A black hole is an object that is s

A black hole is an object that is so compact (in other words, has enough mass in a small enough volume) that its gravitational force is strong enough to prevent light or anything else from escaping.

The existence of black holes was first proposed in the 18th century, based on the known laws of gravity. The more massive an object, or the smaller its size, the larger the gravitational force felt on its surface. John Michell and Pierre-Simon Laplace both independently argued that if an object were either extremely massive or extremely small, it might not be possible at all to escape its gravity. Even light could be forever captured.

The name "black hole" was introduced by John Archibald Wheeler in 1967. It stuck, and has even become a common term for any type of mysterious bottomless pit. Physicists and mathematicians have found that space and time near black holes have many unusual properties. Because of this, black holes have become a favorite topic for science fiction writers. However, black holes are not fiction. They form whenever massive but otherwise normal stars die. We cannot see black holes, but we can detect material falling into black holes and being attracted by black holes. In this way, astronomers have identified and measured the mass of many black holes in the Universe through careful observations of the sky. We now know that our Universe is quite literally filled with billions of black holes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลุมดำเป็นวัตถุที่มีขนาดเล็กเพื่อให้ (ในคำอื่น ๆ ที่มีมวลมากพอในปริมาณมากพอขนาดเล็ก) ที่มีแรงโน้มถ่วงของมันแข็งแรงพอที่จะป้องกันไม่ให้ไฟหรือสิ่งอื่นที่หนีออกมาจาก.

การดำรงอยู่ของหลุมดำที่ถูกนำเสนอเป็นครั้งแรก ในศตวรรษที่ 18 อยู่บนพื้นฐานของกฎหมายที่เป็นที่รู้จักของแรงโน้มถ่วง วัตถุที่มีขนาดใหญ่มากขึ้นหรือขนาดของมันมีขนาดเล็กลงที่มีขนาดใหญ่รู้สึกว่าแรงโน้มถ่วงบนพื้นผิวของมัน จอห์น Michell และ Pierre-Simon LaPlace อิสระทั้งสองถกเถียงกันอยู่ว่าถ้าวัตถุมีทั้งขนาดใหญ่มากหรือเล็กมากก็ไม่อาจเป็นไปได้ที่ทุกคนจะหนีแรงโน้มถ่วง แม้แสงจะถูกจับตลอดไป.

ชื่อ "หลุมดำ" ถูกนำโดยมิสซิสจอห์นวีลเลอร์ในปี 1967 มันติดและได้แม้กระทั่งกลายเป็นคำทั่วไปสำหรับประเภทของหลุมลึกลึกลับใด ๆ นักฟิสิกส์และนักคณิตศาสตร์ที่ได้พบว่าพื้นที่และเวลาใกล้หลุมดำที่มีคุณสมบัติที่ผิดปกติจำนวนมาก เพราะเหตุนี้หลุมดำได้กลายเป็นหัวข้อที่ชื่นชอบสำหรับนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ แต่หลุมดำจะไม่นิยาย แบบที่พวกเขาเมื่อใดก็ตามที่ดาวมวล แต่ปกติอย่างอื่นตาย เราไม่สามารถมองเห็นหลุมดำแต่เราสามารถตรวจสอบวัสดุที่ตกอยู่ในหลุมดำและถูกดึงดูดโดยหลุมดำ ในลักษณะนี้นักดาราศาสตร์ได้ระบุและวัดมวลของหลุมดำจำนวนมากในจักรวาลผ่านการสังเกตระมัดระวังของท้องฟ้า ตอนนี้เรารู้ว่าจักรวาลของเราจะเต็มไปค่อนข้างอักษรที่มีนับพันล้านของหลุมดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลุมดำเป็นวัตถุที่มีขนาดเล็กมาก (ในคำอื่น ๆ มีจำนวนมากเพียงพอในปริมาณขนาดเล็กพอ) ว่าแรงของความโน้มถ่วงแรงพอป้องกันไฟหรือสิ่งอื่นที่หลบหนี

การมีอยู่ของหลุมดำแรกเสนอในศตวรรษที่ 18 ตามกฎหมายชื่อดังของแรงโน้มถ่วง ยิ่งใหญ่อันวัตถุ หรือมีขนาดเล็กกว่าขนาด ใหญ่มากรู้สึกแรงความโน้มถ่วงบนพื้นผิวของ จอห์น Michell และลาปลาสปีแยร์-ซีทั้งอิสระโต้เถียงว่า ถ้าวัตถุมีขนาดใหญ่มาก หรือเล็กมาก อาจจะไม่สามารถที่จะหลบหนีของแรงโน้มถ่วง แม้แต่แสงอาจจะจับตลอดได้

ชื่อ "หลุมดำ" ถูกนำมาใช้ โดยจอห์นวีลเลอร์ Archibald ในค.ศ. 1967 มันติดอยู่ และได้กลายเป็นคำทั่วไปสำหรับหลุมลึกลับ bottomless Physicists และ mathematicians พบว่า เวลาใกล้หลุมดำมีคุณสมบัติมากมายผิดปกติ ด้วยเหตุนี้ หลุมดำได้กลายเป็น หัวข้อโปรดสำหรับนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ อย่างไรก็ตาม หลุมดำได้ไม่นิยาย พวกเขาฟอร์มเมื่อตายระดับดาวขนาดใหญ่ แต่อย่างอื่นปกติ เราไม่สามารถมองเห็นหลุมดำ แต่เราสามารถตรวจสอบวัสดุตกไปอยู่ในหลุมดำและถูกดึงดูดจากหลุมดำ ด้วยวิธีนี้ นักดาราศาสตร์ได้ระบุ และวัดมวลของหลุมดำมากมายในจักรวาลผ่านข้อสังเกตระวังฟ้า ตอนนี้เรารู้ว่า จักรวาลของเราจะค่อนข้างอักษรเติมพันหลุมดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สีดำหลุมเป็นวัตถุที่มีขนาดกะทัดรัด(ในคำอื่นๆที่มีไม่เพียงพอในขนาดเล็กไม่เพียงพอที่ระดับเสียง)ว่าที่ความโน้มถ่วงโลกมีผลใช้บังคับมีความแรงมากพอที่จะป้องกันไม่ให้เบาๆหรือสิ่งอื่นใดจากหลุดรอดออกไป.

ที่การดำรงอยู่ของรูสีดำเป็นคนแรกที่เสนอในศตวรรษที่ 18 จากการที่มีชื่อเสียงในด้านกฎหมายของแรงโน้มถ่วงโลก มากกว่าวัตถุขนาดใหญ่หรือที่มีขนาดเล็กกว่าขนาดของพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่กว่ามีผลใช้บังคับโน้มถ่วงโลกที่รู้สึกว่าบนพื้นผิวของพื้นที่ John michell และอ่านตำรา pierre-simon ทั้งสองได้อย่างเป็นอิสระให้เหตุผลว่าหากมีอ๊อบเจคต์ที่มีทั้งขนาดใหญ่หรือขนาดเล็กเป็นอย่างมากเป็นอย่างมากมันอาจไม่สามารถเป็นไปได้ที่จะหนีแรงโน้มถ่วงโลกได้ แม้จะเบาๆไม่ได้ตลอดไปจับ.

ชื่อ"หลุมดำ"ได้รับการแนะนำโดย John อาร์ชิบัลด์ล้อในปี 1967 มันติดอยู่และแม้จะเป็นระยะสั้นทั่วไปสำหรับทุก ประเภท ของอเวจีลึกลับ นักคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์พบว่ามีพื้นที่ว่างและเวลาอยู่ใกล้กับรูสีดำมีคุณสมบัติพิเศษจำนวนมาก เนื่องจากโรงแรมแห่งนี้รูสีดำมีกลายเป็นหัวข้อที่ชื่นชอบสำหรับนักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ แต่ถึงอย่างไรก็ตามรูสีดำไม่ได้เรื่อง เมื่อใดก็ตามที่เป็นดาวขนาดใหญ่ตามปกติแต่ไม่ตาย เราไม่สามารถดูรูสีดำแต่เราสามารถตรวจพบวัสดุตกไปอยู่ในรูสีดำและมีความเชื่อมั่นในความสามารถของรูสีดำ ในลักษณะนี้นักดาราศาสตร์ได้ระบุไว้และวัดจำนวนมากของรูสีดำจำนวนมากอยู่ในจักรวาลโดยผ่านการสังเกตการณ์อย่างระมัดระวังในที่โล่ง ตอนนี้เรารู้แล้วว่าจักรวาลของเราเป็นอย่างมากอย่างแท้จริงพร้อมด้วยหลายพันล้านรูสีดำ