Hearing the words genius, Zhou Weiq

Hearing the words genius, Zhou Weiqing thought about the test they had just taken and how he had not known anything. In a rare sight, he flushed red in embarrassment, saying: “I am far from being any genius, I will have to depend on Dean Xiao in the future to take care of me.”

Xiao Shi said: “If you aren’t considered a genius, then there aren’t any genius in the world. According to your registration records, you still haven’t reached the age of seventeen, and you are already a Mid Level Consolidating Equipment Master. Not only are you the first Consolidating Equipment Master in our school, you are also the youngest Mid Level Consolidating Equipment Master I have ever heard of. Even those who inherit the heritage of famed Consolidating Equipment Masters, they are still mostly Low Level Consolidating Equipment Masters at such an age. We have indeed high hopes for your talent.”

As they spoke, Xiao Shi led the way up the stairs. The principal’s office was at the fifth level of the main building, which was also the highest level.

Hmm… Principal? Zhou Weiqing’s mind was instantly filled with images of that distinguished and elegant beauty he had seen the other day. She had definitely left an impression on him.

Very soon, they had reached the fifth level, which was obviously a lot quieter than the rest of the academy. This was the level where all the high ranking members of the academy had their offices.

Leading Zhou Weiqing to the deepest parts of the level, Xiao Shi finally stopped at a door with a sign portraying the Principal’s Office. With a respectful expression on his face, Xiao Shi knocked softly twice on the door.

A calm, elegant voice came from within. “Please enter.”

Only then did Xiao Shi push open the door and enter together with Zhou Weiqing.

The office was rather large, almost three hundred square metres, and was entirely adorned in a pale yellow look, giving a peaceful yet refined feel. All the furnishing in the room was meticulously designed and well thought out, and right behind a large semi-circular table sat the beautiful lady Principal, Cai Cai.

Just like yesterday, she was dressed in her unique black teacher robes, her long hair bundled up to her head. She had a small, pleasant smile on her face, and her expression was peaceful and calm, without an imposing aura like one might expect from someone of her position.

“Principal, I’ve brought Zhou Weiqing before you.” Xiao Shi said to her with a slight bow.

Cai Cai smiled and inclined her head in greeting: “Thank you Dean Xiao, I have troubled you.”

Xiao Shi smiled in return and said: “It was no trouble at all, Principal. I shall take my leave now, you can have a good talk with him.” He bowed once again before leaving the room. Before he did so, he gave Zhou Weiqing an encouraging look.

As Xiao Shi left, he closed the door behind him, and there was only the two of them left in the office. When Zhou Weiqing had seen Cai Cai from afar previously, he had been awestruck by her beauty. Now, to see her at such a close range, he almost felt a little uncomfortable.

This Principal Cai Cai gave him somewhat of a feeling like a goddess who shouldn’t be sullied, giving forth a natural, untouchable aura. That invisible stress seemed to have a presence in the room itself, and her noble grace seemed inbred into her very bones, making others feel a strange sense of inferiority despite the lack of arrogance.

According to Kou Rui’s information, this beautiful lady principal was already thirty-five years old. However, just from outward appearance, she looked barely twenty years old. Yet, her aura and presence seemed to be that of a person in power of fifty to sixty years of age. Such a unique combination of presence was more than sufficient to draw the eye of anyone.

“Student Zhou Weiqing right, please have a seat.” Cai cai pointed to the high backed chair in front of her desk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้ยินคำอัจฉริยะ โจว Weiqing คิดถึงพวกเขาได้นำการทดสอบและวิธีว่าเขาไม่รู้จักอะไร ในสายตาหายาก เขาล้างสีแดงในความลำบากใจ พูดว่า: "ฉันห่างไกลจากการใด ๆ อัจฉริยะ ฉันจะต้องขึ้นกับเซียวคณบดีในอนาคตจะดูแลเรา"เสี่ยวชิกล่าวว่า: "ถ้าคุณไม่ถือว่าเป็นอัจฉริยะ แล้วใด ๆ อัจฉริยะที่ไม่มีในโลก ตามระเบียนการลงทะเบียนของคุณ คุณยังคงยังไม่ถึงอายุของ seventeen และคุณมีอยู่แล้วมิดระดับรวมอุปกรณ์ต้นแบบ ไม่เพียงแต่ จะรวมอุปกรณ์ต้นในโรงเรียนของเรา คุณจะยังอายุน้อยที่สุดกลางระดับรวมอุปกรณ์ต้นแบบผมเคยเคยได้ยิน ผู้สืบทอดเป็นมรดกของมีชื่อเสียงรวมอุปกรณ์ต้นแบบ พวกเขาจะยังคงเป็นส่วนใหญ่ต่ำระดับรวมอุปกรณ์โทอายุดังกล่าว เรามีความหวังสูงแน่นอนสำหรับความสามารถของคุณ"ขณะที่พวกเขาพูด Xiao Shi นำทางขึ้นบันได ครูท่านระดับห้าของอาคาร ซึ่งระดับสูงสุดอืมม... หลัก เฉา Weiqing ใจทันทีเต็มไป ด้วยภาพของความงามที่โดดเด่น และสง่างามเขาได้เห็นในวันอื่น ๆ แน่นอนเธอได้ทิ้งความประทับใจเขาเร็ว ๆ นี้ พวกเขาได้ถึงห้าระดับ ซึ่งเห็นได้ชัดมากเงียบกว่าส่วนเหลือของสถาบันการศึกษา นี่คือระดับที่สมาชิกจัดอันดับสูงของสถาบันการศึกษามีสำนักงานของพวกเขานำ Weiqing โจวไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของระดับ Xiao Shi สุดท้ายหยุดที่ประตูที่มีสัญลักษณ์จิตรครู มีนิพจน์เคารพหน้า Xiao Shi เคาะเบา ๆ สองประตูความสงบ เสียงสง่างามมาจากภายใน "โปรดใส่"เท่าไม่เสี่ยวนะดันเปิดประตู แล้วใส่ร่วมกับ Weiqing โจวสำนักงานใหญ่ค่อนข้าง เกือบสามร้อยตารางเมตร และทั้งหมดถูกประดับในลักษณะสีเหลืองอ่อน ให้ที่เงียบสงบ ยังกลั่นความรู้สึก เฟอร์นิเจอร์ทุกห้องถูกออกแบบมาอย่างพิถีพิถัน และดีคิดออก และขวาหลังตารางครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ส.ผู้หญิงสวยหลัก ไกไกเหมือนเมื่อวาน เธอสวมชุดเสื้อคลุมของเธอครูเฉพาะสีดำ ผมยาวของเธอที่มาพร้อมค่าหัวของเธอ เธอมีรอยยิ้มเล็ก ๆ พอใจบนใบหน้าของเธอ และนิพจน์ของเธอก็สงบสุข และความ สงบ ไม่ มีกลิ่นอายเกรงขามเหมือนหนึ่งอาจคาดหวังจากคนฐานะของเธอ"หลัก ผมนำโจว Weiqing ก่อนที่คุณ" เสี่ยวชิก็กล่าวกับเธอ ด้วยโบว์เล็กน้อยไกไกยิ้ม และเอียงหัวของเธอทักทาย: "ขอบคุณคณบดีเซียว ฉันมีปัญหาที่คุณ"เสี่ยวชิกลับมายิ้ม และกล่าวว่า: "มันเป็นปัญหาที่ทุกคน หลัก จะปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ คุณสามารถพูดคุยดีกับเขาได้ " เขาโค้งคำนับอีกครั้งก่อนออกจากห้อง ก่อนที่เขาดังนั้น เขาให้ Weiqing โจวมีลักษณะส่งเสริมAs Xiao Shi left, he closed the door behind him, and there was only the two of them left in the office. When Zhou Weiqing had seen Cai Cai from afar previously, he had been awestruck by her beauty. Now, to see her at such a close range, he almost felt a little uncomfortable.This Principal Cai Cai gave him somewhat of a feeling like a goddess who shouldn’t be sullied, giving forth a natural, untouchable aura. That invisible stress seemed to have a presence in the room itself, and her noble grace seemed inbred into her very bones, making others feel a strange sense of inferiority despite the lack of arrogance.According to Kou Rui’s information, this beautiful lady principal was already thirty-five years old. However, just from outward appearance, she looked barely twenty years old. Yet, her aura and presence seemed to be that of a person in power of fifty to sixty years of age. Such a unique combination of presence was more than sufficient to draw the eye of anyone.“Student Zhou Weiqing right, please have a seat.” Cai cai pointed to the high backed chair in front of her desk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้ยินคำอัจฉริยะโจว Weiqing คิดเกี่ยวกับการทดสอบที่พวกเขาได้รับเพียงและวิธีการที่เขาไม่เคยรู้จักกันอะไร ในสายตาหายากเขาล้างสีแดงในความลำบากใจพูดว่า: ". ฉันไกลจากการเป็นอัจฉริยะใด ๆ ที่ฉันจะต้องขึ้นอยู่กับคณบดีเสี่ยวในอนาคตที่จะดูแลฉัน" เสี่ยวชิกล่าวว่า "ถ้าคุณไม่ได้ ถือว่าเป็นอัจฉริยะนั้นมีไม่อัจฉริยะใด ๆ ในโลก ตามบันทึกการลงทะเบียนของคุณคุณยังไม่ถึงอายุสิบเจ็ดและคุณมีอยู่แล้วระดับกลางรวบรวมโทอุปกรณ์ คุณไม่เพียงครั้งแรกที่รวบรวมโทอุปกรณ์ในโรงเรียนของเราคุณยังเป็นน้องคนสุดท้องโทระดับกลางการรวมอุปกรณ์ที่ผมเคยได้ยิน แม้ผู้ที่สืบทอดมรดกทางวัฒนธรรมของการรวมที่มีชื่อเสียงโทอุปกรณ์ที่พวกเขาจะยังคงเป็นส่วนใหญ่ระดับต่ำการรวมอุปกรณ์ปริญญาโทที่ดังกล่าวอายุ เรามีความหวังสูงแน่นอนสำหรับความสามารถของคุณ. " ขณะที่พวกเขาพูด Xiao Shi นำวิธีการขึ้นบันได สำนักงานของครูใหญ่อยู่ในระดับที่ห้าของอาคารหลักซึ่งก็ยังเป็นระดับสูงสุด. อืม ... หลัก? ใจของโจว Weiqing ของก็เต็มไปทันทีด้วยภาพของความงามที่โดดเด่นและสง่างามที่เขาได้เห็นในวันอื่น ๆ เธอได้ทิ้งแน่นอนความประทับใจให้กับเขา. เร็ว ๆ นี้พวกเขาได้ถึงระดับที่ห้าซึ่งเป็นที่เห็นได้ชัดมากเงียบกว่าส่วนที่เหลือของสถาบันการศึกษา นี่คือระดับที่สมาชิกทุกคนในระดับสูงของสถาบันการศึกษามีสำนักงานของพวกเขา. ชั้นนำโจว Weiqing ไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของระดับเสี่ยวชิในที่สุดก็หยุดอยู่ที่ประตูมีป้ายจิตรทำงานของครูใหญ่ ด้วยการแสดงออกที่เคารพบนใบหน้าของเขา Xiao Shi เคาะเบา ๆ สองครั้งบนประตู. สงบเสียงที่สง่างามมาจากภายใน "กรุณากรอก." ไม่เพียงแล้ว Xiao Shi ผลักดันเปิดประตูและใส่ร่วมกับโจว Weiqing. สำนักงานค่อนข้างมีขนาดใหญ่เกือบสามร้อยตารางเมตรและได้รับการประดับทั้งหมดในรูปลักษณ์สีเหลืองอ่อนให้ความรู้สึกกลั่นยังเงียบสงบ ทั้งหมดตกแต่งในห้องพักได้รับการออกแบบอย่างพิถีพิถันและคิดว่าดีออกและด้านหลังโต๊ะครึ่งวงกลมขนาดใหญ่นั่งเงินต้นผู้หญิงสวย, Cai Cai. เช่นเดียวกับเมื่อวานนี้เธออยู่ในชุดที่ไม่ซ้ำกันอาภรณ์ครูสีดำของเธอผมยาวของเธอที่มาพร้อม ถึงหัวของเธอ เธอมีขนาดเล็กรอยยิ้มที่น่ารื่นรมย์บนใบหน้าของเธอและการแสดงออกของเธอคือความสงบสุขและความสงบโดยไม่ต้องกลิ่นอายการจัดเก็บภาษีเช่นหนึ่งอาจคาดหวังจากคนของตำแหน่งของเธอ. "อาจารย์ใหญ่ที่ผมเคยนำโจว Weiqing ก่อนที่คุณจะ." เสี่ยวชิกล่าวกันว่า เธอกับโบว์เล็กน้อย. Cai Cai ยิ้มและความโน้มเอียงศีรษะของเธอในอวยพร: "ขอบคุณคณบดีเสี่ยวผมได้ทุกข์คุณ." Xiao Shi ยิ้มในการกลับมาและกล่าวว่า "มันเป็นปัญหาที่ทุกคนไม่มีหลัก ฉันจะลาของฉันตอนนี้คุณสามารถมีการพูดคุยที่ดีกับเขา. "เขาโค้งคำนับอีกครั้งก่อนที่จะออกจากห้อง ก่อนที่เขาจะทำเช่นนั้นเขาให้โจว Weiqing ดูให้กำลังใจ. ในฐานะที่เป็น Xiao Shi ซ้ายเขาปิดประตูหลังเขาและมีเพียงสองของพวกเขาที่เหลืออยู่ในสำนักงาน เมื่อโจว Weiqing ได้เห็น Cai Cai จากระยะไกลก่อนหน้านี้เขาได้รับการตกใจกลัวโดยความงามของเธอ ตอนนี้จะเห็นเธอที่ดังกล่าวในระยะใกล้เขาเกือบจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย. หลักนี้ Cai Cai ทำให้เขาค่อนข้างของความรู้สึกเหมือนเทพธิดาที่ไม่ควรจะแปดเปื้อนที่ให้ออกมาเป็นธรรมชาติกลิ่นอายจัณฑาล ว่าความเครียดที่มองไม่เห็นดูเหมือนจะมีการแสดงตนในห้องพักของตัวเองและพระคุณอันสูงส่งของเธอดูเหมือนกำเนิดเข้าไปในกระดูกของเธอทำให้คนอื่นรู้สึกความรู้สึกที่แปลกประหลาดของปมด้อยแม้จะไม่มีความหยิ่ง. ตามข้อมูล Kou Rui ของนี้เงินต้นผู้หญิงสวยอยู่แล้ว สามสิบห้าปี แต่เพียงจากรูปลักษณ์ภายนอกของเธอมองแทบจะไม่เก่ายี่สิบปี แต่กลิ่นอายและการปรากฏตัวของเธอดูเหมือนจะเป็นที่ของบุคคลที่อยู่ในอำนาจของ 50-60 ปี เช่นการผสมผสานเอกลักษณ์ของการแสดงตนเป็นมากกว่าเพียงพอที่จะวาดตาของทุกคน. "นักศึกษาโจว Weiqing ขวาโปรดมีที่นั่ง." Cai Cai ชี้ไปที่เก้าอี้ได้รับการสนับสนุนในระดับสูงในด้านหน้าของโต๊ะทำงานของเธอ