Communication technology has been v

Communication technology has been viewed as a solution to the problems created by the lack of physical presence inherent in distributed teams. However, text-based tools in particular are traditionally deemed to have limited capacity to transmit social cues (Daft & Lengel, 1984). Phone calls and call conferencing tools do not enable visual feedback, which is crucial when interpreting cues regarding one another's involvement (see review on gaze effects on involvement, e.g., Ellsworth & Ludwig, 2008). Three-dimensional virtual environments (VEs) could be viewed as a collaboration tool that resolves some of the challenges of physical distance, as they provide a unique sense of being together in a virtual space (e.g., Durlach & Slater, 2000). VEs can be defined as collaborative spaces that allow geographically separated individuals to interact with one another via avatars, which are easily transformed digital self-representations in a graphical 3D form (Yee & Bailenson, 2007). VEs have different communication possibilities, such as text and voice chat, one-to-one messaging and avatars' nonverbal communication (pointing, moving objects, etc.). Navigating in the environment is done via keyboard or mouse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการดูเทคโนโลยีการสื่อสารเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่สร้างขึ้นจากการขาดของตนเองอยู่ในทีมงานการกระจาย อย่างไรก็ตาม ข้อความเครื่องมือโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเพณีว่าจะมีจำกัดความสามารถในการส่งสัญญาณทางสังคม (Daft & Lengel, 1984) สายโทรศัพท์และสายการประชุมเครื่องมือเปิดใช้งานการแสดงผลภาพ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในการตีความสัญลักษณ์เกี่ยวกับคนอื่นมีส่วนร่วม (ดูวิจารณ์มองผลกระทบมีส่วนร่วม เช่น Ellsworth และลุดวิก 2008) อาจจะดูสภาพแวดล้อมเสมือนสามมิติ(ของกิจการ) เป็นเครื่องมือทำงานร่วมกันที่แก้ไขความท้าทายของระยะทางจริง พวกเขาให้ความรู้สึกของการอยู่ร่วมกันในพื้นที่เสมือน (เช่น Durlach และสเลเตอร์ 2000) ของกิจการสามารถกำหนดเป็นพื้นที่ทำงานร่วมกันที่อนุญาตให้ทางภูมิศาสตร์แยกบุคคลเพื่อโต้ตอบกับคนอื่นผ่านอวตาร ซึ่งได้รับการเปลี่ยนแปลงดิจิตอลแสดงตนเองในรูปแบบ 3D กราฟิก (ยี & Bailenson, 2007) ของกิจการมีความเป็นไปได้การสื่อสารที่แตกต่างกัน เช่นข้อความและเสียงสนทนา ข้อความแบบหนึ่งต่อหนึ่ง และของ avatar อวัจนภาษา (ชี้ เคลื่อนย้ายวัตถุ ฯลฯ) การนำทางในสิ่งแวดล้อมจะกระทำผ่านทางแป้นพิมพ์หรือเมาส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทคโนโลยีการสื่อสารได้รับการมองว่าเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่สร้างขึ้นโดยขาดการปรากฏกายอยู่ในตัวทีมกระจาย อย่างไรก็ตามเครื่องมือข้อความตามโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะถือว่าเป็นประเพณีที่จะมีกำลังการผลิตที่ จำกัด ในการส่งชี้นำสังคม (Daft และ Lengel, 1984) โทรศัพท์และโทรเครื่องมือการประชุมไม่ได้เปิดใช้การแสดงผลภาพซึ่งเป็นสิ่งสำคัญเมื่อการตีความตัวชี้นำเกี่ยวกับอีกคนหนึ่งของการมีส่วนร่วม (ดูความคิดเห็นเกี่ยวกับผลกระทบสายตาในการมีส่วนร่วมเช่นแอลส์และลุดวิก 2008) สามมิติเสมือนจริง (VES) อาจจะดูเป็นเครื่องมือในการทำงานร่วมกันที่จะช่วยแก้ปัญหาความท้าทายในระยะทางกายภาพที่พวกเขาให้ความรู้สึกที่ไม่ซ้ำกันของการอยู่ด้วยกันในพื้นที่เสมือน (เช่น Durlach และตำหนิ, 2000) VES สามารถกำหนดเป็นพื้นที่การทำงานร่วมกันที่ช่วยให้บุคคลที่แยกทางภูมิศาสตร์ในการโต้ตอบกับคนอื่นผ่านทางอวตารที่ถูกเปลี่ยนการแสดงตัวเองได้อย่างง่ายดายดิจิตอลในรูปแบบ 3 มิติแบบกราฟิก (Yee & Bailenson 2007) มีความเป็นไป VES การสื่อสารที่แตกต่างกันเช่นข้อความและเสียงสนทนาแบบหนึ่งต่อหนึ่งการส่งข้อความและการสื่อสารอวัจนภาษาล่า '(ชี้ย้ายวัตถุอื่น ๆ ) การนำทางในสภาพแวดล้อมจะทำผ่านทางแป้นพิมพ์หรือเมาส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทคโนโลยีการสื่อสารที่ได้รับการมองว่าเป็นวิธีแก้ไขปัญหาที่สร้างขึ้นโดยขาดการกายภาพที่แท้จริงในการกระจายทีม อย่างไรก็ตาม ข้อความเครื่องมือโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นประเพณีที่ถือว่ามีศักยภาพในการส่งคิวจำกัดสังคม ( ซื่อบื้อ & เลงเกิล , 1984 ) โทรศัพท์และการประชุมทางโทรศัพท์เครื่องมือไม่เปิดภาพ ที่สําคัญ เมื่อการตีความเกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของคิวอีก ( เห็นรีวิวในสายตาต่อการมีส่วนร่วม เช่น Ellsworth & ลุดวิก , 2008 ) 3 มิติสภาพแวดล้อมเสมือน ( เวส ) อาจถูกมองว่าเป็นเครื่องมือที่ช่วยแก้ปัญหาร่วมกัน บางส่วนของความท้าทายของระยะห่างทางกายภาพเช่นที่พวกเขาให้ความรู้สึกที่เป็นเอกลักษณ์ของการอยู่ด้วยกันในพื้นที่เสมือน ( เช่น durlach & สเลเตอร์ , 2000 ) ถุงมือสามารถเรียกว่าเป็นร่วมกันที่ช่วยให้ร่างกายแยกออกบุคคลปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นผ่านทางโทรศัพท์ซึ่งจะแปลงภาพดิจิตอลได้อย่างง่ายดายด้วยตนเองในรูปแบบ 3D กราฟิก ( ยี & bailenson , 2007 ) ถุงมือมีความเป็นไปได้ในการสื่อสารที่แตกต่างกันเช่นข้อความและเสียงสนทนาและส่งข้อความแบบอวตาร " อวัจนภาษา ( ชี้ ย้ายวัตถุ ฯลฯ ) การนำทางในสภาพแวดล้อมที่ทำผ่านทางแป้นพิมพ์หรือเมาส์