DiscussionThe release of colored wa

Discussion
The release of colored wastewater into water streams by textile industry represents a serious environmental problem and a public health concern. Major portion of this wastewater contains azo dyes which are increasingly used in industries because of their ease and cost-effectiveness in synthesis compared to natural dyes.
Relative effectiveness of the isolated bacteria for the decolorization of Remazol Black-B clearly implies that these can be effectively used for the removal of Remazol Black-B from contaminated industrial wastewater. Azoreductase is reported to be the key enzyme expressed in azo-dye-degrading bacteria and catalyses the reductive cleavage of the azo bond (Nachiyar and Rajkumar, 2005; Khalid et al., 2008). Azoreductase activity had been identified in several species of bacteria recently, such as Staphylococcus aureus, Shewanella putrefaciens, Shewanella strain J18 143 and Pseudomonas sp (Nachiyar and Rajkumar, 2005; Khalid et al., 2008; Li and Guthrie, 2010; Linet al., 2010) It was indicated that increase in substrate concentration from its optimum level had negative effect on decolorization capacity of isolates. Investigations with different dye concentrations in other experiments also reported higher net color removal efficiencies at lower dye concentrations (Cruz and Buitron, 2001; Kapdan and Oztekin, 2003; Sponza and Isik, 2005). Decrease in decolorization ability at high substrate concentration might be due to the toxicity of the dye (and co contaminants) (Chen et al., 2003). Azo dyes generally contain one or more sulphonic-acid groups on aromatic rings, which might act as detergents to inhibit the growth of microorganisms (Chen et al., 2003). Another reason of the toxicity at higher concentration may be due to the presence of heavy metals (metal-complex dyes) and/or the presence of nonhydrolyzed reactive groups which may retard the bacterial growth (reactive dyes) ( Sponza and Isik, 2005). Similarly, reduction in decolorization at low concentration of the substrate might be due to the decrease in enzyme ability to recognize the substrate efficiently. Whereas in case of different carbon sources tested yeast extract proved to be the best amongst tested carbon source. Our results were in agreement with the research conducted by Guo et al. (2008), in which the bacterial strains grew well and completely decolorized K-2BP where either yeast extract or peptone was present in the medium; however, glucose, glycerol, sucrose, lactose and starch resulted in lower rates of growth and decolorization of these dyes. Other studies also reported the maximum decolorization of azo dyes in the presence of yeast extract by bacteria (Hu, 1998; Moosvi et al., 2005). In case of pH as a variable, decolorization was on higher side at pH 7. Whereas higher pH values (alkaline conditions) decreased the decolorization efficiency of all the tested isolates. So, from this study,itcould be concluded that neutral pH supported bacterial activity to decolorize Remazol Black-B in liquid medium (Mali et al., 1999; Chang et al., 2000). Temperature is another very important parameter for anaerobic treatment of wastewater. Selected isolates were mesophilic bacteria because they all showed better decolorization in the temperature range of 25 to 35°C. Similar results were also reported by Guo et al. (2008). The mesophilic range is traditionally used (Varel et al., 1980) since it is generally thought that maintaining high temperature would be uneconomical, while degradation within the psychrophilic range is too slow. Overall, one of the selected isolate (SS1) of bacteria was able to completely remove color of the dye in 18 h. However, these isolates should be tested at large scale treatment system to examine their potential for bioremediation of dye-polluted wastewaters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาปล่อยน้ำเสียสีเข้าไปในกระแสน้ำโดยอุตสาหกรรมสิ่งทอหมายถึงปัญหาสิ่งแวดล้อมที่รุนแรงและเป็นปัญหาสาธารณสุข ส่วนใหญ่น้ำเสียนี้ประกอบด้วยสีย้อม azo ซึ่งจะใช้มากในอุตสาหกรรมเนื่องจากสะดวกและประหยัดค่าใช้จ่ายในการสังเคราะห์เปรียบเทียบกับสีธรรมชาติของพวกเขาประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของแบคทีเรียที่แยกต่างหากสำหรับบำบัดสีดำ-B Remazol ชัดเจนบ่งชี้ว่า มีประสิทธิภาพใช้สำหรับการเอาออกของ Remazol สีดำ-B จากน้ำเสียอุตสาหกรรมที่ปนเปื้อน รายงานจะ แสดงเอนไซม์สำคัญใน azo-ย้อมลดแบคทีเรียและ catalyses ปริกล้าหาญของพันธบัตร azo (Nachiyar และ Rajkumar, 2005; Azoreductase คอลิด et al., 2008) กิจกรรม Azoreductase มีการระบุในแบคทีเรียหลายชนิดล่าสุด เช่น Staphylococcus หมอเทศข้างลาย Shewanella putrefaciens ต้องใช้ Shewanella J18 143 และ Pseudomonas sp (Nachiyar และ Rajkumar, 2005 คอลิด et al., 2008 Li และ Guthrie, 2010 Linet al., 2010) นั้นได้ระบุว่า เพิ่มความเข้มข้นของพื้นผิวจากระดับสูงสุดมีผลกระทบในกำลังการบำบัดของแยก ตรวจสอบ มีความเข้มข้นของสีย้อมแตกต่างกันในการทดลองอื่น ๆ ได้รายงานประสิทธิภาพการกำจัดสีสุทธิสูงกว่าที่ความเข้มข้นสีล่าง (ครัซและ Buitron, 2001 Kapdan และ Oztekin, 2003 Sponza ก Isik, 2005) ความสามารถในการบำบัดที่พื้นผิวสูงความเข้มข้นลดลงอาจเนื่องจากความเป็นพิษของสีย้อม (และสารปนเปื้อน co) (Chen et al., 2003) สีย้อม azo โดยทั่วไปประกอบด้วยอย่าง น้อยหนึ่งกลุ่มกรด sulphonic ในแหวนหอม ซึ่งอาจทำหน้าที่เป็นผงซักฟอกยับยั้งการเติบโตของจุลินทรีย์ (Chen et al., 2003) อีกเหตุผลหนึ่งของความเป็นพิษที่ความเข้มข้นสูงอาจเป็น เพราะของโลหะหนัก (เชิงโลหะสี) และ/หรือสถานะการออนไลน์ของกลุ่มปฏิกิริยา nonhydrolyzed ซึ่งอาจถ่วงการเติบโตเชื้อแบคทีเรีย (สีปฏิกิริยา) (Sponza และ Isik, 2005) ในทำนองเดียวกัน บำบัดที่ความเข้มข้นต่ำของพื้นผิวที่ลดลงอาจเนื่องจากการลดลงของเอนไซม์สามารถรู้จักกับพื้นผิวได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในขณะที่ในกรณีอื่นคาร์บอน ยีสต์ทดสอบแหล่งแยก พิสูจน์จะ ดีสุดท่ามกลางแหล่งคาร์บอนผ่านการทดสอบ ของเราก็ยังคงวิจัยโดยกัว et al. (2008), ซึ่งสายพันธุ์แบคทีเรียเติบโตดีและสมบูรณ์ decolorized K-2BP ซึ่งสารสกัดจากยีสต์หรือ peptone มีในกลาง อย่างไรก็ตาม กลูโคส กลีเซอร ซูโครส แล็กโทส และแป้งให้ต่ำกว่าอัตราการเจริญเติบโตและการบำบัดของสีเหล่านี้ ศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้รายงานการบำบัดสูงสุดของสีย้อม azo ในต่อหน้าของสารสกัดจากยีสต์โดยแบคทีเรีย (Hu, 1998 Moosvi et al., 2005) ในกรณีที่ค่า pH เป็นตัวแปร บำบัดได้ที่สูงที่ pH 7 ในขณะที่ค่า pH สูง (สภาพด่าง) ลดลงประสิทธิภาพบำบัดทั้งหมดการทดสอบแยก ดังนั้น จากการศึกษา itcould สรุปได้ว่า ค่า pH เป็นกลางสนับสนุนกิจกรรมแบคทีเรีย decolorize Remazol สีดำ-B ในของเหลว (มะลิร้อยเอ็ด al., 1999 ช้างและ al., 2000) อุณหภูมิเป็นอีกพารามิเตอร์ที่สำคัญมากสำหรับการบำบัดน้ำเสียรวมชนิดไร้อากาศ เลือกแยกถูกแบคทีเรีย mesophilic เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดพบบำบัดดีในช่วงอุณหภูมิ 25-35 องศาเซลเซียส ผลคล้ายกันยังมีรายงานโดยกัว et al. (2008) ช่วง mesophilic มีประเพณีใช้ (Varel et al., 1980) เนื่องจากโดยทั่วไปคิดว่า จะให้ รักษาอุณหภูมิสูงจะ uneconomical ขณะสลายตัวภายในช่วง psychrophilic ช้าเกินไป โดยรวม หนึ่ง (SS1) แยกการเลือกของแบคทีเรียก็สามารถเอาสีย้อมใน 18 h อย่างไรก็ตาม แยกเหล่านี้ควรเป็นระบบบำบัดขนาดใหญ่ผ่านการทดสอบการตรวจสอบศักยภาพของพวกเขาสำหรับววิธีย้อมเสีย wastewaters

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พูดคุยเรื่อง
การปล่อยน้ำเสียลงไปในลำธารสีน้ำโดยอุตสาหกรรมสิ่งทอแสดงให้เห็นถึงปัญหาสิ่งแวดล้อมที่รุนแรงและความห่วงใยสุขภาพของประชาชน ส่วนใหญ่ของน้ำเสียนี้มีสีเอโซซึ่งถูกนำมาใช้มากขึ้นในอุตสาหกรรมเพราะความสะดวกและคุ้มค่าของพวกเขาในการสังเคราะห์เมื่อเทียบกับสีธรรมชาติ.
ประสิทธิผลญาติของเชื้อแบคทีเรียที่แยกสำหรับลดสีดำของ Remazol-B อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าเหล่านี้จะสามารถได้อย่างมีประสิทธิภาพ ที่ใช้สำหรับการกำจัดของ Remazol ดำ B จากน้ำเสียอุตสาหกรรมที่ปนเปื้อน Azoreductase เป็นรายงานที่เป็นเอนไซม์สำคัญในการแสดงออกใน azo ย้อมย่อยสลายแบคทีเรียและ catalyses ความแตกแยกลดลงของพันธบัตรเอโซ (Nachiyar และ Rajkumar 2005. ป et al, 2008) กิจกรรม Azoreductase ได้รับการระบุไว้ในหลายสายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียที่เมื่อเร็ว ๆ นี้เช่น Staphylococcus aureus, Shewanella putrefaciens ความเครียด Shewanella J18 143 และ Pseudomonas SP (Nachiyar และ Rajkumar 2005; ป et al, 2008;. หลี่และ Guthrie 2010; Linet อัล 2010) มันก็ชี้ให้เห็นการเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของสารจากระดับที่เหมาะสมที่มีผลกระทบต่อความสามารถในการลดสีของเชื้อ การสืบสวนที่มีความเข้มข้นของสีย้อมที่แตกต่างกันในการทดลองอื่น ๆ ยังมีรายงานประสิทธิภาพการกำจัดสีที่สูงขึ้นสุทธิที่ระดับความเข้มข้นของสีย้อมที่ต่ำกว่า (ครูซและ Buitron 2001; Kapdan และ Oztekin 2003; Sponza และ Isik 2005) การลดลงของความสามารถในการลดสีที่เข้มข้นของสารอาหารที่สูงอาจจะเป็นเพราะความเป็นพิษของสีย้อม (และสารปนเปื้อนร่วม) (Chen et al., 2003) สีย้อม azo โดยทั่วไปมีหนึ่งหรือมากกว่ากลุ่มกรด sulphonic ในวงหอมซึ่งอาจทำหน้าที่เป็นผงซักฟอกในการยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ (Chen et al., 2003) เหตุผลของความเป็นพิษที่มีความเข้มข้นสูงขึ้นอีกอาจจะเป็นเพราะการปรากฏตัวของโลหะหนัก (สีโลหะที่ซับซ้อน) และ / หรือการปรากฏตัวของกลุ่มปฏิกิริยา nonhydrolyzed ซึ่งอาจชะลอการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย (สีย้อมปฏิกิริยา) (Sponza และ Isik 2005) ในทำนองเดียวกันการลดลงในการกำจัดสีที่มีความเข้มข้นต่ำของพื้นผิวอาจเนื่องมาจากการลดลงของความสามารถในการทำงานของเอนไซม์ที่จะรับรู้สารตั้งต้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในขณะที่ในกรณีของแหล่งคาร์บอนที่แตกต่างกันสารสกัดจากยีสต์ทดสอบพิสูจน์แล้วว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในหมู่แหล่งคาร์บอนทดสอบ ผลของเราอยู่ในข้อตกลงที่มีการวิจัยที่ดำเนินการโดย Guo et al, (2008) ซึ่งสายพันธุ์แบคทีเรียเติบโตได้ดีและสมบูรณ์ decolorized K-2BP ที่ทั้งสารสกัดจากยีสต์หรือเปปโตนถูกนำเสนอในสื่อ; แต่กลูโคสกลีเซอรอลแลคโตสซูโครสและแป้งส่งผลให้อัตราการลดลงของการเจริญเติบโตและลดสีของสีย้อมเหล่านี้ การศึกษาอื่น ๆ ยังมีรายงานการลดสีสูงสุดของสีย้อม azo ในการปรากฏตัวของสารสกัดจากยีสต์จากเชื้อแบคทีเรีย (Hu, 1998;. Moosvi et al, 2005) ในกรณีที่มีค่าความเป็นกรดเป็นตัวแปร, ลดสีอยู่ข้างสูงที่ pH 7 ในขณะที่ค่าพีเอชสูงกว่า (เงื่อนไขอัลคาไลน์) ลดลงอย่างมีประสิทธิภาพลดสีของทุกสายพันธุ์ที่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นจากการศึกษาครั้งนี้ itcould สรุปได้ว่าค่า pH เป็นกลางสนับสนุนกิจกรรมของแบคทีเรียที่จะทำให้สีตก Remazol ดำ-B ในอาหารเหลว (มาลี et al, 1999;.. ช้าง, et al, 2000) อุณหภูมิเป็นอีกหนึ่งตัวแปรที่สำคัญมากสำหรับบำบัดน้ำเสีย สายพันธุ์ที่เลือกไว้เป็นเชื้อแบคทีเรีย mesophilic เพราะพวกเขาแสดงให้เห็นทั้งหมดลดสีที่ดีขึ้นในช่วงอุณหภูมิ 25 ถึง 35 ° C ผลที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังได้รับรายงานจาก Guo et al, (2008) ช่วง mesophilic จะใช้แบบดั้งเดิม (Varel et al., 1980) เพราะมันเป็นความคิดว่าการรักษาที่อุณหภูมิสูงจะไม่ประหยัดในขณะที่การย่อยสลายในช่วง psychrophilic ช้าเกินไป โดยรวมซึ่งเป็นหนึ่งในแยกที่เลือก (SS1) ของเชื้อแบคทีเรียก็สามารถที่จะเอาสีของสีย้อมใน 18 ชั่วโมง แต่สายพันธุ์เหล่านี้ควรได้รับการทดสอบในระบบบำบัดขนาดใหญ่ที่มีศักยภาพในการตรวจสอบของพวกเขาสำหรับการบำบัดทางชีวภาพของน้ำเสียปนเปื้อนสีย้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปล่อยน้ำเสียลงใน
สีลำธารน้ำ โดยอุตสาหกรรมสิ่งทอเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมที่ร้ายแรง และสาธารณสุขที่เกี่ยวข้อง ส่วนหลักของระบบนี้ประกอบด้วยสีอะโซซึ่งมีการใช้มากขึ้นในอุตสาหกรรมของพวกเขาความสะดวกและความคุ้มค่าในการสังเคราะห์
เมื่อเทียบกับสีธรรมชาติประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของแยกแบคทีเรียสำหรับการกำจัดรี black-b อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าเหล่านี้สามารถใช้อย่างมีประสิทธิภาพสำหรับการรี black-b จากน้ำเสียอุตสาหกรรมที่ปนเปื้อน azoreductase รายงานจะแสดงคีย์เอนไซม์ใน Azo ย้อมสลายแบคทีเรีย และพันธุ์ลึกซึ่งของอาร์ทีมิสและพันธบัตร ( nachiyar rajkumar , 2005 ; คาลิด et al .2008 ) กิจกรรม azoreductase ได้รับการระบุในหลายสายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียนี้ เช่น Staphylococcus aureus , shewanella putrefaciens shewanella , สายพันธุ์ j18 และ Pseudomonas sp ( และ nachiyar rajkumar , 2005 ; คาลิด et al . , 2008 ; ลี และ Guthrie , 2010 ; Axtinguisher al . ,2553 ) พบว่า การเพิ่มความเข้มข้นสารอาหารจากระดับที่เหมาะสมของมันมีความจุของผลกระทบในการกำจัดเชื้อ การสืบสวนที่มีความเข้มข้นแตกต่างกันในการทดลองอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าย้อมมีกำไรในการกำจัดสีย้อมสีที่ความเข้มข้นต่ำ ( Cruz และ buitron , 2001 ; kapdan และ oztekin , 2003 ; sponza และ isik , 2005 )ลดความสามารถในการพื้นผิวที่ความเข้มข้นสูงอาจเกิดจากความเป็นพิษของสีย้อม ( CO ) ) ( Chen et al . , 2003 ) สีอะโซโดยทั่วไปจะประกอบด้วยหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งกลุ่มกรด sulphonic บนแหวนหอมซึ่งจะทำหน้าที่เป็นสารยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ ( Chen et al . , 2003 )อีกเหตุผลของความเป็นพิษที่ความเข้มข้นสูงอาจเป็นเพราะการแสดงตนของโลหะหนัก ( สีเมทัลคอมเพล็กซ์ ) และ / หรือการปรากฏตัวของกลุ่ม nonhydrolyzed ปฏิกิริยาซึ่งอาจชะลอการเติบโตของแบคทีเรีย ( reactive dyes ) ( sponza และ isik , 2005 ) ในทํานองเดียวกันในการลดลงที่ความเข้มข้นต่ำ ( อาจจะเนื่องจากการลดลงในความสามารถในการรับรู้ของผิวได้อย่างมีประสิทธิภาพ ส่วนในกรณีของแหล่งคาร์บอนยีสต์สกัดที่แตกต่างกันการทดสอบได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นดีที่สุดในหมู่ทดสอบแหล่งคาร์บอน ผลของเราสอดคล้องกับการวิจัยที่จัดทำโดย Guo et al . ( 2008 )ซึ่งสายพันธุ์แบคทีเรียเติบโตได้ดีและสมบูรณ์พลึง k-2bp ที่ให้สารสกัดจากยีสต์ หรือเปปโตนที่ถูกนำเสนอในสื่อ อย่างไรก็ตาม กลูโคส , กลีเซอรอล , ซูโครส , แลคโตส และแป้ง ส่งผลให้ลดอัตราการเจริญเติบโตและการกำจัดสีเหล่านี้ การศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้ รายงานสูงสุดการกำจัดสีอะโซในการแสดงตนของยีสต์สกัดจากแบคทีเรีย ( Hu , 1998 ;moosvi et al . , 2005 ) ในกรณีของ เป็น ตัวแปร การเป็นในด้านที่สูงกว่าที่ pH 7 ในขณะที่สูงกว่าค่า pH ( สภาวะด่าง ปริมาณการกำจัดทั้งหมดทดสอบประสิทธิภาพของเชื้อ ดังนั้น จากการศึกษานี้สามารถสรุปได้ว่า ค่า pH เป็นกลาง สนับสนุนกิจกรรมของแบคทีเรียเพื่อขจัดสีออกไปรี black-b ในอาหารเหลว ( มาลี et al . , 1999 ; ช้าง et al . , 2000 )อุณหภูมิเป็นอีกตัวแปรที่สำคัญมากของระบบบำบัดน้ำเสีย . ซึ่งมีแบคทีเรียไอโซเลทเพราะพวกเขามีการได้ดีในช่วงอุณหภูมิ 25 ถึง 35 องศา ผลที่คล้ายกันยังรายงานโดย Guo et al . ( 2008 ) ช่วงมีถูกใช้แบบดั้งเดิม ( varel et al . ,1980 ) เนื่องจากมันเป็นโดยทั่วไปคิดว่ารักษาอุณหภูมิสูงจะมีที่ฟุ่มเฟือย ขณะที่การย่อยสลายในช่วงไซโครฟิลิกช้าเกินไป โดยหนึ่งในการคัดเลือกแยก ( ss1 ) ของแบคทีเรียก็สามารถที่จะสมบูรณ์ลบสีย้อมใน 18 ชั่วโมง อย่างไรก็ตามจำนวนควรทดสอบในระบบบำบัดน้ำเสียขนาดใหญ่ เพื่อศึกษาศักยภาพของพวกเขาสำหรับการบำบัดน้ำทิ้งปนเปื้อนสีย้อม
.