A man profoundly respectful of the

A man profoundly respectful of the past, he assumed the role of a guardian of academic orthodoxy against the ascendant Romantic style represented by his nemesis, Eugène Delacroix. His exemplars, he once explained, were "the great masters which flourished in that century of glorious memory when Raphael set the eternal and incontestable bounds of the sublime in art ... I am thus a conservator of good doctrine, and not an innovator." Nevertheless, modern opinion has tended to regard Ingres and the other Neoclassicists of his era as embodying the Romantic spirit of his time, while his expressive distortions of form and space make him an important precursor of modern art.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนเคารพซึ้งในอดีต เขาสมมติบทบาทของผู้ปกครองของ orthodoxy วิชาการกับสไตล์โรแมนติกที่แสดง โดยเขา nemesis ไมเคิล Eugène เฟื่องฟู Exemplars ของเขา เขาเมื่ออธิบาย อยู่ "ดีแบบซึ่งความเจริญรุ่งเรืองในศตวรรษที่ความจำรุ่งโรจน์เมื่อราฟาเอลตั้งนิรันดร์ และ incontestable ขอบเขตของการคลายศิลปะ... ฉันจึงระบายความร้อนของหลักคำสอนที่ดี และไม่ก่อการ" อย่างไรก็ตาม ความคิดที่ทันสมัยได้มีแนวโน้มถือกร์และ Neoclassicists ของยุคเขาชงวิญญาณโรแมนติกเวลา ในขณะที่เขาบิดเบือนการแสดงออกของแบบฟอร์มและพื้นที่ให้สารตั้งต้นสำคัญของศิลปะสมัยใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายคนหนึ่งอย่างสุดซึ้งเคารพของอดีตที่ผ่านมาเขาคิดว่าบทบาทของผู้ปกครองของดั้งเดิมทางวิชาการกับสไตล์โรแมนติกลัคนาแทนด้วยตัวซวยของเขาEugène Delacroix โคลงของเขาเขาเคยอธิบายว่าเ​​ป็น "ต้นแบบที่ดีที่เจริญรุ่งเรืองในศตวรรษที่รุ่งโรจน์ของหน่วยความจำว่าเมื่อราฟาเอลตั้งขอบเขตนิรันดร์และเถียงไม่ได้ของประเสริฐในงานศิลปะ ... ฉันจึงพิทักษ์ของหลักคำสอนที่ดีและไม่ได้ริเริ่ม " แต่ความคิดที่ทันสมัย​​มีแนวโน้มที่จะเชื่อว่า Ingres และ Neoclassicists อื่น ๆ ในยุคของเขาเป็นเชิงจิตวิญญาณที่โรแมนติกของเวลาของเขาในขณะที่เขาบิดเบือนความหมายของรูปแบบและพื้นที่ทำให้เขาเป็นปูชนียบุคคลที่สำคัญของศิลปะสมัยใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ชายซึ้งเคารพอดีต เขาถือว่าบทบาทของผู้ปกครองของวิชาการดั้งเดิมกับลัคนา สไตล์โรแมนติกที่แสดงโดยเจ้ากรรมนายเวรของเขา ไทยเชื้อสายอินเดีย . Exemplars ของเขา เขาเคยอธิบายให้ฟังว่า เป็น " ยอดเซียนซึ่งเจริญรุ่งเรืองในที่ศตวรรษแห่งความรุ่งโรจน์เมื่อราฟาเอลกำหนดขอบเขตอันเป็นนิรันดร์ที่โต้แย้งไม่ได้ของเลิศในศิลปะ . . . . . . .ผมจึงระมัดระวังของหลักคำสอนที่ดีและไม่ได้เป็นผู้ริเริ่ม " แต่ความเห็นที่ทันสมัยที่มีแนวโน้มที่จะพิจารณาโซลูชั่นและ neoclassicists อื่นๆของยุคของเขาเป็นเชิงจิตวิญญาณโรแมนติกของเวลาของเขา , ในขณะที่การบิดเบือนของเขาที่แสดงออกของรูปทรงและที่ว่างให้เค้าเป็นสารตั้งต้นสำคัญของศิลปะสมัยใหม่