับที่ตกใจ ณ สถานการณ์ปัจจุบัน เธอดูเหมือนจะไม่เข้าใจสอบถามผม ผมจึงถามอีกครั้ง " อะไรคือชื่อของผู้หญิงที่ได้รับในการจราจรที่เกิดขึ้นเพียงไม่กี่นาที ที่แล้ว " a-a-ahm
" ,ผู้ป่วยจะถูกระบุเป็นมิสจุงซู . . . . . . . " หัวใจฉันหยุดทันทีที่พนักงานต้อนรับหยุดชั่วคราวในขณะที่เธอพยายามที่จะสแกนเอกสารของผู้หญิง .
' ! จุง ซู อะไร ? ! ! ! " ผมตกใจร้องมือของฉันเข้าไปในหมัด จับขากรรไกรของฉันเป็นฉันหายใจไม่สม่ำเสมอ .
" จิน . . . . . . . จุงซูจิน " พนักงานต้อนรับก็เข้ามาพยุงหัวใจอัตรา หายใจออก

ผม .ฉันล้างหน้าของฉัน ฝ่ามือของฉัน และพักข้อศอกบนโต๊ะด้านหน้า ฉันถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก ผมรู้ว่าเป็นหมอ ฉันไม่ควรรู้สึกโล่งอกมากเพราะผมรู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ในอันตรายตอนนี้ แต่ฉันไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกแบบนั้น
หนึ่งเป็นเพราะความรู้สึกผิด จะตามหลอกหลอนฉันไปตลอดกาลฉันยังไม่ได้ขอโทษเธอ หลังจากที่ได้รับออกจากการควบคุมของเมื่อคืน และพูดคำเหล่านั้นกับเธอมานานแล้ว สอง เพราะถ้าเกิดฉันทำเธอท้อง ? นั่นก็หมายความว่าขาดวินัยก็มี สอง ชีวิตใกล้สูญพันธุ์
" มีอะไรเหรอคะ ? " พนักงานต้อนรับถาม ฉันสั่นหัวของฉัน " ไม่มีอะไร . . . แค่บอกรายละเอียดทีหลังขอเปลี่ยนชุดก่อน " ผมบิดและก้าวไปสู่การเปลี่ยนแปลงห้อง ผมจึงรีบเปลี่ยนเป็นชุด
ขัดของฉันและวิ่งไปห้องผ่าตัด สามชั่วโมงผ่านไป และการผ่าตัดประสบความสำเร็จ โชคดี .
หลังการผ่าตัดเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าปกติของฉันและตัดสินใจที่จะไปหาอะไรกิน ผมเลยไม่ได้หยิบอาหารใด ๆที่อพาร์ทเม้นท์เมื่อจู่ๆ โทรศัพท์สั่นสะเทือนจากกระเป๋าของฉัน

" พี่อู๋ คริสเรียก . . . . . . . ? "
[ ฉันอยู่ที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล ]
" โอเค ผมจะไปที่นั่นในไม่กี่นาที "
* คลิก *
ฉันทันทีที่เดินเข้าคาเฟ่ที่คริสพูดหลังจากวางเสื้อสีขาวของฉันในสำนักงาน เมื่อเข้าคาเฟ่ ,ผมมองไปรอบ ๆและเห็นกริชนั่งที่มุมไกลสุดของคาเฟ่จิบชาที่เขาเรียกดูผ่านโทรศัพท์ของเขา ผมสั่งที่เคาน์เตอร์แล้ว ไปเข้าร่วมกับกริช .
" พี่ " ฉันเรียกความสนใจของเขา เขาเหลือบมองที่ฉันและ motioned สำหรับผมที่จะนั่งลงที่ฉันทำ จากนั้นเขาก็หยุดสิ่งที่เขากำลังทำและเก็บไว้ในโทรศัพท์ของเขาในเสื้อของเขา " คุณเจอเธอ ?" ฉันถามขณะที่ฉันตกลงบนเก้าอี้ของฉัน คริสแค่ ' หืม ? ' ฉัน ฉันรู้ว่าเขารู้ว่าฉันเป็นใคร หมายถึง .
" จอง " ผมตอบ
" อ๊ะ เธอ เราพบเธอแล้ว มิยอง และแทยอนจะดูแลเธอตอนนี้ . . . . . . .