From evidence on physical activity

From evidence on physical activity and the HBM (for example, Biddle and Ashford 1988;
Lindsay-Reid and Osborn 1980), it appears that the optimistic conclusions of Janz and
Becker (1984) and, to a certain extent the low but significant effect sizes reported in
Harrison et al.’s (1992) meta-analysis, do not necessarily hold true for physical activity.
Although isolated variables, such as barriers, may relate to some physical activity behav-iours, the model as a whole has been relatively unsuccessful in predicting the adoption and/or maintenance of physical activity and exercise. Indeed, it could be argued that there is greater support for beliefs about health concerns and worries from the HBM predicting non-participation. For example, some people may believe that exercise will cause more harm than good, with such beliefs often based on myths and stereotyping.
that prospective studies had significantly smaller effect sizes than retrospective ones, thus further weakening the case in favour of the HBM.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากหลักฐานกิจกรรมทางกายภาพและการ HBM (Biddle และแอชฟอร์ด 1988 ตัวอย่าง
Reid ลินด์เซย์และ 1980 ออสบอร์ประกันภัย), เหมือนที่ข้อสรุปในเชิงบวกของ Janz และ
Becker (1984) และ ในบางกรณี ขนาดต่ำ แต่สำคัญผลรายงานใน
Harrison et al. (1992) meta-การวิเคราะห์ ไม่จำเป็นต้องถือจริงสำหรับกิจกรรมทางกายภาพ
แม้ว่าตัวแปร เช่นอุปสรรคแยกต่างหาก, อาจเกี่ยวข้องกับบางกิจกรรมทางกายภาพ behav-iours แบบเป็นรวมแล้วค่อนข้างไม่ประสบความสำเร็จในการทำนายการยอมรับและ/หรือบำรุงรักษาออกกำลังกายและกิจกรรมทางกายภาพ แน่นอน มันอาจจะโต้เถียงว่า มีความเชื่อเกี่ยวกับสุขภาพและความกังวลจาก HBM คาดการณ์ไม่ได้มีส่วนร่วมสนับสนุนมากขึ้น ตัวอย่าง บางคนอาจเชื่อว่า ออกกำลังกายจะทำให้เกิดอันตรายเพิ่มมากขึ้นกว่าดี มีความเชื่อดังกล่าวมักจะตามตำนานและทัศนคติทั่วไปต่อได้
ว่า ผู้สนใจศึกษามีขนาดผลเล็กลงอย่างมีนัยสำคัญกว่าคนคาด จึง ลดลงกรณีลง HBM เติมได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากหลักฐานเกี่ยวกับการออกกำลังกายและ HBM (เช่นเฮย์เวิร์ดและแอชฟ 1988;
Lindsay-เรดและออสบอร์ 1980) ปรากฏว่าข้อสรุปในแง่ดีของ Janz และ
เบกเกอร์ (1984) และในระดับหนึ่งที่มีขนาดผลต่ำ แต่อย่างมีนัยสำคัญ รายงานใน
แฮร์ริสันและอัล. 's (1992) วิเคราะห์ไม่จำเป็นต้องถือจริงสำหรับการออกกำลังกาย
แม้ว่าตัวแปรแยกเช่นอุปสรรคอาจเกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายบางพฤติกรรม iours, รูปแบบโดยรวมได้ค่อนข้าง ไม่ประสบความสำเร็จในการพยากรณ์การยอมรับและ / หรือการบำรุงรักษาของการออกกำลังกายและการออกกำลังกาย แน่นอนมันอาจจะแย้งว่ามีการสนับสนุนมากขึ้นสำหรับความเชื่อเกี่ยวกับความกังวลเรื่องสุขภาพและความกังวลจาก HBM ทำนายไม่ได้มีส่วนร่วม ตัวอย่างเช่นบางคนอาจเชื่อว่าการออกกำลังกายที่จะทำให้เกิดอันตรายมากกว่าดีกับความเชื่อดังกล่าวมักจะขึ้นอยู่กับตำนานและเวส
ที่คาดหวังว่าการศึกษามีผลอย่างมีนัยสำคัญมีขนาดเล็กกว่าคนที่ย้อนหลังจึงต่อการลดลงในกรณีที่โปรดปรานของ HBM

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากหลักฐานในกิจกรรมทางกายและห์ ( ตัวอย่างเช่น เฮย์เวิร์ด แอชฟอร์ดและ 1988 ;
Lindsay รี้ดและออสบอร์น 1980 ) พบว่า ข้อสรุปในแง่ดีของแจนส์และ
เบคเกอร์ ( 1984 ) และเพื่อบางขอบเขตต่ำ แต่ผลขนาดรายงาน
แฮร์ริสัน et al . ( 1992 ) อภิมาน ไม่จําเป็นต้องถือจริงสำหรับกิจกรรมทางกาย
ถึงแม้ว่าแยกตัวแปร เช่น อุปสรรคอาจเกี่ยวข้องกับบางกิจกรรมทางกายภาพ behav iours , รูปแบบโดยรวมได้ค่อนข้างประสบความสำเร็จในการทำนายการยอมรับและ / หรือการบำรุงรักษาของการออกกำลังกายและกิจกรรมทางกาย . แน่นอน , มันสามารถจะแย้งว่ามีการสนับสนุนมากขึ้นสำหรับความเชื่อเกี่ยวกับความกังวลเรื่องสุขภาพและความกังวลจากห์ทำนายไม่มีส่วนร่วม ตัวอย่างเช่นบางคนอาจเชื่อว่าการออกกำลังกายจะก่อให้เกิดอันตรายมากกว่าดี เช่นความเชื่อมักจะขึ้นอยู่กับความเชื่อและ stereotyping
ว่าอนาคตการศึกษาอย่างมีนัยสำคัญมีขนาดเล็กกว่าผลขนาดย้อนหลังคนจึงอ่อนตัวลงต่อไปกรณีนี้ในความโปรดปรานของ
ห์ .